AKTYWNY I INTEGRACYJNY ASPEKT LOGISTYKI - Przejawia si臋 on w jej funkcji koordynacyjnej przenikaj膮cej podstawowe klasyczne sfery funkcjonalne przedsi臋biorstwa i ca艂y proces gospodarowania.
BADANIA RYNKU (Market Research) - to gromadzenie informacji o zjawiskach, czynnikach i procesach rynkowych, ich genezie, stanie aktualnym i tendencjach rozwojowych. Uwzgl臋dnia si臋 w nich wszystkie elementy rynku, poda偶, popyt, cen臋.
BADANIE MARKETINGOWE - jest to celowe, systematyczne i obiektywne gromadzenie, przetwarzanie i analiza danych istotnych dla podejmowania decyzji z zakresu marketingu w przedsi臋biorstwie. Cel bada艅 zale偶y od problemu, jaki ma by膰 rozwi膮zany na podstawie ich wynik贸w.
BENCHMARKING to sztuka odkrywania jak i dlaczego niekt贸re przedsi臋biorstwa funkcjonuj膮 sprawniej ni偶 inne. Mo偶liwe s膮 nawet dziesi臋ciokrotne r贸偶nice w jako艣ci, szybko艣ci, kosztach firm przeci臋tnych, w por贸wnaniu ze 艣wiatowym liderami .Celem benchmarkingu jest tw贸rcze na艣ladowanie najlepszych praktyk innych przedsi臋biorstw. Japo艅czycy stosowali go wytrwale po II wojnie 艣wiatowej, kopiuj膮c ameryka艅skie produkty i sposoby dzia艂ania
CA艁KOWITE KOSZTY LOGISTYCZNE - R贸wnoczesne uwzgl臋dnienie wszystkich istotnych z punktu widzenia procesu decyzyjnego, koszt贸w logistycznych. Koszty logistyczne w handlu kszta艂tuj膮 si臋 na znacznie ni偶szym poziomie ni偶 koszty logistyczne w sferze zaopatrzenia i zbytu przedsi臋biorstw przemys艂owych.
CIM (Computer lntegrated Manufacturing). - Celem sprz臋偶enia r贸偶nych system贸w informacyjnych dla potrzeb logistyki jest optymalizacja 艂a艅cucha dostaw w kontek艣cie redukcji koszt贸w i mi臋dzyczas贸w operacyjnych, przy jednoczesnym wzro艣cie efektywno艣ci dzia艂alno艣ci logistycznej i jako艣ci us艂ug.
CONTROLLING - to kierowanie, sterowanie, nadzorowanie. Podstawowa technika nowoczesnego zarz膮dzania w przedsi臋biorstwie, polegaj膮ca na koordynowaniu proces贸w planowania, decyzji oraz na zasilaniu tych proces贸w w informacje. Jest systemem ewidencji ksi臋gowej z rozbudowanymi funkcjami wynik贸w przedsi臋biorstwa.
CYRKULACJA - to wymiana towarowo pieni臋偶na (obr贸t). Mo偶e by膰: prosta - zaopatrzenie, zakup, zbyt, sprzeda偶, lub z艂o偶ona - handel za po艣rednictwem pieni膮dza.
CZYNNO艢CI - to dzia艂ania s艂u偶膮ce realizacji zada艅, obejmuje je proces. Nale偶y zauwa偶y膰, 偶e: czynno艣ci - proces - zadania logistyczne to poj臋cia ze sob膮 bezpo艣rednio zwi膮zane, co jest widoczne zaw艂aszcza przy interpretacji systemu logistycznego, a relacje mi臋dzy nimi s膮 nast臋puj膮ce: zadanie, proces
DECYZJE STRATEGICZNE - Kszta艂towanie zintegrowanych struktur logistycznych w przedsi臋biorstwie oraz okre艣lenie odpowiednich strategii logistyczno-marketingowych.
DEKONSOLIDACJA - jedno z zastosowa艅 sk艂adu, zestawienie du偶ych partii towar贸w i podzia艂 na mniejsze partie, kt贸re rozsy艂ane s膮 do klient贸w.
DUALNA KONCEPCJA MARKETINGU - 1) marketing jako koncepcja zarz膮dzania: a) konsument (indywidualizacja preferencji klienta), b) konkurent (zmiany w strukturze i zasi臋gu konkurencji), c) handel (internacjonalizacja rynku); 2) marketing jako r贸wnorz臋dna funkcja przedsi臋biorstwa zawiera dzia艂ania wspieraj膮ce (infrastruktura firmy, zarz膮dzanie personelem, rozw贸j technologii i system zaopatrzenia).
