Był najstarszym synem Dawida (2Sm 3:2).
Jego imiÄ™ znaczy: „godny zaufana, wierny, dÅ‚ugotrwaÅ‚y”.
Tamar upiekła dla niego placki (2Sm 13:6-9).
Został zabity przez Absaloma (2Sm 13:29).
Udawał, że jest chory (2Sm 13:6).
Zgwałcił Tamar (2Sm 13:11-14).
Jego śmierć była początkiem proroctwa proroka Natana (2Sm 12:10).
Jego serce „rozweseliÅ‚o siÄ™ od wina” (2Sm 13:28).
|
Syn Dawida sławiony z powodu piękności (2Sm 14:25).
Jego imiÄ™ znaczy: „Bóg jest pokojem”.
Zawisł na włosach i został zabity przez Joaba (2Sm 18:9,14).
Wszczął bunt i sprawił, że Dawid musiał uciec za Jordan (2Sm 17:22).
Nakazał swym sługom, aby zabili Amnona (2Sm 13:28).
Wykradał serca mężów izraelskich i doprowadził do tego, że ogłoszono go królem w Hebronie (2Sm 15:6,10).
Postawił sobie kolumnę na Nizinie Królewskiej, by pamiętano o jego imieniu i została pomnikiem (2Sm 18:18).
Dawid opÅ‚akiwaÅ‚ go mówiÄ…c: „Synu mój! Obym to ja umarÅ‚ zamiast ciebie” (2Sm 18:33).
|
Panował od 1037r. p.n.e. do 998r. p.n.e.
Jego imiÄ™ znaczy: „pokój”.
Przewyższał innych królów bogactwem i mądrością (1Kl 10:23).
NapisaÅ‚: „Wino to szyderca, odurzajÄ…cy napój jest haÅ‚aÅ›liwy, a kto pod jego wpÅ‚ywem bÅ‚Ä…dzi, nie jest mÄ…dry” (Prz 20:1).
Był królem po Dawidzie i zbudował świątynię w Jerozolimie (1Kl 1:39).
NapisaÅ‚: „Nie ma żadnej przewagi czÅ‚owieka nad zwierzÄ™ciem, bo wszystko jest marnoÅ›ciÄ…” (Kzn 3:19).
Odwiedziła go królowa Szeby (1Kl 10:1).
NapisaÅ‚: „Zaufaj Jehowie caÅ‚ym swym sercem i nie opieraj siÄ™ na wÅ‚asnym zrozumieniu” (Prz 3:5).
Prosiło mądrość, a nie o bogactwo (2Kn 1:10).
|
Była piękną córką Dawida (2Sm 13:1).
Jej imiÄ™ znaczy: „palma”.
Upiekła placki dal Amnona (2m 13:6-9).
Została zgwałcona przez Amnona (2Sm 13:11-14).
Zamieszkała u Absaloma (2Sm 13:20).
Jej rodzonym bratem był Absalom (2Sm 13:1).
Została pomszczona przez Absaloma (2Sm 13:28-31).
|
Był synem Jehojady (2Sm 23:20).
Jego imiÄ™ znaczy: „Jehowa zbudowaÅ‚”.
Salomon uczynił go dowódcą swych wojsk (1Kl 2:35).
Z polecenia Salomona zabił Joaba (1Kl 2:28-34).
Zabił Egipcjanina mającego pięć łokci wzrostu (1Kn 11:23).
„ByÅ‚ wybitniejszy niż trzydziestu” (1Kn 11:25).
|
Był prorokiem Jehowy z Szilo (1Kl 14:2).
Jego imiÄ™ znaczy: „Jehowa jest moim bratem”.
Rozdarł swoją nową szatę na dwanaście części i dziesięć z nich dał Jeroboamowi (1Kl 11:30,31).
Jego oczy mu zastygły z powodu wieku i nie widział (1Kl 14:4).
Przepowiedział, że syn Jeroboama umrze (1Kl 14:12).
Zapowiedział, że Jehowa zamiecie dom Jeroboama jak się wymiata gnój (1Kl 14:10).
Jeroboam wysłał do niego swoją żonę (1Kl 14:2).
|
Panował od 997r. p.n.e. do 980r. p.n.e.
Jego miÄ™ znaczy: „rozszerz lud”.
Zbuntowało się przeciw niemu dziesięć plemion Izraela (1Kl 12:19).
Syn Salomona, który został po nim królem (1Kl 11:43).
Jehowa powiedziaÅ‚ do niego przez Szemajasza: „Nie wolno wam iść i walczyć ze swymi braćmi, synami Izraela” (1Kl 12:22-24).
Za jego panowania kapłani i Lewici opuścili swe posiadłości i przybyli do Jerozolimy (2Kn 11:14).
PowiedziaÅ‚: „Ojciec mój karaÅ‚ was biczami, natomiast ja bÄ™dÄ™ was karaÅ‚ batogami” (1Kl 12:11).
Odrzucił radę udzieloną mu przez starszych (1Kl 12:8).
Wykonał miedziane tarcze w miejsce złotych, które zabrał Sziszak (2Kn 12:9,10).
|
Panował od 998r. p.n.e. do 977r. p.n.e.
Był synem Nebata i zaczął odciągać Izraela od Jehowy (2Kl 17:21).
Prorok Achijasz dał mu dziesięć kawałków szaty porwanej na dwanaście części (1Kl 11:30,31).
Musiał uciec do Egiptu z powodu spiskowania przeciw królowi Salomonowi (1Kl 11:40).
Pierwszy król oderwanego dziesięcioplemiennego królestwa Izraela (1Kl 11:31).
Uschła mu ręka, gdy ją wyciągnął przeciw mężowi Bożemu (1Kl 13:4).
Wykonał dwa złote cielce i umieścił je w Betel i w Dan (1Kl 11:28,29).
Przytłoczony chorobą syna kazał swej żonie iść w przebraniu do proroka Achijasza (1Kl 14:1,2).
|