Jej synem był Samuel, a mężem Elkana (1Sm 1:1,20).
Jej imię znaczy: „łaska”.
Gdy się modliła, Heli myślał, że jest pijana (1Sm 1:9-18).
Peninna dokuczała jej z powodu braku dzieci (1Sm 1:6).
Obiecała Jehowie, że jeśli urodzi syna to da go na służbę dla Jehowy (1Sm 1:22).
Urodziła czterech synów i dwie córki (1Sm 2:21).
Co rok robiła Samuelowi nowy płaszcz (1Sm 2:19).
|
Jego rodzicami byli: Elkana i Anna (1Kn 6:26).
Jego imię znaczy: „imię Boże”.
Namaścił na królów Saula i Dawida (1Sm 10:1, 16:13).
Co roku sądził Izraela, obchodząc Betel, Gilgal i Micpę (1Sm 7:15-17).
Jehowa powiedział do niego: „Nie patrz na jego wygląd ani na jego wysoki wzrost..., Jehowa widzi, jakie jest serce” (1Sm 16:7).
Był ostatnim sędzią Izraela (Dz 13:20).
Lud czekał na niego, aby mogli jeść z jego błogosławieństwem (1Sm 9:13).
Powiedział do Saula: „Oto posłuszeństwo jest lepsze niż ofiara, zwracanie uwagi - niż tłuszcz baranów” (1Sm 15:22).
Jego matka obiecała dać go na służbę Jehowie jako nazirejczyka, zanim został poczęty (1Sm 1:11).
|
Był synem Obeda, a ojcem Dawida (Rut 4:22).
Jego imię znaczy: „Jehowa pozwala zapomnieć”.
Do jego domu Jehowa posłał Samuela, aby namaścić jednego z jego synów na króla (1Sm 16:1-3).
Prorok Izajasz napisał o nim: „I wyrośnie gałązka z pnia..., a latorośl z jego korzeni będzie wydawać owoc.” (Iz 11:1).
Z jego linii rodowej wywodził się Mesjasz (Mt 1:6).
Polecił Dawidowi, aby zabrał dla swych braci efę prażonego ziarna i dziesięć chlebów (1Sm 17:17).
Miał ośmiu synów (1Sm 17:12).
Za dni Saula był starym człowiekiem (1Sm 17:12).
|
Jego ojcem był Ner (2Sm 2:8).
Jego imię znaczy: „ojciec jest lampą”.
Został zabity przez Joaba za zabicie Asahela (2Sm 3:27).
Powiedział do Joaba: „Czy miecz ma pożerać bez końca? Czy nie wiesz, że w końcu będzie gorycz?” (2Sm 2:26).
Był wujem Saula (1Sm 14:50).
Powiedział do Dawida: „Moja ręka będzie z tobą, by zwrócić ku tobie całego Izraela” (2Sm 3:12).
Po jego śmierci Dawid i lud płakali ( 2Sm 3:32).
Był dowódcą wojsk Saula (1Sm 14:50).
Dawid zarzucił mu, że źle pilnował Saula, swego pana (1Sm 26:16).
|
Panował od 1117r. p.n.e. do 1077r. p.n.e.
Jego imię znaczy: „wyproszony u Boga”.
Radził się kobiety będącej mistrzynią jako medium spirytystyczne w En-Dor (1Sm 28:7).
Wraz z synami zginął w walce na górze Gilboa (1Sm 31:1,6).
Gdy Samuel przedstawił go jako króla cały lud wznosił okrzyki: „Nich żyje król” (1Sm 10:24).
Dawid zaintonował nad nim i jego synami pieśń żałobną (2Sm 1:17).
Samuel powiedział do niego: „Jehowa wyrwie królestwo z twej ręki..., ponieważ nie usłuchałeś głosu Jehowy” (1Sm 28:16,17).
Usiłował przygwoździć Dawida włócznią do ściany (1Sm 19:10).
Wysoki, przystojny król Izraela (1Sm 9:2).
|
Zginął ok. 1070r. p.n.e., miał wtedy około sześćdziesięciu lat.
Jego imię znaczy: „Jehowa dał”.
Lud wykupił go od śmierci grożącej mu za to, że nieświadomie zjadł trochę miodu (1Sm 14:41-45).
Po jego śmierci Dawid powiedział: Twoja miłość była dla mnie cudowniejsza niż miłość kobiet” (2Sm 1:26).
Dał Dawidowi swój miecz, łuk i pas (1Sm 18:4).
Wraz ze swoim giermkiem zabił dwudziestu Filistynów na mordze pola (1Sm 14:14).
Przysiągł Dawidowi: „Niech Jehowa będzie między mną, a tobą... po czas niezmierzony” (1Sm 20:42).
Wypuścił trzy strzały w celu ostrzeżenia Dawida przed Saulem (1Sm 20:21,22).
Swoje prawo do władzy królewskiej odstąpił swemu przyjacielowi (1Sm 23:16,17).
|
Był synem Jonatana (2Sm 9:6).
Został oczerniony przed Dawidem przez Cibę (2Sm 16:1-4).
Utykał na obie nogi (2Sm 9:13).
Powiedział do Dawida: „Czym jest twój sługa, że zwróciłeś swe oblicze na zdechłego psa, takiego jak ja?” (2Sm 9:8).
Był gotów dać swe pole Cibie, swojemu słudze (2Sm 19:29,30).
Jadał przy stole Dawida (2Sm 9:10).
Jego piastunka uciekała razem z nim (2Sm 4:4).
Jego ojciec został zabity, gdy on miał pięć lat (2Sm 4:4).
|
Bardzo znany harcownik filistyński (1Sm 17:4).
Jego głowę Dawid przyniósł do Jerozolimy (1Sm 17:54).
Dawid zabił go kamieniem (1Sm 17:49).
Był jednym z największych ludzi - sześć łokci i piędź (1Sm 17:4).
Chciał, żeby jeden z żołnierzy Saula z nim walczył (1Sm 17:8,9).
„Gdy zobaczył i spojrzał na Dawida, wzgardził nim” (1Sm 17:42).
Giermek nosił mu tarczę (1Sm 17:41).
Drzewce jego włóczni był jak wał tkacki (1Sm 17:7).
Urągał zastępom Jehowy (1Sm 17:26).
|