Jego imię znaczy: „chroń jego życie”.
Ostatni król Babilonu (Dn 5:30).
Król babiloński zabity przez Medów i Persów (Dn 5:30,31).
Rozkazał by Daniela ubrano w purpurę, założono mu złoty naszyjniki i obwieszczono go trzecim władcą w królestwie (Dn 5:29).
Ukazał mu się napis na ścianie: „MENE, MENE, TEKEL i PARSIN” (Dn 5:25).
Podczas uczty kazał wnieś złote i srebrne naczynia zabrane kiedyś ze świątyni w Jerozolimie (Dn 5:2).
Powiedziano do niego: „Zważono cię na wadze i stwierdzono u ciebie brak” (Dn 5:27).
|
Gdy otrzymał władzę w Babilonie miał 62 lata (Dn 5:31).
Podpisał dekret zezwalający na zanoszenie modlitw przez 30 dni tylko do króla (Dn 6:6-9).
Został królem w Babilonie po Belszaccarze (Dn 5:30,31).
Ustanowił nad swoim królestwem 120 satrapów, a nad nimi 3 urzędników, jednym z nich był Daniel (Dn 6:1,2).
Kiedy Daniel był w lwiej jamie to przez całą noc nie spał i pościł (Dn 6:18).
Bardzo się ucieszył z tego, że Daniel żyje (Dn 6:23).
Powiedział do Daniela: „Twój Bóg, któremu niezachwianie służysz - ten cię wyratuje (Dn 6:16).
Był zmuszony wrzucić Daniela do lwiej jamy (Dn 6:12-15).
|
Został nazwany pomazańcem Jehowy (Iz 45:1).
Pozwolił Żydom na powrót do Judy (Ezd 1:3,4).
Jehowa powiedział o nim: „On jest moim pasterzem i wszystko, w czym upodobanie całkowicie wykona” (Iz 44:28).
Wydał sprzęty z domu Jehowy powracającym wygnańcom (Ezd 1:7).
Powiedział: „Wszystkie królestwa ziemi dał mi Jehowa, Bóg niebios, i to on mi polecił, abym mu zbudował dom w Jerozolimie, która jest w Judzie (Ezd 1:1,2).
|
Poprowadził ostatek Żydów z powrotem do Jerozolimy w 537r. p.n.e. (Ezd 2:2).
Jego imię znaczy: „nasienie Babel”.
Pierwszy namiestnik repatriowanych Żydów (Ag 2:21).
Namiestnik żydowski z linii rodowej Dawida (1Kn 3:17-19).
Cyrus powierzył mu złote i srebrne naczynia domu Bożego zabrane przez Nebukadneccara (Ezd 5:14).
Jego ręce „położyły fundament drugiej świątyni” (Za 4:9).
Usłyszał wypowiedź Jehowy: „Nie wojskiem, nie mocą, lecz moim duchem” (Za 4:6).
Jego praca przy świątyni została wstrzymana pismem Artakserksesa (Ezd 4:1-24).
|
Był synem Jehocadaka (Neh 12:26).
Jego imię znaczy: „Jehowa jest wybawieniem”.
Pierwszy kapłan usługujący na rzecz Izraelitów, którzy powrócili z niewoli babilońskiej (Ag 1:1).
Wspominają o nim prorocy Aggeusz i Zachariasz (Ag 1:12; Za 3:1).
W księgach Ezdrasza i Nehemiasza jest nazywany Jeszuą (Ezd 3:8; Neh 12:26).
Jeden z Lewitów nadzorujących odbudowę świątyni (Ezd 3:9).
Prorok Zachariasz ujrzał go w wizji stojącego przed aniołem Jehowy oraz Szatanem (Za 3:1-8).
Stanął po stronie Zerubbabela, przeciwstawił się wrogom odbudowy świątyni (Ezd 4:1-3).
|
Zaczął prorokować w 520r. p.n.e. i pobudził Żydów do wznowienia odbudowy świątyni (Ag 2:4).
Jego imię znaczy: „świąteczny” lub „urodzony w święto”.
Jego księga składa się z czterech orędzi ogłoszonych w czasie 112 dni (Ag 1:1 - 2:23).
Spisał swoje proroctwo w Jerozolimie.
Napisał: „I zakołyszę wszystkimi narodami, i przyjdą kosztowności wszystkich narodów” (Ag 2:7).
Urodził się w Babilonie, ale powrócił do Jerozolimy z Zerubbabelem i Jozue.
Jego księga jest 32 księgą biblijną (Ag 1:1).
Napisał: „Zakołyszę niebiosami i ziemią” (Ag 2:21).
Jego księga zawiera 35 razy imię Jehowy, a ma tylko 38 wersetów (Ag 1:1 - 2:23).
|
Biblia przedstawia go jako proroka, syna Berechiasza, syna Iddo (Za 1:1).
Jego imię znaczy: „Jehowa wspomniał”.
Jego księga jest najdłuższa z proroków mniejszych (Za 1:1 - 14:21).
Jego imiennik miał syna, który był 6 miesięcy starszy od Jezusa (Łk 1:57-66).
Napisał: „W owych dniach dziesięciu mężów ze wszystkich języków narodów chwyci się, tak, uchwyci się skraju szaty męża, który jest Żydem” (Za 8:23).
Uważa się, że najbardziej przekonywującym dowodem natchnienia jego księgi są proroctwa mesjańskie.
Jehowa posłużył się nim, aby pobudzić Izraelitów do wznowienia i ukończenia odbudowy świątyni (Za 1:1-3).
|
Żyd, syn Jaira, kuzyn Estery (Est 2:5,7).
Był opiekunem Estery, córki swego stryja (Est 2:7).
Został nagrodzony i był drugi po królu Aswerusie w królestwie (Est 8:2).
Estera i on byli najważniejszymi Izraelitami w królestwie perskim (Est 8:1,2).
Na palu przygotowanym dla niego zawisł Haman (Est 7:10).
Wykrył spisek przeciw perskiemu królowi Aswerusowi (Est 2:21-23).
Mimo nakazu króla nie kłaniał się i nie padał na twarz przed Hamanem (Est 3:1-4).
|