TAKTYKA MARYNARKI WOJENNEJ

1. Omów przedsięwzięcia stosowane do obrony komunikacji morskich w okresie II wojny światowej.

Przedsięwzięcia stosowane do obrony komunikacji morskich podczas II wojny światowej to:

1. Wprowadzenie systemu konwojowego (bezpośrednia obrona konwojowanych statków). Konwojowanie dzielimy na trzy rodzaje:

• Częściowe (wprowadzone w 1941 roku, polegało na ochronie bezpośredniej w odległości do 200 - 250 Mm od brzegu);

• Etapami (wprowadzone po przystąpieniu do wojny USA, podzielono tu wody Atlantyku na trzy części - strefy: wschodnią, zachodnią, centralną, polegało na zmianie eskorty w poszczególnych strefach);

• Ciągła (wprowadzona pod koniec wojny, polegała na ochronie konwoju przez jedną eskortę na całej drodze).

2. zwalczanie okrętów podwodnych na wyjściach z baz i przejściach do rejonu działań bojowych - czyli działanie na rubieży. W oparciu o rubież, podczas II wojny światowej powstały tzw. stałe bazy przeciw OP - obronne i zaczepne.

3. Zwalczanie okrętów podwodnych w rejonach działań bojowych.

4. Wykonywanie uderzeń na bazy OP, stocznie i fabryki.

2. Omów operacje desantowe prowadzone w latach 1950 - 1982.

09.1950 - Korea operacja desantowa pod Inczhon - USA - 1miesiąc 45 000 żołnierzy lądowanie desant morski;

11.1956 - Sueska operacja desantowa „Teleskop” - desant śmigłowcowy zajmował lotniska - 21 śmigłowców. W. Brytania i Francja 3 miesiące 40 000 żołnierzy

1982 - Falklandy - odległość przerzutu sił Wielkiej Brytanii 14 tyś. km, dużo działań pozornych, rozpoznanie kosmiczne, blokada na 200 Mm.

3. Jakie zadania wykonuje marynarka wojenna w zakresie ochrony i obrony polskich obszarów morskich.

Strefa zainteresowania MW - Bałtyk południowy ograniczony od góry 56 równoleżnikiem, również przedcieśninowa i cieśnin bałtyckich oraz Kattegat. W niej mieści się strefa operacyjna, która pokrywa się ze strefą ekonomiczną państwa polskiego, a przebiega ona od zachodniej granicy lądowej do Bornholmu, wzdłuż granicy wyłącznej strefy ekonomicznej na wschód (niecałe 400 Mm). W ramach strefy operacyjnej rozróżniamy wody terytorialne i wewnętrzne. Strefa operacyjna MW została podzielona na dwie części południkiem 16,5 °.

a. Zadania MW RP: - Zapewnienie bezpieczeństwa pływania i działalności gospodarczej w strefie wyłączności ekonomicznej; - Współdziałanie w morskiej obronie wybrzeża.

b. Zadania MW: - Obrona komunikacji morskiej; - Obrona własnych obszarów morskich; - Wsparcie wojsk lądowych w działaniach bojowych na wybrzeżu; - Ochrona rybołówstwa.

4. Omów warianty ochrony i obrony głównych linii komunikacyjnych na wodach otwartych.

a. Organizowanie konwojów. Konwoje klasyfikujemy w zależności od ilości, prędkości statków i przewożonego ładunku; rejony formowania nawet 300 Mm od brzegu; stosując szyk czołowy kolumnami, gdzie L>D, odległość między kolumnami 5 kbl, a między statkami w kolumnie 3 kbl. Duży konwój powinien być ochraniany przez 12 okrętów.

b. Statki szybkie będą chodziły pojedynczo. Przewiduje się wytyczenie na Atlantyku 2 tras zbudowanych z 4 torów wodnych, każdy oddalony o 50 Mm, a trasy oddalone o 100 Mm. Do obrony będą służyć dozorowce wyposażone w sprzęt wykrywania i zwalczania OP na odległości 350 Mm.

5. Scharakteryzuj przedsięwzięcia realizowane w ramach bojowego zabezpieczenia działań.

Przedsięwzięcia realizowane w ramach bojowego zabezpieczenia działań:

a. rozpoznanie najważniejszy element zabezpieczenia działań bojowych. Zadaniem rozpoznania jest dostarczenie siłom walczącym podstawowych danych o przeciwniku oraz sytuacji w rejonie działań, bez których prowadzenie działań jest nie możliwe. Zadania rozpoznania w ramach wojny na morzu

1. wykrycie sił przeciwnika i ustalenie danych dotyczących miejsca, składu ugrupowania i charakteru działań

2. wykrycie w zespole nieprzyjaciela prawdopodobnych nosicieli broni jądrowej, okrętów rakietowych i określenie ich miejsca w ugrupowaniu

3. określenie parametrów wyposażenia teatru działań przez przeciwnika i cech charakterystycznych tego wyposażenia, naprowadzanie sił własnych na wykryte cele przeciwnika i przekazywanie danych niezbędnych do przeprowadzenia uderzenia i wykonania ataku przez siły własne

b. maskowanie-cele maskowania: zmniejszenie prawdopodobieństwa wykrycia własnych sił przez środki obserwacji i rozpoznania przeciwnika, ukrycie kierunków i czasów planowanych uderzeń i ataków na siły przeciwnika, zapewnienie skrytości podczas rozwijania sił i ich przegrupowania, stworzenie dla środków obserwacji i rozpoznania przeciwnika mylnego wniosku o siłach własnych. Cechy maskowania: ciągłość, aktywność, różnorodność, wiarygodność, dostosowanie do zaistniałej sytuacji i wymagań związanych z wykonywanym zadaniem

c. walka radioelektroniczna

d. obrona przeciwminowa

e. wszystkie pozostałe rodzaje obron okrętów: OPOP, OPON, OPL.