DUALNY CHARAKTER KATEGORII EFEKTYWNO艢CI - Pierwszy wymiar to: por贸wnanie po偶膮danych i osi膮gni臋tych wynik贸w, orientacja dla klienta, kryterium celowo艣ci i u偶yteczno艣ci efektu, badania popytu, korzy艣ci dla klienta. Drugi wymiar to: sprawno艣膰 przedsi臋wzi臋膰, orientacja na koszty, kryterium trafno艣ci doboru 艣rodk贸w, optymalne zastosowanie oraz wykorzystanie zasob贸w i proces贸w, badania potencja艂u przedsi臋biorstwa, racjonalne zaanga偶owanie czynnik贸w i potencja艂贸w. Pierwszy wymiar mo偶na okre艣li膰 jako rynkowy wymiar efektywno艣ci, znajduj膮cy wyraz w kszta艂towaniu optymalnej struktury warto艣ci dodanej dla klienta. Drugi wymiar mo偶na okre艣li膰 jako ekonomiczny wymiar efektywno艣ci, przejawia si臋 w kszta艂towaniu optymalnej struktury czynno艣ci i koszt贸w w procesie kreowania warto艣ci dodanej oraz w d膮偶eniu do racjonalnych zwi膮zk贸w ekonomicznych mi臋dzy kosztami a po偶膮dan膮 struktur膮 efekt贸w.
DYSTRYBUCJA - zorientowana na osi膮ganie zysku dzia艂alno艣膰 obejmuj膮ca planowanie, realizacj臋 i kontrol臋 fizycznego przep艂ywu materia艂贸w i finalnych produkt贸w z miejsca pochodzenia (produkcji) do miejsca ich zbycia. Celem jej jest zarz膮dzanie 艂a艅cuchem dostaw. Funkcja logistyki polega na koordynacji dzia艂alno艣ci dostawc贸w, agent贸w d/s zakup贸w, kadr odpowiedzialnych za marketing, uczestnik贸w kana艂贸w dystrybucji i klient贸w.
DYSTRYBUCJA FIZYCZNA (Blaik) - Odnosi si臋 jedynie do materialnej (fizycznej) strony dystrybucji rozumianej jako faza wymiany towarowej (zbyt, sprzeda偶 w przedsi臋biorstwach produkcyjnych). Polega na kierowaniu ruchem i dokonywaniu operacji niezb臋dnych do przebiegu produkt贸w z miejsc wytworzenia do miejsc ich konsumpcyjnego i przemys艂owego zu偶ycia, za po艣rednictwem celowo dobranych kana艂贸w dystrybucji. Obejmuje: sk艂adowanie, spedycj臋, transport, ubezpieczenie produkt贸w na czas przebiegu, nadanie produktom postaci handlowej, kontrol臋 ilo艣ci i jako艣ci itp.
DZIA艁 LOGISTYKI - skupia wszystkie najwa偶niejsze funkcje logistyki oraz kompetencje w zakresie organizacji i zarz膮dzania procesami logistycznymi. Wyst臋puje hierarchicznie obok innych podstawowych dzia艂贸w jako samodzielna jednostka organizacyjna. Powstanie dzia艂u prowadzi do zmiany i przemieszczenia zada艅 i kompetencji w ramach ca艂ej struktury organizacyjnej przedsi臋biorstwa.
ECR (Efficient Consumer Response) - system efektywnej obs艂ugi klienta. System ten integruje w 艂a艅cuchu dostaw wszystkie ogniwa procesu dystrybucji, a wi臋c producenta, dystrybutora i detalist臋. System ten przewiduje gromadzenie przez detalist臋 (za pomoc膮 kod贸w kreskowych) bie偶膮cych danych o sprzeda偶y, ujmowanych na koniec dnia w formie raportu. Raport 贸w jest nast臋pnie przesy艂any poczt膮 elektroniczn膮 do dostawcy.
