Makbet, tytułowy bohater dramatu, wódz wojsk szkockich i krewny króla Dunkana. Początkowo sprawia on wrażenie człowieka prawego i szlachetnego. Podczas walk z Norwegami wykazuje się odwagą i poświęceniem. Szanując króla, gotów jest oddać za niego życie. Jednak powracając do domu wraz z najlepszym przyjacielem - Bankiem, spotyka czarownice, które przepowiadają, że zdobędzie on władzę w państwie, ale żaden z jego potomków nie zasiądzie na tronie królewskim.
Makbet w duchu pragnie posiąść obiecaną władzę. Myśli o tym nie dają mu spokoju i zwierza się z nich żonie. W Lady Makbet budzą się od dawna tłumione zapędy władcze. Postanawia ona, przyspieszyć spełnienie przepowiedni.
Tylko namowy ukochanej kobiety wpływają na decyzję Makbeta. Jednak po dokonaniu zbrodni bez przerwy dręczą go wyrzuty sumienia.
Z czasem Makbet ukazuje swoje prawdziwe oblicze. Bez żadnych skrupułów zleca opryszkom zamordowanie Banka, który może mu stanąć na drodze do władzy. Ale jeszcze wtedy w tytułowym bohaterze tragedii tlą się jakieś ludzkie uczucia. Bywają nawet chwile, w których nie może nad sobą zapanować, gdyż dręczą go rozmaite zjawy. Jednak zawsze u jego boku znajduje się Lady Makbet podtrzymująca go na duchu i pilnująca, aby jakieś nieuważnie wypowiedziane słowo nie rzuciło na nich cienia podejrzeń.
Początkowo dobrze zapowiadające się rządy, zamieniają się we władzę bezwzględnego tyrana, który lękając się o swoją pozycję gotów jest wydawać wyroki śmierci na niewinne dzieci i kobiety. Makbet powoli traci wszelkie ludzkie uczucia, a kolejna przepowiednia czarownic jeszcze bardziej utwierdza go w przekonaniu o ogromie swojej władzy. Władzy, o której zawsze marzył, a której nigdy nie mógł pogodzić z uczciwością i szlachetnością.
Dotychczasowe przeżycia i stresy skrzętnie ukrywane przez kobietę, nie mogąc znaleźć ujścia, spowodowały eksplozję wielkich wyrzutów sumienia. Zjawy dokuczające poprzednio Makbetowi nękają również jego żonę. Powoduje to, że kobieta we śnie, aż w końcu popełnia samobójstwo.
Makbet nawet nie próbuje bronić się przed śmiertelnym ciosem Makdufa, który przybył do Szkocji, aby wraz z wojskami angielskimi wyzwolić kraj spod jarzma tyranii.
Makbeta nie można uważać za postać zupełnie negatywną, gdyż jego postępowanie było ściśle uwarunkowane zaistniałą sytuacją, a walka dobra ze złem tocząca się w jego duszy może wzbudzać jedynie współczucie, a żądza władzy przemawiająca przez niego i jego żonę nie jest niczym nadzwyczajnym, ponieważ chęć zysku i wyniesienia się na szczyty hierarchii państwowej, nierzadko za wszelką cenę, jest sprawą ponadczasową.
SWIETOSZEK - BAROK(4)
TARTUFFE Z LATWOSCIA MANIPULUJE RODZINA ORGONA MA NA NICH NIEOGRANICZONY WPLYW. ORGON POSTANOWIL WYDAC CORKE ZA SWIETOSZKA I WPROWADZIC GO DO RODZINY. SWIETOSZEK JEST OBDARZONY NIEBYWALA UMIEJETNOSCIOM PRZEKONYWANIA, JEST BEZWZGLEDNY, UPARTY BEZKRYTYCZNY A JEGO PODSTAWOWA CECHA JEST OBLUDA. W IMIE FALSZYWIE POJETYCH WARTOSCI CHRZESCIJANSKICH NIEMAL ROZBIJA RODZINE A ORGONA DOPROWADZA DO NEDZY. SWIETOSZEK POTRAFI WYBRAC OSOBY KTÓRE ULEGAJA Z LATWOSCIA JEGO WPLYWOM A CO DO POZOSTALYCH NABIERA WROGIEGO NASTAWIENIA I STARA SIĘ PRZEDSTAWIC JE W JAK NAJGORSZYM SWIETLE. UDAJE OSOBE POBOZNA, ZACHOWUJE POSTY UMARTWIA SIĘ ZARLIWIE MODLI. W RZECZYWISTOSCI JEST DEWOTEM I HIPOKRYTA. TYLKO DZIEKI ELMIRZE ZOSTAJE ZDEMASKOWANY. SWIETOSZEK TO CZLOWIEK PRZEWROTNY MISTRZ MISTYFIKACJI GENIALNY OSZUST I BEZWZGLEDNY NIEGODZIWIEC.