6. Scharakteryzuj organizację OPM konwoju podczas przejścia morzem.

Ugrupowanie marszowej OPM składa się z 4 elementów.

1. Okręty lub transportowce ochraniane tzw. siły główne;

2. Bliska obrona przeciwminowa - BPOM;

3. Daleka obrona przeciwminowa - DOPM.

Ad.1 Długość kolumny powinna być taka aby zapewnić ostatniemu okrętowi w szyku utrzymanie się w granicach przetrałowanego pasa;

Ad.2 BOPM jej zadaniem jest bezpośrednia ochrona zespołu przed wejściem na pojedynczą minę. Podstawowym szykiem dla tej obrony jest zwarty lub rozwarty szyk schodami lub klina (gdy nie występują prądy lub znos boczny). Wyposażona jest ona w stacje do poszukiwania min kotwicznych i dennych oraz w trały kontaktowe i niekontaktowe. Zachowuje ona odległość 20 - 25 kbl od okrętów ochranianych - taką aby zapewnić im swobodę manewru. Szerokość przetrałowanego pasa jest taka by statek o największym promieniu cyrkulacji mógł wykonać zwrot na kontr kurs.

Ad.3 DOPM - jej zadaniem jest poszukiwanie min na trasie przejścia zespołu w przypadku wykrycia min określenie granic i charakteru granic zagrody minowej oraz określenie dróg obejścia lub rozpoczęcie jej forsowania. DOPM - przede wszystkim w szyku schodami, czołowym przy określeniu granic i klina przy szukaniu dróg obejścia. DOPM powinna manewrować około 80 - 100 kbl przed BOPM i 150 - 180 kbl przed siłami głównymi. Odległość od BOPM powinna być taka by do czasu nadejścia głównych sił można było rozpoznać drogę obejścia lub sforsować zagrodę. Szerokość pasa nie mniejsza niż szerokość kolumny okrętów ochranianych łącznie z okrętami BOPM.

Ad.4 Jednostki dodatkowe:

- wiechostawy - stawiają żerdzie oznaczające krawędź przetrałowanego pasa;

- okręty równania;

- okręty rozstrzeliwujące miny.

7. Opisz formowanie szyku marszowego KON na rzecz OPOP.

Podstawowe zasady organizowania OPOP to:

1. stworzenie ciągłej ruchomej strefy obserwacji strefy podwodnej;

2. skupienie głównego wysiłku na zagrożonym kierunku;

3. zniszczenie OP przed rubieżą użycia przeciw okrętowych pocisków rakietowych, pocisków rakietowych i torped przeciwko ochranianym transportowców.

Ochraniane transportowce rozmieszczone są w środku szyku w taki sposób aby zapewnić im jak najbardziej skuteczną ochronę i max. Utrudnić wykonanie ataków i uderzeń przez OP. Miejsce każdego transportowca uzależnione jest od jego wartości. Im cenniejszy tym bardziej schowany za innymi i umieszczony na kierunku najmniejszego zagrożenia. Odległość pomiędzy transportowcami w szyku w przypadku zagrożenia bronią jądrową 4,5 - 5,5 km w przypadku zagrożenia bronią konwencjonalną 1 - 1,8 km = 5 - 10 kbl.

Przy organizowaniu szyku marszowego dla transportowców należy dążyć do tego aby jego szerokość była większa od głębokości. Ochrona okrętów przeznaczona jest do wykrywania i niszczenia (nękania) OP, ponadto powinna niszczyć kpr i torpedy skierowane przeciwko ochranianym transportowcom. Ochrona okrętowa powinna być okrężna, czyli taka która rozmieszczona jest wokół ochranianych obiektów - oddalona od ochranianych transportowców na odległość 30 - 50 kbl co zapewnia skuteczną ochronę. Odległość między sąsiednimi okrętami ochrony wynoszą nie więcej niż 1,5 stacji hydroakustycznych przy rozmieszczeniu okrętów ochrony i wyznaczeniu im sektorów obserwacji hydroakustycznej. Należy dążyć do tego aby sektory te wzajemnie się zazębiały. Okręty wyposażone w najbardziej skuteczne środki obserwacji rozmieszczone są w sektorach dziobowych kątów kursowych ochranianych transportowców.

Na rzecz OPOP ugrupowanie marszowe zespołu powinno być sformowane w taki sposób aby środki obserwacji i niszczenia OP pokryły cały obszar rejonów umożliwiających OP wyjście do ataku. Oprócz sił głównych występuje w tym ugrupowaniu też BOPOP i DOPOP - pierwsza w odległości 20 - 25 Mm od ochranianych transportowców a druga w odległości 35 - 40 Mm przy zagrożeniu rakieto - torpedami i torpedami oraz 65 - 70 Mm - przy zagrożeniu kpr.

W ugrupowaniu marszowym mogą wystąpić także OGPU - umieszczone na krawędziach najbardziej zagrożonych. Dotyczy to głównie dziobowych kątów kursowych - nie mnij niż 25 Mm od okrętów ochranianych.

8. Omów zasady organizacji OPL i OPON konwoju.

Obrona przeciw lotnicza - ma zapewnić bezpieczeństwo przed siłami i środkami napadu lotniczego. Dąży się aby w jak największej odległości wykryć przeciwnika i zniszczyć go kierowanymi pociskami kierowanymi (duża prędkość pocisku, ,mały pułap lotu)

Obrona powietrzna zawiera:

1. obrona przeciwlotnicza - ma na celu wykrycie i zniszczenie nosicieli uzbrojenia

2. obrona przeciw rakietowa ma na celu zniszczenie bez załogowych środków rażenia (PoPK Przeciwokrętowy Pocisk kierowany - wystrzeliwany przez NOU - nawodne okręty uderzeniowe)

PoPK może być wystrzelony: NOU, OP okr podw., b.w.R- brzegowa wyrzutnia rakietowa

Do realizacji zadan obrony naleza:

