SUPERSZYBKI KURS JĘZYKA OBCEGO W SYSTEMIE SUPERNAUCZANIA
(SUGESTOPEDII, SUPERLEARNINGU)
instruktażowy fragment podręcznika; płyta zawiera tylko nagranie instruktażowe.
Kurs obcego w systemie supernauczania daje możliwość pełnego i swobodnego porozumiewania się w tym języku Dzięki zastosowaniu najnowocześniejsze) metody uczenia (superlearningu, sugestopedii) pozwala on - po starannym zapoznaniu się z metodą - zapamiętywać ponad 100 SŁÓW I ZWROTÓW DZIENNIE, BEZ WZGLĘDU NA ZDOLNOŚCI JĘZYKOWE UCZNIA W odróżnieniu do wszystkich wydanych dotychczas w Polsce kursów językowych, supernauczanie zawiera elementy głębokiego oddziaływania psychologicznego środki techniczne wprowadzające uczącego się w stan tzw „czujnej relaksacji", wielokrotnie zwiększając chłonność pamięci Stosując się do wskazówek zawartych w części teoretycznej i ucząc się systematycznie, już PO MIESIĄCU KAŻDY MA SZANSĘ MÓWIENIA PO OBCEMU.
PRZEDMOWA
Artykuły prasowe i doniesienia naukowe pojawiające się w latach sześćdziesiątych były coraz bardziej nie do wiary. Początkowo w Bułgarii uczono 100 słów języka obcego w jeden dzień. Potem było ich już 200. Następnie donoszono, że ludzie uczą się już 500 stów w ciągu jednego dnia. Potem naukowcy potwierdzili fakt, że grupa Bułgarów opanowała 1000 słów w jeden dzień.
Na tym się nie skończyło. System ten, jak się okazało, przyspiesza nauczanie od 5 do 50 razy, zwiększa pojemność pamięci, nie wymaga wysiłku ze strony uczniów, obejmuje opóźnionych i uzdolnionych, tak starych jak i młodych i nie wymaga specjalnego wyposażenia. Testowane osoby nie tylko uczyły się języka w ciągu miesiąca, czy półrocznego programu historii w kilka tygodni, ale poprawiło się też ich zdrowie, budziły się u nich zdolności twórcze i intuicja. (1).
Nie trzeba być wizjonerem, aby wyobrazić sobie, co system przyspieszający nauczanie pięcio- pięćdziesięciokrotnie może zrobić dla każdego, kto chce się rozwijać.
„Sugestologia może zrewolucjonizować nauczanie" - stwierdza prof. Łozanow, twórca metody supernauczania. - „Kiedy ludzie przekroczy zakreślone przez siebie granice, pójdą dalej. Nikt nie będzie ograniczony przekonaniem, że uczenie się jest nieprzyjemne, że to, czego się dziś nauczy - jutro zapomni, że zdolność do uczenia się zmniejsza się z wiekiem.".
W roku 1990 Warsztaty Psychotroniczne ATHANOR zaproponowały metodę supernauczania w formie samouczka z dołączone kaseta magnetofonowa, zawierającą muzykę konieczne w procesie super-nauczania się. Nabywca tego kompletu mógł na muzykę znajdująca się na kasecie samodzielnie nakładać sobie dowolny materiał dydaktyczny: słowa obcego języka, daty i fakty historyczne, łacińskie i polskie nazwy roślin itd. Taka forma super-samo-nauczania wymaga pracy przygotowawczej: spisania - w przypadku nauki języka - kilkudziesięciu słów i zwrotów, aby podczas sesji supernauczania osoba towarzysząca uczącemu się mogła je odczytywać kolejno, zawsze w momencie, gdy uczący się zatrzymuje oddychanie na wdechu. Jeśli uczący się nie ma towarzysza nauki, wówczas musi on przygotować sobie własne nagranie do sesji supernauczania: musi z jednego magnetofonu odtwarzać muzykę z kasety nabytej łącznie z samouczkiem „Supernauczanie", a na pustej kasecie założonej do drugiego magnetofonu nagrywać z głośnika pierwszego tę muzykę, równocześnie własnym głosem nakładając na nią słowa i zwroty [4 sekundy pauza, 4 sekundy tekst], synchronizując to z rytmem muzyki.
Użytkownicy OBCEGO W PODRÓŻY zwolnieni są z obowiązku samodzielnego przygotowywania materiału dydaktycznego, co znacznie zwiększa tempo uczenia się. Mają możność opanowania języka obcego w zakresie podstawowym w ciągu zaledwie 10 lekcji.
Życzymy przyjemności w rozwijaniu super-pamięci! Życzymy sukcesów w opanowywaniu pięknej mowy Szekspira!
CZYM JEST SUGESTOPEDIA?
Około roku 1963 bułgarski uczony, dr Georgi Łozanow, opracował własne metodę leczenia, przydatna zwłaszcza w leczeniu nerwic Okazało się ponadto, ze zastosowana do uczenia różnych przedmiotów, od matematyki po języki obce, przynosi ona wręcz rewelacyjne wyniki.
Cały jej sekret polega na tym, by pacjenta czy ucznia wprowadzić dokładnie w taki stan psychiczny, w jakim znajduje się człowiek słuchający koncertu w stan wewnętrznego rozluźnienia, bierności, ale i czujności zarazem Słuchając muzyki, człowiek odbiera wiele rozmaitych informacji jednocześnie melodię, barwę dźwięku, harmonię, rytm, ładunek uczuciowy.
