ŚRODKI STYLISTYCZNE:

Animizacja (ożywienie), literacki środek stylistyczny polegający na nadaniu

przedmiotom nieożywionym lub pojęciom abstrakcyjnym cech istot żywych, np.

„morze ryczy”, „chmura goni chmurę”.

Antropomorfizacja - zabieg językowy, polegający na nadawaniu przedmiotom,

pojęciom, zjawiskom, zwierzętom itp. cech ludzkich. Przykłady: "kot spojrzał na

mnie z wyrzutem", "wieczorem oziębiło się, ale kamień był przyjaźnie nagrzany".

Apostrofa - bezpośredni, patetyczny zwrot do osoby, bardzo często do bóstwa,

występujący najczęściej w przemówieniu lub uroczystym utworze poetyckim, np.

odzie.

Epitet - wyraz (najczęściej jest nim przymiotnik) określający rzeczownik:

"wieczna miłość", "piękny widok" ,"mały człowiek".

Metafora (przenośnia) - obce znaczeniowo wyrazy są ze sobą zestawione

składniowo, tworząc związek frazeologiczny o innym znaczeniu niż dosłowny

sens wyrazów np. "od ust sobie odejmę", lub "podzielę się z wami milczeniem".

Oksymoron - tworzy się go poprzez zestawienie wyrazów o przeciwstawnych,

kłócących ze sobą znaczeniach. „Mróz gorejący, a ogień lodowy”

Onomatopeja (dźwiękonaśladownictwo) - używany w poezji środek

artystyczny polegający na takim dobieraniu wyrazów, że naśladują swym

brzmieniem opisywane zjawisko lub dźwięki wydawane przez opisywany

przedmiot.

Personifikacja (uosobienie) - środek stylistyczny polegający na

metaforycznym przedstawianiu zwierząt i roślin, przedmiotów nieożywionych,

zjawisk lub idei jako osób ludzkich.

Pleonazm, („masło maślane”) - jeden z błędów logiczno-językowych;

niepoprawne wyrażenie, w którym jedna część wypowiedzi zawiera te same

treści, które występują w drugiej części. Stosowany świadomie może pełnić

funkcje środka stylistycznego.

(Oprac. na podst.: Słownik języka polskiego, red. M. Szymczak, Warszawa 1992; oraz: Wikipedia)

---