OCALENI Z ZAGŁADY
W 1945 r. nowe terytorium państwa polskiego objęło obszar 312 677 km2, czyli zmniejszyło się o 76 000 km2. Wojna i okupacja pociągnęła za sobą śmierć ponad 6 milionów obywateli polskich, z czego 3 miliony 200 tysięcy to polscy Żydzi. W obozach koncentracyjnych, więzieniach i egzekucjach zginęło obok Żydów 1 milion 660 tysięcy Polaków. Straty materialne stanowiły 38% majątku narodowego sprzed wojny. 60% zakładów przemysłowych była zniszczona. Warszawa była zniszczona w 75%, a obok niej w gruzach leżały: Kołobrzeg, Stargard Szczeciński, Wrocław, Gdańsk, Legnica i Szczecin.
Po wojnie w Polsce została garstka Żydów - według różnych szacunków - od 80 tys. do 560 tys. osób. Część z nich ocalała dzięki pomocy ukrywających ich Polaków. Obecnie tytuł Sprawiedliwy wśród Narodów Świata ma ponad 6 tys. polskich obywateli. Setki tysięcy Żydów przetrwało wojnę na terenach ZSRR, niektórzy z nich wrócili potem do Polski.
W latach 1945-1948 urząd Wysokiego Komisarza nad Palestyną sprawował Sir Alan Cuningham.
W latach 1945-1953 prezydentem Stanów Zjednoczonych był Harry S. Truman (1884-1972). Jego doradcą od spraw obrony i ekonomii był żydowski finansista Bernard Baruch (1870-1965). Baruch był przeciwnikiem syjonizmu i nie zgadzał się z żydowskim osadnictwem w Palestynie.
W 1945 r. Liga Arabska (Egipt, Arabia Saudyjska, Liban, Syria i Irak) wywarła silny nacisk na Wielką Brytanię, która utrzymała limity żydowskiej imigracji do Palestyny.
4 lipca 1945 r. w Libii doszło do antyżydowskich rozruchów, między innymi w Trypolisie.
26 lipca 1945 r. wybory w Wielkiej Brytanii wygrała Partia Pracy. Sir Winston Churchill obiecał zakończenie "Białej Księgi" oraz udzielenie pomocy w utworzeniu państwa żydowskiego w Palestynie.
11 sierpnia 1945 r. doszło do pierwszego przypadku powojennych rozruchów antyżydowskich w Polsce. Doszło do nich w Krakowie. Pretekstem była pogłoska o mordzie rytualnym. Ogółem w 1945 r. w licznych zamieszkach, pogromach i pojedyńczych incydentach zginęło 400 Żydów. Wiele z nich było organizowanych przez podziemne struktury organizacji AK-WIN (Wolność i Niezawisłość). Również radziecka tajna policja NKWD organizowała rozruchy antysemickie. Rozruchy wybuchły w Radomiu i Częstochowie.
Centralny Komitet Żydów w Polsce szacował, że w ciągu 1945 r. do Polski zdołało się nielegalnie przedostać około 40 tys. ocalonych Żydów z terenów Ukrainy, Białorusi i Litwy.
Ocaleni z Holocaustu Żydzi decydowali się na nielegalną imigrację do Palestyny. Po Szoah, żydowskie środowiska skupione w organizacji Agudas Isroel przekonały się do idei syjonizmu i poparły wysiłki zmierzające do powstania niepodległego państwa żydowskiego w Palestynie. Jednak cześć ultraortodoksów opuściła szeregi tej organizacji i nadal odrzucała możliwość stworzenia państwa żydowskiego. Spostrzegali oni syjonizm jako śmiertelne zagrożenie dla judaizmu.
28 sierpnia 1945 r. statek "Dalin" przybił do brzegów Palestyny w okolicach miasta Cesarea. W Palestynie wylądowało 35 nielegalnych żydowskich imigrantów. W ten sposób rozpoczęła się ostatnia i największa fala nielegalnej żydowskiej imigracji do Palestyny.
16 września 1945 r. brytyjski premier Atlee odrzucił propozycję prezydenta Stanów Zjednoczonych Trumana o wpuszczeniu do Palestyny 100 tys. Żydów z Europy. Atlee wprowadził ograniczenia żydowskiej imigracji, zezwalając jedynie na 18 tys. Żydów rocznie. Palestyna miała być państwem żydowsko-arabskim.
23 września 1945 r. Haganah zerwała współpracę z brytyjskimi władzami mandatowymi w Palestynie i rozpoczęła działania wspólnie z Irgunem i Lehi przeciwko brytyjskim ograniczeniom żydowskiem imigracji. Największa żydowska organizacja paramilitarna Hagana, skoncentrowała swe wysiłki na poszerzaniu tajnej imigracji ocalałych z Holocaustu w Europie. Równocześnie rozpoczęto operacje wojskowe przeciwko Brytyjczykom.
10 października 1945 r. żydowscy żołnierze Palmach zaatakowali brytyjski obóz dla internowanych Atlit pod Hajfą. Uwolniono 208 nielegalnych żydowskich imigrantów.
