Carson10, Kliniczna


CARSON, BUTCHER, MINEKA- ROZDZIAŁ 10; ZABURZENIA ZWIĄZANE Z SUBSTANCJAMI PSYCHOAKTYWNYMI I INNE WYWOŁANE PRZEZ UZALEŻNIENIA

I Zachowania nałogowe wynikają z patologicznej potrzeby przyjmowania określonej substancji i prowadzą do jej nadużywania; najczęściej- substancji psychoaktywnych- środków zmieniających psychiczne funkcjonowanie takich jak: alkohol, nikotyna, barbiturany, leki uspokajające, amfetaminy, heroina, marihuana i inne.

Klasyfikacja uzależnień i zaburzeń spowodowanych używaniem substancji psychoaktywnych obejmuje 2 kategorie:

  1. zab. i objawy psych.których źródłem są uszkodzenia organiczne powstałe w wyniku używania substancji psychoaktywnych (mój skrót od teraz: sub.ps) np.otępienie poalkoholowe; to wynik ich toksyczności lub zmian w mózgu spowod.brakiem witamin.

  2. zachowania nieprzystosowane, wynikające z regularnego przyjmowania tych substancji. DSM IV wprowadza ich 2 główne kategorie:

        1. zab. zw. z uzależnieniem od sub.ps.

To wynikający ze złego przystosowania wzorzec używania substancji, prowadzący do cierpienia i uszkodzeń organicznych. W okresie 12 mc wystąpiły przynajmniej 3 objawy z:

        1. zaburzenia zw.z nadużywaniem sub.ps.

To wynikający ze złego przystosowania wzorzec używania substancji, prowadzący do cierpienia i uszkodzeń organicznych. W okresie 12 mc wystąpił przynajmniej 1 objaw z:

J. nie wykazuje objawów uzależnienia!

Oprócz zaburzeń związanych z przyjmowaniem substancji chemicznych istnieją także uzależnienia np. od- jedzenia i hazardu.

II NADUŻYWANIE ALKOHOLU I UZALEŻNIENIE

Wpływ alkoholu na mózg- niewielkie dawki: stymulacja niektórych komórek, aktywacja strefy przyjemności, uwalnianie endogennych opioidów; wysokie dawki: osłabienie pracy mózgu, hamowanie dział.kwasu glutaminowego (obn.zdolności uczenia się, wyciągania wniosków, samokontroli, rozhamowanie), obn.aktywności neuroprzekaźników pobudzających, obn.aktywności niektórych obszarów mózgu. Obniża się koordynacja ruchowa, przytępienie percepcji zimna, bólu, niedogodności.

Zawartość alkoholu we krwi powyżej 0,1% - osobę uważa się za pijaną (zab.koordynacji, mowy, wzroku, procesów myślenia, niewłaściwa ocena własnego stanu). Około 0,5%- całkowite zaburzenie czynności o.u.n, utrata przytomności. Stężenie alkoholu powyżej 0,55 %- zwykle śmiertelne. Działanie alkoholu na pijących zależy od ich kondycji fiz., ilości pokarmu w żołądku, okresu picia, płci, nastawienia (kontrola zachowania).

Wpływ na organizm- osłabienie hamulców seksualnych, zmniejszenie wydolności seksualnej, palimpsesty (przerwa w życiorysie), kac.

Rozwój uzależnienia od alkoholu-wczesne sygnały: częste pragnienie alkoholu; zwiększone jego spożycie; ekscesy w zachowaniu; palimpsesty; picie w godzinach rannych. Jednostka jest na drodze do uzależnienia. Wspomagają to: oddziaływania środowiska, nadmierne picie małżonka, zwyczaj picia w pracy, uwarunk.społ-kulturowe.

Fizyczne następstwa przewlekłego picia-przeciążenie wątroby, jej uszkodzenie, marskość, niedożywienie (a.zmniejsza apetyt), objawy żołądkowo- jelitowe.

Psychospołeczne następstwa picia- na początku- pomaga w walce ze stresem, potem obniża poczucie przystosowania i własnej wartości, upośledza zdolność myślenia, prowadzi do rozpadu osobowości, powoduje przemęczenie, przewrażliwienie, depresję, utratę poczucia godności, problemy w pracy zw.ze złym funkcjonowaniem poznawczym, problemy małżeńskie, zaburzenia neurologiczne,

Psychozy związane z alkoholem- ostre reakcje u ludzi nadużywających a. przez dłuższy czas lub wykazujące obniżoną tolerancję na alkohol. Reakcje psychotyczne:

Przyczyny

Może istnieć kilka form uzależnienia od alkoholu, każdy wywołany przez nieco odmienny wzorzec czynników biologicznych, psychospołecznych i społeczno- kulturowych.

