Metody uczenia
Metodologia uczenia
Agenda
Pojęcie metody uczenia
Historia metod uczenia
Klasyfikacje metod uczenia
Metody podające vs problemowe
Kształcenie wielostronne
Charakterystyka współczesnych metod słownych
Pojęcie metody uczenia
Cele i treści uczenia otwierają możliwość realizacji programu - stanowią warunek wstępny
Cele + treści + metody uczenia = program zrealizowany
Pojęcie metody uczenia
Metoda...
sposób postępowania stosowany świadomie dla osiągnięcia wyznaczonego celu
Metody tak rozumiane są przedmiotem zainteresowania prakseologii - nauki o sprawnym działaniu
W znaczeniu węższym metoda...
to zespół reguł stosowanych w badaniu rzeczywistości
Metody badawcze są przedmiotem zainteresowania metodologii nauk
Pojęcie metody uczenia
Pojęcie metody uczenia jest pokrewne rozumieniu prakseologicznemu:
Metoda uczenia: systematycznie stosowany sposób pracy nauczyciela z uczniami, umożliwiający uczniom osiąganie celów kształcenia (znaczenie węższe)
wypróbowany, systematycznie stosowany układ czynności nauczycieli i uczniów, realizowany świadomie w celu spowodowania założonych zmian w osobowości uczniów (znaczenie szersze)
Historia metod uczenia
Najstarszą historycznie grupą metod są:
metody oparte na naśladownictwie; dominowały w nauczaniu okazjonalnym mistrz wykonywał czynność - uczeń obserwował i powtarzał
tak uczono wojowników, rzemiosła, niektórych sztuk (rzeźbiarstwa, malarstwa)
metody te nie miały podbudowy teoretycznej (nie istniała jeszcze refleksja nad dydaktyką), nie było odrębnego zawodu nauczyciela - nauczycielami byli praktykujący wykonawcy różnych zawodów (czasy przedpiśmienne i wczesny antyk)
Historia metod uczenia
Metody słowne (oparte na słowie, werbalne)
dominowały w szkole późnego antyku i średniowiecznej, istota: przekazywanie przez nauczyciela gotowych wiadomości za pomocą słowa mówionego lub pisanego;
Dzielą się na
(a) erotematyczne
(b) akroamatyczne
Obecne są do dziś w praktyce nauczania, także w edukacji uniwersyteckiej
Historia metod uczenia
Metody erotematyczne (pytające) obejmują:
metodę katechetyczną - stawianie pytań w oczekiwaniu na gotową, wyuczoną odpowiedź;
metodę heurystyczną - stawianie pytań prowokujących do samodzielnego poszukiwania odpowiedzi
Historia metod uczenia
Metody akroamatyczne: podające, przekaz wiedzy w postaci słowa mówionego, wygłaszanego przez nauczyciela wobec pojedynczych uczniów lub audytorium
(opis, opowiadanie, wykład, pogadanka, praca z tekstem )
Metody erotematyczne i akroamatyczne stanowiły podstawę edukacji rzymskiej i średniowiecznej
Historia metod uczenia
Rzymskie wychowanie - cechy
Nauka czytania i pisania była obowiązkiem dla wszystkich, którzy chcieli brać udział w życiu państwa rzymskiego
Po opanowaniu umiejętności pisania i czytania wychowanek przechodził pod opiekę gramatyka; gramatyk uczył go wypowiadać się pięknie w słowie i piśmie
Historia metod uczenia
Rzymskie wychowanie - cechy:
Gramatyk strzegł czystości języka i przestrzegał wychowanków przed zmianami językowymi;
Wyjaśniał uczniom dzieła autorów antycznych, terminy prawnicze, historyczne, naukowe zawarte w omawianym tekście wykształcenie ogólne
Historia metod uczenia
Rzymskie wychowanie ...
Efekty kształcenia gramatycznego:
znajomość zasad akcentowania i wymowy,
umiejętność przekształcenia utworu poetyckiego na prozę,
umiejętność rozwijania sentencji moralnych
Historia metod uczenia
Rzymskie wychowanie ...
Uczeń mógł zakończyć edukację u gramatyka - jeśli chciał kontynuować, przechodził pod opiekę retora
Początkowo nauka u retora dotyczyła tych samych kwestii, co u gramatyka (ćwiczenie wymowy)
Historia metod uczenia
Rzymskie wychowanie ...
Nauka u retora dostarczała stopniowo innych umiejętności: „wymyślania tematów”, budowania wypowiedzi od wstępu do zakończenia, wyrażania wypowiedzi w słowach i gestach, ozdabiania wypowiedzi, umiejętności dialektyki - czyli dyskusji
Retoryka zapewniała „potęgę, zaszczyty, przyjaciół, sławę w życiu obecnym i przyszłym”
Historia metod uczenia
Nauczanie w średniowiecznej Europie...
Przejęło wiele z tradycji Rzymu
Rozwijało się w instytucjach kościelnych
Klasztory były w istocie szkołami
Opaci troszczyli się o wychowanie młodych mnichów
Wychowanie to obejmowało wykształcenie elementarne (pisanie-czytanie), studiowanie tekstów biblijnych, sztukę przepisywania manuskryptów
Historia metod uczenia
Nauczanie w średniowiecznej Europie...
