Podstawowe zasady polityki kadrowej w organizacji i rola działu stosunków międzyludzkich

Polityka kadrowa określa dopasowanie potrzeb ­kadrowych w zakresie liczby i charakteru zatrudnienia w danym okresie , z przewidywanymi możliwościami ich uzyskania. Ten nabór obejmuje zarówno istniejących pracowników {tzw.: wewnętrzny), jak i rekrutowanych spoza przedsiębiorstwa. Szczególnym elementem tej polityki jest p1anowanie zatrudnienia, które obejmuje ustalenia:

1) obsady (rekrutację i selekcję)

2) oceniania (obecnie i w przyszłości) zatrudnionego personelu, 3) wynagrodzenie, czyli motywowanie ekonomiczne do realizacji celów przedsiębiorstwa;

4) kształcenie i rozwój personelu, czyli program inwestowania w

potencjał ludzki.

Celem rekrutacji jest zebranie dostatecznej ilości kandydatów, spośród których kierownicy będą mogli wybrać potrzebnych im wykwalifikowanych pracowników. Rekrutacja następuje na rynku pracy, czyli wśród zbioru dostępnych ludzi, mających kwalifikacje potrzebne do zajęcia wolnych stanowisk pracy. Wiele firm decyduje się na rekrutację pracowników z zewnątrz zwracając się do firm wyszukujących menedżerów -. jest to jednak działanie bardzo kosztowne. Inne firmy prowadzą politykę rekrutowania z wewnątrz organizacji. Ma ona trzy zasadnicze zalety: po pierwsze, osoby takie znają już organizację i jej członków, zwiększa się zatem prawdopodobieństwo ich powodzenia; po drugie polityka awansowania z wewnątrz sprzyja lojalności i skłania członków organizacji do zwiększonych wysiłków; po trzecie, zazwyczaj mniej kosztuje rekrutacja lub awansowanie osób z danej organizacji niż zatrudnienie nowych ludzi spoza tej organizacji.

Ocenianie personelu sprawia kierownikom największe trudności. Istnieją oceny formalne i nieformalne. Nieformalna ocena efektywności to proces ciągłego przekazywania.

---