PODSTAWOWE DEFINICJE
ZARZ膭DZANIE, w prakseologii dzia艂anie polegaj膮ce na spowodowaniu funkcjonowania rzeczy, organizacji lub os贸b podleg艂ych zarz膮dzaj膮cemu zgodnie z wytyczonym przez niego celem.
Istot膮 funkcji z. jest formu艂owanie celu dzia艂ania, pozyskiwanie i rozmieszczanie potrzebnych zasob贸w (ludzkich i rzeczowych), planowanie oraz kontrolowanie realizacji cel贸w. [殴r贸d艂o: Encyklopedia powszechna PWN 1978, tom 4, s.768]
KIEROWANIE, to powodowanie, aby kto艣 lub co艣 zachowywa艂o si臋 zgodnie z wol膮 kieruj膮cego. Polega ono na: dzia艂aniu zmierzaj膮cym do spowodowania dzia艂ania swojego lub swojego i innych ludzi, zgodnie z potrzebami swoimi lub okre艣lonej instytucji; okre艣laniu przez kieruj膮cego celu i sposob贸w jego osi膮gania, jak r贸wnie偶 na informacyjnym oddzia艂ywaniu na siebie, jak i kierowanych.
[殴r贸d艂o: P Sienkiewicz, In偶ynieria system贸w, Wyd MON. 9983; J. Piaget, Strukturalizm, Wyd. Wiedza Powszechna, Warszawa 1972, s. 31]
STEROWANIE, oddzia艂ywanie maj膮ce na celu zapewnienie po偶膮danego przebiegu (lub stanu) danego procesu. [殴r贸d艂o: Encyklopedia powszechna PWN 1978, tom 4, s. 284]
DOWODZENIE, jest szczeg贸lnym rodzajem kierowania ze wzgl臋du na struktur臋 organizacyjn膮 si艂 zbrojnych i specyfik臋 realizowanych przez nie zada艅, zw艂aszcza w warunkach dzia艂a艅 wojennych. [Leksykon wiedzy wojskowej. Wyd. MON, Warszawa 1979, s. 90]
ROZKAZYWANIE, w pol. prawie woj. - polecenie okre艣lonego dzia艂ania lub zaniechania dzia艂ania wydane s艂u偶bowo 偶o艂nierzowi prze prze艂o偶onego; [Encyklopedia powszechna PWN. 1978, tom 4, s. 68]
MARKETING, zarz膮dzanie przedsi臋biorstwem, organizacj膮 w oparciu o prawa wolnego rynku.
DEFINICJE UZUPE艁NIAJ膭CE
CEL,- po偶膮dany stan rzeczy. Cele realizuje si臋 poprzez zadania, stosuj膮c wybrane sposoby dzia艂ania.
FAKT RZECZYWISTO艢CI, pojedyncze zdarzenie lub stan rzeczy zlokalizowany w czasie i przestrzeni.
DZIA艁A膯 - to tyle, co zmienia膰 rzeczywisto艣膰 w spos贸b mniej lub bardziej 艣wiadomy; - to zmierza膰 do okre艣lonego celu w danych warunkach przy pomocy w艂a艣ciwych 艣rodk贸w po to, by doj艣膰 od warunk贸w istniej膮cych do warunk贸w odpowiadaj膮cych przyj臋temu celowi; [T. Kotarbi艅ski, Traktat o dobrej robocie. Ossolineum, Wroc艂aw 1969, s. 26]
PRAKSEOLOGIA, og贸lna teoria sprawnego (tj. racjonalnego i skutecznego) dzia艂ania, dziedzina bada艅 nauk. dotycz膮ca metod wszelkiego celowego dzia艂ania ludzi; [Encyklopedia powszechna PWN, 1978. tom 3, s. 681]
PROCES, uporz膮dkowany zbi贸r zdarze艅.
SPOS脫B, wariant i kolejno艣膰 u偶ycia element贸w dobranych z zasobu.
STAN RZECZY, fakt, i偶 rzecz czy osoba R w okresie od momentu T do momentu T1 nieprzerwanie wykazywa艂a w艂asno艣膰 W (istnia艂a, pozostawa艂a w pewnym stosunku do innych rzeczy, stale porusza艂a si臋 ... itd.). [Z. Ziembi艅ski. Logika praktyczna. PWN 1990, s. 53]
ZASOBY, uk艂ad 艣rodk贸w i ich warto艣ci; czynno艣ci i czas ich realizacji (przez decydent贸w i funkcyjnych ich wspomagaj膮cych).
