Przywództwo charyzmatyczne składa się z 3 elementów:

1) komunikowania wizji

2) jej wdrażania

3) demonstrowania wyjątkowych umiejętności komunikowania się np. silna ekspresja, mimika, dynamika zachowania

Zachowania przywódcy charyzmatycznego:

1) wyczuwanie możliwości oraz formułowanie wizji

2) artykułowanie i komunikowanie wizji

3) budowanie zaufania do wizji

4) wskazywanie sposobów zrealizowania wizji

Podstawowe formy zachowań przywódczych:

1) przywódcy zorientowani na zadaniu (główną troską jest doprowadzenie do wykonania zadań grupy, a członkowie grupy są środkiem do celu)

2) przywódcy zorientowani na stosunki międzyludzkie (czyli zorientowani na emocje pracowników i związki pomiędzy nimi)

Władza

Wg klasyka problematyki władzy MAX WEBER:

Władza to relacja między jednostkami w której istnieje prawdopodobieństwo, że jedna z nich przeprowadzi swoją wolę, mimo oporu drugiej - władza jako zdolność narzucania swojej woli. Kontrola nad działaniami innych. WEBER wprowadził rozróżnienie form legitymizacji inaczej - umocowania władzy.

Władza legalna - umocowana w przepisach prawa oraz procedurach powoływania na stanowiska władcze np. rektor uniwersytetu - wybory.

Władza tradycyjna - znajduje swoje umocowanie w odwiecznych, powszechnie przyjmowanych usankcjonowanych tradycją i trwałością sposobu wyłaniania i realizowania władzy np. władza ojca w rodzinie patriarchat.

Władza charyzmatyczna - usprawiedliwiona wyjątkowymi walorami osobistymi władcy, dostrzeżonymi i uznanymi przez zwolenników, aby zyskać charyzmę trzeba porwać za sobą zwolenników, wyznawców, fanów, wielbicieli, wiernych.

Rodzaje władzy w organizacji:

Władza legalna - z mocy prawa (hierarchia organizacyjna) przyznajemy ją ludziom na stanowiskach.

Władza nagradzania - przyznawania bądź wstrzymywania nagród np. pochwały, awanse, premie

Władza wymuszania - wymuszanie posłuchu środkami zagrożenia fizycznego i psychologicznego (zwolnienia, przeniesienia)

Władza odniesienia - opiera się na lojalności, wynika z podziwu dla drugiej osoby i chęci upodobania się do niej (z charyzmy)

Władza przedstawicielska - delegowanie uprawnień przez grupę, akceptacja podporządkowania się przywódcy.

Wartości i kultura

Wartość - dowolny przedmiot materialny lub idealny (idea lub instytucja) przedmiot rzeczywisty lub wyimaginowany w stosunku do którego jednostki przyjmują postawę szacunku, przypisują im ważną rolę w swoim życiu i dążenie do jego osiągnięcia odczuwają jako przymus.

Przykłady wartości:

1) absolutne (dobro, prawda, piękno)

2) etyczne (moralne)

3) ekonomiczne

4) historyczne

5) instrumentalne (do zaspokojenia ważnych potrzeb)

6) odczuwane (głęboko zinternalizowane przez człowieka)

7) uznawane (te o których człowiek wie, ze powinny być dla niego cenne czy atrakcyjne)

Wartości typu „MIEĆ” - utylitarne, niezbędne do utrzymania życia i zachowania gatunku.

Wartości typu „BYĆ” - natury symbolicznej - intelektualne, estetyczne, duchowe, wytwory działań ludzkich.

W zależności od tego jakie rzeczy i zdarzenia są szczególnie wartościowe dla jednostki, można wyróżnić kilka kategorii ludzi:

1) PIONIZYJSKIE - człowiek, który je akceptuje najwyżej ceni takie dobra jak konsumpcja, komfort, wygodne życie. Uważa, że trzeba brać ze świata jak najwięcej i w pełni wykorzystywać dary współczesnej cywilizacji.

2) HERAKLESOWE - człowiek, który dąży do dominacji nad innymi, zdobycia władzy i sławy. Ważna jest kontrola nad otoczeniem, grupą ludzi.

3) PROMETEJSKIE - człowiek, który walczy z cierpieniem, złem, okrucieństwem, posiada dla niego wyraźną wartość osobistą. Widzi siebie jako cząstkę wspólnoty, często podejmuje działania prospołeczne.

4) APOLLIŃSKIE - ludzie Ci, przypisują najwyższe znaczenie twórczości, poznawianiu świata, rozwoju nauki i sztuki. Wartości te zwiększają szansę przetrwania kultury i cywilizacji.

5) SOKRATYCZNE - najwyższym dobrem człowieka staję się poznawianie i rozumienie samego siebie, doskonalenie własnej osobowości, ciągły rozwój, samokształcenie, samodoskonalenie daje mu największą satysfakcje.

Kultura

„Człowiek rodzi się dwa razy, raz jako twór natury, raz jako twór kultury” - J. Herder

Kultura - to ogól wytworów działalności ludzkiej, materialnych i niematerialnych wartości i uznawanych sposobów postępowania, zobiektywizowanych i przyjętych w dowolnych zbiorowościach przekazywanych innym zbiorowością i następnym pokoleniom

Kultura wg P. Sztompki - całościowy sposób życia, charakterystyczny dla danej zbiorowości, na który składa się wszystko to, co ludzie robią, myślą i posiadają jako członkowie społeczeństwa (wzory działania, myślenia, wyposażenia materialnego)

Kultura materialna - zbiór charakterystycznych dla danej zbiorowości obiektów (narzędzi, urządzeń, domostw, ubrań, pożywienia, środków komunikacji)

Kultura idealna (symboliczna) - zbiór charakterystycznych dla danej społeczności przekonań, poglądów, wierzeń, a także znaczeń związanych ze zjawiskami i przedmiotami (zakodowanych najpełniej w języku)

Kultura normatywna - zbiór charakterystycznych dla danej społeczności reguł postępowania - norm i wartości.