Łozanow eksperymentował z seriami obcych stów Odkrył przy tym, ze w ciągu jednego seansu sugestopedycznego można wprowadzić do psychiki ucznia aż do tysiąca takich słów, po dwóch dniach ujawniają się one w zapisie pamięci, która definitywnie je w sobie zatrzyma.
Do słów takich można dołączyć pewne reguły gramatyczne, pod warunkiem jednak, że uczeń przeżywa głęboka, intensywne potrzebę ich użytkowania W takim wypadku - one również utrwalają się w pamięci raz na zawsze.
W 1971 roku nakładem sofijskiego wydawnictwa NAUKA I IZKUSTWO, ukazała się rozprawa Łozanowa pt. Sugestologia Łozanow wyróżnia w niej pojęcie sugestii, oddzielając je, po pierwsze - od hipnozy, po drugie - od perswazji, po trzecie-od przekazywania wiadomości, po czwarte - od konformizmu, który każe ludziom, mniej lub bardziej świadomym atmosfery zastraszenia, przejmować poglądy jednej określonej grupy Na tym tle - sugestia jest czymś zupełnie innym, ponieważ nie onieśmiela i nie zniewala, ale - funkcjonalnie sprzęgając świadomość z podświadomością - uruchamia w człowieku ukryte siły i ukryte zapasy energii Nauczanie za pomocą sugestii różni się tez od nauczania w trakcie snu, czyli od metody zwanej „hipnopedia" (2) Propagowaną w latach sześćdziesiątych naukę przez sen Łozanow odrzuca, gdyż proces ten zachodzi w sposób nieświadomy, a stresy wpływają hamująco na przyswajanie wiedzy Aby osiągnąć dobre wyniki w nauce, potrzebny jest w czasie snu stan głębokiego odprężenia i odblokowania psychicznego Jak wykazały doświadczenia, istotne fest osiągnięcie tego stanu, a nie sam sen (3).
Sugestopedia znana na Zachodzie pod nazwą supernauczania (superlearning) jest holistyczna metodą nauczania oparte na zasadzie harmonii między ciałem a umysłem Twórca tej metody prof. Łozanow wyszedł z założenia, ze człowiek wykorzystuje tylko 10 do 15% swoich intelektualnych możliwości Dlatego tez doprowadzając się do głębokiego stanu odprężenia ciała i umysłu w połączeniu z rytmicznym oddychaniem, odpowiednią muzyką i sugestiami, można bez trudu przyswoić znaczna ilość wiedzy (3).
Całkowite zniesienie wszelkich blokad hamujących proces uczenia się oraz innego rodzaju przeszkód tkwiących w psychice przyspiesza - jak wykazały badania - aż do 20 razy zapamiętywanie nowych informacji Dlatego tez podstawę sugestopedii stanowią różne ćwiczenia relaksacyjne Metoda opracowana przez Georgia Łozanowa nadaje się wyśmienicie nie tylko do nauki języków obcych, ale również do wszelkich innych dziedzin wymagających przyswojenia dużej ilości wiedzy w krótkim czasie.
Inspirację do poszukiwań stanowiły muzykoterapia, nauczanie we śnie, hipnoza, trening autogenny, psychodrama, radzą joga oraz ćwiczenia rozwi|aj9ce zdolności parapsychiczne Sam prof. Łozanow tak o tym mówi (4).
„Sugestologia powstała w czasie pracy klinicznej z chorymi Sugestia jest bowiem podstawowym elementem w psychoterapii Zalecie się problemami sugestii w zakresie psychoterapii, a szczególnie w leczeniu schorzeń psychosomatycznych, doprowadziło stopniowo do ukształtowania się sugestologii jako nauki.
Oczywiście w psychoterapii stosuję ponadto wiele innych metod - hipnozę, odreagowywanie, psychoanalizę, psychodramę itp.
Sugestologia, jako nauka, zajmuje się głównie problemem możliwości odkrycia rezerw w ludzkiej osobowości zwykłymi sposobami - bez hipnozy, którą można osiągnąć przy pomocy sugestii, ale która sama sugestia nie jest i nie jest także czynnikiem sugestywnym Wszystkie czynniki, które nas sugerują, zostały w sugestologii teoretycznie opracowane, uargumentowane, sprawdzone eksperymentalnie i znalazły już swoje miejsce w praktycznym zastosowaniu.
Sugestologia może być wykorzystana w wielu dziedzinach życia, nie tylko w klinice, ale między innymi również w procesie nauczania Zastosowanie jej w dydaktyce zrodziło sugestopedię-naukę, która w procesie nauczania bierze pod uwagę wpływ takich czynników jak oddziaływanie zachowania nauczyciela i jego wyglądu zewnętrznego, wpływ muzyki, oddziaływanie sztuki, jako jednego z najsilniejszych czynników sugestywnych Sugestologia to również nauka, która bada jaki wpływ na wyniki nauczania ma specjalne opracowanie materiału nauczania pod katem łatwiejszego przyswajania i utrwalania go w mózgu, przy jednoczesnym uruchomieniu rezerw, jak wpływa relaks lub tak zwany przez nas relaks skoncentrowany (maksymalna koncentracja przy maksymalnym relaksie), bada, jak przy pomocy muzyki i sztuki, w ogóle osiągnąć łatwiej stan skoncentrowanego relaksu.
