SZCZELINY DYLATACYJNE
Wartość naprężeń w nawierzchni, wywołane zmianami temperatury lub wpływami ruchu pojazdów, należy utrzymać w takich granicach, aby uniknąć niekontrolowanych („dzikich") pęknięć w warstwie jezdnej nawierzchni. Konieczne jest więc, przez wykonanie szczelin, podzielenie nawierzchni na płyty o odpowiednich wymiarach. Koncepcja układu szczelin w nawierzchni z betonu cementowego decyduje o całej jej konstrukcji, począwszy od sposobu wykonania podbudowy, a skończywszy na doborze właściwego typu szczeliny, metodzie jej wykonania i wypełnienia. Ze względu na usytuowanie szczeliny w nawierzchni wyróżnia się szczeliny podłużne i poprzeczne. Szczeliny poprzeczne dzieli się na: -szczeliny rozszerzania (dylatacyjne),-szczeliny skurczowe, -szczeliny przeciwpaczeniowe, -szczeliny konstrukcyjne. Szczeliny rozszerzania służą do umożliwienia płytom nawierzchni swobodnego przesuwu, wywołanego zmianami temperatury. Polskie przepisy nakazują stosować szczeliny dylatacyjne w następujących odstępach maksymalnych: -50 m w przypadku betonowania nawierzchni przy temperaturze powyżej 20°C, -25 m w przypadku betonowania nawierzchni przy temperaturze poniżej 20°C. Szczeliny przeciwpaczeniowe są stosowane w Wielkiej Brytanii (rzadko w innych krajach). Zapobiegają one powstawaniu dużych naprężeń wskutek paczenia się płyt, ale nie pozwalają na skurcze, ani rozszerzanie się płyt. Szczeliny konstrukcyjne stosuje się w razie przerw (dłuższych) w betonowaniu nawierzchni i na zakończenie dziennej działki roboczej. Szczeliny te swą konstrukcją spełniają rolę szczelin skurczowych, czasami rozszerzania. Szczeliny skurczowe służą do umożliwienia płytom skurczów od zjawisk chemicznych i fizycznych w czasie wiązania cementu i pod wpływem obniżenia się temperatury. Umożliwiają one również rozszerzanie się płyt w takim zakresie na jaki pozwala luz w szczelinach. Rozstaw szczelin skurczowych zależy od wielu czynników: -grubości płyt, -współczynnika rozszerzalności termicznej betonu, -temperatury w czasie twardnienia betonu, -tarcia betonu po podbudowie. Przy płytach niedyblowanych dąży się do tak wąskich szczelin skurczowych, aby sąsiednie płyty dobrze współpracowały ze sobą (dobrze się zazębiały). Współpracę tę można zwiększyć przez: -zmniejszenie długości płyty, -unikanie betonowania w wysokich temperaturach, -obniżenie temperatury mieszanki betonowej, -stosowanie do betonu grubego kruszywa, tworzącego zazębienia w pęknięciach płyt i przez zwiększenie grubości płyt.