Syn Jakuba będący przodkiem Mojżesza i Aarona (Rdz 46:11, Wj 4:14).
Jego imię znaczy: „przywiązany”.
Jego potomkom powierzono służbę w świątyni, a ich dziedzictwem była dziesięcina w Izraelu (Lb 18:21).
Wraz z Symeonem wybił mężczyzn w mieście Szechema za zgwałcenie Diny (Rdz 34:25).
Gdy się urodził Lea powiedziała: „Tym razem mój mąż przywiąże się do mnie, gdyż urodziłam mu trzech synów” (Rdz 29:34).
Jego plemieniu Mojżesz nakazał dać w posiadanie czterdzieści dwa miasta oraz sześć miast schronienia (Lb 35:6,7).
Jego potomkowie mieli obowiązek przenoszenia przybytku podczas wędrówki po pustkowiu (Lb 1:50).
Był trzecim synem Jakuba, urodzonym przez Leę w Padan-Aram (Rdz 35:23).
|
Był czwartym synem Jakuba i Lei (Rdz 29:35).
Jego imię znaczy: „sławiony”.
Był głową najliczniejszego z dwunastu plemion Izraela (Lb 1:27).
Jakub powiedział do niego: „Ciebie będą sławić twoi bracia” (Rdz 49:8).
Przemawiał w imieniu swych braci, by przekonać Józefa o ich szczerości, gdy przybyli do Egiptu po żywność (Rdz 44:18-23).
Jakub rzekł o nim: „Nie oddali się berło od niego ani laska rozkazodawcy spomiędzy jego stóp, aż przyjdzie Szilo” (Rdz 49:10).
Był przodkiem Dawida i Chrystusa (Mt 1:3-17).
Przekonał swych braci, by nie zabili Józefa, lecz sprzedali go Ismaelitom (Rdz 37:26,27).
|
Urodzony 1767 r. p.n.e. Zmarł 1657 r. p.n.e.
Jego imię znaczy: „oby Jah dodał”.
Bracia wrzucili go do dołu z wodą, a potem sprzedali go Ismaelitom (Rdz 37:23-28).
Otrzymał od faraona sygnet i został ustanowiony nad całą ziemią egipską (Rdz 41:41-43).
Ojciec ubierał go w długą pasiastą szatę (Rdz 37:3).
Rozmawiał ze swymi braćmi przez tłumacza (Rdz 42:23).
Z niego wywiodły się dwa plemiona Efraima i Manasessa (Rdz 46:20).
Potyfar ustanowił go nad swym domem, lecz potem wsadził go do więzienia (Rdz 39:1-4,20).
Przepowiedział siedem lat obfitości i siedem lat klęski głodu na podstawie snu (Rdz 41:25-30).
|
Był ostatnim synem Jakuba (Rdz 46:19).
Jego imię znaczy: „syn prawicy”.
W jego worku znaleziono kielich Józefa (Rdz 44:2,12).
Jakub myślał, że on nie żyje (Rdz 42:38).
Otrzymał od Józefa trzysta srebrników i pięć płaszczy (Rdz 45:22).
Jakub nie wysłał go ze swymi braćmi do Egiptu (Rdz 42:3,4).
Po narodzinach został pół-sierotą (Rdz 35:18,19).
Jego matką była Rachela (Rdz 46:19).
|
Była córką Jakuba i Lei (Rdz 34:1).
Jej imię znaczy: „osądzona”.
Miała zwyczaj spotykać się z Kananejkami (Rdz 34:1).
Została zgwałcona przez Szechema (Rdz 34:2).
Razem z całą rodziną przeniosła się do Egiptu (Rdz 46:7,15).
Została pomszczona przez Symeona i Lewiego (Rdz 34:25).
Szechem chciał mieć ją za żonę (Rdz 34:4).
|
Człowiek prawy mieszkający w Uc i najzamożniejszy mieszkaniec Wschodu (Hi 1:1-3).
Jego imię znaczy: „przedmiot wrogości”.
Jehowa powiedział o nim: „Nie ma na ziemi nikogo takiego jak on” (Hi 1:8).
Przyszło do niego trzech towarzyszy, by mu współczuć i go pocieszyć (Hi 2:11).
Jego żona nakłaniała go: „Przeklnij Boga i umrzyj” (Hi 2:9).
W jednym dniu zostali zabici jego synowie i córki, oraz zniszczone całe jego mienie (Hi 1:13-19).
Powiedział: „Nagi wyszedłem z łona mojej matki i nagi tam wrócę” (Hi 1:21).
Powiedział: „O, gdyby teraz spisano moje słowa! O, gdyby zapisano je w księdze!” (Hi 19:23).
Miał trzy córki: Jemimę, Kecję i Keren-Happuch (Hi 42:14).
|
Kenita, który został teściem Mojżesza (Wj 3:1).
Był znany jako „kapłan midianicki” (Wj18:1).
Właściwie miał na imię Reuel (Lb 10:29).
Przez czterdzieści lat Mojżesz opiekował się jego stadami w pobliżu góry Horeb (Dz 7:29,30).
Mojżesz opowiedział mu o wszystkim, co Jehowa uczynił faraonowi i Egiptowi (Wj 18:8).
Jego córka Cyppora została żoną Mojżesza (Wj 2:21).
Radził Mojżeszowi, by wybrał mężów zdolnych, bogobojnych, godnych zaufania i nienawidzących niesprawiedliwego zysku (Wj 18:21).
Powiedział do Mojżesza: „Teraz wiem, że Jehowa jest większy niż wszyscy inni bogowie” (Wj 18:11).
|
Uciskał synów Izraela w Egipcie (Wj 5:5-18).
Jego kapłani rzucili swe laski przed Mojżeszem i one zamieniły się w węże (Wj 7:12).
Jego wojsko utonęło w Morzu Czerwonym (Wj 14:28).
Powiedział pogardliwie: „Któż to jest Jehowa, żebym miał usłuchać jego głosu?” (Wj 5:2).
Władca pogański, który prosił sługę Jehowy, by modlił się za niego i jego lud (Wj 8:8).
Jehowa złamał jego upór, gdy zabił jego pierworodnego (Wj 12:29-32).
Mojżesz i Aaron stanęli przed nim żądając uwolnienia ludu Jehowy (Wj 10:3).
Mojżesz z polecenia Jehowy powiedział do niego: „Zostawiłem cię przy, by ci pokazać swoją moc...” (Wj 9:16).
|