W naszym instytucie, od chwili jego powstania, to znaczy od 1919 roku, pracujemy nad problemem rezerw osobowości człowieka w procesie nauczania, środki, jakie stosujemy w celu ujawnienia tych rezerw, nie tłumią osobowości jednostki, nie ograniczają jej wolności, nie podporządkowują jej, a wręcz przeciwnie - wyzwalają ją od wszelkiego ulegania autorytetom.
Człowiek uczy się rozumieć, co i jak na niego wpływa, i jak może to wykorzystać dla swojego rozwoju".
Sugestopedia prof. Łozanowa zawiera sporo elementów wzorowanych na jodze. W Bułgarii jest wiele osób praktykujących jogę. Podstawą systemu radża jogi jest opanowanie umysłu i koncentracja. Wskutek ćwiczeń ascetycznych, praktyk oddechowych i innych ćwiczeń, następuje rozwój tzw. „sił siddhi", czyli sił wyzwalających różne parazmysłowe zdolności. Georgi Łozanow odbył w latach sześćdziesiątych podróż do Indii i odwiedził tam różne ośrodki jogi i centra medytacyjne. W Instytucie Śri Yogendry w Bombaju poznał Yogiego Sha, adwokata z zawodu, adepta jogi, który po roku specjalnych ćwiczeń był w stanie zapamiętać liczby składające się z 18 cyfr. Zafascynowało bułgarskiego psychologa, jak w instytutach wedyjskich wyspecjalizowani bramini potrafili recytować z pamięci liczące po kilkaset stron traktaty sanskryckie. Pamięć swoją kształtowali oni poprzez ćwiczenia jogi i medytację. To właśnie dzięki technikom jogi bramini potrafią - jak twierdzi Łozanow - wyłowić z podświadomych warstw psychiki odpowiedni zasób potrzebnych informacji w nieprawdopodobnych ilościach. Ważnym czynnikiem wpływającym na procesy pamięciowe jest także-według niego-odpowiednia muzyka. W kulturze i religii nie tylko Indii, ale także wielu innych kręgów cywilizacyjnych, muzyka odgrywa szczególna rolę. Wprowadzenie w trans uśmierza ból, wywołuje stany ekstatyczne itd. Od wieków muzyka i śpiew ułatwiają pracę, służą do usypiania dzieci (kołysanki), bądź odprężenia i rozrywki. W wielu bułgarskich sanatoriach stosuje się muzykę do terapii licznych chorób. Dlatego też Georgi Łozanow postanowił wykorzystać w swoim systemie nauczania wpływ muzyki na psychikę ludzka. Eksperymentalnie potwierdził, że muzyka odpręża ciało i pobudza umysł, stad też wyśmienicie służy nauczaniu.
Łozanow wybrał do tego celu europejska muzykę poważna. Ustalił, że szczególnie dobrze nadaje się muzyka epoki baroku w tempie largo. Zwalnia ona puls i wprowadza w idealny stan wypoczynku. Bułgarski uczony poszukiwał sposobów, aby skorzystać z rezerw umysłu, przy założeniu, że ciało i umysł łączą się ze sferą intuicji w jedną całość w procesach uczenia się, pamiętania i komunikowania się. W systemie radża jogi funkcję integracyjna spełniają techniki oddechowe, stad też oddech został również wykorzystany przez Łozanowa do przyśpieszenia procesów nauczania. W wyniku eksperymentów stwierdzono, że zapamiętywanie zostaje znacznie wzmocnione poprzez zrytmizowanie oddechu z muzyka.
Okazało się, że przy tempie 4/4 dwie ćwiartki winien zajmować wdech; cztery ćwiartki zatrzymanie oddechu i dwie ćwiartki wydech. W ten sposób powstaje cykl ośmioćwiartkowy. Z przeprowadzonych doświadczeń wynikało, że faza, w której następuje najbardziej intensywne przyswajanie informacji przez ośrodki mózgu jest faza zatrzymania oddechu. Jeśli czytanie tekstu odbywało się w rytmie odpowiedniej muzyki, a oddychanie uczniów było dostosowane do czytania (tzn. w czasie, gdy lektor czytał nowy materiał, uczniowie wstrzymywali oddech), to następowało rozszerzenie pamięci o 87%. Czytanie tekstu na tle muzyki, ale bez dostosowania oddechu do odpowiedniego rytmu dawało zwiększenie pamięci już tylko o 25%. Przy stosowaniu sugestopedycznej metody nauczania testy wykazywały szybki wzrost ilorazu inteligencji oraz wzmacniającego motywację poczucia własnej wartości. Odprężenie i harmonijne oddychanie pomagało także uczniom pozbyć się w czasie lekcji sugestopedycznej bólu głowy i złego samopoczucia. Ćwiczący uczyli się również prawidłowego sposobu oddychania. Mózg człowieka potrzebuje trzy razy więcej tlenu niż reszta ciała, stad też tak istotne jest jego dotlenienie poprzez odpowiednia technikę oddychania. Fizjolodzy stwierdzili, że rytmy ciała (uderzenia serca, fale mózgowe itd.) łatwo dopasowują się do muzyki. W islamie np. wyraża się pogląd, że można znacznie zwiększyć koncentrację umysłu oddychając w rytmie śpiewanych słów.