EFEKT SYNERGICZNY - systemowe kszta艂towanie i regulowanie proces贸w fizycznego obiegu towar贸w oraz ich informacyjnych uwarunkowa艅 w aspekcie optymalizacji realizowanych dzia艂a艅 i cel贸w. Stwarza mo偶liwo艣ci osi膮gni臋cia efekt贸w synergicznych jako rezultatu wsp贸艂dzia艂ania poszczeg贸lnych funkcji, proces贸w, element贸w pracy itp. Efekty synergiczne s膮 rezultatem systemowego, strukturalnego i wieloaspektowego podej艣cia do kszta艂towania struktury czynno艣ci i nak艂ad贸w w sferze fizycznej dystrybucji d贸br i dzia艂alno艣ci gospodarczej podmiot贸w rynkowych.
EFEKT SYNERGICZNY KOSZT脫W - (rezultat utraconych korzy艣ci) - r贸偶nica pomi臋dzy poziomem koszt贸w uzyskanych w wyniku podej艣cia systemowego do racjonalizacji koszt贸w a racjonalizacj膮 pojedynczych element贸w tej struktury. Jest to rezultat systemowego i strukturalnego podej艣cia do kszta艂towania i rozwi膮za艅 w rozk艂adzie proces贸w i koszt贸w (nak艂ad贸w) w ca艂ym systemie (艂a艅cuchu) logistycznym. Jest to istotny spos贸b i kierunek racjonalizacji og贸lnego poziomu koszt贸w, z uwzgl臋dnieniem zasady kszta艂towania na odpowiednim, coraz wy偶szym, poziomie efekt贸w logistycznych.
EFEKTY - s膮 one rozpisaniem cel贸w. Maj膮 by膰 blisko nich, s膮 ich uciele艣nieniem. S膮 odbiciem funkcji logistyki.
EFEKTY LOGISTYCZNO - MARKETINGOWE (Rutkowski) - z jednej strony zadowolenie klient贸w przedsi臋biorstwa osi膮gane (obok skoordynowanych dzia艂a艅 marketingowych dotycz膮cych produktu, ceny, promocji i dystrybucji) przez oferowan膮 mu przez logistyk臋 maksymalizacj臋 u偶yteczno艣ci czasu i miejsca, natomiast z drugiej strony osi膮gni臋cie przez przedsi臋biorstwo akceptowalnego poziomu zysku w d艂ugim okresie determinowanego obni偶k膮 globalnych koszt贸w logistycznych osi膮gan膮 przy za艂o偶eniu zachowania okre艣lanego poziomu obs艂ugi klienta.
EFEKTY SYNERGICZNE (sprz臋偶one) - Efekty kt贸re s膮 rezultatem systemowego strukturalnego i wieloaspektowego podej艣cia do kszta艂towania struktury czynno艣ci i nak艂ad贸w w sferze fizycznej dystrybucji d贸br i dzia艂alno艣ci gospodarczej podmiot贸w rynkowych. Rezultat wsp贸艂dzia艂ania i integracji poszczeg贸lnych zada艅 i proces贸w oraz ogniw i sfer szeroko rozumianej dystrybucji.
EFEKTYWNO艢膯 - ekonomiczna efektywno艣膰 dotyczy stosunku mi臋dzy warto艣ci膮 poniesionych nak艂ad贸w a warto艣ci膮 efekt贸w uzyskanych dzi臋ki tym nak艂adom. Powy偶sze w膮skie poj臋cie efektywno艣ci ekonomicznej posiada 艣cis艂y zwi膮zek i sprz臋偶enia z efektywno艣ci膮 techniczno-ekonomiczn膮, kt贸ra przedstawia stosunek mi臋dzy ilo艣ci膮 poniesionych nak艂ad贸w zu偶ytych materia艂贸w a ilo艣ci膮 produkowanych d贸br (towar贸w). W szerszym uj臋ciu poj臋cie efektywno艣ci oznacza najlepsze rezultaty w produkcji czy dystrybucji towar贸w i us艂ug po najni偶szych kosztach. Termin ekonomiczno艣膰 u偶ywany jest w sensie skuteczno艣ci osi膮gania zamierzonych cel贸w. Dzia艂anie skuteczne, tj. realizowanie zamierzonych cel贸w, mo偶e by膰 osi膮gni臋te przy nadmiernych lub te偶 przy racjonalnych nak艂adach, wysi艂kach.
