TRAKTAT WERSALSKI: to główny układ pokojowy kończący pierwszą wojnę światową, podpisany przez Niemcy i państwa ententy 28 czerwca 1919 roku. Został ratyfikowany 10 stycznia 1920 roku i z tą datą wszedł w życie. Traktat ustalił wiele granic międzypaństwowych w Europie oraz wprowadził nowy ład polityczny.
Traktat wersalski został zawarty podczas paryskiej konferencji pokojowej, trwającej od 18 stycznia 1919 roku do 21 stycznia 1920 roku. Brało w niej udział 27 zwycięskich państw. Bez ZSRR. Jego Postanowienia to: Francja odzyskała obszary utracone w 1871 r. tj. Alzację i wschodnią Lotaryngię. Belgia uzyskała dwa pograniczne powiaty dotąd należące do Prus: Eupen i Malmedy, z ludnością walońską. Polska odzyskała znaczną część ziem zabranych jej przez Prusy w I i II rozbiorze: wiekszą część Wielkopolski i poważną część byłych Prus Królewskich z niewielkim jednak dostępem do morza; ponadto po plebiscycie na Górnym Śląsku w 1921 r., część górnośląskiego zagłębia przemysłowego. Dania uzyskała po plebiscycie przeprowadzonym w 1920 r. północną część Szlezwiku, o zdecydowanej przewadze ludności duńskiej. Gdańsk z przyległymi gminami i miastami Oliwą i Sopotem stał się Wolnym Miastem o charakterze odrębnego państwa, ale z włączeniem w skład terytorium celnego Polski i zapewnieniem jej szerokich uprawnień w porcie gdańskim. niemieckie terytoria kolonialne rozdzielono pomiędzy zwycięzców i przekazano pod opiekę Ligi Narodów, tworząc tam mandaty A, B i C. Czechosłowacja uzyskała mały skrawek na Górnym Śląsku, tzw. Kraik Hulczyński. Obszar zaniemeński na krańcu Prus Wschodnich z portem Kłajpedą został oddany pod zarząd mocarstw, w praktyce francuski. Luksemburg, który do tego czasu wchodził w skład obszaru celnego Niemiec, został z niego wydzielony. Demilitaryzacja Niemiec- na terenie lewobrzeżnej Nadrenii i 50-kilometrowym pasie wzdłuż prawego brzegu Renu zakazano Niemcom posiadania wojsk. Nakazano zmniejszenie liczebności armii niemieckiej do 100 tys. Żołnierzy. Miał obowiązywać zakaz wyposażania armii w czołgi i samoloty bojowe. Ustalono odszkodowanie na 132 mld marek w złocie, które Niemcy miały zapłacić. Niemcy zobowiązały się do poszanowania suwerenności Austrii i wyrzekały się zamiarów Anschlussu, uznały niepodległość Czechosłowacji i Polski. Zwycięskie mocarstwa postawiły w stan oskarżenia cesarza Wilhelma II za "najwyższą obrazę moralności międzynarodowej i świętej powagi traktatów". Mocarstwa zachodnie zdecydowały się okupować terytorium Niemiec na zachód od Renu na 5 lat.
TRAKTAT W RAPALLO: dnia 16 kwietnia 1922 roku o 1:15 między Niemcami, a Federacyjną Socjalistyczną Republiką Radziecką we włoskim mieście Rapallo, z inicjatywy ZSRR. Postanowienia: Niemcy mogli bez przeszkód, a wbrew postanowieniom traktatu wersalskiego szkolić swoich lotników i tworzyć kadrę wojsk pancernych na poligonach i w bazach położonych w głębi państwa rosyjskiego. Umowa została poszerzona 29 lipca 1922 roku w wyniku zacieśniono współpracę w sprawach wojsk pancernych. Układ ten otwierał drogę do pełnej współpracy gospodarczej i politycznej Rosji i Niemiec.
TRAKTAT W LOCARNO: zawarty w dniu 16 października 1925 r. zawarty przez przedstawicieli Belgii, Francji, Wielkiej Brytanii, Włoch i Niemiec, Niemcy w Locarno potwierdzały i gwarantowały nienaruszalność swoich granic z Belgią i Francją, a odmówiły zastosowania tego samego warunku do granic z Polską i z Czechosłowacją.