1. pociski rakietowe woda - powietrze - do latających

2. pociski rakietowe woda - woda - do NOU

3. artyleria uniwersalna i małego kalibru CIWS - szybkie systemy artyleryjskie są zintegrowane z RAM ASM__ - systemy rakietowe bliskiego zasięgu

• do obrony są włączone systemy walki radioelektronicznej DUAL MODE - zabezpieczenia przed WRE, 50 % pocisków jest zmylonych przez WRE

BCI bojowe centrum informacji

Ugrupowanie na przejściu morzem powinno zapewnić:

1. obronę okrężną w uzasadnionych przypadkach sektorowa

2. dogodne użycie uzbrojenia przy spotkaniu z przeciwnikiem i zwalczeniu jego środków bojowych

1. łatwość przeformowania z ugrupowania marszowego na bojowe

Podział obrony:

1. na strefy - w odległości

I strefa daleka- 50-60Mm powyżej obszar rozpoznania powietrznego

II strefa średnia 10-50Mm pełna obrona zespołowa na rzecz całego zespołu

III ograniczona ochrona zespołowa 4-10Mm

IV ochrona bezpośrednia, indywidualna od 0do 4 Mm

2. na warstwy - w wysokości

do 10 tyś m

do 25 tys m

9. Przedstaw zadania i sposoby rozmieszczenia ochrony okrętowej w ugrupowaniu marszowym zespołu (konwoju).

PRZEJŚCIE MORZEM ZASPOŁÓW OKRĘTÓW (KONWOJU)

CEL I ZADANIA OKRĘTÓW PODCZAS PRZEJŚCIA MORZEM:

Ma na celu dotarcie do rej działań bojowych, przebazowania, przeprowadzenia ćwiczeń lub powrotu do portu. Konwój zaś robi to w celu przewiezienia wojsk, tech. boj., ład. o przeznaczeniu wojskowym i gospodarczym. Podstawowym zadaniem zespołu okrętów jest terminowe i skryte przybycie do p. przeznaczenia z zachowaniem zdolności boj. zespołu.

WARUNKI ZAPEWNIAJĄCE TERMINOWOŚĆ I SKRYTOŚĆ: Terminowość: 1) właściwy dobór trasy przejścia, 2) dobór prędkości zespołu, 3) określenie odpowiedniego czasu wyjścia w morze z uwzględnieniem niezbędnego jego zapasu na trudne do przewidzenia niekorzystne okoliczności. Skrytość: 1) działania pozorne i demonstracyjne, 2) minimalizacja cech charakterystycznych okrętu, 3) realizacja przedsięwzięć Wre.

PRZY WYBORZE KURSÓW PRZEJŚCIA NALEŻY BRAĆ POD UWAGĘ: 1) Ustalenie możliwości najkrótszej trasy z uwzględnieniem pozornych kier. w celu wprowadzenia w błąd przeciwnika odnośnie rzeczywistego kier. przejścia zespołu. 2) Zabezpieczenie skrytości przejścia i zmniejszenie prawdopodobieństwa spotkania z wrogiem lub obniżenia w miarę możliwości jego przeciwnika. 3) Sytuację minową, promieniotwórczą, chemiczną, nawigacyjną, hydrograficzną i meteorologiczną. 4) Możliwość max. zabezpieczenia i osłony zespołu przez inne siły MW.

WYBÓR PRĘDKOŚCI PRZEJŚCIA: 1) Zajęcie nakazanego rejonu (punktu) w wyznaczonym lub najkrótszym czasie. 2) Zmniejszenie zagrożenia i efektywności uderzenia oraz prawdopodobieństwa poderwania się na minach. 3) Ekonomiczne zużycie paliwa i zachowanie niezbędnej rezerwy na nieprzewidziane sytuacje.

Przejście zespołu zazwyczaj odbywa się prędkością bojową ekonomiczną.

WYBÓR CZASU WYJŚCIA I PRZEJŚCIA: 1) Terminowe przybycie do określonego punktu. 2) Rezerwa czasowa na nieprzewidziane sytuacje. 3) Przejście niebezpiecznych odcinków trasy w warunkach najbardziej dogodnych dla naszych sił, a utrudniające działalność sił wroga (biorąc pod uwagę m.in. widzialność i falowanie).

ZACHOWANIE ZDOLNOŚCI BOJOWEJ ZESPOŁU OKRĘTÓW: 1) Niszczenie sił wroga, stwarzających zagrożenie zespołu podczas przejścia morzem. 2) Obrona przed uderzeniami (atakami) z wody i powietrza. 3) Stworzenie war. zapewniających bezpieczeństwo nawigacyjne i przeciwminowe własnym okrętom, a utrudniających pływanie okrętom wroga. Konwój: zespół składających się z 1, kilku i więcej transportowców oraz okr. bezpośred. ochrony, sformowany na czas przejścia morzem.

Ze względu na ilość transportowców dzielą się na: 1) małe 1-3 transp. 2) średnie 10- 32transp. 3) duże> 32 transportowców.

Formowanie konwoju polega na ześrodkowaniu transportowców i sił ochrony w rejonie wyjściowym do konwojowania, osiągnięciu przez nie stosownej gotowości do przejścia morzem i sformowanie szyku (ugrupowanie) marszowego.

Konwoje zew- gdy ich trasy przebiegają poza granicami strefy MW (FOW). Konwoje wew- p. wyjścia i przeznaczenia znajdują się w strefie odpowiedzialności.