Na możliwość zwiększenia koncentracji umysłu poprzez rytmiczny oddech i jego odpowiednio długie zatrzymania wskazują także wybitni znawcy przedmiotu: Yogi Ramaczaraka i Mircea Eliade. Tradycje jogi zalecają także synchronizowanie oddechu z pulsem. Najważniejsze jednak dla procesów przyspieszających uczenie się jest - jak twierdzi Łozanow - dostosowanie rytmu oddychania do rytmu prezentowanego materiału. Zsynchronizowanie różnych elementów (oddech-umysł-koncentracja-rytm czytania tekstu lekcji i muzyka) stwarza optymalna gotowość u ucznia do przyswajania wiedzy.
Kolejnym, niezwykle istotnym czynnikiem w procesie nauczania jest pokonanie barier wewnętrznych, blokad psychicznych i niewiary we własne siły. Łozanow - jako psychoterapeuta -wiedział, że istotne kwestię w nauce jest wywołanie u uczniów stanu odprężenie, podawanie im różnych pozytywnych sugestii i rozwijanie wiary we własne możliwości uczenia się. Uczniowie, w ramach ćwiczeń wstępnych, po fazie odprężenia i relaksacji, a przed przekazaniem nowego materiału, koncentrują się na powtarzaniu pozytywnych afirmacji. Typową afirmacją jest np. zdanie:
„Potrafię zapamiętać wszystko, co będzie na dzisiejszej lekcji". Każdy z uczestników kursu metodą sugestopedyczną musi indywidualnie stwierdzić, które z elementów tej metody, a więc ćwiczenia oddechowe, ćwiczenia odprężające, oraz afirmacje, najbardziej przemawiają do jego psychiki i podnoszę jego zdolności. Na te elementy ćwiczeń winien być położony szczególny nacisk. Z badań Donalda Schustera i Raya Beniteza-Bordona z Uniwersytetu Stanowego Iowa w USA wynika, że - średnio rzecz biorąc - afirmacje podnoszę zdolność przyswajania wiadomości o 60%, a np. synchronizacja oddechu z tempem prezentowanego materiału w rytm muzyki aż 78%. Grupy, które wykorzystują atuty wszystkich wspomnianych elementów uzyskują przyrost możliwości przyswajania wiedzy wynoszący średnio 141%.
Na Zachodzie (głównie w USA) sugestopedia uzyskała już bardzo znaczną popularność. „Nasz system nauczania języków obcych - mówi prof. Łozanow - jest znany na całym świecie. Istnieją dziesiątki i setki ośrodków wykorzystujących tę metodę, poczynając od ZSRR, USA, Japonii, Szwecji, Anglii, Francji i Austrii, a kończąc na bardzo małych i dalekich krajach Afryki i Azji. Istnieją szkoły, ośrodku naukowe, które pracują nad tymi problemami oraz publikacje potwierdzające efekty. Nauczanie języków obcych przy pomocy sugestologii zostało najbardziej rozpowszechnione, a u nas przeszło ono kilkakrotne modyfikacje metodyczne, ale bez naruszania podstawowych zasad. Nasz ostatni wariant z 1977 roku jest praktycznie wykorzystywany w Instytucie, jak również w niektórych innych ośrodkach, które utrzymują z nami w ostatnich latach stałe kontakty w celu przygotowania wyspecjalizowanych wykładowców".
SKŁADNIKI KOMPLEKSOWEGO DZIAŁANIA.
Badania naukowe wykazały, że umysł lepiej pracuje i jest bardziej chłonny, jeśli mięśnie ciała są rozluźnione a serce pracuje w wolniejszym tempie niż zwykle. Normalnie pracuje ono z częstotliwością 70-80 uderzeń na minutę - zwolnienie tego tempa do 60 uderzeń już daje oczekiwane rezultaty.
Takie odprężenie organizmu nader często prowadzi jednak również do przeciwnego skutku - umysł zamiast pracować wydajniej „zasypia" w ślad za ciałem. Jak tego uniknąć? - zadał sobie pytanie Łozanow (1).
Na trop rozwiązania naprowadziły go badania osób o zdolnościach dużo większych niż te, które ma przeciętny człowiek. Otóż Łozanow stwierdził, że występowaniu stanów psychicznych, podczas których uwidaczniają się nadzwyczajne uzdolnienia, towarzyszy rytm alfa fal mózgowych (7-14 cykli na sek.) - mózg wtedy jest odprężony, a jednocześnie pobudzony do zwiększonego wysiłku.
Po serii badań Łozanow doszedł do wniosku, że odprężenie ciała i rytm alfa fal mózgowych (oprócz odpowiedniego oddychania) może zapewnić właściwa muzyka, a konkretnie barokowa. Rytmy ciała - bicie serca, rytm fal mózgowych - synchronizują się z rytmem tejże muzyki.
Idea mówiąca, że muzyka może wpływać na ciało i umysł nie jest oczywiście nowa. Przez całe wieki ludzie śpiewali swoim dzieciom do snu kołysanki. Przez całe wieki Azjaci, mieszkańcy Środkowego Wschodu czy Ameryki Południowej, wprowadzali się poprzez muzykę w niezwykłe stany świadomości.
