SĄD NAJWYŻSZY

Konstytucyjna regulacja ustroju i właściwości Sądu Najwyższego nie jest zbyt rozbudowana (głównie art. 183). Ważnym uzu­pełnieniem rozstrzygnięć konstytucyjnych jest więc ustawa z 20.09.1984 r. o Sądzie Najwyższym, która w latach dziewięćdziesiątych została za­sadniczo znowelizowana.

Sąd Najwyższy w Polsce tradycyjnie „stoi" ponad sądami powszechny­mi i sądami szczególnymi. Podstawowym zadaniem Sądu Najwyższego jest sprawowanie nadzoru nad działalnością sądów powszechnych i wojskowych w zakresie orzekania (nadzór judykacyjny). Sąd Najwyższy wykonuje swoje funkcje w dwóch podstawowych formach:

a) rozpatruje środki odwoławcze (przede wszystkim kasacje) od orzeczeń sądowych;

b) podejmuje uchwały dotyczące wyjaśnienia wątpliwości praw­nych.

W skład Sądu Najwyższego wchodzą: Pierwszy Prezes SN, powoływa­ny przez Prezydenta na sześcioletnią kadencję; prezesi SN, powoływani przez Prezydenta; sędziowie SN, powoływani przez Prezydenta na wnio­sek Krajowej Rady Sądownictwa. Sąd Najwyższy dzieli się na cztery izby:

1) Administracyjną, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych;

2) Cywilną;

3) Karną;

4) Wojskową.

---