EFEKTYWNO艢膯 - optimum (r贸偶nica) mi臋dzy poziomem poniesionych nak艂ad贸w (koszt贸w) a ca艂o艣ci膮 uzyskiwanych efekt贸w
EFEKTYWNO艢膯 EKONOMICZNA - (Blaik) miara zrealizowania zasady racjonalnego gospodarowania. Jest to poj臋cie stosunkowe, odzwierciedlaj膮ce relacje mi臋dzy ca艂kowitym nak艂adem a efektami. Efektywno艣膰 obejmuje produktywno艣膰 (jako wydajno艣膰) zaanga偶owanych czynnik贸w wytw贸rczych oraz ocen臋 uzyskanego efektu od strony celowo艣ci dzia艂ania.
EFEKTYWNO艢膯 POTENCJALNA - ujawnia 藕r贸d艂a zwi臋kszenia efektywno艣ci rzeczywistej funkcjonowania systemu. Przy efektywno艣ci potencjalnej interpretuje si臋 i ocenia mo偶liwo艣ci systemu, kt贸re nie zosta艂y jeszcze wykorzystane w pe艂ni, prognozuje si臋 to co mo偶e nast膮pi膰. Problem efektywno艣ci potencjalnej rozstrzyga jako艣膰, zachowanie si臋 systemu oraz proces jego doskonalenia. Istot膮 efektywno艣ci potencjalnej jest ocena potencjalnych zdolno艣ci systemu logistyki, a nie tylko ocena ich zewn臋trznych przejaw贸w. Kryteria: 1) stabilno艣膰 - zdolno艣膰 unormowania swojej pozycji przy zak艂贸ceniach lub zdolno艣膰 dzia艂ania systemu w ramach norm, 2) adaptacyjno艣膰 - zdolno艣膰 przystosowania systemu do zmian w otoczeniu, kt贸re wywiera okre艣lony wp艂yw, 3) inwencyjno艣膰 - zmiany w zachowaniu si臋 systemu podyktowane d膮偶eniem do celowego przekszta艂cenia swego otoczenia.
EFEKTYWNO艢膯 RZECZYWISTA - bada si臋 tu nak艂ady i efekty we wzajemnych relacjach mi臋dzy nimi, jest ona analiz膮 zewn臋trznych przejaw贸w zdolno艣ci systemu logistyki.
ELEMENTY FORMU艁Y EFEKTYWNO艢CI - 1) kryterium celowo艣ci i u偶yteczno艣ci efektu czyli relacja cel - efekt; 2) kryterium efektywno艣ci nak艂ad贸w czyli relacja nak艂ad - efekt; 3) kryterium oceny realno艣ci celu i trafno艣ci doboru 艣rodk贸w czyli relacja cel - nak艂ad
ELEMENTY PO TRANSAKCJI - maj膮 na celu wspomaganie u偶ytkownika w trakcie stosowania produktu i obejmuj膮 warunki gwarancji, serwis, procedury sk艂adania reklamacji oraz wymian臋 produktu.
ELEMENTY TRANSAKCJI - to czynniki bezpo艣rednio wp艂ywaj膮ce na wydajno艣膰 dystrybucji np. niezawodno艣膰 produktu lub dostawy
FIZYCZNA DYSTYBUCJA - to przebiegi towarowe od producenta do finalnego nabywcy.
FIZYCZNE ZAOPATRZENIE (Blaik s.45) - to faza wymiany towarowej: zbyt, sprzeda偶 mi臋dzy rynkiem zaopatrzenia (dostawcy) a przedsi臋biorstwami produkcyjnymi.
FIZYCZNY OBIEG TOWAR脫W (Blaik) - Poj臋cie szersze ni偶 dystrybucja fizyczna. Uk艂ad fizycznych (realnych) komponent贸w i czynno艣ci zintegrowanego 艂a艅cucha logistyki, jego realna struktura wewn膮trz przedsi臋biorstwa i mi臋dzy przedsi臋biorstwami. Obejmuje ca艂y ruch okr臋偶ny towar贸w w gospodarce, przedsi臋biorstwie, strukturze powi膮za艅 pomi臋dzy przedsi臋biorstwami i ma r贸偶ne wymiary. Mo偶na go r贸偶nie strukturyzowa膰, co wymaga systemowego, zintegrowanego podej艣cia.
FIZYCZNY OBIEG TOWAR脫W (dystrybucja fizyczna) - materialna strona dystrybucji rozumiana jako faza wymiany towarowej. Obejmuje transport, magazynowanie, kszta艂towanie zapas贸w i struktury asortymentowej towar贸w, paczkowanie, zamawianie towar贸w, obs艂ug臋 odbiorc贸w.
