Pajdocentryzm (gr. país, paidós `dziecko' + łc. z gr. kéntron `środek') nauk., społ. kierunek pedagogiczny uznający centralne miejsce dziecka w procesie wychowawczym, a jego wrodzone predyspozycje za decydujące o rozwoju.
Pajdocentryzm, w pedagogice pogląd przyznający dziecku centralne miejsce w procesie wychowawczym. Wynika z przekonania o decydującym wpływie na rozwój człowieka cech i zdolności wrodzonych. Zgodnie z nim wychowanie powinno sprowadzać się do opieki nad naturalnym (nie krępowanym) rozwojem dziecka.
Pajdocentryzm nie docenia znaczenia i wpływu rzeczywistości politycznej, społecznej i kulturalnej ani też dominującej roli wychowawcy.