Muzyka kompozytorów siedemnaste- czy osiemnastowiecznych, takich jak Bach, Vivaldi, Teleman, Corelli czy Handel, często nazywana jest muzyka barokowa. W wolnych fragmentach tej muzyki odnajdujemy coś znajomego - rytm sześćdziesiąt uderzeń na minutę. Ta muzyka barokowa często ma powolne, basowe nuty, niczym wolno bijące serce człowieka. Kiedy słuchasz, słucha także twoje ciało i przystosowuje się do rytmu. Radziecki psycholog I. K. Płato-now stwierdził, że sam metronom wybijający ten rytm, czyli 60 uderzeń na minutę, oddziaływuje na ludzi. Pod wpływem tego rytmu umysł działa sprawniej niż zwykle. Ciało relaksuje się, a umysł zostaje pobudzony. Nie musisz starać się o rozluźnienie mięśni, koncentrować się, czy przywoływać mantry. Wszystko co musisz zrobić, to tylko być z muzyka. Kiedy słuchasz Handla, zaczyna się odprężenie fizyczne i umysłowe, a jednocześnie koncentracja psychiczna.
W supernauczaniu potrzebny jest jednak nie tylko rytm muzyczny, Łozanow odkrył bowiem również swoisty rytm pamięci. Okazało się, że kiedy materiał podawano szybko lub z jedno-sekundowymi odstępami, uczniowie zapamiętywali tylko dwanaście procent wiadomości.
Po interwałach pięciosekundowych - około trzydziestu procent. Kiedy przerwa między informacjami wynosiła dziesięć sekund, zapamiętywano przeszło czterdzieści procent materiału.
Oznacza to, że jeśli chciałbyś zapamiętać serię nieznanych stów, zapamiętałbyś ich więcej, jeśli każde byłoby podawane w odstępach dziesięciosekundowych. Stały, monotonny rytm około dziesięciosekundowy wydaje się otwierać zdolności umysłu do zapamiętywania.
Czy to zjawisko, to coś w rodzaju rytmu pamięci?
Przed laty radzieccy badacze mózgu i metod uczenia we śnie rzucili na to zjawisko trochę światła. Stwierdzili oni, że pauza między informacjami daje komórkom mózgu pewien odpoczynek. Szybkie podawanie informacji nie pozwala mózgowi na ich absorbcję. Radzieccy badacze nauczania we śnie dzielili lekcję na małe fragmenty i podawali je z przerwami.
Bułgarzy rozpoczęli podawanie materiału przeznaczonego do zapamiętania co osiem sekund. Dlaczego nie co dziewięć? Być może dlatego, że chcieli go połączyć dodatkowo z rytmem muzyki, a ta zwykle nie jest pisana w takcie na pięć lub na dziesięć.
Niezwykle istotnym czynnikiem w procesie zapamiętywania jest także rytmiczny oddech. Potwierdzili to naukowcy ze stanu Iowa. Otóż zauważyli oni, że wystarczyło, iż uczący się oddychali rytmicznie i rytmicznie podawano im materiał, aby zdolność zapamiętywania uczniów wzrosła o 78 procent.
Stwierdzono też, że jeśli zacznie się rytmicznie oddychać, wówczas umysł automatycznie wyostrzy się. Kiedy między wdechem a wydechem zatrzyma się oddech na parę sekund, sprawność umysłu stabilizuje się i wówczas może on łatwiej skoncentrować się na jednym punkcie, na określonej idei.
Pamiętajmy: supernauczanie polega na kompleksowym działaniu różnych czynników - żaden nie jest tym „ istotnym", zaś pozostałe nie 39 „tylko dodatkami"!
SUPER-SAMO-NAUCZANIE.
Znamy już podstawowe zasady, wedle których funkcjonuje system supernauczania. Nie jest on prosty, ale też nie aż tak złożony, abyśmy sami nie potrafili poradzić sobie z jego uruchomieniem i praktycznym wykorzystaniem.
RELAKSACJA.
Najpierw musisz nauczyć się relaksacji. Bez pełnego odprężenia ciała i umysłu wysiłki będą bezskuteczne. Ćwiczenia relaksacyjne są szczególnie ważne, jeśli chcesz polepszyć pamięć i przyspieszyć uczenie się. Poświęć jakiś czas, około tygodnia, na opanowanie tych ćwiczeń, zanim rozpoczniesz swój program poprawy pamięci. Będzie się to sowicie opłacało.
Relaksację ciała i umysłu ćwiczymy pod dyktando magnetofonu. Kaseta 1 Strona A zawiera nagranie odpowiednich tekstów. Ale zanim zaczniesz ich słuchać, wpierw znajdź miejsce, gdzie nikt ci nie przeszkodzi.
Gdy „uczymy się uczyć" w systemie supernauczania, a więc w dniach poprzedzających rozpoczęcie kursu języka, trening relaksacji trwa aż pół godziny. Później - czas potrzebny na uzyskanie stanu relaksacji ciała i umysłu skróci się bardzo znacznie - do paru minut, wreszcie do jednej minuty.
AFIRMACJA.
Kiedy osiągniesz stan relaksacji psychicznej, zanim otworzysz oczy, spróbuj utwierdzić się w swoich możliwościach. Afirmacje używane mogą być zawsze, ale najbardziej skuteczne będ9 powtarzane w stanie relaksacji.