1 listopada 1945 r. Haganah, Irgun i Lehi przeprowadziły pierwszą wspólną operację przeciwko Brytyjczykom. Haganah przeprowadziła sabotaż linii kolejowych w 135 miejscach, zaatakowała cele w porcie w Hajfie i Jaffie. Oddział Irgunu i Lehi zaatakował stację kolejową w Lod.
2 listopada 1945 r. rozruchy antyżydowskie wybuchły w Egipcie i Libii. W Trypolisie zabito 120 Żydów.
Od listopada 1945 r. tajni żydowscy agenci, rozpoczęli organizować kanały przeżutowe ocalonych Żydów z Polski do Palestyny. Najczęściej korzystano z okolic Szczecina i Kudowy Zdrój.
W listopadzie 1945 r. reaktywowano w Polsce żydowską organizację Hechaluc (Pionier), z centralą w Warszawie.
13 listopada 1945 r. amerykański prezydent Truman i brytyjski premier Atlee założyli Amerykańsko-Brytyjski Komitet Badawczy, zajmujący się poszukiwaniem rozwiązania problemu żydowskiego.
Od 12 grudnia 1945 r. (wybory na I Zjezdzie PPR) do 14 grudnia 1948 r. w skład Biura Politycznego Polskiej Partii Robotniczej wchodzili: Jakub Berman, Bolesław Bierut, Hilary Minc, Stanisław Radkiewicz, Marian Spychalski, Roman Zambrowski, Aleksander Zawadzki i Władysław Gomułka, który 3 września 1948 r. zwolniony został z funkcji członka BP PPR, a w jego miejsce wszedł Franciszek Jóźwiak.
27 grudnia 1945 r. połączone siły Irgunu i Lehi przeprowadziły zamach terrorystyczny na budynki brytyjskiego wywiadu w Jerozolimie i Jaffie.
W 1946 r. w Palestynie było już 600 tysięcy Żydów, wśród 1 900 000 mieszkańców kraju.
1 stycznia 1946 r. rząd brytyjski wyraził zgodę na imigrację jedynie 1,5 tys. Żydów miesięcznie do Palestyny. W owym czasie w specjalnych obozach w Europie znajdowało się 250 tys. Żydów, pozbawionych własnych rodzin, domów i jakichkolwiek środków do życia. Brytyjczycy zamknęli swój sektor okupacyjny w Niemczech, a Amerykanie zezwalali na napływ jedynie 5 tys. Żydów miesięcznie.
W następnych latach do Palestyny udało się 142 tys. Żydów, do USA 72 tys., do Kanady 16 tys., do Belgii 8 tys., do Francji 2 tys., pozostałych 10 tys. znalazło się w innych krajach.
6 stycznia 1946 r. w pogromie w Zanzur (Libia) zginęło 150 Żydów. Zamieszki objęły dziesięć miejscowości wokół Trypolisu. Spalono 9 synagog i zamordowano 180 Żydów. Lokalna policja i arabscy żołnierze współdziałali z mordercami.
Na przełomie od stycznia do marca 1946 r. w pogromach i zamieszkach antyżydowskich w Polsce zginęło 50 Żydów. W lutym w Parczewie zginęło 5 Żydów. 11 sierpnia w Krakowie zginęło 2 Żydów.
W okresie od lutego do czerwca 1946 r. repatriowano z ZSRR do Polski 108 tys. ocalonych Żydów. Równocześnie trwała wielka nielegalna imigracja do Palestyny. Szacuje się, że w 1946 r. z Polski wyjechało około 100 tys. Żydów.
23 stycznia 1946 r. oddziały Hagany zaatakowały posterunki brytyjskiej policji w Kfar Vitkin, Shfar'am i Sarona.
25 stycznia 1946 r. oddziały Hagany zaatakowały jednocześnie trzy brytyjskie lotniska w Palestynie. W Kfar Syrkin zniszczono 6 samolotów. W Lod zniszczono 11 samolotów. W Kastina zniszczono 20 samolotów.
22 kwietnia 1946 r. Emirat Transjordański proklamował niepodległość jako Królestwo Transjordanii.
W kwietniu 1946 r. oddział Irgunu przeprowadził dużą operację sabotażową na tory i stację kolejową Aschdod.
1 maja 1946 r. Amerykańsko-Brytyjska Komisja orzekła, że rozwiązaniem problemu żydowskiego byłoby wpuszczenie 100 tys. Żydów do Palestyny. Jednakże Brytyjczycy odrzucili te zalecenia.
17 czerwca 1946 r. oddziały żydowskiej Hagany zniszczyły 11 mostów łączących Palestynę z sąsiednimi krajami. W akcji zginęło 14 żydowskich bojowników.