PODCZAS INSTRUKTARZU D-CA KONWOJU PODAJE: 1) Trasę przejścia konwoju, jej wymiany (nie podaje się jej jeśli wymaga tego tajemnica) oraz dane o sytuacji w rejonie przejścia konwoju. 2) Skład konwoju. 3) Szyk i ugrupowanie marszowe, miejsca transportu i okoliczności ochrony, miejsce, numer i nazwę ok. kierunkowego. 4) P. pośrednie i schronienia konwoju. 5) Czas i kolejność odkotwiczenia, wyjścia, sformowania szyku i ugrupowania marszowego, organizowanie i sposoby przeformowania szyku, prędkość na poszczególnych odcinkach trasy i sposoby wykonywania zmian kursów. 6) Organizacja i sposób powiadamiania się. 7) Organizacja i sposób wejścia do p. pośrednich, schronienia i przeznaczenia, a także organizacja postoju oraz obrony transp. i ok. ochrony podczas ich pobytu w tych punktach. 8) Zadania sił ochrony po przybyciu do p. przeznaczenia. 9)P. zmiany ochrony konwoju i zad. sił podczas tej zmiany. 10) Org. uzupełnienia zapasów przez o. ochrony. 11) Org. dowodzenia, rozmieszczenie stanowisk dowodzenia konwoju na o. i transp., stanowisk dowodzenia zespołami transportowców, sił ochrony swoich zastępów i inne.

SIŁY I ŚRODKI STANOWIĄCE ZAGROŻENIA DLA SIŁ PODCZAS WYJŚCIA Z PUNKTÓW BAZOWANIA: 1) Środki napadu powietrznego, 2) Okręty podwodne i miny, 3) Lekkie okręty nawodne. ZABEZPIECZENIE WE/WY OBEJMUJE: 1) Wzmocnienie rozpoznania w rejonie wejścia i zwalczania sił i środków rozpoznania wroga. 2) Poszukiwanie rozpoznawcze min na torach wodnych i zalecanych kursach. 3) Kontrolne poszukiwanie okrętów podwodnych. 4) Wszystkie rodzaje obrony, maskowania Wre oraz zabezpieczenia nawig-hydrograf i ratownicze.

10. Omów funkcje współczesnych sił morskich oraz scharakteryzuj Stałe Siły Morskie Atlantyku (STANAVFORLANT).

Najważniejszym akwenem jest Atlantyk. Podzielono go na 3 strefy : zachodnią, wschodnią i iberyjską. Utworzono połączone siły NATO obszaru Atlantyku. STANAVFORTATL to siły takich państw jak: USA, Kanada, Holandia, Niemcy, Wlk. Brytania, oraz okresowo: Belgia, Dania, Norwegia, Portugalia i Hiszpania. Zadaniami współczesnych Mar Woj. Jest ochrona obszarów morskich państw sojuszniczych, morska obrona wybrzeża, wsparcia działań wojsk lądowych, ochrona i obrona linii komunikacyjnych, zwalczanie komunikacji morskiej przeciwnika.

11. Wymień i omów formy prowadzenia działań bojowych (walki) na morzu.

Formy działań bojowych na morzu:

1. szczebla operacyjnego: - operacja morska; działania systematyczne(poszukiwanie min, kontrolne poszukiwanie OP, rozpoznanie, stawianie min)

2. szczebla taktycznego:

• Bój morski - starcie zbrojne związków taktycznych i oddziałów przeciwstawnych sil morskich obejmująca co do obiektów, miejsca i czasu-uderzenia i ataki wykonywane w celu rozbicia lub porażenia przeciwnika w takim stopniu aby zmusić go do rezygnacji z walki

• Uderzenie -silne i krótkotrwałe oddziaływanie na przeciwnika bronią jądrową, konwencjonalna lub wojskami w celu rozbicia go albo porażenia w określonym stopniu

• Atak - szybki manewr połączony ze zdecydowanym użyciem uzbrojenia i środków WRE przez pojedynczy okręt lub grupę taktyczna w celu zniszczenia albo porażenia przeciwnika

• poszukiwanie przeciwnika na morzu; • śledzenie go; • nękanie; • stawianie min; •działanie przeciw minowe (poszukiwanie min , trałowanie)

12. Podaj podział działań bojowych na morzu i opisz je. Wymień zasady walki zbrojnej na morzu.

Podział działań bojowych na morzu:

1. Ze względu na cel

1. Działania zaczepne - zasadniczy rodzaj walki

2. Działania obronne - wymuszone lub zamierzone

2. Ze względu na skład sił:

1. samodzielne - prowadzone przez pojedyncze okręty lub samoloty, związki taktyczne jednego rodzaju sił morskich

2. wspólne - prowadzone przez związki taktyczne różnorodnych sił morskich i we współdziałaniu ze związkami taktycznymi innych rodzajów sił zbrojnych

c. Podział działań bojowych ze względu na stosowany rodzaj broni

-z użyciem broni masowego rażenia

-bez użycia broni masowego rażenia

Zasady walki na morzu:

3. Określenie celu walki

4. Zachowanie zdolności bojowej sił

5. Skupienie sił na kierunku głównego uderzenia

6. Aktywność i ciągłość walki

7. Zaskoczenie taktyczne

8. Współdziałanie taktyczne

9. Manewr taktyczny

10. Wszechstronne zabezpieczenie działań bojowych

11. Stanowcze i ciągle dowodzenie

13. Omów skład i bazowanie sił MW RP.

Struktura organizacyjna MW RP.

Dowództwo MW RP (Gdynia)

3 Flotylla Okrętów 8 Flotylla Obrony 9 Flotylla Obrony

im. Kmdr B. Romanowskiego Wybrzeża im. Wiceadmirała Wybrzeża im. kontradmirała

Gdynia - Oksywie K. Porębskiego Świnoujście B. Steyera Hel

Brygada Lotnictwa MW Oddziały i pododdziały AMW Centrum Szkolenia MW

brzegowe im. Boh. Westerplatte im. Wiceadmirała

Gdynia - Oksywie J. Unruga Ustka

3 Flotylla Okrętów

ORP „Warszawa” niszczyciel rakietowy klasy Kashin Mod

ORP „Gen. Kazimierz Pułaski“ fregata rakietowa klasy Oliver Hazard Perry

3 Dywizjon OP - OP klasy „Kilo” , OP klasy „Foxtrot” 2 szt.

1 Dywizjon Okrętów Rakietowych - Kutry rakietowe typu „Osa I” 7 szt., małe okręty rakietowe typu „Orkan” 3 szt.

2 Dywizjon Okrętów Rakietowych - małe okręty rakietowe typu „Tarantul” 4 szt.

Grupa Okrętów Rozpoznawczych - okręty rozpoznania radioelektronicznego typu „Nawigator” 2 szt.

