Dramat rodzinny w "Nie-boskiej komedii".

"Nie-boska komedia" Zygmunta Krasińskiego podzielona jest na 4 części, z czego pierwsze dwie odnoszą się do problemu poety i poezji oraz związanym z tym problemem rodzinnym Męża; następne dwie odnoszą się do walki miedzy obozami rewolucjonistów i arystokratów;

Mąż jest zaprezentowany jako oderwany od rzeczywistości romantyczny poeta, który żyje we własnym, wewnętrznym świecie marzeń. Jego fascynacja poezją i romantycznymi jej założeniami jest na tyle duże, że trzy daje się zwieść szatanowi, który poddaje go trzykrotnej próbie; mimo trzykrotnych porad i przestróg Anioła Stróża, daje się on zwieść romantycznej miłości i dziewicy podstawionej przez szatana; to oczywiście powoduje odwrócenie się i zobojętnienie wobec żony, co powoduje u niej chorobę psychiczną ze śmiertelnym skutkiem; w miedzy czasie żona wyprasza od Boga, aby syn Orcio został poetą, bo wtedy pewnie mąż się od niego nie odwróci (Mąż znowu modlił się, aby Orcio nie został poetą i nie musiał cierpieć, tego co on wycierpiał); jednak ostatecznie syn staje się z tego pewnie powodu niewidomy;

Ostatecznie jednak orientuje się w sytuacji, ale jest już w tedy za późno i nie ma szans na naprawę szkód, które wyrządził (śmierć żony i ślepota syna);

Tak więc Mąż ponosi całkowitą klęskę we wszystkich aspektach życia: poezja oraz jego romantyczne wizje nie zrealizowały się, były tylko niewyraźnym szatańskim majakiem, a spowodowało to wielki dramat rodzinny Męża; tak więc jest to krytyka poezji romantycznej, która jest (jak zarzuca jej Krasiński) oderwana od życia i przynosi same nieszczęścia, ale nie tylko dla poety, ale także dla jego najbliższych; wiąże się z egoizmem poety, co też ma niebagatelny wpływ;

---