antybiogram


Antybiogram

 Oznaczanie wrażliwości bakterii na wybrane antybiotyki

1.       Na płytkę Petriego z podłożem agarowym* nanieść 100 *l hodowli bakteryjnej i dokładnie rozprowadzić jałową głaszczką po powierzchni podłoża.

2.       Następnie, posługując się jałową pęsetą umieścić na płytce krążki bibułowe nasycone antybiotykami. Odległość pomiędzy poszczególnymi krążkami powinna wynosić około 2 cm.

3.       Płytkę pozostawić na dwie godziny w temperaturze pokojowej (w tym czasie antybiotyki dyfundują do podłoża)

4.       Po 24 godzinach inkubacji w temperaturze 37oC można porównać skuteczność działania antybiotyków w stosunku do badanych bakterii

 

* inne podłoże jakie się stosuje się w przypadku antybiogramu to podłoże Mueller-Hintona

 

Bakterie wrażliwe na antybiotyk np. streptomycynę określamy jako Str s (s w indeksie pochodzi od ang. sensitive).

Bakterie oporne na np. streptomycynę określamy jako Str r (r w indeksie pochodzi od ang. resistant). Gen warunkujący oporność na streptomycynę zapisujemy str r.

 

 

Oznaczanie wrażliwości bakterii na wybrane sulfonamidy

1.       Na płytkę Petriego z podłożem agarowym* nanieść 100 *l hodowli bakteryjnej i dokładnie rozprowadzić jałową głaszczką po powierzchni podłoża.

2.       Następnie, posługując się jałową pęsetą umieścić na płytce krążki bibułowe nasycone sulfonamidami. Odległość pomiędzy poszczególnymi krążkami powinna wynosić około 2 cm.

3.       Płytki pozostawić na dwie godziny w temperaturze pokojowej (w tym czasie antybiotyki dyfundują do podłoża)

4.       Po 24 godzinach inkubacji płytek w temperaturze 37oC można porównać skuteczność działania sulfonamidów w stosunku do badanych bakterii

 

Antagonistyczne działanie sulfonamidów i kwasu para-aminobenzoesowego (PABA)

1.       Na płytkę Petriego z podłożem agarowym* nanieść 100 *l hodowli bakteryjnej i dokładnie rozprowadzić jałową głaszczką po powierzchni podłoża.

2.       Następnie, posługując się jałową pęsetą umieścić na płytce tabletkę sulfathiazolu oraz - w odległości 2 cm - krążek bibuły nasyconej roztworem PABA.

3.       Płytkę pozostawić na dwie godziny w temperaturze pokojowej.

4.       Po 24 godzinach inkubacji w temperaturze 37oC można zaobserwować antagonistyczne działanie sufonamidu i PABA.

 Antybiotyki

 Antybiotyki są substancjami o działaniu przeciwbakteryjnym wytwarzanymi przez drobnoustroje (bakterie, grzyby) albo otrzymywanymi syntetycznie lub półsyntetycznie. Mają one zdolność hamowania wzrostu lub zabijania takich mikroorganizmów jak bakterie, grzyby i niektóre pierwotniaki. Nie są natomiast skuteczne przeciw wirusom!

Antybiotyki interferują z procesem replikacji, transkrypcji, translacji, syntezą ściany komórkowej, a także mogą hamować czynności błony komórkowej.

Dobry antybiotyk nie może być toksyczny dla organizmu człowieka ani działać na niego alergizująco. Antybiotyki powinny być chemicznie trwałe, a także dobrze rozpuszczać się w wodzie, soli fizjologicznej i soku żołądkowym. Ponadto, antybiotyki powinny wykazywać dobrą przenikalność z przewodu pokarmowego do tkanek nie ulegając przy tym degradacji.

 

Bakteriobójcze

Bakteriostatyczne

penicyliny, bacytracyna, cefalosporyny (działają tylko na komórki rosnące)

wankomycyna

antybiotyki aminoglikozydowe: gentamycyna, kanamycyna, neomycyna, streptomycyna,

nowobiocyna

chloramfenikol, tetracykliny, kwas nalidyksowy

antybiotyki makrolidowe

 

Spektrum działania antybiotyków

s z e r o k i e

 

wąskie

antybiotyk wykazuje aktywność zarówno w stosunku do bakterii G(+) jak i G(-)

antybiotyk wykazuje aktywność jedynie w stosunku do wąskiej grupy bakterii (nawet jednego gatunku)

ampicylina, chloramfenikol, tetracyklina

penicylina G, bacytracyna, wankomycyna

Drobnoustroje wytwarzające antybiotyki

 

 

Penicillium notatum

Penicylina G (benzylowa)

Penicillium chrysogenum

Penicyliny

Cephalosporium sp.

Cefalosporyny

Bacillis polymyxa

Polimiksyny

Bacillus subtilis

Bacytracyna

Streptomyces venezuelae

Chloramfenikol

Streptomyces griseus

Streptomycyna

 

Sulfonamidy

 

Sulfonamidy są analogami strukturalnymi kwasu para- aminobenzoesowego (PABA), prekursora kwasy tetrahydrofoliowego.. Należą do chemioterapeutyków o szerokim spektrum działania. Sulfonamidy obniżają przemianę materii i hamują rozmnażanie się bakterii (tzn. mają działanie bakteriostatyczne), uniemożliwiając bakteriom syntezę kwasu tetrahydrofoliowego.

Kwas foliowy jest niezbędnym koenzymem do syntezy zasad purynowych, tymidyny i niektórych aminokwasów.

Sulfonamidy jako analogi strukturalne PABA (są to amidy PABA) hamują kompetycyjnie aktywność enzymu - syntetazy dihydropterynianowej - który przekształca kwas para- aminobenzoesowy w kwas dihydrofoliowy.

Na działanie sulfonamidów są wrażliwe tylko te bakterie, które posiadają zdolność do syntezy kwasu foliowego. Bakterie oporne na działanie sulfonamidów pobierają kwas foliowy z otoczenia.

Dla komórek ludzkich kwas foliowy jest związkiem egzogennym.

 

 

Trimetoprim

 

Także interferuje z syntezą kwasu foliowego. Związek ten jest pochodną diaminopirydyny i hamuje aktywność reduktazy folianowej. Enzym ten redukuje kwas dihydrofoliowy do kwasu tetrahydrofoliowego.

 

 

 

0x01 graphic
0x01 graphic



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Praktyczne zasady antybiotykoterapii
Antybiotyki(1)
antybiotyki
Antybiotyki strategia leczenia – interakcje, ciąża, podeszły wiek
Antybiotyki
Antybiotyki1[2]
antybiotyki
Metody badania antybiotykoopornoci
Probiotyki antybiotyki id 66316 Nieznany
Mechanizmy działania antybiotyków, materiały farmacja, Materiały 4 rok, farmacja 4 rok part 2, farma
UE szczepienia i racjonalne stosowanie antybiotyków, Zdrowie publiczne, W. Leśnikowska - Ścigalska -
Antybiotyki(1), szkoła, farmakologia
Antybiotyki amino glikozydowe

więcej podobnych podstron