Typowy czas rozwoju pola wynosi 5-6 lat, natomiast czas produkcyjny pola wynosi około 25 lat. Przez cały okres użytkowania pola, OPEX (operating expenditures, czyli koszty utrzymania produktu, biznesu czy systemu) zawsze przekroczy CAPEX (capital expenditures, czyli wydatki inwestycyjne na rozwój produktu lub wdrożenie systemu), dlatego ważne jest, aby kontrolować i zmniejszać OPEX już w ramach projektu i na etapie projektowania, jak również w okresie produkcyjnym.

Grupa odpowiedzialna za produkcję i utrzymanie opracuje plan

eksploatacji i utrzymania celów projektu (operating and maintenance objectives). Będzie to przewodnik przy określaniu trybu działania i konserwacji urządzeń i systemów. I będzie zawierać takie elementy jak:

- cele biznesowe

- obowiązki do klienta

- ochrona zdrowia i życia ludzkiego

- ochrona środowiska naturalnego

- jakość produktu i dostępność

- kontrola kosztów

Tworząc FDP (Field Development Plan, czyli plan rozwoju pola), musimy wziąć pod uwagę i opracować wiele aspektów, taki jak:

1. Produkcja:

- Specyfikacja jakość produktu

- postanowienia umowne

- Pojemność i dostępność urządzeń i systemów

- jednoczesne operacje (np. wiercenie i produkcja)

- Monitorowanie i kontrola

- Testowanie

- Standaryzacja urządzeń i systemów (by łatwy był remont i ich wymiana)

- Spalanie gazów i wentylacja

- Gospodarka odpadami

- Użytkowe systemy (np. systemy zasilania, system oczyszczania wody pitnej, alarmy i ochrona przeciwpożarowa)

2. Załoga:

- praca ludzi i wachty

- zapewnienie miejsca do spania i wypoczynku

3. Logistyka:

- transport

- dostawa materiałów

- magazynowanie

4. Komunikacja

5. Kontrola kosztów (szczególnie OPEXu)

CAO (Computer - Assisted Operations) jest to system wykorzystywany jako monitoring procesów na polu naftowym. Wykorzystuje się technologie komputerowe do operacji, począwszy od zbierania danych do automatycznego działania pola. W skrajnych przypadkach CAO może być stosowany do całkowicie bezobsługowych morskich operacji produkcyjnych ze zdalnym monitorowaniem i sterowaniem na lądzie. Prowadzi do optymalizacji wydajności, zmniejszenia kosztów OPEX, poprawy bezpieczeństwa i lepszej ochrony środowiska.

No i teraz o uszkodzeniach urządzeń, chodzi o to, że trzeba zaplanować czy wydamy więcej na CAPEX i kupimy lepszy sprzęt, który dłużej będzie działał i później się popsuje i niby wtedy zaoszczędzimy OPEX. Czy kupimy po taniości jakiś sprzęt od chińczyka i wydamy malutko na CAPEX, ale od razu wszystko będzie się psuło i będziemy musieli stale płacić za remonty co zwiększy koszty OPEX.

Jedną z technik używanych do określenia jakości sprzętu jest MTF (mean time to failure), czyli określa się średni czas danego urządzenia kiedy się popsuje.

Sprzęt i urządzenia będą utrzymywane na dwa sposoby, w zależności od ich:

- criticality (krytyczności co wiąże się ze skutkiem awarii)

- failure mode (czyli potencjałem do popsucia się)

Krytyczności odnosi się, do tego, jak ważny ten sprzęt czy urządzenie jest w procesie pracy pola. Natomiast failure mode wskazuje na przyczynę awarii czy uszkodzenia systemu/sprzętu/urządzenia. I zwykle określony jest tym, jak i dlaczego psuło się coś w przeszłości.

STRATEGIA UTRZYMYWANIA URZĄDZEN

Czyli Utrzymujemy? NIE -> czyli urządzenia które się popsuły są tanie i niewarto ich naprawiać tylko lepiej kupić nowe.

Utrzymujemy? TAK -> Breakdown rep air, czyli naprawa urzadzeń które nie zagrażają pracy pola

-> Preventive (Zapobiegawcze metody), czyli inspekcje i serwisy

-> Scheduled

-> Calendar Based, czyli planowane, np. co miesiąc albo co pół roku

-> Service hor based, po przepracowaniu urządzenia ileś godzin

-> On-condition

-> On-line, czyli jak urządzenie jest stale monitorowane i wiadomo

kiedy coś się popsuło bo wyskoczył alarm

-> Off - line, jak coś znajdą podczas inspekcji, np. dziura, korozja

---