FORMU艁A 4C (Blaik) - obejmuje nast臋puj膮ce elementy: 1) potrzeby i pragnienia klienta, 2) koszt dla klienta, 3) wygoda zakupu, 4) dostarczenie informacji.
FORMU艁A 4I - informacje (zdobywanie i przetwarzanie informacji w celu wykorzystania dla podejmowania decyzji marketingowych przy wykorzystaniu wszystkich mo偶liwo艣ci technologicznych), innowacje (konkretyzacja i rozszerzanie programu dzia艂ania dostawc贸w w formie nowych us艂ug i produkt贸w, co wp艂ywa w spos贸b decyduj膮cy na osi膮ganie korzy艣ci w warunkach konkurencji), internacjonalne zarz膮dzanie (rosn膮ca globalizacja czynno艣ci rynkowych i efekt贸w przedsi臋biorczych w skali regionalnych lub narodowych rynk贸w), integracyjne zarz膮dzanie (rozw贸j adaptacyjnych system贸w integruj膮cych wszystkie zmienne marketingu i zintegrowane systemy marketingowe. W ten spos贸b zwi臋ksza si臋 prawdopodobie艅stwo szybkiego i elastycznego oddzia艂ywania na potrzeby rynkowe).
FORMU艁A 7W - dzia艂a艅 logistycznych. Pewne rozszerzenie marketingowej koncepcji zaspokojenia potrzeb 4C (w艂a艣ciwy produkt, ilo艣膰, jako艣膰, czas, miejsce, informacja, koszt realizacji zlece艅).
FORMU艁A 8W - w艂a艣ciwy klient, produkt, informacja, ilo艣膰, czas, miejsce, koszt realizacji zlece艅.
FUNKCJA KOORDYNACYJNA - Stanowi o istocie nowoczesnej koncepcji logistyczno-marketingowej. Problem sprowadza si臋 do koordynacji styk贸w funkcji czynno艣ci logistycznych z innymi funkcjami przedsi臋biorstwa oraz koordynacji styk贸w i tendencji w obszarze cel贸w i komponent贸w logistyczno-marketingowych w ca艂ym uk艂adzie.
FUNKCJE MARKETINGU - og贸艂 wszystkich czynno艣ci, kt贸rych zadaniem jest doprowadzenie do zgodno艣ci oferty towarowo-us艂ugowej z oczekiwaniami nabywcy.
FUNKCJE MARKETINGU (Kramer) - s膮 nast臋puj膮ce: 1) f. gromadzenia informacji - informacje zwi膮zane z rynkiem, z konkurencj膮 i z samym przedsi臋biorstwem w por贸wnaniu z otoczeniem dalszym, 2) f. w dziedzinie obrotu towarowego - obs艂uga proces贸w kupna - sprzeda偶y, integracja dzia艂a艅 marketingowych z logistycznymi, 3) f. marketingu w dziedzinie zarz膮dzania, 4) f. typu spo艂ecznego - kontakty interpersonalne, komunikacja przedsi臋biorstwa z otoczeniem, 5) f. typu naukowego.
FUNKCJE ZARZ膭DZANIA - wg poszczeg贸lnych definicji: planowanie i organizacja - L.Poth 1970; planowanie organizowanie controlling - R.Ballon 1973; planowanie sterowanie kontrola - P.Trumann '76, W.L*ck '84, R.J*nemann '89; kszta艂towanie sterowanie kontrola - J.Krulis-Ronde '77; planowanie realizacje kontrola - CLM; planowanie alokacja controlling - D.Bowersox '87; planowanie sterowanie realizacja kontrola - H.Pfohl '85; planowanie kszta艂towanie realizacja kontrola - Ch.Schulte '91; kszta艂towanie planowanie realizacja kontrola - U.Wagner '93; zarz膮dzanie D.Browersox '87, S.Kummer-J.Weber '90; proces koncepcja system metody - J.P.Guillaume '93.Funkcje planowania, kontroli i sterowania s膮 eksponowane niemal we wszystkich definicjach logistyki. Natomiast ze zbioru funkcji o charakterze realizacyjnym i wdro偶eniowym nie mo偶na zauwa偶y膰 wyra藕nych preferencji w przywo艂ywaniu jakiej艣 funkcji konkretnie. Dla niekt贸rych autor贸w okre艣lone funkcje zarz膮dzania wydaj膮 si臋 wyst臋powa膰 w relacji swoistej substytucji. Dotyczy to zw艂aszcza relacji mi臋dzy planowaniem a kszta艂towaniem oraz mi臋dzy organizowaniem a realizacj膮. Funkcje te cz臋sto stosowane s膮 zamiennie. Tylko Ch.Schulte i U.Weger w swoich definicjach logistyki wymieniaj膮 obie te funkcje, tj. planowanie i kszta艂towanie, ale w kolejno艣ci odwrotnej.