ZDARZENIE, fakt, i偶 rzecz czy osoba R w momencie T wykazywa艂a w艂asno艣膰 W, a w innym momencie T1 tej w艂asno艣ci nie wykazywa艂a (albo odwrotnie). [Z. Ziembi艅ski. Logika praktyczna. PWN 1990, s. 53]
Kierowanie, to proces planowania, organizowania, przewodzenia i kontrolowania dzia艂alno艣ci cz艂onk贸w organizacji oraz wykorzystania wszystkich innych jej zasob贸w dla osi膮gni臋cia ustalonych cel贸w.
PLANOWANIE - wyznaczanie cel贸w organizacji i sposob贸w ich osi膮gni臋cia.
1. Wyb贸r cel贸w organizacji.
2. Okre艣lenie cel贸w kom贸rek organizacyjnych organizacji.
3. Ustalenie program贸w realizacji cel贸w organizacji.
ORGANIZOWANIE oznacza, 偶e kierownicy koordynuj膮 ludzkie i materialne zasoby organizacji.
1. Zaprojektowanie struktury organizacyjnej
2. Wdro偶enie struktury organizacyjnej, w tym:
Zapewnienie obsady - dob贸r, rozmieszczenie i wyszkolenie wykwalifikowanego personelu do wykonania cel贸w organizacji.
PRZEWODZENIE polega na powodowaniu, by cz艂onkowie organizacji post臋powali w spos贸b, kt贸ry przyczyni si臋 do osi膮gni臋cia ustalonych cel贸w.
Funkcj臋 t臋 mo偶na nazwa膰 te偶: prowadzeniem, motywowaniem, inicjowaniem dzia艂ania itp.
KONTROLOWANIE oznacza, 偶e kierownicy staraj膮 si臋 zapewni膰 to, by organizacja zmierza艂a do swych cel贸w.
Okre艣lanie miernik贸w efektywno艣ci.
Pomiar bie偶膮cej efektywno艣ci i por贸wnanie jej z okre艣lonymi miernikami.
Podejmowanie dzia艂a艅 koryguj膮cych (po stwierdzeniu efektywno艣ci nie odpowiadaj膮cej miernikom).
ZASOBY, uk艂ad 艣rodk贸w i ich warto艣ci; czynno艣ci i czas ich realizacji (przez decydent贸w i funkcyjnych ich wspomagaj膮cych).
Przyk艂ad
Rodzaj |
Zasoby |
|||
organizacji |
ludzkie |
finansowe |
rzeczowe |
informacyjne |
Firma |
robotnicy, kierownicy |
zyski, inwestycje akcjonariuszy |
maszyny, materia艂y
budynki |
prognozy
statystyka |
Szko艂a wy偶sza |
kadra naukowo- dydaktyczna, personel pomocniczy |
czesne,
dotacje |
budynki komputery |
sprawozdania publikacje |
Miasto |
policjanci, pracownicy komunalni |
dochody z podatk贸w,
dotacje |
sprz臋t MPO,
budynki |
prognozy
statystyki |
Sklep |
sprzedawcy, ksi臋gowy |
zyski, inwestycje w艂a艣ciciela |
budynek, rega艂y, towar |
listy cen,
og艂oszenia |
Uwaga: W przyk艂adzie pomini臋to zasoby czasowe i intelektualne.
Podzia艂 kompetencji
1
4
艢REDNIE
NI呕SZY NADZ脫R
Menad偶erowie pierwszej linii (ni偶szy nadz贸r)
Ponosz膮 odpowiedzialno艣膰 za prac臋 wykonawc贸w.
Nie s膮 prze艂o偶onymi innych kierownik贸w.
Przyk艂ady: brygadzista; mistrz; kierownik pracowni; kierownik dzia艂u.
Menad偶erowie 艣redniego szczebla
Odnosi si臋 do wi臋cej ni偶 jednego szczebla zarz膮dzania.
Kieruj膮 prac膮 kierownik贸w ni偶szego szczebla, a niekiedy tak偶e wykonawc贸w.
G艂贸wnym zadaniem jest kierowanie realizacj膮 zada艅 organizacji i r贸wnowa偶enie wymaga艅 prze艂o偶onych z mo偶liwo艣ciami swoich podw艂adnych.
Przyk艂ady: kierownik zak艂adu
Menad偶erowie najwy偶szego szczebla
Odpowiadaj膮 za ca艂o艣膰 zarz膮dzania organizacj膮.
Ustalaj膮 polityk臋 organizacji i wsp贸艂dzia艂aj膮 z otoczeniem.
Przyk艂ady: dyrektor naczelny; prezes; pierwszy zast臋pca dyrektora (prezesa)
WYKONAWCY
Menad偶erowie pierwszej linii
(ni偶szy nadz贸r)
Menad偶erowie
艣redniego szczebla
Menad偶erowie najwy偶szego szczebla
NACZELNE
Techniczne
Techniczne
Techniczne
Spo艂eczne
Spo艂eczne
Spo艂eczne
Koncepcyjne
Koncepcyjne
Koncepcyjne