Przeciwlotniczy zestaw rakietowy -STRZAŁA 2M.
Przeznaczenie: strzała 2M jest środkiem ogniowym służącym do bezpośredniej osłony przed uderzeniami z powietrza na małych wysokościach. Przeciwlotnicze rakiety 9M32M przeznaczone są do zwalczania celów niskolecących z tylnej i przedniej półstrefy na kursie zbliżania i oddalania oraz w zawisie. Zestaw umożliwia zwalczanie celów powietrznych emitujących promieniowanie podczerwone (termiczne). Mały ciężar, prosta budowa i krótki czas przygotowania zestawu do strzelania umożliwiają skuteczne zwalczanie celów powietrznych w następujących strefach rażenia: 1) do celów zbliżających się (przednia półstrefa); --na wysokości od 50 - 150m, --na odległości od 2800- 50m, --lecących z prędkością do 150m/s (550 km/h). 2) do celów oddalających się (tylna półstrefa): -- na wysokościach od 50- 2300m,
-- na odległościach od 500- 4200m, --lecących z prędkością do 260m/s (950km/h).
Zestaw może być wykorzystany w dowolnej porze doby i roku w warunkach widzialności optycznej. Prawdopodobieństwo zniszczenia celu jedną rakietą -0,3. Startu rakiet można dokonywać gdy wysokość lotu celu jest mniejsza niż 50m- są możliwe straty części rakiet wskutek wpływu promieniowania tła i zakłóceń. Startu rakiet możemy dokonać z zestawu przenośnego (naramiennego)
, 4- ro prowadnicowej wyrzutni FAM-14 ( MTU-4US), lub stołu startowego (2 prowadnice) morskiego zestawu rakietowego- artyleryjskiego ZU-23-2MR. Przeciwlotniczy zestaw rakietowy STRZAŁA 2M posiada możliwość wielokrotnego uzbrajania w rakiety.
Dane T-T rakiety 9M32M:
--kaliber 72mm, --długość rakiety (stateczniki złożone) 1440mm, --masa uzbrojonej rakiety 9,8kg, --masa materiału wybuchowego rakiety 0,37kg, --układ kierowania- jednokanałowy samonaprowadzający na podczerwień,
--typ głowicy samonaprowadzającej- cieplna, pasywna,
--pole widzenia głowicy (-1,5) , --pole widzenia głowicy (+40), --maksymalna prędkość kątowa śledzenia: przy starcie- 9, w czasie lotu- 12, --czas samolikwidacji 14- 17s, --minimalny kąt odpalania rakiety (+20), -- dopuszczalny kąt naprowadzania na słońce (±30), --odstęp strzelania rakiet w salwie 0,5s.
Części składowe, ogólna budowa:
a) wyrzutnia, źródło zasilania, mechanizm sterowania.
Cykl pracy przy automatycznym rodzaju pracy jest następujący: --najpóźniej 4-6s przed dojściem celu do parametru włączyć zasilanie wyrzutni rakietowej- lekko naciskamy spust rakiet i spowodować zadziałanie włącznika zasilania rakiet.
Włączenie zasilania rakiet sygnalizuje czerwona dioda `' Zasilanie rakiety''. Po odryglowaniu rakiety świeci się żółta dioda 0 i biała lampka sygnalizacyjna na celowniku pierścieniowym. Po przejściu celu przez parametr kursu operator wycelowuje rakietę na cel (celując przez przeziernik i środki siatki), a następnie śledzi cel.
W czasie drugiej sekundy po przejściu celu przez parametr i po uzyskaniu informacji świetlnej i dźwiękowej (świeci się zielona lampka na celowniku oraz brzęczy mechanizm startowy). Po przechwyceniu celu przez głowicę rakiety operator naciska spust rakiety i w czasie 1-1,5s wprowadza kąt wyprzedzenia. Wprowadzenie kąta wyprzedzenia powinno być stopniowe aby nie nastąpiło zerowanie śledzenia przez głowicę rakiety.
Rakieta na silniku marszowym leci z prędkością 500m/s, na silniku startowym leci z prędkością 28m/s przez odległość 5,5m.
Warunki bezpieczeństwa podczas strzelania z artylerii okrętowej.