Dywizjon Zabezpieczenia Hydrograficznego - okręty hydrograficzne typu „Kopernik” 1szt. typu „Heweliusz” 2 szt.

Dywizjon Okrętów Szkolno - Badawczych - ORP „Gopło” typu 207D, kuter szkolny typu „Podchorąży”, okręty szkolne typu „Wodnik” 2 szt., okręt szkolny typu „Iskra”

45 dywizjon PJP - okręty ratownicze typu „Piast” 2 szt.

9 Flotylla Obrony Wybrzeży

2 Dywizjon ścigaczy - dozorowiec projektu 620 typu „Kaszub”, duże ścigacze okrętów podw. Proj. 912 M typu „Groźny”

13 Dywizjon Trałowców - trałowce bojowe proj. 206 F typu „Orlik”, trałowce bojowe proj. 207 M typu „Mamry”

42 Dywizjon PJP - kutry ratownicze proj. R - 30 typu „Gniewko”

8 Flotylla Obrony Wybrzeża

2 Dywizjon Okrętów Transportowo - Minowych - Ok. Tr. Min. Typu „Lublin” 5 szt., okręt dowodzenia typu 770 A ORP „Grunwald”, okręt transportowy typu 771 A ORP „Cedynia”, kutry transportowe typu 716 3 szt.

12 Dywizjon Trałowców - trałowce bazowe projektu 207 P 12 szt., kutry trałowe typu B 410 - IV S szt. 2, grupa płetwonurków minerów

16 Dywizjon Kutrów ZOP - kutry ZOP proj. 918 M szt. 11

42 Dywizjon PJP - kutry rat. Proj. R - 30 typu „Gniewko” szt. 2

14. Dokonaj operacyjnej charakterystyki M. Bałtyckiego. Wymień bazy morskie państw nadbałtyckich.

Niemcy: Olpenitz, Wilhelmshafen, Flensburg, Warnemunde, Kiel, Eckernforde

Dania: Friderikshaven, Korsor,

Polska: Swinoujscie, Hel, Gdynia

Rosja Bałtyjsk

Litwa: Kłajpeda

Łotwa: Lipawa, Ryga

Estonia: Talin

Szwecja: Musko-Sztokholm, Berga-Harsforde, Karlskrona, Goteborg

Finlandia: Helsinki, Turku

Operacyjna charakterystyka M.Bałtyckiego: - zamknięte; - śródlądowe; - pow 430 tys km²; - rozp pol 1200km; - jest łatwo dostępne dla lotnictwa, okrętów nawodnych, dogodne do desantów; - w zasięgu Kier. Poc. Rakiet. - do działań OP na izobatach powyżej 50m; - strategiczne punkty (cieśniny duńskie, zat. fińska, basen bornholmski); - na małych morzach czas ma duże znaczenie

15 Omów możliwości działania lotnictwa morskiego na Bałtyku.

1. bazowe - stacjonujące na ladzie, zasięg ich działania ogranicza zasięg maszyn

2. pokładowe - stacjonujace na lotniskowcach lub innych nosicielach (np. fregaty), ich zasięg jest zależny od zasięgu maszyn i zasięgu nosiciela

1. lotnictwo ZOP - samoloty lub śmigłowce wyposażone w urządzenia sonarowe lub pławy sonarowe oraz uzbrojone w torpedy lub bomby p/okr podwodnym

2. lotnictwo rozpoznawcze - wyposażone w urządzenia radarowe lub (i) sonarowe, np. E-3 Sentry

3. lotnictwo uderzeniowe - samoloty lub śmigłowce wyposażone w kierowane i niekierowane pociski rakietowe p/okr nawodnym oraz p/celom lądowym

4. lotnictwo przechwytujące - samoloty osiągające duże prędkości, wyposażone w kierowane pociski p/lot, będąc w stanie zapewnić obronę p/lot zespołu

Zadania:

1. prowadzenie rozpoznania

2. prowadzenie poszukiwania i niszczenie OP i ON nieprzyjaciela

3. prowadzenie ataków i uderzeń na cele lądowe w zasięgu ich działania

4. zapewnienie obrony p/lot zespołu

Atak lotnictwa na cele morskie

Fazy:

1. wykrycie

2. rozpoznanie

1. niszczenie rakietami radarów

2. niszczenie rakietami celów

3. niszczenie celów bombami

Klasyfikacja ataków lotniczych

1. wg nachylenia toru lotu

• z lotu poziomego

• nurkowego

• wznoszącego

• wg kolejności ataków

• jednocześnie

• kolejne

• wg sposobu celowania

• indywidualnym celowaniem

• na komendę prowadzącego

• wg ilości samolotów

• pojedyncze

grupowe

16. Podaj def. Szyku, wymień i omów jego elementy, dokonaj podziału szyków oraz scharakteryzuj dowolny szyk.

SZYK OKRĘTÓW - określone rozmieszczenie okrętów grupy taktycznej względem okrętu kierunkowego zapewniające dogodność wspólnego pływania i manewrowania.

1. podział szyków ze względu na rozmieszczenie

1. szyk prosty - rozmieszczenie okrętów grupy taktycznej wzdłuż jednej linii prostej (szyk torowy, czołowy, namiaru, schodami);

a)torowy - to szyk, w którym każdy okręt idzie po śladzie torowym poprzedniego

zalety: wady:

- najmniejsza szerokość - trudne dowodzenie przy użyciu środków

- łatwość utrzymania pozycji . sygnalizacji wzrokowej

- możliwość szybkiego wyjścia z szyku - kolejne przechodzenie przez dany punkt

co ułatwia oddziaływanie środków

ogniowych nieprzyjaciela

zastosowanie.

