Cw 99 2


  1. Wprowadzenie

Do wyznaczenia współczynnika dyfuzji (D) posłuży nam komora dyfuzyjna. Urządzenie to składa się z dwóch komór podzielonych przegrodą porowatą, tzw. diafragmą. Przegrodę może stanowić szkło porowate lub błona polimerowa. W pierwszej komorze zawierającej elektrody umieszcza się elektrolit (np. chlorek potasu, KCl), a w drugiej wodę destylowaną. Komorę podłącza się do konduktometru, na którym można odczytać przewodnictwo elektrolitu. W wyniku dyfuzji przewodnictwo chlorku potasu powinno maleć.

Dyfuzją nazywamy proces przepływu gazu lub substancji rozpuszczonej w czasie dt przez powierzchnię porowatą od większego stężenia do mniejszego. Przepływ masy składnika, zmierzający do wyrównania stężeń tego składnika w całym układzie, a więc zmierzający do stanu równowagi jest wprost proporcjonalny do wielkości gradientu stężeń składnika:

0x01 graphic
( I prawo Ficka )

gdzie: Di jest współczynnikiem dyfuzji.

Współczynnik dyfuzji zależy od rodzaju układu,(w którym zachodzi proces), od temperatury, stężenia, a czasem od ciśnienia. Znak „ - „ oznacza, że przepływ jest w stronę malejącego stężenia. Prędkość dyfuzji jest wprost proporcjonalna do różnicy stężeń i odwrotnie proporcjonalna do grubości warstwy, przez którą proces zachodzi.

  1. Pomiary

Lp.

Czas (sek), t

Przewodnictwo (mS), G

1

0

25,00

2

600

25,00

3

1200

24,75

4

1800

24,25

5

2400

24,00

6

3000

23,75

7

3600

23,25

8

4200

23,00

9

4800

22,50

10

5400

22,25

11

6000

21,75

12

6600

21,50

13

7200

21,25

14

7800

21,00

15

8400

20,75

  1. Wykres zależności ln G = f(t)

0x01 graphic

Równanie wykresu (krzywej): y= - 2,4123 ⋅ 10-5x + 3,2319

  1. Obliczenia

Lp.

lnG

tּlnG

t2

1

3,218876

0

0

2

3,218876

1931,325

360000

3

3,208825

3850,591

1440000

4

3,188417

5739,15

3240000

5

3,178054

7627,329

5760000

6

3,167583

9502,748

9000000

7

3,146305

11326,7

12960000

8

3,135494

13169,08

17640000

9

3,113515

14944,87

23040000

10

3,102342

16752,65

29160000

11

3,079614

18477,68

36000000

12

3,068053

20249,15

43560000

13

3,056357

22005,77

51840000

14

3,044522

23747,28

60840000

15

3,032546

25473,39

70560000

Metodą najmniejszych kwadratów został obliczony współczynnik nachylenia prostej, b wg wzoru:

0x01 graphic

gdzie:

m - liczba pomiarów

0x01 graphic

Wiedząc, że stała komory, wyznaczona metodą kalibracji dla 0,1 n KCl jest równa β=1,94 cm, można obliczyć współczynnik dyfuzji elektrolitu:

b = - βD

0x01 graphic
0x01 graphic

Ponieważ współczynniki dyfuzji w roztworach ciekłych są rzędu 10-4-10-6, powyższy wynik można uznać za prawidłowy.

  1. Dane z literatury

KCl = K+ +Cl-

Przewodnictwo właściwe przewodników II klasy w temperaturze 18°C:

Elektrolit

Przewodnictwo (Ω-1cm-1)

1 n roztwór KCl w wodzie

0,09784

0,1 n roztwór KCl w wodzie

0,011167

0,01 n roztwór KCl w wodzie

0,0012205

Alkohol etylowy

0,000003

woda

0,000000043

0x01 graphic
Zależność przewodnictwa równoważnikowego wodnego roztworu chlorku potasu od stężenia w temperaturze 25°C:

Stężenie ( c )

Przewodnictwo

0,001

147,0

0,005

143,6

0,01

141,3

0,1

129,0

0,5

117,2

1,0

111,9

  1. Wnioski

Wykonane doświadczenie pokazuje nam, że w wyniku dyfuzji chlorku potasu jego początkowe stężenie w komorze, w której roztwór został umieszczony, uległo zmniejszeniu (nastąpiło przemieszczenie części jonów z komory z elektrodami do komory z wodą destylowaną) . Tym samym nastąpił spadek przewodnictwa właściwego KCl, co jest zgodne z prawami chemii fizycznej elektrolitów (przy spadku stężenia roztworu obserwuje się spadek przewodnictwa właściwego i jednocześnie wzrasta przewodnictwo równoważnikowe).

Powolny spadek przewodnictwa chlorku potasu wynika z małej ruchliwości jonów K+ i Cl-. W regularnych odstępach czasu obserwuje się systematyczną zmianę przewodnictwa. Powyższą zależność przedstawia wykres na 2. stronie. Brak idealnej liniowości krzywej można wytłumaczyć mało dokładną podziałką na skali konduktometru. Z otrzymanych pomiarów wynika, że spadek przewodnictwa w kolejnych odstępach czasu jest coraz mniejszy. Świadczy to o tym, że dyfuzja jest coraz mniej intensywna i przebiega tylko do określonego momentu (do wyrównania stężeń jonów K+ i Cl- w obu komorach).

Ewa Nogawska Oznaczanie współczynnika dyfuzji elektrolitu metodą komorową

4



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
ćw 99
chemia fizyczna laboratoria, iwona-chem. fiz. ćw. 33, Iwona Frątczak
ćw 4 Profil podłużny cieku
biofiza cw 31
Kinezyterapia ćw synergistyczne
Cw 1 ! komorki
Pedagogika ćw Dydaktyka
Cw 3 patologie wybrane aspekty
Cw 7 IMMUNOLOGIA TRANSPLANTACYJNA
Cw Ancyl strong
Cw 1 Zdrowie i choroba 2009
Rehabilitacja medyczna prezentacja ćw I
ćw 2b
Ćw 3 Elektorforeza Bzducha

więcej podobnych podstron