Miarą umiejętności czytania była znajomość psałterza;
Nauczyciel polecał przepisywać wersety psalmów na tabliczkach i uczyć się ich na pamięć
Psałterz zastąpił sentencje moralne znane z rzymskiej gramatyki i retoryki;
Łacina pozostawała językiem nauczanym (glosaria-słowniki, prozodia - ćwiczenia w recytacji)
Historia metod uczenia
Nauczanie w średniowiecznej Europie...
Zalecano naukę wspólną: mnisi w dziesięcioosobowych grupach czytali na głos, recytowali partie tekstu,
Służyło to ćwiczeniu pamięci
Efektem wychowania miało być umocnienie wiary, przygotowanie do życia w świętości i głoszenia prawd wiary świeckim
Historia metod uczenia
Nauczanie w średniowiecznej Europie...
Świeckich nauczano początkowo głównie poprzez kazania
Grzegorz Wielki do biskupów: „Przez Wasze kazania niepiśmienni poznają to, co zaleca Bóg”
Język kazań: w 814 roku na synodzie w Tours domagano się od księży, by komentowali fragment Ewangelii w języku lokalnym, nie w łacinie
Historia metod uczenia
Nauczanie w średniowiecznej Europie...
W celu wzbudzenia większego zainteresowania słuchaczy, kaznodzieja sięgał często do exempla, przykładów z życia świętych - czerpano stąd wskazówki dotyczące moralności
Nauczano także poprzez obrazy, śpiew, taniec- znaczenie tych „środków” nauczania wynikało głównie z nieznajomości łaciny wśród ludu
Historia metod uczenia
Efekty tego kształcenia ...
Przygotowanie wiernych do życia zgodnego z przykazaniami, uczestnictwa w nabożeństwach i wspólnocie
Klasyfikacje metod uczenia
Wiele kryteriów ...
Wg kryterium zaangażowania receptorów:
(a) metody słowne (akroamatyczne)
(b) metody oglądowe (obserwacja)
© metody praktyczne (uczenie się poprzez
działanie)
Klasyfikacje metod uczenia
Kryteria ...
Ze względu na charakter relacji między nauczycielem i uczniami:
Monologowe - wykład, opis, opowiadanie
Dialogowe - dyskusja, debata
Klasyfikacje metod uczenia
Kryterium sposobu „dochodzenia” do wiedzy:
(a) metody podające
(b) metody problemowe
Klasyfikacja przyjmowana przez wielu pedagogów
Klasyfikacje metod uczenia
Metody podające (wykład, lektura):
Nauczyciel koncentruje się na programie, nie na słuchaczach
Tempo przekazu dostosowane do najzdolniejszych uczniów; najlepsze efekty w przypadku tych uczniów
Nieuchronne luki w koncentracji prowadzą do luk wiedzy
Trudności w praktycznym zastosowaniu wiedzy
Klasyfikacje metod uczenia
Metody problemowe (projektowanie i prowadzenie eksperymentów, własnych badań)
Treści nauczania przekazywane w „niegotowej” postaci, odkrywane przez uczniów/studentów
Wymagają aktywności i samodzielności
Uczniowie pracują w zespołach - dostosowują tempo pracy do możliwości grupy
Aktywność zwiększa motywację uczenia się
Efekty nauczania trwalsze
Nabyta wiedza łatwiej daje się wykorzystać w praktyce
Kształcenie wielostronne
Jak skorzystać z pluralizmu metod?
Historia edukacji poucza, że:
stopniowo odkrywano coraz to nowe możliwości nowych i ograniczenia starych metod dydaktycznych
nowe odkrycia nie uchylały ważności starszych metod uczenia
pożądane jest posługiwanie się równocześnie wieloma metodami uczenia
Kształcenie wielostronne
Jak skorzystać z pluralizmu metod?
Kształcenie wielostronne uznaje, że ....
proces uczenia angażuje wiele dyspozycji i cech osobowości ucznia, a nie tylko pojedyncze, izolowane właściwości
zupełnie naturalne jest wykorzystanie w procesie dydaktycznym wielu metod, odpowiadających różnym dyspozycjom uczących się
Kształcenie wielostronne
Model uczenia przyjmowany w koncepcji kształcenia wielostronnego akcentuje cztery aspekty:
podawanie: przyswajanie „gotowej”wiedzy
badanie: odkrywanie rzeczywistości i praw nią rządzących, formułowanie pytań
przeżywanie: tworzenie sytuacji angażujących emocjonalność ucznia; uczenie wartości kulturowych,
działanie: wykorzystywanie wiedzy wiedzy teoretycznej w rozwiązywaniu problemów praktycznych
Kształcenie wielostronne
Zalecane metody uczenia:
Metody asymilacji wiedzy ( przyswajanie - reprodukcja wiedzy)
Metody samokształcenia (uczenie się przez odkrywanie, formułowanie i rozwiązywanie problemów)
Metody waloryzacyjne (uczenie się przez przeżywanie - uczenie się wartości, odbioru dzieła sztuki - dzieła literackiego)
Metody praktyczne (realizacja zadań wytwórczych)
Współczesne metody słowne
Metody wykorzystujące słowo...