- wejście i wyjście z portu grupy taktycznej i zespołu

- przejście za trałami

- pokonywanie wąskich przejść ,

- stawianie min w jedną linię

b) czołowy - to szyk, w którym linia szyku jest prostopadła do kierunku ruchu

zalety: wady:

- łatwość utrzymywania pozycji - duża szerokość szyku

- możliwość rozwijania max prędkości - zastosowanie tylko na wodach otwartych

- łatwość dowodzenia sygnalizacją wzrokową

zastosowanie:

- poszukiwanie OP przez OGPU

- prowadzenie rozpoznania przez OGU

- prowadzenie strzelania rakietowego podczas wspó1nych działań grupy taktycznej

- trałowanie niekontaktowe

- przechodzenie przez rejon zagrożenia przez OP

c) namiaru - szyk w którym linia szyku pokrywa się z linia namiaru wyznaczona przez okręt kierunkowy.

- torowy - kąt namiaru 180° czołowy-.90°. schodami-45⁰

d) schodami - kąt szyku 45°(prawy lub lewy)

zalety: -zastosowanie:

- dogodny do pływania na wodach zamkniętych -atak rakietowy

Szyki złożone - rozmieszczenie okrętów wzdłuż kilku linii prostej lub jednej linii prostej (klina, złożony torowy, złożony czołowy)

a) klina lub odwrotnego klina - okręty rozmieszczone wzdłuż ramion kąta którego wierzchołek stanowi okręt prowadzący

b) złożony torowy - kilka równoległych kolumn

c) złożony czołowy - kilka równoległych szyków czołowych

Ugrupowania okrętów

a)marszowe

wariant rozmieszczenia poszczególnych elementów mający na celu zapewnienie bezpieczeństwa przed ^środkami napadu przeciwnika podczas przejścia morzem i umożliwienie przeformowania w ugrupowanie bojowe w rejonach działań lub w razie potrzeby

- okręty ochraniane

- okręty ochrony

- OGPU

- bliska i daleka obrona p/min

- osłona lotnicza

- daleka ochrona p/okr podwodnym

b)bojowe

wariant rozmieszczenia poszczególnych elementów zespołu w odniesieniu do sił przeciwnika mający na celu skuteczne wykonania zadania przez siły główne

- siły główne z ochrona

- pojedyncze okręty lub samodzielne zespoły rozpoznawcze

- pojedyncze okręty lub grupy dozoru radiolokacyjnego

- pojedyncze okręty lub grupy walki radio-elektronicznej

- grupy celów pozornych

- grupy osłony lotniczej

7. Scharakteryzuj obronę uniwersalną.

Obrona uniwersalna - zespół przedsięwzięć i działań bojowych zapewniających bronionym transportowcom zdolność bojową w każdych warunkach napadu przeciwnika. Obrona uniwersalna przewiduje następujące przedsięwzięcia organizacyjne wykonywane wg planu d-cy konwoju:

2. racjonalne rozmieszczenie transportowców i sił ochrony i zabezpieczenia w ugrupowaniu i szyku marszowym które spełniałoby wymagania stawiane przez wszystkie rodzaje okrętów;

3. prowadzenie obserwacji i rozpoznania taktycznego;

4. utrzymywanie sił i środków zespołu w stanie gotowości bojowej;

5. niszczenie sił i środków oddziaływania przeciwnika za pomocą uzbrojenia okrętów ??????

6. nieprzerwane dowodzenie siłami;

7. przedsięwzięcia i działania utrudniające wykonanie ataków uderzeń przez przeciwnika oraz obniżające skuteczność ????? środków

Obrona uniwersalna powinna być z zasady okrężna, odpowiednia głęboka, stwarzająca możliwość wzmocnienia na zagrożonych kierunkach.

Organizuje się 3 strefy obrony:

• daleką - 30 - 70 Mm;

• bliską - 5 - 40 Mm od sił głównych

• samoobrony do 10 Mm od sił głównych.

Obrona uniwersalna obejmuje: OPL, OPOP, OPON, OPM, OPChem, maskowanie, Wre.

18. Wymień informacje podawane kapitanom transportowców podczas instruktażu prowadzonego przez dowódcę konwoju.

1. trasa przejścia konwoju, jego wymiary niezbędne dane o sytuacji w rejonie;

2. skład konwoju;

3. szyk i ugrupowanie marszowe (nazwę okrętu kierunkowego);

4. punkty pośrednie i punkty schronienia konwoju;

5. czas i kolejność odkotwiczenia, wyjścia, sformowania szyku oraz prędkość na poszczególnych odcinkach;

6. organizację i sposób powiadamiania jednostek w konwoju;

7. sposób działania wszystkich jednostek w konwoju w wypadku napadu różnorodnych sił przeciwnika;

8. organizację i sposób wejścia do punktów pośrednich, schronienia i przeznaczenia;

9. zadania sił obrony po przybyciu do punktu przeznaczenia;

10. punkty (rejony) zmiany ochrony konwoju - jeśli takie są;

11. organizację uzupełnienia zapasów;

12. organizację dowodzenia, rozmieszczenie stanowisk dowództwa.

19. Wymień i omów czynniki charakteryzujące współczesne działania bojowe. Przedstaw zasady organizacji ugrupowania (szyku) marszowego zespołu okrętów (konwoju) w strefie przybrzeżnej.

1. duże tempo i zdecydowanie działań;

2. wysoka manewrowość sił (duże prędkości i zasięgi);

3. szerokie zastosowanie elektroniki w uzbrojeniu i technice bojowej;

4. skrytość prowadzenia działań;

5. zaskoczenie w działaniach.

20 . Wymień rodzaje działań OP i podaj ich charakterystykę.