GOSPODARKA MAGAZYNOWA - zajmuje si臋 wszystkimi procesami decyzyjnymi, kt贸re maj膮 wp艂yw na zapasy magazynowe.
GOSPODARKA MATERIA艁OWA - ca艂okszta艂t proces贸w gospodarowania materia艂ami w sferach produkcji i obrotu. W uj臋ciu mikroekonomicznym obejmowa艂a ona sfer臋 zaopatrzenia, gospodarowanie zapasami (w tym wyrob贸w gotowych) oraz gospodarowanie i efektywne wykorzystanie materia艂贸w w produkcji.
HANDEL (Blaik) - najbardziej rozwini臋ta forma procesu cyrkulacji i obrotu towarowego, w kt贸rej pojawia si臋 pieni膮dz jako po艣rednik wymiany. Sfera, w kt贸rej ma miejsce dokonywanie w spos贸b zawodowy i wyspecjalizowany czynno艣ci po艣rednictwa w sferze wymiany towarowej, tj. dokonywanie proces贸w nabywania d贸br w sferze produkcji w celu dalszej ich sprzeda偶y r贸偶nym nabywcom. W odr贸偶nieniu od handlu inne formy obrotu towarowego, takie jak zbyt i zaopatrzenie materia艂owo-techniczne maj膮 charakter dzia艂alno艣ci jednoramiennej polegaj膮cej w pierwszym przypadku na bezpo艣redniej sprzeda偶y przez samych producent贸w, b膮d藕 w przypadku drugim na zakupie przez producenta surowc贸w, materia艂贸w do w艂asnych cel贸w produkcyjnych.
INTEGRACJA HIERARCHICZNA - r贸wnoczesna integracja szczebli i element贸w zarz膮dzania oraz ekonomicznych i technicznych czynno艣ci i proces贸w logistycznych w pe艂nym wymiarze strukturalnym wewn膮trz przedsi臋biorstwa i mi臋dzy jego rynkowymi partnerami.
INTEGRACJA PIONOWA - integracja szczebli zarz膮dzania i instrument贸w dzia艂ania.
INTEGRACJA POZIOMA - integracja element贸w procesu przep艂yw贸w wzd艂u偶 艂a艅cucha logistycznego.
ISTOTA LOGISTYKI to kreowanie potencja艂u przysz艂ych sukces贸w, jest to aktywne oddzia艂ywanie na procesy.
ISTOTA STRATEGII MARKETINGOWEJ (T.Kramer) - sprowadza si臋 do tworzenia odpowiedniej kompozycji poszczeg贸lnych element贸w i wi膮zania ich w pewn膮 ca艂o艣膰, w zale偶no艣ci od sprzedawanego produktu, charakteru rynku i cech konsument贸w, stosowanych system贸w sprzeda偶y. Istota marketingu sprowadza si臋 do: a) podporz膮dkowania wszystkich dzia艂a艅 w sferze produkcji i obrotu towarowego 偶yczeniom finalnego nabywcy, b) pobudzania i rozwijania jego potrzeb. W tym sensie marketing stanowi kategori臋 gospodarki rynkowej, jest jednak produktem okre艣lonej fazy jej rozwoju, charakteryzuje si臋 zasobno艣ci膮 producent贸w i stabilizacj膮 regu艂 post臋powania uczestnik贸w rynku. W polu zainteresowania marketingu znalaz艂y si臋 nast臋puj膮ce sprawy: kreowanie nowych produkt贸w i ich opakowa艅, cena, us艂ugi sprzeda偶owe, reklama, kana艂y dystrybucji oraz badania rynku.
JAKO艢膯 - suma cech wytworu, dzia艂a艅 do niego prowadz膮cych, funkcji czy rozwi膮za艅 organizacyjnych. Poj臋cie jako艣ci wi膮偶e si臋 ze stosowaniem ocen w oparciu o por贸wnania z wzorcem istniej膮cym obiektywnie lub idealnym, normami jako艣ci, odpowiedni膮 skal膮. Dokonywanie pomiaru i ocena jako艣ci posiada znaczenie przy stosowaniu czy d膮偶eniu do systemu produkcji tzw. bezusterkowej.