Czynności konieczne przed strzelaniem.
a) opracowanie zadania dla jednostki zabezpieczającej (np. tarcza holowana przez holownik, więc holownik jest jednostką zabezpieczającą). b) opracowanie zadania taktycznego na strzelanie. c) sprawdzenie umiejętności obsługi sprzętu i udzielenie d) przygotowanie i sprawdzenie gotowości sprzętu artyleryjskiego i okrętu do strzelania.
Warunki bezpieczeństwa: A)za przestrzeganie warunków bezpieczeństwa odpowiada kierownik strzelania. B) wyznaczenie kontrolnych odpowiedzialnych za właściwe przyjęcie wskazania celu, zlokalizowania celu zadanego z celem w terenie (ocenia też czas). C) prawidłowe organizowanie prac związanych z usuwaniem niesprawności. D) za przerwania strzelania gdy zostały naruszone warunki bezpieczeństwa. E) dopilnowuje rozładowanie armat, liczenie pozostałej amunicji i składa meldunek kierownikowi strzelania.
Zasady strzelania z morskich armat małego kalibru do celów powietrznych i morskich.
Zasady celowania do celów powietrznych (wszystkie celowniki za wyjątkiem tachometrycznych) i celowniki pierścieniowe. Zasady ogólne: okrętowa artyleria przeciw lotnicza małego kalibru zwalcza: samoloty, śmigłowce i rakiety na małych wysokościach oraz samoloty nurkujące bezpośrednio na okręt lub osłaniany obiekt.
W zależności od sytuacji powietrznej, rodzaju celu, odległości od celu, warunków widoczności i wyposażenia w przyrządy stosuje się następujące sposoby strzelania:
1) Dokładny: gdy działa naprowadzane są zdalnie na cel na podstawie danych wypracowanych PKO. 2) Z przelicznikiem: gdy dział wycelowuje się za pomocą przezierników a dane wyjściowe określa się na oko (prędkość, kierunek), odległość mierzymy radarem, dalmierzem lub na oko. 3) Według tras: gdy przy strzelaniu celowniczowie zgrywają trasy z celem na odległość mniejszą od 1500m, a do rakiet na wszystkich odległościach. Dane wyjściowe określa się na oko i na podstawie typu celu. Metody strzelania: 1) ogień towarzyszący: zasadniczo metoda strzelania do celów powietrznych z mało kalibrowej artylerii przeciw lotniczej wyposażonej w celowniki kołowe. Polega na tym że każda seria obliczona jest na porażenie celu, w rezultacie czego trasy nie przerwanie posuwają się wraz z celem i towarzyszą mu.
2) Ogień zaporowy: gdy celowniczy nie jest w stanie dokładnie celować w warunkach słabej widzialności i przy dużych kątowych prędkościach. Prowadzi się długimi seriami i rozpoczyna się z chwilą dojścia celu do pierścienia, którego średnica jest o 1/3 mniejsza od pierścienia celowniczego. Zasada celowania przez celownik kołowy: polega na tym, aby cel zawsze zbliżał się do środka pierścieni celownika (wchodził do środka), a punkt celowania był umiejscowiony na promieniu ( pierścieniu) odpowiadającym jego prędkości pomnożonej przez odpowiednią wartość rakursu. Kąt lotu- jest to kąt zawarty między linią kursu a linią celowania. Rakurs- jest to sin kąta lotu.
23-mm armata morska, Zestaw ZU-23-2M®.
®- razem ze strzałą.
Składa się z: 2A-14 (armata): lufa, komora zamkowa, urządzenie spustowe, chłodnica.
Zestaw ZU-23-2MR: do zwalczania celów powietrznych nisko lecących manewrujących i nieruchomych. Można również zwalczać lekko opancerzone cele nawodne i nadbrzeżne oraz razić siłę żywą przeciwnika nie osłoniętą lub znajdującą się za lekkimi ukryciami typu polowego. Armata z wyrzutniami rakiet 9M32M naprowadzana na cel za pośrednictwem celownika pierścieniowego. Cel można zwalczać w dowolnej porze doby i roku, w warunkach widzialności optycznej celu. Obsługa jedno osobowa. 23mm armata (2A14); A) prowadzenie ognia do celów powietrznych: --poruszających się z prędkością do 450m/s, -- lecących na wysokości od 100- 1500m, --do odległych o 2500m, --przy temperaturze otoczenia od -300C do +500C. B) prowadzenie ognia do celów naziemnych przy odległości do 2500m. Po oddaniu 120- 150 strzałów należy zrobić przerwę 10- 15s.
