PROCESY GRUPOWE
TEMAT 5
Axelrod Problem kooperacji
1. Dlaczego ludzie współpracują?
Hobbes: człowiek jest za słaby, żeby przeżyć samotnie.
Axelrod: Bo liczą na to, ze inny im się odwdzięczą-norma wzajemności-przykład kooperacji w amerykańskim Senacie-senatorowie kooperują, bo wytworzyli normy, które mówią o konieczności odwzajemniania przysług.
2. Jakie są warunki które skłaniają ludzi do dobrowolnej i nieprzymuszonej kooperacji?
Przede wszystkim zawsze ludzie działają we własnym interesie.
Przykład: Dylemat więźnia
4 relacje, zachodzące w Dylemacie-albo można dostać najwyższą wypłatę jak się zdradziło, albo najniższą jak zostało się oszukanym. Jeżeli więźniowie współpracują dostają większą nagrodę niż gdy obaj zdradzają się nawzajem. Naprzemienne zdradzanie i współpraca są również nieopłacalne. Nagroda za wzajemna kooperację jest większa niż średnia wypłat pokusy i wypłat dla oszukanego.
Także opłaca się zdradzać-w przypadku skończonej liczby gier. Inaczej jest jeżeli nie wiadomo, ile jeszcze czeka interakcji-wtedy to wyłaniają się przesłanki do wzajemnej kooperacji więźniów.
Nie wiadomo kiedy skończy się interakcja i jak długo będzie trwała, dlatego zawsze bardziej liczy się teraźniejsza gra niż ta w przyszłości.
Zasady gry:
1. Wszystkie możliwe strategie są dostępne dla graczy, nie mogą oni sobie grozić ani nic obiecywać.
Oprócz przebiegu dotychczasowej interakcji, gracze nic o sobie nie wiedzą.
Od gry nie da się uciec.
Wypłaty są stałe.
Strategie:
ZAWSZE Z - czyli zawsze zdrada
ZĄB ZA ZĄB - czyli powtarzanie ostatniego ruchu współgra cza.
Dylemat opiera się na tym, ze w przeciwieństwo do np. szachów, więźniowie nie mają antagonistycznych celów, a wręcz przeciwnie, pokrywają się one w pewnym stopniu-obaj odnoszą korzyść, jeżeli kooperują ze sobą wzajemnie. W takiej sytuacji obranie najlepszej strategii zależny od tego jaką strategię obierze przeciwnik.
Twierdzenie:
Jeśli parametr dyskonta jest wystarczająco wysoki, to nie istnieje strategia, która byłaby najlepsza bez względu na strategię przyjętą przez drugiego gracza. CZYLI-jeśli jest mało prawdopodobne, że spotkasz ponownie drugą osobę, lub, gdy mało troszczysz się o przyszłe wypłaty, to równie dobrze możesz zdradzić dzisiaj i nie martwić się o przyszłe konsekwencje.
Zasady, które rodzą problemy przy wyborze strategii:
Wypłaty nie muszą być porównywalne.
Nie muszą być symetryczne.
Muszą być mierzone względem siebie, a nie w porównaniu do innych.
Otoczenie nie musi chcieć, aby więźniowie kooperowali.
Gracze nie muszą być racjonalni i nie muszą kierować się maksymalizacja zysków.
Wybory graczy nie muszą być przemyślane.
W wyniku badań skuteczności strategii, wygrała zdecydowanie strategia ZĄB ZA ZĄB. Udowadnia to tezę, że w korzystnych warunkach, kooperacja może pojawić się w świecie egoistów niekierowanym przez centralną władzę. Ewolucja kooperacji wymaga, ażeby jednostki posiadały wystarczająco duże prawdopodobieństwo ponownego spotkania, tak, iż zainteresowane byłyby przyszłą interakcją.
Etapy wyłaniania się kooperacji:
1.Kooperacja może wyłonić się z małych zgrupowań jednostek opierających swoją kooperację na zasadzie wzajemności i dość rzadko kontaktujących się ze sobą.
2. Strategia oparta na wzajemności przetrwać może w świecie, w którym występuje wiele innych strategii.
3. Raz ustanowiona w oparciu o wzajemność kooperacja może się uchronić przed inwazją ze strony mniej kooperacyjnych strategii. Tak więc, koło zamachowe ewolucji społecznej nabiera rozpędu.
KOOPERACJA
Czyni ją możliwą ewolucyjny mechanizm genetyki i zasada przeżycia najpełniej przystosowanych
Zdolność przewidywania jest potrzebna do kooperacji ale nie jest warunkiem koniecznym
Cztery proste zalecenia dla jednostek: nie zazdrość drugiemu z graczy jego sukcesów; nie zdradzaj jako pierwszy; odwzajemniaj zarówno kooperację jak i zdradę i nie bądź zbyt sprytny.
Wpływ na kooperacje mają czynniki takie jak płeć, wiek, kolor skóry i sposób ubierania się.