Silne właściwości uzależniające tych substancji mogą być uwarunkowane:

Badania na zwierzętach (np.wyhodowanie przez naukowców szczurów silnie preferujących alkohol poprzez odpowiednie „manipulacje” genetyczne) i międzykultorowe (różne reakcje po spożyciu alkoholu u różnych ras, plemion itp.) sugerują silny wpływ czynników genetycznych na rozwój skłonności do alkoholu.

leczenie

Trudno leczyć tę „chorobę zaprzeczania”. Alkoholicy zgłaszają się, kiedy już sięgną dna a często rzucają je w trakcie. Najskuteczniejsze- podejście multidyscyplinarne. Potrzeby alkoholika zmieniają się w trakcie leczenia. Różne cele- utrzymanie zupełnej abstynencji/ uzyskanie kontroli nad piciem. Nawroty są częste, wg niektórych to część procesu leczenia.

a) leki

Leczenie objawów abstynencyjnych- bezsenności, bólów głowy, problemów żoł-jelit. i drżenia, obniżenie napięcia i lęku, zapobieganie arytmii, drgawkom, majaczeniu i śmierci- valium (relanium). Czasem dochodzi do nowego uzależnienia od leków uspokajających.

b) podejście psychologiczne:

Psychoterapia to następny krok po odtruciu.

Techniki ćwiczenia samokontroli- (programy mniejszego zła; ograniczanie niebezpiecznego picia) zakładają, że alkoholik może nauczyć się kontroli nad ilością wypijanego alkoholu; alkoholikom podoba się ta forma (nie muszą zupełnie rezygnować z picia); silniej uzależnieni nie są w stanie dotrwać do końca terapii..

c) Anonimowi Alkoholicy

Organizacja założona w 1935 roku w stanie Akron prze z dwóch alkoholików. To doradczy program samopomocy, w którym kładzie się nacisk na bezpośredni kontakt, na więzi grupowe; rozwój duchowy jest ważnym elementem leczenia; dyskusja na temat problemów alkoholowych poszczególnych członków, dzielenie się doświadczeniami, nauczenie się myślenia o sobie- „alkoholikiem jest się przez całe życie”, zawsze w stanie „powracania do zdrowia”, nigdy „wyleczony”; zdjęcia ciężaru odpowiedzialności osobistej- jestem osobą, której przydarzyło się, że nie mogę pić, tak jak niektórzy są uczuleni na jakiś lek. Wielu alkoholików zaczyna rozumieć istotę swych problemów, mają nowy cel, zwiększa się siłę ich woli, lepiej radzą sobie ze stresem. 50 % osób, kt.zgłaszają się do AA po do 3 mc rezygnuje. W przypadku głęboko uzależnionych AA nie przynosi wielkich skutków.

Organizacje stowarzyszone- Al.-Anon (dla małżonków alkoholików), Al.- Ateen (dzieci alkoholików)- cel: zrozumienie alkoholizmu, dzielenie się doświadczeniami, uczenie się technik radzenia sobie z problemami jaki stwarza.

Rezultaty leczenia alkoholików. Gorsze u osób u których współwystępuje jakieś zaburzenie osobowości. Alkoholizm jest trudny do wyleczenia. Leczenie skuteczniejsze gdy: pacjent ma poczucie, że musi się leczyć, regularnie poddaje się terapii, ma dobry kontakt z terapeutą. Wg niektórych przy leczeniu należy brać pod uwagę różne cechy charakteru pacjenta, kierować na taką terapię, jaka jest odpowiednia dla danej osoby ale badania tego nie potwierdzaj (dobór pacjentów nie ma znaczenia dla wyników leczenia).Leczenie szpitalne raczej skuteczniejsze niż pozaszpitalne (alkoholik pozostaje w domu).

Bardzo ważne- umiejętność rozpoznawania momentu zbliżania się nawrotu. Wkraczanie na drogę nawrotu jest nieświadome np. alkoholik kupuje butelkę na wszelki wypadek, np. dla przyjaciół, którzy mogą go wkrótce odwiedzić. Problem pogwałcenia abstynencji-podleczony alkoholik ma przeświadczenie, że absolutnie nie może nic wypić, tego go nauczono, gdy wypije małego drinka- czuje się winny, jest znów pijakiem a skoro tak to czemu by się nie napić?

