|
STARZENIE SIĘ |
|
Z biologicznego punktu widzenia procesy rozpadu trwają przez całe życie jednak w okresie starości obserwujemy ich szczególne nasilenie.
Następuje fizjologiczne obniżenie sprawności komórek (jak zużycie części w urządzeniach technicznych)
Obniża się zdolność przyswajania, a w konsekwencji następuje zanik narządów i tkanek, zwłaszcza tych które najintensywniej pracują w ciągu życia; serce, tkanka nerwowa, wątroba.
Zwyrodnienia czyli patologiczne uszkodzenia komórek (bakterie, trucizny zewn- i wewnątrzpochodne) z jakich są zbudowane narządy, co powoduje znaczne upośledzenie ich działania
Ostateczne natężenie procesów życiowych staje się słabsze, aż wreszcie ustaje.
Spadek sił, możliwości intelektualnych, złe samopoczucie, choroby
Często osamotnienie, brak kontaktu z rodziną
Wielu starszych ludzi skarży się, że zostali wyłączenie z głównego nurtu życia
Czują, że są niepotrzebni, nieważnie i w że w niczym już nie uczestniczą
Zdarza się dyskryminacja przez młodszych co wzmaga uczucie osamotnienia i izolacji
Istnieją ośrodki pomagające i opiekujące się ludźmi starymi, ale one nie mogą zastąpić im uczestnictwa w szeroko pojętym życiu społecznym. Poza koniecznymi przypadkami; całkowite niedołęstwo, głębokie zaburzenia psychiczne, obłożne choroby, które wymagają stałej opieki, getto starości pogłębia problemy charakterystyczne tego okresu i przyspiesza jego zakończenie.
Dlatego bardzo ważną rzeczą jest podtrzymywania dialogu i więzi z tymi osobami. Mają oni wiele zalet na których mogą skorzystać obie strony. Najczęściej są dobrymi słuchaczami, mają większy dystans do wydarzeń życia, mają więcej czasu, który mogą poświęcić innym. Sami z kolei mogą czerpać od ludzi młodych radość ich życia, fascynacji światem, a także o tym co aktualne i ważne. Mają wtedy poczucie uczestnictwa w bieżącym życiu i partnerstwa z młodymi. Często też przeżywają poraz drugi swą młodość, jednak z nieco innej perspektywy.
Copyright (c) 2001