INTERSEMIOTYCZNA ANALIZA TEKSTU PISANEGO

Praca zaliczeniowa ze stymulacji aktywności werbalnej w pracy przedszkola

Autor: Marta

Pedagogika zaocznie

Rok II, semestr

Metody kształcenia sprawności językowej tkwią swymi korzeniami w grupie metod opartych na działaniu aktywizujących uczniów w procesie dochodzenia do umiejętności i nawyków, do których zalicza się: metodę analizy i twórczego naśladowania wzorów, metodę ćwiczeń okazjonalnych, metodę przekładu intersemiotycznego, metodę norm i instrukcji oraz metodę praktyki pisarskiej.

Kształcenie sprawności językowej ma na celu przygotowanie uczniów do społecznego komunikowania się. Aby zatem przygotować młodego człowieka do nawiązywania kontaktów z otaczającym światem, należy wyposażyć go w umiejętność przekładania jednych znaków na drugie. Założenie to leży u podstaw metody przekładu intersemiotycznego.

Omawiając tekst pisany niejednokrotnie można wykorzystać metodę przekładu intersemiotycznego zarówno jako jedną z wielu metod analizy, jak i jako jedyną.

Zestawienie wyrazów „przekład intersemiotyczny” wykazuje związek z greckim słowem semeion - znak. Znak jest wytworem ludzkiej kultury, który służy do porozumiewania się. Przekład intersemiotyczny jest zatem przekładem jednego systemu znakowego na inny, kiedy te same treści przekazuje się przy pomocy różnych sposobów komunikowania. Wiadomo, że tę samą informację można przekazać w postaci mowy, pisma, gestu, rysunku lub dźwięku. Fakty te są niezwykle istotne w kształceniu kompetencji komunikacyjnych ucznia. Dziecko jest niezwykle wrażliwe na bodźce zmysłowe. Świat barw, układów przestrzennych modyfikuje w swoisty dla siebie sposób.

Dziecko bardzo chętnie przekształca tekst literacki w rysunek. Przedszkolak i uczeń młodszych klas szkoły podstawowej lubi ilustrować przeczytane opowiadanie lub bajkę. Ilustrowanie często pozbawione jest własnych dopowiedzeń, przekształceń czy interpretacji, polega na tworzeniu konwencjonalnych obrazków w najprostszy sposób związanych z tekstem. Utwory o wyrazistej budowie fabularnej, czyli chociażby nowele, opowiadania i baśnie najlepiej nadają się do ilustrowania. Rysunek realistyczny tworzy komiks, symboliczny ma charakter plakatu, a abstrakcyjny łączy się z muzyką.

Bardzo często nauczyciel na lekcjach dokonuje przekładu wypowiedzi językowej na wypowiedź plastyczną wykorzystując różne rodzaje sztuki.

Język znaków ikonicznych składa się z odpowiednio dobranych kształtów i barw, wszelkiego rodzaju układów i proporcji, obrazków alegorycznych, w których szuka się ukrytych znaczeń i rysunków odwzorowujących na podstawie przyjętej konwencji kształty otaczającego nas świata.

Uczniowie bardzo lubią możliwość wypowiadania się poprzez obraz, a wytwór plastyczny jako wyraz spontanicznego odbioru utworu literackiego spełnia wtedy funkcję dydaktyczną wobec celów kształcenia sprawności językowej.

Ćwiczenia:

1. „Ubierz” choinkę tak, jak opowiada piosenka pt. „ Na strugach igieł”

2. Podpisz obrazki

3. Rysuj po śladach, podpisz otrzymane obrazki

4. Napisz rozwiązania rebusów

Ch

chus

5. W podanych wyrazach odszukaj nazwy obrazków. Skreśl niepotrzebne litery.

kotara

klaser

niagara

---