Rozwój mowy.
Mowa i zdolność myślenia za pomocą słów i zdań są, obok pracy, tymi czynnikami, które wyniosły człowieka ponad świat zwierzęcy. Rozwój mowy jest uwarunkowany genetycznie, zależy od wrodzonych właściwości organizmu człowieka, ale możliwy jest jedynie w kontakcie ze środowiskiem społecznym i z innymi ludźmi. Mówienie jest sprawnością, która kształtuje się wolniej i z większym trudem niż inne sprawności motoryczne. Rozwija się ono zgodnie z dojrzewaniem różnych części aparatu mowy.
W rozwoju mowy dziecka wyróżniamy następujące okresy :
okres melodii (0 - 1 roku życia);
okres wyrazu (1 - 2 rok życia);
okres zdania (2 - 3 rok życia);
okres swoistej mowy dziecięcej (3 - 7 rok życia).
Rozwój mowy nabiera specjalnie wielkiego znaczenia, gdy dziecko rozpoczyna naukę szkolną. Rozróżnia się dwie podstawowe strony mowy : zewnętrzną , dźwiękową i wewnętrzną, związaną z jej znaczeniem (sensem). Są one ze sobą ściśle związane. Rozwój dźwiękowej strony mowy kończy się zasadniczo przed wstąpieniem dziecka do szkoły. Mowa ojczysta staje się w szkole przedmiotem nauczania, a także podstawowym środkiem wychowania dziecka.
Charakteryzując procesy rozwoju mowy dziecka w młodszym wieku szkolnym, należy wspomnieć, że mam na uwadze i rozwój mowy ustnej, i naukę czytania i
pisania. Tak szeroko pojmowany rozwój mowy, wymaga od dziecka aktywizacji niezmiernie złożonych funkcji psychicznych i fizjologicznych.
Por. G. Dembel : Minimum logopedyczne nauczyciela przedszkola. Warszawa. W S i P 1996
Por. B. Racławski : Poradnik fonetyczny dla nauczycieli. Warszawa. W S i P. 1986
1
1