Wybierz sobie kilka z przytoczonych zdań. Możesz także utworzyć kilka specjalnych dla siebie. Staraj się, aby były krótkie i rytmiczne. Użyj aliteracji lub rytmu, jeśli ci to pasuje. Cicho powtórz sobie swoje afirmacje. Rób to ze zrozumieniem, cztery czy pięć razy.
Przed rozpoczęciem uczenia się, na przykład:
- Teraz osiągnę moje cele.
- Uczenie się to coś co lubię.
- Uczenie się i pamiętanie są dla mnie łatwe.
- Myśl moja działa efektywnie i jasno.
- Jestem bardzo spokojny i wyciszony.
Przed egzaminem, na przykład:
- Mam właściwe odpowiedź we właściwej chwili.
- Pamiętam wszystko co mi potrzeba.
- Jestem spokojny i pewny siebie.
- Moja pamięć jest pobudzona, a umysł silny.
RYTMICZNE ODDYCHANIE.
Celem tego ćwiczenia jest nauczenie się rytmicznego oddychania, które spowoduje zwolnienie rytmów ciała i umysłu.
Usiądź wygodnie na krześle lub połóż się, jeśli wolisz. Wejdź w stan relaksacji. Upewnij się, że wszystkie części ciała 39 odprężone. Zamknij oczy i wykonaj powolny, głęboki wdech przez nos. Wciągnij tak dużo powietrza, jak tylko możesz, aby nie utracić uczucia wygody. Spróbuj wciągnąć go jeszcze trochę. Teraz wydychaj powoli. Czuj głęboką relaksację w czasie wydechu. Kiedy wydaje się, że całe powietrze wyszło z płuc, spróbuj wypchać je jeszcze trochę. Ćwicz to przez kilka chwil. Wciągnij powietrze ile tylko możesz. Wypchnij brzuch. Wydychaj powoli. Wciągnij brzuch. Weź znowu głęboki wdech. Zatrzymaj go licząc do trzech i wydychaj bardzo powoli. Relaks. Staraj się wdychać powietrze bardzo równomiernie.
Teraz staraj się uczynić swój oddech rytmicznym. Wdychaj licząc do czterech, zatrzymaj licząc do czterech, wydychaj licząc do czterech, przerwa licząc do czterech:
<div align="center">(wdech) -1,2,3,4.
(zatrzymanie) -1,2,3,4.
(wydech) -1,2,3,4.
(przerwa) -1,2,3,4.
Powtórz czterokrotnie cały ten cykl.
Relaks. </div>
Teraz spróbuj jeszcze bardziej zwolnić fazy oddychania licząc do sześciu:
<div align="center">(wdech) -1,2,3,4,5,6
(zatrzymanie) - 1, 2, 3, 4, 5, 6
(wydech) -1,2,3,4,5,6
(przerwa) -1,2,3,4,5,6
Powtórz czterokrotnie. </div>
Spróbuj zwolnić fazy oddychania jeszcze bardziej, licząc aż do ośmiu:
<div align="center">(wdech) -1,2,3,4,5,6,7,8
(zatrzymanie) -1,2,3,4, 5, 6, 7, 8
(wydech) -1,2,3,4,5,6,7,8
(przerwa) -1,2,3,4,5,6,7,8
Powtórz czterokrotnie oddychanie w tym rytmie. </div>
To ćwiczenie kontroli oddechu powinno być robione codziennie. Pomaga ono zsynchronizować rytmy procesów, które uległy desynchronizacji oraz spowolnić rytmy ciała i umysłu. Uważa się także, że zwiększa ono ilość siły życiowej w ciele.
UWAGA: Kilkanaście cykli tego ćwiczenia powinno być robionych przed sesją supernauczania, aby doprowadzić rytmy ciała i umysłu do najbardziej odpowiedniego poziomu.
Uczenie się podczas sesji supernauczania.
Jeśli wykonałeś opisane uprzednio ćwiczenia, wiesz już, jak wprowadzać ciało i umysł w stan harmonii niezbędnej przy uczeniu się. Jeszcze jest jedna tylko rzecz jaką powinieneś wiedzieć przed przystąpieniem do sesji supernauczania. Otóż to, że synchronizacja oddychania z materiałem podawanym w czasie sesji pomaga opanować pamięć.
Jest to bardzo łatwe. W czasie czterech sekund, gdy podawana jest informacja, zatrzymaj oddech. W czasie następnej czterosekundowej fazy wykonaj wydech i wdech i bądź gotów do zatrzymania oddechu, gdy znów zabrzmi tekst mówiony.
Nie musisz o tym myśleć, pamiętaj tylko: zawsze wstrzymuj oddech na cztery sekundy, kiedy podawany jest tekst do zapamiętania.
Cały mówiony materiał jest precyzyjnie podzielony na ośmiosekundowe cykle, a więc twój oddech przyjmie naturalny rytm: zatrzymanie 4, wydech 2, wdech 2 sekundy.
Przed pierwsza sesję supernauczania należy przećwiczyć oddychanie w tym rytmie.
Uwagi.
