2.2.4. Budowa rezystorów i ich charakterystyki
Rezystor należy obok kondensatora i cewki do najbardziej rozpowszechnionych elementów pasywnych (biernych) stosowanych w układach elektrycznych. Wszystkie wymienione trzy elementy łączy wspólna cecha: elementy te pobierają energię i albo są zdolne do jej magazynowania, albo do jej przetwarzania w inny rodzaj energii. Rezystor charakteryzuje się tym, że przepływowi przezeń prądu towarzyszy przemiana energii elektrycznej w energię cieplną. W praktyce rozpowszechnione są. różne konstrukcje rezystorów. Zasadniczo rozróżnia się trzy podstawowe typy rezystorów: drutowe, warstwowe i objętościowe. Rezystor drutowy jest wykonany z przewodu w postaci drutu lub taśmy nawiniętej na korpusie izolacyjnym, przeważnie ceramicznym. Uzwojenie jest połączone z końcówkami, które mogą być sztywne lub giętkie i są promieniowo usytuowane względem korpusu walcowego.
Rezystor warstwowy charakteryzuje się tym, że element rezystancyjny stanowi cienka warstwa przewodząca, węglowa lub metalowa, nałożona na nieprzewodzącą część konstrukcyjną. Część konstrukcyjna ma kształt rurki lub pałeczki. Rezystor objętościowy, zwany też masowym, charakteryzuje się tym, że przewodzi prąd całym swoim przekrojem.
Do oddzielnej grupy zaliczyć można rezystory wykonane w postaci tzw. potencjometrów, umożliwiające płynną lub skokową zmianę rezystancji. Potencjometry wykonuje się jako drutowe lub warstwowe, przy czym konstrukcje umożliwiające zmianę rezystancji są bardzo różnorodne.
Rezystory charakteryzuje tzw. charakterystyka napięciowe-prądowa. czyli zależność napięcia na ich zaciskach od przepływającego prądu.
Jeżeli charakterystyka napięciowe-prądowa rezystora jest linią prostą, to rezystor nazywamy liniowym. Rezystancja takiego rezystora nie zależy od napięcia na jego zaciskach i nie zależy od prądu przepływającego przez rezystor.
Charaktrystyka napięciowo-prądowa
rezystora liniowego przedstawiono na rys. 2.5. Jeżeli charakterystyka nie jest linią prostą, tak jak na rys. 2.6, to rezystor nazywamy nieliniowym. W tym przypadku każdej wartości prądu odpowiada inna wartość rezystancji rezystora.
Rys. 2.5. Charakterystyka napięciowo-prądowa rezystora liniowego
Rys. 2.6. Charakterystyka napięciowo-prądowa rezystora nieliniowego
Stosunek napięcia do prądu, dla kolejnych wartości prądu, nazywamy rezystancją statyczną rezystora nieliniowego. Punktowi 1 na charakterystyce napięciowo-prądowej rezystora nieliniowego (rys. 2.6) odpowiada napięcie U 1 oraz prąd 11, zatem rezystancja statyczna
U1
RS= =mtgα (2.22)
I1
Rezystancja statyczna rezystora jest proporcjonalna do tangensa kąta nachylenia prostej przechodzącej przez początek układu współrzędnych oraz punkt 1, natomiast współczynnik proporcjonalności m zależy od przyjętej podziałki na osi napięcia i na osi prądu.
Stosunek przyrostu napięcia przy przejściu od punktu 1 do punktu 2 na charakterystyce, do przyrostu prądu, nazywamy rezystancją dynamiczną rezystora nieliniowego , czyli
∆U
Rd = = m·tgβ (2.23)
∆I
Rezystancja dynamiczna rezystora jest proporcjonalna do tangensa kąta nachylenia stycznej do charakterystyki napięciowo-prądowej rezystora w punkcie I, natomiast m jest współczynnikiem proporcjonalności zależnym od przyjętej podziałki. Ponieważ przy określaniu rezystancji dynamicznej rezystora przyrost napięcia powinien być elementarny, wobec tego stosując pojęcie pochodnej wyrażamy rezystancję dynamiczną za pomocą ścisłego wzoru w postaci
dU
Rd = (2.24)
dI
Rezystorem o nieliniowej charakterystyce napięcia w funkcji prądu jest przykładowo tzw. warystor. Zależność napięcia od prądu warystora jest określona zależnością
U = c·Iβ
(2.25)
przy czym β oznacza współczynnik nieliniowości.
Charakterystykę napięciowo-prądową warystora przedstawiono na rys. 2.7.
Rys. 2.7. Charakterystyka napięciowo-prądowa wrystora
Warystory są stosowane do stabilizacji napięcia i do ochrony urządzeń elektrycznych od przepięć,
Tzn. napięć występujących w warunkach awaryjnych i przekraczających napięcie znamionowe urządzenia