Dane T-T zestawu ZU-23-MR: masa- 2500kg.
Armata: --liczba automatów 2 sztuki, --żywotność automatu: 6000 strzałów, --kaliber: 23mm, --żywotność lufy: 3000 strzałów, -- masa: 81kg, --chłodzenie lufy: ciecz, --zasilanie amunicją: prawo i lewostronne, --masa naboju: 450g, --masa pocisku: 190g, --prędkość początkowa pocisku: 950 -1000m/s, --szybkostrzelność teoretyczna: 1700- 2170 strz./min (z 2 automatów), --szybkostrzelność praktyczna: 400 strz/min, --prędkość naprowadzania w poziomie (automatyczna/ręczne): 70/30 m/s, --prędkość naprowadzania w pionie: 50/40 m/s,
Zamek jest regulowany za pomocą krzywek.
Działanie armaty: Lufa- służy do nadania pociskowi kierunku lotu. Wewnętrzna część lufy to przewód. Podczas strzału część gazów prochowych- po przejściu pocisku poza otwór boczny lufy- przedostaje się do komory gazowej. Energia ich jest wykorzystywana do wprowadzenia w ruch części automatu. Regulator gazowy- do regulowania ilości gazów odprowadzanych z lufy do komory gazowej. Wewnętrzna tylna część regulatora jest pełna.
Komora zamkowa- do połączenia zasadniczych części armaty oraz do nadania kierunku ruchu: suwadłu, zamkowi, przesuwakowi, suwakowi. Suwadło- wprawia w ruch wszystkie pozostałe ruchome części automatu, podnosi i opuszcza zamek, przesuwa podajnik nabojów, wprawia w ruch donośnik, spręża sprężynę powrotną i zderzakową. Zamek- z mechanizmem uderzeniowym służy do ryglowania. Etapy: --ryglowanie, --wystrzał, --wyciągnięcie łuski, --dosłanie kolejnego naboju, --przesunięcie taśmy z nabojami.
Chłodzenie jest z wymuszonym przepływem płynu. S
W przypadku awarii systemu chłodzenia- blokady elektrospustu samoczynnie rozłączają obwody elektryczne w sektorach martwych oraz w czasie awarii układu chłodzenia. Blokadę elektrospustu układu chłodzenia można wyłączyć wyłącznikiem znajdującym się w lewej skrzynce elektrycznej. Zadziałanie blokady sygnalizuje czerwona lampka w lewej skrzynce elektrycznej i na celowniku pierścieniowym.
Morskie pociski rakietowe: wyróżniamy: p. kierowane, p. niekierowane. Pocisk rakietowy- bezzałogowy aparat latający służący do przenoszenia ład. bojowego do celu i rażenia go tym ładunkiem. Pocisk rakietowy składa się z: 1) stanowiącego konstrukcję nośną, 2) układu napędowego- rakietowego lub odrzutowego, 3) układu kierowania- urządzenia samoczynnie naprowadzającego pocisk na cel, 4) urządzenia stabilizacyjnego lot, 5) głowicy bojowej kadłuba korpusu-. Podział pocisków w zależności od charakteru lotu: 1) rakieta balistyczna: porusza się po krzywej balistycznej na biernym odcinku lotu, 2) rakieta kierowana: wyposażona w urządzenia zdolne do zmiany toru lotu zgodnie z programem lub danych układu samonaprowadzania, 3) rakieta niekierowana: nie ma możliwości zmiany toru lotu bez wpływu warunków zewnętrznych, Podział pocisków w zależności od miejsca startu i miejsca położenia celu: ( jest 25 klas, pomija się kosmiczny, ziemia -głębina wodna, głębina wodna -powietrze), -- powietrze- powietrze, --powietrze- ziemia, --powietrze- powierzchnia wody. Podział pocisków rakietowych w