Większość osób organizuje sobie po sesji krótki quiz. Traktuj to jako znakomitą okazję do sprawdzenia swoich wyników. Każda informacja, która „uciekła", może być włączona do następnego programu. Pamiętaj, że w ciągu kilku następnych dni należy używać nowo nauczonego materiału, aby został naprawdę przyswojony. Pamiętaj, że supernauczanie daje efekt lawinowy. Nie poddawaj się, zanim nie wypróbujesz systemu co najmniej przez kilka dni. Metoda ta, jak każda inna umiejętność, wymaga przyswojenia, a potem idzie coraz łatwiej i szybciej. Na siódmej sesji nauczysz się więcej niż na pierwszej. A poza tym często nie zauważasz nawet, że się nauczyłeś.
Kiedy już nauczyłeś się jak się uczyć, odkryjesz prawdopodobnie, że nie będziesz potrzebować do opanowania materiału więcej niż tylko kilku powtórzeń.
Supernauczanie, inaczej niż inne metody nauczania, samo w sobie jest korzystne. Odniesiesz korzyści zdrowotne i uwolnisz się od napięć przez sam relaks i słuchanie muzyki.
Niektóre osoby uczące się tą metod? przez kilka miesięcy czy rok, zauważyły, że rozwinęły w sobie prawie fotograficzna pamięć. Wystarczy im zerknąć na kartkę książki, której chcą się nauczyć, aby dokładnie zapamiętać treść.
KASETY I PODRĘCZNIK
Na 6 kasetach OBCEGO W PODRÓŻY mamy następujące nagrania:
Kaseta I Strona A - Relaksacja ciała i umysłu. Jest to tekst słowny i instruktażowy. Tego nagrania używamy głównie w dniach poprzedzających rozpoczęcie kursu OBCEGO W PODRÓŻY, gdy „uczymy się uczyć" w systemie super-nauczania. BEZ OPANOWANIA SZTUKI RELAKSOWANIA CIAŁA I UMYSŁU ORAZ SZTUKI ODDYCHANIA W RYTMIE MUZYKI DO SUPERNAUCZANIA - NAWET NIE PRÓBUJMY PRZYSTĘPOWAĆ DO NAUKI!
Kaseta I Strona B - Muzyka do supernauczania bez nałożonego tekstu. Nagranie typu Synchro-Alfa, około 20 minut. Po nim - przez kilka minut słyszymy tykanie metronomu w tempie 60 na minutę. Specjalny sposób oddychania, którego musimy się nauczyć zanim przystąpimy do pierwszej sesji supernauczania, ćwiczymy sobie najpierw słuchając tykania metronomu. Potem uczymy się synchronizować wyćwiczone już oddychanie w cyklu supernauczania [2 sekundy wydech, 2 sęk. wdech, 4 sęk. zatrzymanie powietrza w płucach], synchronizując ten 8-sekun-dowy cykl z muzyka, która podażą także w tempie 60 „uderzeń" na minutę. Wtrenowujac ten specjalny sposób oddychania w rytmie muzyki, zaleca się stosować słuchawki i magnetofon stereo, ponieważ korzystamy wówczas z dodatkowego usprawnienia, jakim jest nagranie w specjalny sposób przetworzone elektronicznie [Synchro]. Jest to czynnik, który bardzo znacznie ułatwia słuchającemu uporządkowanie elektrycznej aktywności mózgu i wejście w stosowny stan świadomości. Pamiętać musimy jednak, że nie zaleca się odsłuchiwania tego rodzaju nagrań - na magnetofonach stereo i przez słuchawki - osobom cierpiącym na padaczkę [epilepsję]. Nie znaczy to bynajmniej, że nie mogą one w ogóle korzystać z nagrania „Kaseta 1 Strona B". Osoby te powinny po prostu odtwarzać nagranie w systemie mono, w którym nie występuje wibracja mogąca niekorzystnie wpływać na stan ich zdrowia.
To samo nagranie muzyczne bez nałożonego tekstu może posłużyć komuś, kto ma już poza sobą cały kurs OBCEGO W PODRÓŻY. Na nagranie „Kaseta 1 Strona B" możemy samodzielnie nakładać słowa i zwroty, których nie ma w naszym kursie. Po wejściu w stan relaksacji ciała i umysłu, uczący się słucha muzyki oddychając w specjalny sposób, a osoba towarzysząca odczytuje kolejne słowa i zwroty [razem z tłumaczeniem] za każdym razem, gdy uczący się zatrzymał oddychanie na wdechu.
Kaseta II Strona A - Dialogi „Spotkania" [w języku obcym]. Uczący się wchodzi w stan relaksacji ciała i umysłu, po czym słucha dialogów, równocześnie wzrokiem śledząc ich polskie tłumaczenie, które znajduje się w pierwszej części podręcznika. Trzeba to wykonać kilkakrotnie, aby dojść do rozumienia odsłuchiwanych tekstów. Dopiero wtedy można przejść sesję supernauczania, posługując się w tym celu dalszym ciągiem nagrania. Jest nim 20-minutowy „koncert" z nałożonym nań tekstem słownym: wybranymi z poprzedzających dialogów słowami i zwrotami w języku obcym wraz z tłumaczeniem ich na język polski.
Kaseta II Strona B - Dialogi „Podróż" oraz muzyka z nałożonymi słowami i zwrotami [do sesji supernauczania].
Kaseta III Strona A - Dialogi „Zakwaterowanie", a po nich muzyka z nałożonymi tekstami słownymi [do supernauczania].
Kaseta III Strona B - Dialogi „Jedzenie", po nich nagranie słowno-muzyczne do supernauczania.