W odwecie Brytyjczycy wzmocnili swoją wojskową obecność w Palestynie i rozpoczęli masowe rewizje oraz aresztowania. 29 czerwca 1946 r. Brytyjczycy przeprowadzili dużą operację z użyciem 17 tys. żołnierzy. Aresztowano 2,7 tys. Żydów, w tym Moshe Shertoka (Sharett) i Bernarda Josepha (Dov Yosef) z Departamentu Politycznego Agencji Żydowskiej oraz Davida Remeza. Większość z nich osadzono w obozie dla internowanych w Rafah.
29 czerwca 1946 r. z brytyjskiego obozu dla internowanych w Erytrei (Wschodnia Afryka) uciekło 54 członków Irgunu i Lehi. Przedostali się oni do Palestyny.
W lipcu 1946 r. społeczność żydowska w Polsce liczyła 245 tys. osób.
4 lipca 1946 r. w pogromie w Kielcach (w Polsce) zginęło 42 Żydów. Równocześnie był pogrom w Rzeszowie.
Pogromy w wyzwolonej Polsce spowodowały masowy exodus polskich Żydów. Żydzi rozumieli, że wielu Polaków nie chce ich powrotu do swoich domów, które były już zajęte przez innych. Dlatego decydowali się na opuszczenie kraju i wyjazd do USA lub Izraela.
W lipcu 1946 r. doszło do pogromu w Miskolcu na Węgrzech, w którym zamordowano 5 Żydów i wielu raniono. Do pogromu doszło również w Kunmadaras.
22 lipca 1946 r. organizacja żydowska Ecel (Irgun) przeprowadziła zamach bombowy na hotel "King David" ("Król Dawid") w Jerozolimie, siedzibę dowództwa wojsk brytyjskich w Palestynie. Pomimo telefonicznych ostrzeżeń hotelu nie ewakuowano. Zginęło 91 osób, 45 zostało rannych.
Wielu Żydów potępiło ten zamach (między innymi: Chaim Weizzmann i Ben Gurion).
Brytyjczycy po zamachu nasilili kontrole, ogłaszając godzinę policyjną w Jerozolimie i Tel Awiwie.
26 lipca 1946 r. czechosłowacki premier Jan Masaryk ogłosił otworzenie granic Czechosłowacji dla Żydów z Polski. W przeciągu trzech miesięcy do Czechosłowacji przybyło ponad 70 tys. Żydów, którzy kierowali się na południe w stronę Palestyny.
W sierpniu 1946 r. Stalin nakazał Komitetowi Centralnemu Partii Komunistycznej ZSRR bezwzględne zwalczanie żydowskiego nacjonalizmu. Obejmowało to walkę z literaturą i teatrem jidysz. Prześladowano działaczy organizacji syjonistycznych oraz byłych żydowskich partyzantów.
13 sierpnia 1946 r. Brytyjczycy założyli na Cyprze obozy dla internowanych, w których osadzano nielegalnych żydowskich imigrantów usiłujących przedostać się do Palestyny. W latach 1945-1948 osadzono tam 50 tys. Żydów.
Na jesieni 1946 r. swoją działalność nasiliły podziemne żydowskie organizacje w Palestynie. W okresie od września 1946 r. do maja 1948 r. Izraelscy Bojownicy Wolności (Lehi) przeprowadzili ponad 100 sabotaży oraz zabójstw. Ecel (Irgun Cwai Leumi) dowodzony przez Manahema Begina atakował brytyjskie instytucje i czasem zabijał informatorów pracujących dla Brytyjczyków.
W nocy z 5 na 6 października 1946 r. założono 11 nowych ufortyfikowanych żydowskich osiedli na Negewie. Od 1936 r. powstało 118 osiedli. Wszystkie one otrzymywały pomoc i były przygotowywane do wojny o niepodległość.
W 1946 r. w Palestynie powstało 25 nowych osiedli. Do brzegów Palestyny przybiły 22 statki przywożąc ponad 20 tys. nielegalnych imigrantów żydowskich. Pozostała reszta została skierowana na Cypr.
9 grudnia 1946 r. w Bazylei (Szwajcaria) odbył się pierwszy po wojnie Kongres Syjonistyczny. Kongres zaakceptował plan utworzenia państwa żydowskiego w Palestynie. Jednocześnie odrzucono brytyjskie propozycje dotyczące państwa żydowsko-arabskiego.
7 stycznia 1947 r. Żydowska Agencja podjęła decyzję poparcia idei utworzenia państwa żydowskiego w Palestynie, jako ojczyzny wszystkich Żydów na świecie.
W 1947 r. żydowskie organizacje militarne w dalszym ciągu prowadziły w Palestynie akcje skierowane przeciw Brytyjczykom. Ecel (Irgun) atakował głównie brytyjskie transporty wojskowe. 1 marca 1947 r. wysadził w powietrze brytyjski klub oficerski w Jerozolimie.
Po tym zamachu Brytyjczycy w lutym 1947 r. ewakuowali rodziny swoich żołnierzy z Palestyny.
31 marca 1947 r. oddział Lehi ciężko uszkodził brytyjską rafinerię ropy naftowej w Hajfie.
--------------------------------------------------