JAKO艢膯 TOWARU - zesp贸艂 cech towaru decyduj膮cych o jego atrakcyjno艣ci dla konsumenta, zapewniaj膮cych zaspokojenie potrzeb konsument贸w, a zagwarantowany normami lub innymi przepisami. Cechy fizyczne dotycz膮: zawarto艣ci po偶膮danych sk艂adnik贸w, niezawodno艣ci dzia艂ania, trwa艂o艣ci, niskich koszt贸w eksploatacji, walor贸w estetycznych itp. Subiektywne znaczenie maj膮 cechy jako艣ciowe dotycz膮ce np. walor贸w smakowych napoj贸w lub artyku艂贸w 偶ywno艣ciowych.
JIT (Just In Time) - „dok艂adnie na czas”, oznacza to tak膮 organizacj臋 proces贸w wytwarzania, w kt贸rej w fazie projektowania nale偶y przewidzie膰 potrzeby w zakresie zasob贸w produkcyjnych, by nast臋pnie produkowa膰 na 偶yczenie klienta przy min. koszcie, tj. przy min. zapasie. Nale偶y przy tym spe艂ni膰 偶膮dania klienta zar贸wno co do ilo艣ci, terminu, jak i jako艣ci wyrob贸w.
KAIZEN - szczeg贸lna cecha charakteryzuj膮ca koncepcj臋 kompleksowej jako艣ci. Rozumiany jako permanentna presja na sta艂e ulepszanie w systemie produkcji w przedsi臋biorstwie. Rezultatem tego jest m.in. 艣wiadomo艣膰 o roli kompleksowej jako艣ci oraz udzia艂 wszystkich pracownik贸w w osi膮ganiu takiej sytuacji.
KANA艁 DYSTRYBUCJI - to spos贸b po艂膮cze艅 i kolejno艣ci w jakiej wyst臋puj膮 agencje i instytucje po艣rednicz膮ce, przez kt贸re przep艂ywa jeden lub wi臋cej strumieni zwi膮zanych z dzia艂alno艣ci膮 rynkow膮. Do najwa偶niejszych strumieni przep艂ywaj膮cych w procesie obs艂ugi konsumenta mo偶na zaliczy膰: negocjacje, fizyczny przep艂yw towar贸w i us艂ug, 艣rodki aktywizacji sprzeda偶y, zap艂at臋 za towar, informacj臋 rynkow膮.
KANA艁Y DYSTRYBUCJI - s膮 systemem s艂u偶膮cym do zorganizowanego przep艂ywu produkt贸w od wytw贸rc贸w do ko艅cowych nabywc贸w. Uczestnikami kana艂u dystrybucji s膮: producenci, hurtownicy i detali艣ci dysponuj膮cy 艣rodkami materialnymi i finansowymi niezb臋dnymi do oferowania i sprzeda偶y produkt贸w na rynku krajowym i na rynkach zagranicznych.
KANBAN - zosta艂a zapocz膮tkowana w japo艅skim koncernie Toyota. Oznacza ona z japo艅skiego kartka, etykieta, naklejka. System ten wykorzystuje zasad臋 „ssania” i stosuje dwa rodzaje kart: ruchu - wywo艂uj膮 one przemieszczenia jednego standardowego pojemnika z gniazda nadania (wytworzenia) do gniazda odbioru (wykorzystania), produkcji - sygnalizuj膮 konieczno艣膰 wyprodukowania w ustalonej ilo艣ci (w gnie藕dzie nadania) cz臋艣ci (podzespo艂u), kt贸rej dotycz膮. Karta ta musi zawiera膰 szereg informacji: kod identyfikacyjny karty i cz臋艣ci, miejsce stosowania, standardow膮 ilo艣膰.
