Notatki do prezentacji (może coś się przyda )

Co to jest dumping?

produkt uznaje się za przywieziony po cenach dumpingowych, jeżeli jego cena eksportowa do Unii Europejskiej (UE) jest niższa od porównywalnej ceny produktu podobnego ustalonej w kraju wywozu w zwykłym obrocie handlowym lub poniżej kosztów produkcji

Skutki:

w kraju eksportera - konsumenci płacą wyższe ceny, pokrywając straty związane z niskimi cenami w eksporcie,

w kraju importera - ograniczenie produkcji własnej wobec konkurencji tanich towarów importowanych.

Po opanowaniu rynku eksporter podnosi ceny często do poziomu wyższego niż poprzednio

Wszczęcie postępowania:

Postępowanie wszczyna się na pisemny wniosek każdej osoby fizycznej lub prawnej albo organizacji nieposiadającej osobowości prawnej, działającej w imieniu przemysłu UE. Jeżeli mimo braku wniosku państwo UE posiada wystarczające dowody występowania dumpingu i wynikającej z niego szkody dla przemysłu UE, państwo UE niezwłocznie przedstawia te dowody Komisji.

Wniosek musi zawierać dowody na istnienie dumpingu, szkody i związku przyczynowego między tymi dwoma elementami. Wniosek zawiera następujące informacje:

• dane dotyczące składającego wniosek oraz dane na temat wielkości i wartości określonej produkcji UE,

• pełny opis produktu, w odniesieniu do którego zarzuca się przywóz po cenach dumpingowych, ze wskazaniem kraju pochodzenia, dane dotyczące każdego znanego składającemu wniosek producenta/eksportera i importera,

• informacje na temat cen, po których sprzedawany jest dany produkt z przeznaczeniem dla konsumenta na rynku wewnętrznym kraju pochodzenia lub wywozu, informacje na temat cen eksportowych produktu,

• informacje na temat zmian w wielkości przywozu danego produktu oraz jego wpływu na ceny produktu podobnego w UE.

Wniosek uznaje się za złożony przez przemysł UE lub w jego imieniu, jeżeli popierają go producenci UE, których całkowita produkcja stanowi ponad 50% łącznej produkcji UE.

Wniosek bada komitet doradczy składający się z przedstawicieli wszystkich państw UE oraz przedstawiciela Komisji pełniącego funkcję przewodniczącego. Jeżeli w toku konsultacji uznane zostanie, że wniosek nie zawiera wystarczających dowodów uzasadniających wszczęcie postępowania, wniosek zostaje oddalony, a wnioskodawca odpowiednio poinformowany o tym fakcie.

W przypadku gdy po odbyciu konsultacji w ramach komitetu materiał dowodowy uznany zostanie za wystarczający do rozpoczęcia czynności, Komisja wszczyna je w ciągu 45 dni od daty złożenia wniosku. Komisja publikuje w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej zawiadomienie o rozpoczęciu czynności, wskazujące produkt i kraje objęte postępowaniem, zawierające streszczenie uzyskanych informacji i określające termin, w którym zainteresowane strony mogą zgłosić swój udział w postępowaniu i przedstawić stanowisko.

Wniosek może zostać wycofany przed wszczęciem postępowania.

Celem postępowania jest wykazanie, że spełnione zostały łącznie cztery określone warunki:

1) miał miejsce import po cenach dumpingowych.

2) unijni producenci podobnego towaru ponieśli rzeczywistą szkodę lub zagraża im wyrządzenie takiej szkody, bądź też istotnie może być opóźniony rozwój danego sektora w UE.

3) istnieje związek przyczynowo-skutkowy między tymi dwoma zjawiskami.

4) nałożenie środków antydumpingowych jest w interesie UE (oznacza to, że przy decyzji o zastosowaniu środków antydumpingowych brany jest pod uwagę także interes konsumentów).

Postępowanie

Postępowanie prowadzone przez Komisję we współpracy z państwami UE obejmuje jednocześnie zarówno dumping, jak i szkodę. Określa się okres objęty postępowaniem, który zwykle obejmuje nie mniej niż sześć miesięcy bezpośrednio poprzedzających wszczęcie postępowania. Komisja wysyła kwestionariusze do zainteresowanych stron, które mają co najmniej 30 dni na udzielenie odpowiedzi.

Komisja może zażądać od państw UE dostarczenia informacji, dokonania kontroli i inspekcji, w szczególności wśród importerów, handlowców i producentów unijnych oraz przeprowadzenia postępowań w państwach trzecich (pod warunkiem, że zainteresowane przedsiębiorstwa wyrażą na to zgodę, a rząd danego kraju nie zgłasza sprzeciwu). Urzędnicy Komisji mogą towarzyszyć urzędnikom państw UE w wykonywaniu ich obowiązków. Częściej Komisja przeprowadza wizyty w celu zbadania dokumentacji zainteresowanych stron, Komisja może również prowadzić postępowanie w państwach trzecich.

Komisja może spotykać się z zainteresowanymi stronami na ich wniosek. Może ponadto organizować spotkania pomiędzy tymi stronami umożliwiające przedstawienie odmiennych opinii. Zainteresowane strony mogą badać wszystkie informacje dostarczane Komisji, z wyjątkiem dokumentów poufnych.

Postępowanie może prowadzić do zakończenia czynności lub wprowadzenia środków ostatecznych. W normalnym trybie postępowanie powinno zakończyć się w terminie 15 miesięcy od czasu jego wszczęcia.

Nałożenie tymczasowego cła antydumpingowego

Cło tymczasowe może zostać nałożone, jeżeli wstępnie stwierdzono istnienie dumpingu i szkody, zaś interes UE wymaga natychmiastowej interwencji w celu zapobieżenia tej szkodzie. Wysokość cła nie może przekroczyć marginesu dumpingu i powinna być niższa od tego marginesu, jeżeli takie niższe cło byłoby wystarczające do usunięcia szkody, jaką ponosi przemysł UE.

Cła nakłada się nie później niż dziewięć miesięcy po wszczęciu postępowania. Komisja nakłada tymczasowe cła po konsultacji z komitetem, a w wyjątkowo nagłych przypadkach po poinformowaniu państw UE. Komisja informuje Radę i państwa UE o zastosowaniu środków tymczasowych. Rada może jednak podjąć inną decyzję.

Nałożenie ostatecznego cła antydumpingowego

Jeżeli ostatecznie ustalone fakty wskazują istnienie dumpingu i spowodowanej nim szkody oraz interes UE wymaga interwencji, Rada nakłada ostateczne cło antydumpingowe. Podobnie jak w przypadku środków tymczasowych ostateczne cło nie może przekroczyć marginesu dumpingu i powinno być niższe od tego marginesu, jeżeli mniejsze cło spowoduje usunięcie szkody.

Cło nakłada się w sposób niedyskryminujący na przywóz towaru, co do którego stwierdzono, że jest dumpingowy i powoduje szkodę. Rozporządzenie nakładające cło określa wysokość cła dla każdego dostawcy lub, jeżeli jest to niewykonalne, dla danego państwa dostawcy.

Tymczasowe i ostateczne cła nie mogą być pobierane z mocą wsteczną. Ostateczne cło może jednak zostać nałożone na produkty, które zostały wprowadzone do konsumpcji nie wcześniej niż 90 dni przed datą zastosowania środków tymczasowych.