1. działanie pojedynczych OP - polega na wyznaczeniu OP ściśle określonego rejonu w którym wykonuje on zadania bojowe wg. decyzji dowódcy

1. w ograniczonym rejonie - są skuteczne w przypadkach :

- na przybrzeżnych liniach komunikacyjnych

- w pobliżu baz portów, rejonów ścieśnionych

1. przy podejściach do torów wodnych, przechodzących przez zagrody minowe

2. w miejscu, w którym ze względu na działanie innych sił MW zachodzi konieczność ograniczenia rejonu działa

Są 2warianty :

a) metoda pozycyjno-manewrowa: OP wychodzi z rejonu wyczekiwania do rejonu działań bojowych na sygnał ze stanowiska dowodzenia

zalety: ciągła znajomość pozycji OP, łatwe dowodzenie, dokładne naprowadzenie na wykrytego wroga

wady: ograniczenie swobody i inicjatywy dowódcy

1. metoda pozycyjna: OP dokonuje sam poszukiwania i niszczenia, wyznacza się tu 2 OP: jeden przebywa w rejonie działań bojowych, a drugi w rejonie ładowania akumulatorów

2. Działania krążownicze - wyznacza się dla OP stosunkowo duże rejony, w których samodzielnie poszukuje i zwalcza wykryte siły

zalety: pełne wykorzystanie inicjatywy dowódcy OP, możliwość stworzenia zagrożenia działaniami OP, możliwość uchylania się OP od sił ZOP

wady: trudność w dowodzeniu (brak aktualnej pozycji OP), nieskuteczność naprowadzania OP na cel

2. Działania grupowe-podstawowy rodzaj działań na dużych akwenach morskich, daje

możliwość skupienia na prawdopodobnym kursie przeciwnika dużej liczby OP. W ramach tego:

1. działania grupy- grupa to kilka OP wykonujących wspólne działania (2-3 OP), każdemu OP wyznacza się rejon działań, pomiędzy którymi jest pas rozgraniczający, który zapewnia niewykrywanie się OP

2. działania zasłony- kilka (2-9) OP manewrujących w określonym szyku i wykonujących wspólne zadani. Dzielą się na:

1. rozpoznawcze

2. uderzeniowe

3. rozpoznawczo-uderzeniowe

21.Podaj podział lotnictwa morskiego i omów zadania przed nim stojące.

Lotnictwo morskie- do działań w przestrzeni powietrznej nad morzem, głównie przeciwko okrętom nawodnym (ON) i OP, samodzielnie i wspólnie z innymi siłami.

1. L. Rakietowe- samoloty dużego zasięgu 5-8 tyś. Km uzbrojone w przeciwokrętowe, operacyjno-taktyczne KPR z panoramicznymi stacjami radiolokacyjnymi i środkami rozpoznania radioelektronicznego

2. L. Myśliwsko-bombowe- samoloty średniego zasięgu oraz śmigłowce uzbrojone w przeciwokrętowe KPR i niekierowane, bomby, działka, środki Wre; osłanianie własnych okrętów i niszczenie okrętów wroga

3. L. ZOP- samoloty i śmigłowce z torpedami samonaprowadzającymi, bomby głębinowe, środki obserwacji podwodnej, lotnicze stacje hydrolokacyjne.

4. L. Rozpoznawcze- dużego i średniego zasięgu, wyposażone w elektronikę do prowadzenia rozpoznania radiolokacyjnego, radiowego, fotograficznego, elektrooptycznego

Zadania LM: • uzyskanie panowania w powietrzu • współdziałanie z ON

1. wykrywanie i rozpoznanie

2. poszukiwanie i atakowanie OP i ON

3. ochrona desantów, konwojów

22. Podaj klasyfikację i cele desantów morskich. Omów koncepcję wysadzania desantu „poda horyzontem”

1. strategiczne- tworzenie drugiego frontu lub zdobycie obszarów ważnych strategicznie

2. operacyjne- opanowanie ważnych rejonów wybrzeża bądź cieśnin, związanie wroga walką

3. taktyczne- zajęcie walką nieprzyjaciela, zdobycie ważnych obiektów

4. rozpoznawczo-dywersyjne- działania skryte, niewielkie SiŚr 10-40osób

5. demonstracyjne- działania przed właściwym atakiem, wprowadzanie w błąd przeciwnika

6. pozorne- nie prowadzi walki na lądzie; 1-3 h przed głównym desantem aby zmylić przeciwnika

23. Scharakteryzuj działania lekkich nawodnych sił uderzeniowych (LNSU)

1. do obrony własnych wybrzeży, jednostki 50-60 t , posiadają dobrą zwrotność, silne uzbrojenie rakietowe, dużą prędkość

2. działania w rejonach mórz zamkniętych

3. szybki atak rakietowy połączony z manewrowaniem i dużą szybkością

LNSU to jednostki do 1300 t :

1. kutry rakietowe do 300 t

2. małe okręty rakietowe 300-800 t

3. okręty modułowe- na uzbrojeniu ma KPR „W-W” ; do 800 t

Etapy działań:

1. rozwinięcie taktyczne

2. wykonanie uderzenia

3. działania po uderzeniu

Działanie polega na łączeniu użycia uzbrojenia rakietowego z celowym, racjonalnym i zdecydowanym manewrem.