Kaseta IV Strona A - Dialogi „Wolny czas i przyjemności", po nich nagranie do supernauczania.
Kaseta IV Strona B - Dialogi „Szukając pracy" i nagranie do supernauczania.
Kaseta V Strona A - Dialogi „Samochód to dobra rzecz" i nagranie do supernauczania.
Kaseta V Strona B - Dialogi „Zdrowie to najważniejsza rzecz w życiu" i supernauczanie.
Kaseta VI Strona A - Dialogi „Zakupy nie 39 łatwe" i supernauczanie.
Kaseta VI Strona B - Dialogi „Powtórzenie gramatyki" i supernauczanie.
Podręcznik do OBCEGO W PODRÓŻY składa się z dwóch zeszytów. Zeszyt pierwszy zawiera opis metody supernauczania, tłumaczenia polskie wszystkich dialogów nagranych na kasetach oraz wykazy słów i zwrotów również w przekładzie na język polski. Przed przystąpieniem do kursu OBCEGO W PODRÓŻY należy starannie zapoznać się z części? metodyczne podręcznika, a także poświęcić kilka dni na ćwiczenia relaksacyjne i oddechowe, posługując się przy tym Kasetą I.
Z punktu widzenia metodyki nauczania języka obcego jest ważne, aby zawsze najpierw opanować materiał lekcji słuchowo, a DOPIERO PO JEGO OPANOWANIU sięgać po tekst drukowany. Dlatego też w pierwszym zeszycie podręcznika mamy tylko polskie tłumaczenia dialogów, a po każdym z nich listę stów i zwrotów także tylko po polsku.
W drugim zeszycie podręcznika mamy teksty dialogów po obcemu, razem z listami należących do nich słów i zwrotów oraz omówienie najważniejszych reguł gramatycznych języka obcego.
Do studiowania rozdziału „Rusz głową czyli trochę gramatyki" radzimy przystąpić dopiero po przerobieniu wszystkich 10-ciu lekcji kursu OBCY W PODRÓŻY. Bo dopiero wtedy będziemy naprawdę rozumieli, co czytamy. Zaczynanie nauki języka obcego od jego gramatyki jest po prostu błędem metodycznym.
LEKCJA - KOLEJNOŚĆ CZYNNOŚCI.
1. Uczący się siada bardzo wygodnie i wchodzi w stan relaksacji ciała i umysłu [nauczył się tego PRZED przystąpieniem do pierwszej lekcji!].
2. Uczący się parokrotnie słucha dialogów w języku obcym, równocześnie śledząc zamieszczone w pierwszym zeszycie podręcznika ich polskie tłumaczenie.
3. Uczący się wchodzi w stan relaksacji.
4. Uczący się mając oczy zamknięte, słucha muzycznej części lekcji. Jest to 20-minutowa sesja supernauczania. Przez cały jej czas oddycha w wyuczonym rytmie - tak, aby słyszeć słowo lub zwrot po obcemu i polsku zawsze wtedy, gdy przez 4 sekundy przetrzymuje powietrze w płucach.
5. Uczący się otwiera oczy, zatrzymuje magnetofon. Odczytując polskie tłumaczenia słów i zwrotów, należących do właśnie przerabianej lekcji, przypomina sobie brzmienie ich obcych odpowiedników.
6. Uczący się wraca znów do początku nagrania na przerabianej stronie kasety. Parokrotnie odsłuchuje dialogów, śledząc wzrokiem ich tekst w języku obcym [obce teksty dialogów znajduje się w drugim zeszycie podręcznika]. Stara się ZAPAMIĘTAĆ WZROKOWO pisane odpowiedniki słuchanych równocześnie słów tekstu.
7. Uczący się wchodzi w stan relaksacji.
8. Uczący się powtarza sesję supernauczania.
9. Uczący się odczytuje listę stów i zwrotów w języku obcym, równocześnie przypominając sobie ich brzmienie i znaczenie w języku polskim.
10. Uczący się, śledząc wzrokiem polski tekst dialogów, stara się przypomnieć sobie jego obcy odpowiednik w pełnym brzmieniu [tzn., nie tylko słowa i zwroty przyswojone podczas sesji supernauczania, lecz także całe zdania].
11. Uczący się - nie zaglądając do podręcznika - pisze zapamiętane słowa i zwroty, po czym sprawdza, czy poza brzmieniem pamięta ich pisownię.
Oczywiście - wszystkie te wymienione czynności nie muszą być wykonywane jedna po drugiej bez przerwy. Przerwy robimy sobie na przykład w celu zjedzenia obiadu. Ale pamiętać trzeba, aby zasiadając po przerwie do dalszego ciągu lekcji KONIECZNIE wejść znowu w stan relaksacji ciała i umysłu!
LITERATURA
1 Ostrander Sheila, Schroeder Lynn "Super-Learning" Bern und Munchen 1979.
2 Opaczewski Zbigniew „ Hipnopedia", Warszawa 1974.
3 Matela Leszek „ Sugestopedia", mieś. Trzecie Oko 1988.
4 Madej Donka, „Sugestologia w praktyce", mieś Trzecie Oko 1984.
5. Łozanow Georgi „ Sugestologija", Sofia 1971 6 „ Probierni na sugestologijata", Proceedings of the I International Symposium on the Problems of Suggestology, Sofia 1973.