TRAKTAT POKOJU Z AUSTRIĄ: podpisany 10 września 1919 r. w Saint-Germain-en-Laye pomiędzy państwami ententy a Austrią. Zawierał postanowienia terytorialne oraz zobowiązanie Austrii do nierezygnowania z niepodległości, chyba że za zgodą Ligi Narodów. Miało to stanowić barierę wobec dążeń Austrii do Anschlussu. Traktat zawierał jedno postanowienie mogące stanowić złagodzenie strat terytorialnych: w południowej Karyntii, rewindykowanej przez Jugosłowian, przewidziano plebiscyt, który odbył się w październiku 1920 r. i wypadł na korzyść Austrii, która miała zapewnić równouprawnienie miejscowym Słoweńcom. Armia Austriacka miała być ochotnicza, do 30 000 ludzi, bez broni ciężkiej i lotnictwa. Austria miała wypłacić odszkodowania wojenne i zwrócic zagarnięte dzieła sztuki.Morawy, Czechy, Śląsk Opawski i część Cieszyńskiego przeszły do Czechosłowacji. Południowa Styria i niemal cała Dalmacja oraz dawne wspólne terytorium Austrii i Węgier - Bośnia i Hercegowina na rzecz Jugosławii. Bukowina na rzecz Rumunii. Południowy Tyrol, zachodnia Kraina i tzw. Pobrzeże z Triestem i Istrią oraz Zadar dla Włoch. Galicja i wschodnia część Śląska Cieszyńskiego na rzecz Polski.
TRAKTAT POKOJOWY Z BUŁGARIĄ: 27 listopada 1919 r. w Neuilly-sur-Seine pod Paryżem podpisany przez kraje ententy z państwami bloku niemieckiego. Bułgaria straciła: Dobrudża Południowa na rzecz Rumunii, Tracja Zachodnia na rzecz Grecji, skrawki na zachodniej granicy na rzecz Królestwa SHS. Bułgarii narzucono przepisy o ochronie jej mniejszości narodowych i obowiązek zapłaty odszkodowań sąsiadom. Armia bułgarska mogła liczyć tylko 20 000 ludzi, z zaciągu ochotniczego, bez broni ciężkiej i lotnictwa. W traktacie został zamieszczony statut Ligi Narodów, którego Bułgaria przez podpisanie traktatu zobowiązała się przestrzegać, choć nie była wtedy jeszcze członkiem Ligi.
TRAKTAT W TRIANON: 4 czerwca 1920 r. w pałacu Trianon w Wersalu. Określał sytuację państwa Węgierskiego powstałego w miejsce królestwa Węgier. Między Węgrami i Ententą. Węgry uznały niepodległość Czechosłowacji i Królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców. Obszar Węgier został podzielony między sąsiadów: Austrię, Królestwo Serbów, Chorwatów i Słoweńców, Rumunię i Czechosłowację. Siedmiogród dla Rumunii, Słowacja i Ruś Zakarpacka dla Czechosłowacji, Chorwacja, Bośnia i Baczka dla Jugosławii. Banat podzielony między Rumunię i Jugosławię. Na rzecz Austrii Węgry traciły zachodnie części komitatów Sopron Moson i Vas, z których utworzono prowincję Burgenland. Węgry utraciły dostęp do morza, ponad połowę ludności oraz dwie trzecie obszaru państwa. Zabroniono Węgrom powszechnej służby wojskowej (liczebność armii do 35 tys.), posiadania lotnictwa i marynarki wojennej, rozwoju przemysłu zbrojeniowego, budowy linii kolejowych innych niż jednotorowe. Węgry miały również wypłacić reparacje wojenne.
TRAKTAT SEWRSKI: 10 sierpnia 1920 r. pomiędzy Turcją sułtańską a Ententą. Zawierał statut Ligi Narodów, opis nowych granic, klauzule o rozbrojeniu, o odszkodowaniach wojennych i innych ciężarach gospodarczych nałożonych na Turcję. Przywracał także tzw. "kapitulacje", tj. postanowienia o wyjęciu cudzoziemców spod jurysdykcji sądów tureckich. Trację Wschodnią po Morze Czarne z Adrianopolem i półwyspem Gallipoli otrzymała Grecja. Uzyskała ona również prawo do okupacji i administracji rejonu Smyrny. Zachodnia i południowa Anatolia została podzielona na dwie strefy wpływów: włoską i francuską. Na wschodzie Anatolii, od Morza Czarnego po jezioro Van i granicę perską, miała się rozciągać niezależna Armenia, a na południe od niej autonomiczny Kurdystan. Strefa cieśnin po stronie europejskiej i azjatyckiej miała ulec ścisłej demilitaryzacji. Tureckie siły zbrojne miały liczyć 50 000 ludzi,z zaciągu ochotniczego, bez broni ciężkiej i lotnictwa. Turcja traciła flotę wojenną, z wyjątkiem niewielu małych jednostek ochrony wybrzeży. Zabroniono fabrykacji broni i jej importu. Traktat nigdy nie wszedł w życie bo rozpadła się Turcja Sułtańska.