Subkultura - odrębności sposoby życia mniejszych zbiorowości, mieszczących się w zasięgu uznanej przez ich członków kultury szerszej, nadrzędnej (wariacje kultury)

Kultura masowa - zespół środków rozpowszechnionych za pośrednictwem środków masowego przekazu. Istota kultury masowej to wielka liczba kopii oraz standaryzacja imperatyw dotarcia do masowego klienta-odbiorcy. Treści kultury masowej odznaczają się tym, że jest to kultura czasu wolnego, z której człowiek korzysta by się zrelaksować.

szeroki zakres oddziaływania tej kultury.

posrednia droga przekazywania treści zróżnicowana rzesza odbiorców. publiczność rozproszona(pośrednia), bo powstaje za pośrednictwem radia, prasy, telewizji(prowadzi to do ujednolicenia)

Dyfuzja kulturowa

proces bezpośredniego lub pośredniego przenikania jednej kultury do drugiej kultury.

Kontrkultura

sposób życia świadomie i celowo przeciwstawionych dominującej w danym społeczeństwie kulturze

Konflikty (sprzeczność, spór, zatarg)

to zderzenie sprzecznych interesów, celów, poglądów lub dążeń jednostek i grup społecznych

Konflikty występują gdy:

1. uczestniczą w nim co najmniej dwie strony

2. występują przeciwstawne cele lub środki

3. działania jednej strony lub grupy kierowane są na podporządkowanie sobie innych osób lub grup, wcelu realizacji własnych interesów

4. podejmowane przez osoby lub grupy akcje bądź reakcje stoją we wzajemnej sprzeczności

Przyczyny konfliktów

podział pracy i obowiązków, rzadkość występowania zarobków i dóbr, które mamy do podziału. Dynamika świata, w którym żyjemy i związane z nią obawy wobec zachodzących zmian. Nieuzasadnione nadmierne wymagania wobec ludzi. różne interesy, rozumiane jako cele, do których ludzie dążą, niezrozumienie innych i sytuacji w których działamy (np. brak właściwych informacji)

Aspiracje i ambicje ludzkie

chęć dominacji, zawiść i złość

typy konfliktów

-ekonomiczne wynikające z zasad podziału pracy i płacy

-socjalne dot. spraw bytowych

-organizacyjne

-polityczne

-kompetencyjne

negatywne skutki konfliktu

1)strata energi, obniżenie samooceny

2)pogłębienie różnic miedzy ludzmi

3)dezorganizacja działań

4)podejrzliwość, brak zaufania.atmosfera zagrożenia, obieg fałszywych informacji

pozytywne skutki konfliktu

-otwarta konfrontacja (wyjaśnienie spraw)

-usprawnienie procesów rozwiązywania problemów-szukanie nowych rozwiązań

-podniesienie poziomu zaangażowania stron

-dążenie do innowacji i zmian

metody rozwiązywania konfliktow

zachowanie człowieka w konflikcie jest wynikiem nasilenia z pragnien

1. zaspokojenie własnego interesu, czyli dążenie do realizacji postawionych sobie celów

2. zaspokojenie interesu partnerów odzwierciedlające się w podejmowaniu współdziałania z nimi, aby umożliwić realizaje celów

w zależności od nasilenia tych pragnien wyróżniamy:

*rywalizacja pojawienie się wskutek bardzo silnego pragnienia obrony własnych interesów przy braku chęci usatysfakcjonowania partnera w obszarze jego interesów

*unikanie zajmowania się konfliktem lub zaprzeczanie jego istnienia czyli niechęć do zaspokojenia własnych interesów przy braku checi współdziałania z partnerem aby on osiągnął swoje cele

*dostosowanie się (akomodacja) maksymalne pragnienie zaspokojenia potrzeb partnera i rezygnacja z zaspokojenia własnych potrzeb

*kompromis pragnienie częściowego zaspokojenia osobistych interesów i częściowego zaspokojenia potrzeb partnera

*współpraca to wynik maksymalnego pragnienia obrony własnych interesów współwystepuje z silnym pragnieniem by partner zrealizował własne cele

Zarzadzanie przez konflikt

czyli działania zmierzające do wyciagniecia z konfliktów pozytywnych efektów, świadome wywoływanie konfliktu, aby wyłowic i wykorzystac nowe mysli idee propozycje

metody kierowania konfliktami

-negocjacje dwustronny proces komunikowania się którego celem jest osiagniecie porozumienia gdy niektóre interesy zaangażowanych stron są konfliktowe

-konfrontacja doprowadzenie do bezpośredniego przedstawienia poglądów i stanowisk przez strony bedące w konflikcie, sby szukały one porozumienia w danej sprawie

-mediacja zaangażowanie w rozwiązywaniu konfliktu strony 3- mediatora celem mediatora jest dażenie do utrzymywania kontaktów między stronami, łagodzenie emocji

-arbitraż nastepuje jako wynik nieskutecznej mediacji,zaangażowanie osoby trzeciej wybór arbitra,czyliosoby do której kompetencji i bezstronności obie strony nie maja zastrzeżen np.rzezcnik

---