Dorosłością określamy tę fazę życia, w którą wkracza człowiek po gwałtownych zmianach rozwojowych prowadzących do dojrzałości biologicznej i społecznej, wyrażającej się w zdolności do prokreacji, oraz odpowiedzialnego podejmowania nowych ról społecznych związanych z zakładaniem własnej rodziny, rodzeniem i wychowywaniem dzieci, podejmowaniem i rozwijaniem aktywności zawodowej, a przede wszystkim w autonomicznym kierowaniu własnym życiem.
Dojrzewanie - okres życia między dzieciństwem, a dorosłością, charakteryzujący się przeobrażeniami w budowie i wyglądzie ciała (dojrzewanie biologiczne), psychice - kształtowaniu osobowości (dojrzewanie psychiczne), postawach wobec własnej i drugiej płci (dojrzewanie psychoseksualne), pełnieniu roli społecznej (dojrzewanie społeczne).
Lewa i prawa półkula
Landsell badał też lewą półkulę, która jest odpowiedzialna za zdolności językowe. Po jej uszkodzeniu efekt był taki sam: mężczyźni utracili swoje zdolności językowe, u kobiet zaś zmniejszyły się one w minimalnym stopniu. Okazało się, iż trudności językowe u mężczyzn występują 3-krotnie częściej niż u kobiet.
Na podstawie tych badań Landsell doszedł do wniosku, że umiejętności przestrzenne i językowe u kobiet są kontrolowane nie w określonej półkuli mózgowej, lecz w obu częściach mózgu. U mężczyzn natomiast jest dokładna lokalizacja: prawa półkula odpowiada za zdolności przestrzenne, lewa - za językowe.
W tych samych badaniach okazało się, że lewa półkula u mężczyzn jest wyspecjalizowana w kontrolowaniu funkcji słownych, prawa - wzrokowych. Chłopców, którzy otrzymali polecenie zrobienia z płaskiej kartki papieru formy przestrzennej, poddano podczas ćwiczenia badaniu mózgu (EEG). Badania wykazały, że "pracowali" oni na wysokich obrotach prawą półkulą. Natomiast dziewczynki w tej samej sytuacji - obiema półkulami. Chłopcy lepiej sobie radzili z tym zadaniem, gdy pokazano kartki lewemu oku (a więc "patrzyła" na nie prawa półkula mózgu), u dziewcząt nie miało znaczenia, które oko pierwsze "obejrzało" zadanie. Mężczyźni z uszkodzeniem prawej półkuli znacznie gorzej dawali sobie radę z formułowaniem ocen artystycznych niż kobiety, dla których tego rodzaju uszkodzenie nie miało znaczenia.
Z badań wysnuto jeszcze jeden wniosek: im bardziej męski mózg jest zbliżony do wzorca kobiecego, tym są bardziej rozproszone jego funkcje. Mężczyźni, którzy w życiu płodowym otrzymali mniejszą niż przeciętna ilość hormonu męskiego, charakteryzują się kobiecym schematem rozmieszczenia funkcji w mózgu.
Profesor Doreen Kimura z kolei odkryła, że lewa półkula mózgu jest skonstruowana odmiennie u mężczyzn i u kobiet. U mężczyzn funkcje mózgu odnoszące się do takich umiejętności, jak opanowanie gramatyki, ortografii i fonetyki są umieszczone z przodu i z tyłu lewej półkuli mózgu, a u kobiet - koncentrują się w przedniej jej części.
Rozwój płciowy mózgu przebiega w 4 stadiach (wg Miltona Diamonda):
pierwsze to podstawowe modelowanie płciowe, które rozstrzyga o agresywności lub bierności
drugie to wykształcanie się płciowej tożsamości - decyduje o tym, jaką płeć przypisuje sobie człowiek
trzecie to wybór obiektu zainteresowania płciowego (preferencje seksualne)
czwarte - powstanie kontroli funkcjonowania narządów płciowych, w tym mechanizmu orgazmu. Ten model jest pomocny przy wyjaśnianiu np. dewiacji seksualnych oraz seksualnych zachowań zdrowych mężczyzn i kobiet. Fakt, że małżeństwo stało się na świecie normą, jest dowodem zwycięstwa kobiecego mózgu i woli.
Wychowanie
Społeczny model wychowania i postrzegania dziewczynki i chłopca jest różny. Dziewczynka ma prawo do demonstrowania emocji, ujawniania uczuć, powinna być wrażliwa, empatyczna, jej uczucia mocniej zarysowane, wielobarwne i wyraziste. Chłopiec zaś to powściągliwy "twardziel" kontrolujący emocje. Społeczne oczekiwania promują wysoką reaktywność kobiet i niską mężczyzn, co jest zgodne z biologicznymi różnicami w funkcjonowaniu mózgu kobiety i mężczyzny.
Cechy psychiczne
- większość chłopców ma uzdolnienia w kierunku nauk ścisłych
- większość dziewcząt ma uzdolnienia w kierunku nauk humanistycznych.
- osoby płci męskiej lepiej radzą sobie z czytaniem mapy
- kompetencje językowe lepiej rozwinięte u osób płci żeńskiej
- w ciele męskim i u osoby czującej się męsko może funkcjonować umysł żeński
Cechy typowo męskie: skłonność do dominacji, rywalizacji, niezależność u kobiet skłonność do uległości, zależności, opiekuńczość, skłonność do empatii
Wyżej wartościuje się cechy męskie niż kobiece.
Aktywność młodego mężczyzny skierowana jest na znalezienie właściwej pracy. Jednak zdobycie środków do życia nie jest jego jedynym motywem podejmowania pracy zawodowej. Aktywność zawodowa stanowi dla mężczyzny główne źródło samorealizacji, jest jednym z podstawowych celów jego życia. Okres pracy zawodowej jest dłuższy w przypadku mężczyzn niż kobiet, bowiem zwykle nie mają oni przerw związanych z opieką nad dziećmi oraz o 5 lat później przechodzą na emeryturę. Obecnie coraz częściej spotykany jest model rodziny, w którym zarówno kobieta jak i mężczyzna angażują się w życie rodzinne, oraz w opiekę i wychowanie dzieci. Jednak aktywność rodzinna nie ma decydującego wpływu na karierę zawodowa mężczyzny, którego zainteresowania zawodowe i aktywność społeczna rozwijają się niezależnie od zmian zachodzących w rodzinie.