zależności od wykonywanych działań bojowych: 1) taktyczne pociski powietrzne (zasięg do 150 km), 2) operacyjne p.r. (150 - 1000km), 3) strategiczne p.r. a) pociski balistyczne dalekiego zasięgu , międzykontynentalne - 5- 10 tyś. km., b) pociski balistyczne średniego zasięgu : 1000- 5000 km, c) pociski rakietowe kosmiczne ( orbitalne), d) pociski rakietowe obrony powietrznej i antyrakietowej. Podział pocisków rakietowych w zależności od przeznaczenia: 1) pociski naziemne : gł. przeciwpancerne pociski kierowane ppk), 2) pociski przeciwlotnicze, 3) pociski morskie :kierowane/ niekierowane, 4) jednostopniowe/ wielostopniowe. Konstrukcja kadłuba: konstrukcja nośna łącząca wszystkie elementy. Typy kadłubów: a) cienkościenny: wzdłużnice i podłużnice z przymocowaną powłoką metalową, b) integralny: kilka płyt, które po uszkodzeniu mogą być wykorzystywane np. jako dodatkowe zbiorniki paliwa. Skrzydła i stateczniki: można sterować: aerodynamiczne i gazo dynamiczne. Konstrukcja głowicy: składa się z zapalnika, materiału kruszącego, samo likwidatora. Silniki odrzutowe i środki napędowe pocisków rakietowych: wykorzystuje się odrzutowe silniki cieplne napędzane w wyniku reakcji chemicznej. 2 grupy: -- silniki rakietowe (zbiorniki stałe, ciekłe lub ciekłostałe), --silniki przelotowe: sprężarkowe ( turboodrzutowe), jak silniki wysokoprężny, -- strumieniowe- automatyczne zasysanie paliwa przez ciąg powietrza, --pulsacyjne- dopływa paliwa kontrolowany.
Skład okrętowego zest. rakietowego: 1) Jednostka ognia KPR, 2) naprowadzanie na cel bądź nieruchome wyrzutnie (kontenerowe, hangarowe, pionowego startu), 3) Syst. kier. strzałami- integrujący na ogół radiolok. i optyelekt. śr. wykrycia i śledzenia celów. 4) Aparatura do przygotowania i realizacji startu, kier. lotem i naprowadzania na cel. 5) Zastos. ukł. diagnostyki i kontroli przedstartowej.
6) Infrastruktura tech. (zasilanie, ogrzewanie, wentylacja)
DANE T-T RGM 84A HARPOON: a)zasięg 5-150km, b) prędkość- 0,85-0,9 Ma, c) napęd: silnik start- rakietowy na paliwo stałe, marszowy- turboodrzutowy, d) wys. lotu: na odc. marszowym 15m, na odc. samonaprowadzania 2-5m, e) syst. kierowania: komput. syst. nawigacji: inercyjnej, impulsowej, radiowysokościomierz. f) masa startowa: 650kg, g) głowica bojowa: konwencjonalna
DANE TT MM -40 EXOCET: 1) zasięg- 70, 2) prędkość 0,93Ma, 3) napęd: a) s. startowy- rakiet. na pal. stałe, b) s. marszowy- jednostopniowy rakiet. na p. stałe, 4) syst. kierow.: bezwładnościowy (inercyjny), wysokościomierz radarowy, aktywne radiolok. U.S.N., 5) wys. lotu: na odc. marszowym -3-15m, samonapro. -3 opcje, 6) masa startowa- 850kg, 7) gł. bojowa- konwencjonalna + burzącego 155kg. DANE TT SS-N-ZA; 2B STYX: 1) zasięg- 8- 80km, 2) prędkość- 0,9Ma, 3) napęd: a) s. startowy: s. rakiet. na stały mat. pędny, b) s. marszowy: s. rakiet. na ciekły mat. pędny, 4) wys. lotu- 25 lub 50m, 5) syst. kier:
a) odc. marszowy- syst. inercyjny, b) odc. samonapr.- aktywne naprow. radarami. 6) masa startowa- 5170kg, 7) gł. bojowa: konwencjonalna burząca- 1250kg, rakietowa 350kg.