Pozostają w repertuarze dydaktyki...
Doświadczyły ewolucji - zyskały nowe teoretyczne podbudowy
Nie da się ich zastąpić przez inne sposoby uczenia
Współczesne metody słowne
Opierają się na koncepcji funkcji języka, sformułowanej przez R. Jacobsona:
funkcja odniesienia (przedstawieniowa): za pomocą słowa nauczyciel przekazuje/przedstawia treści dydaktyczne
emotywna (emocjonalno-oceniająca) : konieczność odwoływania się do wartościowania, do ocen, do ekspresji
funkcja apelu: komunikacja między uczestnikami procesu kształcenia ma być celowa, zamierzona, zorientowana na osiąganie planowanych efektów
Współczesne metody słowne
Funkcje języka wg Jacobsona...
funkcja fatyczna: podtrzymywanie (lub przerywanie) łączności między uczestnikami procesu kształcenia, dostosowanie treści przekazu, formy przekazu do odbiorcy
funkcja poetycka (estetyczna) : apeluje o poprawność języka, wyrażanie myśli w pięknej, poprawnej polszczyźnie
funkcja metajęzykowa: konieczność posługiwania się językiem zrozumiałym, definiowania pojęć, dbałość o sposób mówienia, dykcję
Współczesne metody słowne
Przykłady metod słownych:
opis
opowiadanie
wykład
dyskusja
Współczesne metody słowne
Opis:
dotyczy na ogół charakterystyki cech, budowy, struktury określonych rzeczy, czyli tego, co jest względnie stałe
ujmuje cechy przedmiotu
podkreśla niezmienność
wykorzystuje przymiotniki
„aktywizuje” przestrzeń (wykorzystuje przyimki, przysłówki)
Współczesne metody słowne
Opowiadanie:
słowne odtworzenie przez uczącego pewnej akcji, przedstawienie za pomocą słów przebiegu zdarzeń; relacja o tym, co się dzieje w czasie, co ma akcję;
przedstawia zespół powiązań przyczynowo- skutkowych
ukazuje obraz dynamiczny (czasowniki dynamizują, gdyż ich funkcje jest wyrażenie ruchu, stawania się lub „dziania się” )
wykorzystuje głównie czasowniki czynne oraz wyrazy oznaczające następstwo czasowe
aktywizuje czas
Współczesne metody słowne
Wykład:
ustny przekaz wiedzy, kierowany do określonego audytorium
aktywizuje myślenie hipotetyczno-dedukcyjne (nie konkretno-obrazowe!)
treść systematyczna, podporządkowana rygorom logiki
przedmiot: złożone aspekty rzeczywistości i relacje między nimi
adresowany do osób myślących abstrakcyjnie
Współczesne metody słowne
Odmiany wykładu:
konwencjonalny: wykładowca przekazuje wiedzę z określonej dziedziny; „monolog”, zalecany w przypadku przedmiotów propedeutycznych, wprowadzających (I rok studiów) uwaga: nie znaczy to, że pytania są niedozwolone!
problemowy: jest ilustracją wybranego problemu, zagadnienia; wykładowca zadaje pytania słuchaczom (dalsze lata studiów)
konwersatoryjny: przewiduje wypowiedzi wykładowcy i wypowiedzi słuchaczy (dalsze lata studiów)
monograficzny: pogłębiona prezentacja wybranej dziedziny wiedzy; wymaga od słuchaczy dużego zasobu wiedzy, nie praktykowany na I roku studiów
Współczesne metody słowne
Dyskusja:
Wymiana danych i informacji związanych z wcześniej zdefiniowanym problemem/pytaniem
Wymaga...
bardzo dobrego przygotowanie-sporych zasobów wiedzy,
umiejętności operowania argumentami, kontrargumentami,
umiejętności kulturalnego zabierania głosu i logicznego formułowania własnych myśli
Niewiele jest gorszych doświadczeń w edukacji, niż dyskusja z udziałem ignorantów!
Współczesne metody słowne
Odmiany dyskusji...
Wielokrotna: przebiega w trzech fazach:
formułowania problemów
pracy w grupach nad rozwiązaniem problemów
przedstawienia rozwiązań (wymiania opinii i podsumowanie)
Współczesne metody słowne
Odmiany dyskusji...
Panelowa: dyskutuje kilka osób (zwykle ekspertów w danej dziedzinie) - audytorium przysłuchuje się
uczestnicy własne propozycje rozwiązania problemu
uczestnicy panelu nie znają treści swoich wystąpień
czasem po dyskusji panelowej można zadawać pytania ekspertom
Współczesne metody słowne
Dyskusja „okrągłego stołu”: swobodna wymiana zdań na określony wcześniej temat
nie akcentuje się tytułów naukowych, różnic statusu dyskutantów
mniejsze grono uczestników
przydatna w ustalaniu hierarchii/priorytetów działania
zadanie moderatora: troska o dobrą atmosferę interpersonalną
7