24. Opisz system rozpoznania MW

1. Obiekty rozpoznania

2. Pierwotne źródła rozpoznania:

1. Stacje rozpoznania radioelektronicznego

2. POWTiŁ-y, samoloty, okręty

3. CR- Centrum Radiowe do nasłuchu na wszystkich częstotliwościach

3. Wtórne źródła rozpoznania

1. GAD- Grupy Analizy Danych

2. BCI FOW- Bojowe Centrum Informacji

3. ODO- Oficer Dyżurny Operacyjny

4. Przekazuje on odpowiednie informacje do oficera operacyjnego do spraw rozpoznania w Gdyni- DSO MW (system rozpoznania MW)

5. Od DSO MW informacja do DSO Z -II Sztabu Generalnego w Warszawie, stanowiącego system rozpoznania wojskowego RP

25. Wymień i scharakteryzuj środki sygnalizacji wzrokowej i dźwiękowej.

Środki wzrokowe i dźwiękowe

1. środki sygnalizacji przedmiotowej

1. flagi sygnałowe

2. figury sygnałowe

3. chorągiewki semafora

b) środki sygnalizacji świetlnej

4. kierunkowe świetlne środki sygnałowe (reflektor , migacz)

5. bezkierunkowe świetlne środki sygnałowe (szczytówki, światła sygnałowe)

1. pirotechniczne środki sygnalizacji

1. rakiety jedno dwu i trzygwiezdne

2. rakiety oświetleniowe

3. morskie pochodnie sygnałowe

4. rakiety dymne

2. środki sygnalizacji dźwiękowej

- syreny, megafony, elektromegafony, gwizdki, dzwony, buczki, rogi mgłowe

26. Wymień i opisz rodzaje łączności stosowane w MW

1. Radiowa

Zalety: łączność dwustronna na dużych odległościach, szybkie nawiązanie łączności

Wady: mała skrytość (fale radiowe)

2. Przewodowa

Zalety: odporność na zakłócenia, mała możliwość przechwytu informacji

Wady: mała odporność na działanie ogniowe i dywersyjne, złożona budowa

3. Sygnałowa

Zalety: duża skrytość, prostota, możliwość wykorzystania prawie w każdych warunkach hydrometeorologicznych

Wady: mały zasięg

4. Środki ruchome

Zalety: informacja przekazywana w całości, duża wiarygodność i skrytość

Wady: duży nakład środków komunikacji

5. Hydroakustyczna

Zalety: -----

Wady: mały zasięg, duże zniekształcenie sygnałów, możność nadawania w duplexie

27. Wymień podstawowe przedsięwzięcia ochrony systemu łączności przed rozpoznaniem radioelektronicznym i opisz je.

1. ograniczenie lub całkowity zakaz używania środków radiowych;

2. praca nadajników z minimalną mocą nadawania

3. używanie anten kierunkowych;

4. przestrzeganie prawidłowego doboru częstotliwości;

5. stosowanie dezinformacji radiowej;

6. skracanie czasu pracy;

7. ścisłe przestrzeganie przepisów korespondencji radiowej;

8. stosowanie urządzeń utajniających;

9. stosowanie urządzeń łączności pracujących na zasadzie przesyłania sygnałów szumopodobnych;

• yeliminowanie cech indywidualnych pracy radiostacji i poszczególnych telegrafistów.

28. Podaj wojskowe hasła wzywania pomocy i okoliczności ich przekazywania.

1. rozbitek na morzu - człowiek za burtą, opuszczenie okrętu przez załogę;

2. polus morze - awaria samolotu;

3. awaria okrętu;

4. awaria okrętu podwodnego - gdy brak informacji, ślady awarii;

5. okręt na mieliźnie;

6. pomoc medyczna.

29. Omów sposoby prowadzenia rozpoznania wzrokowego i za pomocą środków łączności UKF.

Organizacja łączności i obserwacji w konwoju; dowódca konwoju musi mieć możliwość powiadomienia i sieć ratownictwa. Musi stworzyć dla wszystkich pozostałych sil ochrony wchodzących w skład konwoju sieć łączności do prowadzenia wymiany.

Przy tworzeniu łączności dowódca musi pamiętać:

--terminowość,

--skrytość,

--niezawodność,

--wierność.

Obok sieci (kierunków) głównych wyznacza sieci dodatkowe. Musi wymienić stanowisko dowodzenia konwoju- należy to do obowiązku dowódcy konwoju. Musi podać zapasowe stanowisko dowodzenia. Wyznacza flagowe stanowiska dowodzenia poszczególnymi siłami: --sił ochrony P.O.P, --sił O.P.L., --sił transportowej. Dla poszczególnych sił wyznacza sieci do komunikowania się. przypomina o zasadach przy użyciu, których łączność jest realizowana. Obserwacje prowadzi się w sektorach i strefach. Dla poszczególnych okrętów wyznacza się sektory i czasy obserwacji technicznej. Ze stanowiskiem brzegowym będzie kontaktował się tylko dowódca i będzie to robił pierwsze: łączność wzrokowa, łączność UKF, łączność na falach DKF. Będzie korzystał z retlatransorów nawodnych i powietrznych. Wytyczne organizacyjne są dostarczone na każdy okręt i statek w konwoju. -łączność radiowa, --łączność przewodowa, --łączność specjalna i utajniona, wytyczne organizacyjne, --sprawy dotyczące sprawy technicznej i wzrokowej.

30. Opisz sposoby organizacji łączności radiowej.

1. Kierunek radiowy

1. simplex - praca na 1 częstotliwości roboczej;

2. duplex - praca na 2 częstotliwościach jednocześnie;

1. zalety: zwiększa pewność łączności, jej terminowość, zdolność przepustową;

2. wady: duża ilość sił i środków łączności oraz częstotliwości radiowych.

2. Sieć radiowa

1. praca na 1 częstotliwości roboczej;

1. zalety: prostota nawiązywania łączności, użycie minimalnej ilości SiŚr

2. wady: mała przepustowość i opóźnienia informacji

1. praca na 2 częstotliwościach roboczych

1. zalety: utrudnia przeciwnikowi rozpoznanie naszej pracy

2. wady: przesłuchanie kanałowe fz przez podległą radiostację przed rozpoczęciem nadawania.

2. praca na 1 częstotliwości wywoławczej i kilku częstotliwości roboczych

1. zalety: znaczne zwiększenie elastyczności przekazywania informacji, zwiększenie przepustowości kanału.

---