Najwyższa Izba Kontroli, PRAWO OGÓLNE


Najwyższa Izba Kontroli

Pozycja ustrojowa Najwyższej Izby Kontroli wynika przede wszystkim z określenia jej przez Konstytucję mianem „naczelnego organu kontroli państwowej". Zaakceptowano tym samym, że NIK zajmu­je najwyższą („naczelną") pozycję w ramach kontroli państwowej. Spe­cyfika pozycji ustrojowej NIK polega, z jednej strony, na oddzieleniu Izby od struktur rządowych (mówiąc ogólniej - struktur władzy wykonawczej), z drugiej zaś - na jej „podległości Sejmowi".

Najwyższa Izba Kontroli jest odrębnym organem konstytucyjnym, „za­wieszonym" pomiędzy Sejmem a rządem. Powołana jest do kontroli za­równo Rady Ministrów i ministrów, jak też poszczególnych jednostek orga­nizacyjnych składających się na system administracji rządowej, a nawet po­zostających poza tym systemem.

Najwyższa Izba Kontroli jest organem kole­gialnym. W jej strukturze wyeksponowano rolę Prezesa. Prezes NIK jest powoływany przez Sejm, ale za zgodą Senatu, na sześcioletnią kadencję (w tym się wyraża kreacyjna zależność NIK od parlamentu). Wiceprezesi Najwyższej Izby Kontroli są powoływani przez Prezydium Sejmu na wniosek Prezesa NIK.

NIK prowadząc kontrolę stosuje następujące kryteria:

a) legalność, czyli sprawdzanie, czy działalność kontrolowanego pod­miotu posiada podstawę prawną i jest zgodna z obowiązującym pra­wem,

b) gospodarność, czyli sprawdzanie, czy poniesione przez kontrolowany podmiot nakłady przyniosły możliwie maksymalne efekty,

c) celowość, czyli sprawdzanie, czy działania zrealizowane przez kontro­lowany podmiot prowadziły do osiągnięcia zamierzonego celu,

d) rzetelność, czyli sprawdzanie, czy działania podejmowane przez kon­trolowany podmiot są zgodne z wymaganiami wiedzy i techniki oraz zasadami dobrej wiary.

Kryteria te są jednak w praktyce zróżnicowane w zależności od ro­dzaju podmiotu poddanego kontroli (najszerszy zasięg ma kontrola orga­nów państwowych i państwowych jednostek organizacyjnych). Istotną kwestią jest zagadnienie kręgu podmiotów uprawnionych do za­inicjowania podjęcia działań kontrolnych przez NIK. Zgodnie z ustawą o Najwyższej Izby Kontroli, Izba podejmuje (ma obowiązek podjąć) kon­trolę na zlecenie Sejmu lub jego organów (funkcjonalna zależność NIK od Sejmu). Pozostałe konstytucyjne organy państwa nie mają możliwości zlecania NIK podjęcia działań kontrolnych. Ustawa wskazuje jednak, że Prezydent i Prezes Rady Ministrów mogą zwracać się z wnioskami o przeprowadzenie kontroli, czemu Izba - chociaż formalnie nie ma takiego obowiązku - niewątpliwie uczyni zadość. NIK może także podejmować kon­trole z własnej inicjatywy.

W rozwinięty sposób są ujęte w Ustawie Zasadniczej obowiązki Naj­wyższej Izby Kontroli wobec Sejmu, co odpowiada charakterowi tego or­ganu jako „pomocnika" w realizacji funkcji kontrolnej Sejmu. NIK ma obowiązek regularnego (co roku) dostarczania określonych materia­łów Sejmowi:

a) analiz wykonania budżetu państwa i założeń polityki pieniężnej;

b) opinii w przedmiocie udzielenia absolutorium dla Rady Ministrów;

c) sprawozdań ze swojej działalności.



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Najwyższa Izba Kontroli, Ekonomia, ekonomia
Najwyzsza Izba Kontroli, Nauka, Administracja
NAJWYZSZA IZBA KONTROLI
Najwyższa Izba Kontroli
Najwyższa Izba Kontroli offset
Najwyższa Izba Kontroli, Ekonomia
Najwyższa Izba Kontroli (12 stron) RB2ZRI77LHRCGGE5JTPYGQAXMEN3RTLRBBXMN5Q
Najwyzsza Izba Kontroli ustawa
PM 010 STCW NAJWYŻSZA IZBA KONTROLI
Najwyższa Izba Kontroli
Najwyzsza Izba Kontroli
2019 02 19 Matematyka do poprawy Najwyższa Izba Kontroli
Najwyższa Izba Kontroli
Najwyzsza Izba Kontroli
Katarzyna Kańtoch DSA II Najwyższa Izba Kontroli organizacja i zakres działania
NAJWYŻSZA IZBA KONTROLI
SĄDOWA KONTROLA DECYZJI ADMINISTRACYJNYCH, PRAWO OGÓLNE
SĄD NAJWYŻSZY, PRAWO OGÓLNE

więcej podobnych podstron