Uczenie rozpoznawania pozornie nie związanych z piciem własnych decyzji, omawianie sytuacji związanych z ryzykiem picia (imprezy, mecz z kumplami itp.), uczenie, że nie należy się zniechęcać własną słabością, nie tracić zaufania gdy zdarzy się chwila słabości.

II NADUŻYWANIE SUBSTANCJI I UZALEŻNIENIE

Często nadużywane sub.psych.:

Zmniejszają napięcie.

Uczucie pobudzenia i pewności siebie, zmniejszone uczucie zmęczenia, bezsenność, zwiększenie wytrzymałości i popędu płciowego.

Opium i pochodne: opium, morfina, kodeina, heroina- zmniejszają ból, odprężenie, przyjemne wizje, zmniejszenie niepokoju i napięcia

Metadon- narkotyk syntetyczny- leczy uzależnienie od heroiny.

Kanabinole: marihuana i haszysz- zmiana nastroju, myślenia i zachowania.

Meskalina, psylocybina, LSD, PCP- rozszerzają umysł, stupor.

Substancje psychoaktywne i uzależniające to także nikotyna i kofeina, zaburzenia zw. z tytoniem i zatruciem kofeiną ujęte są w klasyfikacji DSM- IV.

(ode mnie: klasyfikacja trochę dziwaczna- oczywiście wszystkie te substancje, nie tylko opiaty można uznać za narkotyki, bo to wszystko substancje uzależniające, poza tym marihuana obecnie rzadko jest uważana za halucynogen, a kokaina nie wiem czy tak słusznie zaliczona do amfetamin, bo to syntetyki; cóż, zachowajmy „plastyczność” na egzaminie ).

  1. opium i jego pochodne-

Działanie morfiny i heroiny:

  1. kokaina i amfetaminy

Uważane kiedyś za cudowne pigułki pozwalające przezwyciężyć zmęczenie (stosowali je żołnierze w czasie II wojny), stosowane przez osoby, które chciały się odchudzić (zmniejsza apetyt), sportowców, studentów uczących się do egzaminu...Do dziś stosuje się pewne leki z grupy amfetamin ( wleczeniu narkolepsji- napadowego zasypiania, ADHD, łagodne stany depresyjne i in.)

Amfetaminy nie są magicznym źródłem energii, umożliwiają tylko lepsze wykorzystanie zasobów, ryzyko- wyczerpanie zasobów. Uzależniają fizycznie i psychicznie. Przedawkowanie- wzrost ciśnienia krwi, rozszerzenie źrenic, niewyraźna, szybka mowa, pocenie się, drżenie, podniecenie, utrata apetytu, bezsenność. Używanie długotrwałe powoduje uszkodzenia mózgu (problemy w funkcjonowaniu poznawczym), psychozę amfetaminową (podobna do schizofrenii paranoidalnej).

Leczenie- odstawienie zwykle bezpieczne, ale gdy nagłe- jeśli przyjmowana długo i dużo- skurcze, nudności, biegunka, konwulsje, zmęczenie, depresja.

  1. barbiturany-

  1. LSD i pochodne- halucynogeny-

Halucynogeny (środki psychodeliczne) wypaczają rzeczywiste obrazy zmysłowe, widzenie i słyszenie w dziwny i odmienny sposób

(ode mnie- niektórzy terapeuci, chcieli lepiej pomagać swoim pacjentom, zrozumieć jak to jest doznawać omamów, halucynacji i nie kryli się z tym, że zażywali od czasu do czasu LSD; czego się nie robi... )

  1. marihuana-

3



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Carson13, Kliniczna
Lekcja kliniczna 2 VI rok WL
Kliniczne podstawy fizjoterapii w reumatologii
Żywienie kliniczne I
Wykł BADANIA KLINICZNO KONTROLNE I PRZEKROJOWE
Prowadzenie kliniczne pacjentów z dobrym widzeniem M Koziak 2006
DNI KLINICZNE JELITO
Lekarski farmakologia kliniczna,definicja1
Przypadek kliniczny2
2 Objawy kliniczne w szpiczaku plazmocytowym – patomechanizm objawów 2id 19582 ppt
Fizjoterapia kliniczna w pulm
Przyczyny i obraz kliniczny zespołu rakowiaka
Przypadek kliniczny 4
Lekcja kliniczna nr 2 VI rok WL

więcej podobnych podstron