KLASYFIKACJA SYSTEM脫W LOGISTYKI (uj臋cie funkcjonalne) - wed艂ug sfery dzia艂ania w przedsi臋biorstwie i w skali 艂a艅cucha logistycznego (zakresu i rodzaju rozpatrywanych funkcji systemu). Podzia艂 w dw贸ch uj臋ciach: funkcji pierwotnych - podsystem logistyki w sferze zaopatrzenia przep艂yw surowc贸w, materia艂贸w, cz臋艣ci zamiennych od dostawc贸w do magazyn贸w lub bezpo艣rednio do produkcji, - podsystem systemu w sferze produkcji przep艂yw surowc贸w materia艂贸w p贸艂fabrykat贸w i wyrob贸w gotowych mi臋dzy magazynami zbytu, - podsystem logistyki w sferze dystrybucji( sprzeda偶) - przep艂yw wyrob贸w gotowych mi臋dzy magazynami zbytu a klientami na rynku zbytu lub bezpo艣rednio z produkcji do klient贸w), funkcji zarz膮dzania (jako funkcje decyzyjne) - kt贸re kieruj膮 u偶yciem zasob贸w koordynowaniem funkcji rzeczowych.
KLASYFIKACJA SYSTEM脫W LOGISTYKI (uj臋cie instytucjonalne) - wed艂ug liczby i rodzaju instytucji sk艂adaj膮cych si臋 na struktur臋 systemu dzielimy na: mikrologistyczny - obejmuj膮cy wszystkie procesy logistyczne wewn膮trz jednostkowych organizacji gospodarczych (system logistyczny przedsi臋biorstwa), metalogistyczny - stanowi integracj臋 podsystem贸w mikrologistycznych kooperuj膮cych przedsi臋biorstw (艂a艅cuch logistyczny), mezalogistyczny - jest rezultatem pionowej integracji podsystem贸w metalogistycznych, makrologistyczny - b臋d膮cy wyrazem integracji proces贸w logistycznych w skali ca艂ej gospodarki (mi臋dzysystem), zewn臋trzny system logistyczny - integruje procesy logistyczne mi臋dzy dostawcami a odbiorcami.
KONCEPCJA EFEKTYWNO艢CI - przejaw realizacji funkcji mo偶na traktowa膰 jako efekty, walory 艣wiadczenia us艂ug, dzia艂ania przedsi臋biorstwa na rzecz realizacji tych funkcji znajduj膮cych wyraz w nak艂adach.
KONCEPCJA JAKO艢CI (Time Cent) - Permanentna cecha ulepszania system贸w produkt贸w w przedsi臋biorstwie. 艢wiadomo艣膰 o roli kompleksowej jako艣ci.
KONCEPCJA LEAN MANAGEMENT - zintegrowane zarz膮dzanie zorientowane na optymalizacj臋 struktury i efekt贸w ekonomiczno- rynkowych w ca艂ym 艂a艅cuchu tworzenia warto艣ci. Celem jest stale rosn膮ca produktywno艣膰 i elastyczno艣膰 stopnia produkcji przy r贸wnoczesnej redukcji zatrudnienia, produkcji, zmniejszenia inwestycji.
KONCEPCJA LOGISTYKI (Blaik s.11) - to zintegrowany system zarz膮dzania struktur膮 fizycznego obiegu towar贸w i jego informacyjnych uwarunkowa艅 w skali przedsi臋biorstwa i ca艂ego uk艂adu rynkowego z punktu widzenia optymalizacji realizowanych cel贸w. Jest ona osadzona w realiach rynku tj. baz膮 i przes艂ank膮 wszystkich dzia艂a艅 i decyzji oraz powi膮za艅 w sferze logistyki powinno by膰 podej艣cie zorientowane na wymogi rynku oraz mo偶liwo艣ci jego kszta艂towania i rozwoju.
KONCEPCJA LOGISTYKI MARKETINGOWEJ (Krulis-Randy) - Jest to zintegrowana funkcja marketingu na realizacj臋 jego cel贸w. Funkcja ta obejmuje r贸偶norodne, wsp贸艂zale偶ne czynno艣ci komponenty systemu logistyki, kt贸re regulowane w procesie zintegrowanych przep艂yw贸w towarowych i informacyjnych bezpo艣rednio wp艂ywaj膮 na kszta艂towanie i realizacj臋 cel贸w marketingowych.
KONCEPCJA LOGISTYKI W PRZEDSI臉BIORSTWIE - systemowe ujecie zada艅 logistycznych wyst臋puj膮cych we wszystkich fazach przep艂ywu d贸br w przedsi臋biorstwie i traktowanie ich jako elementarnej, z艂o偶onej, zintegrowanej funkcji.
KONCEPCJA MARKETINGOWA (Kotler) - opiera si臋 na za艂o偶eniu, 偶e klucz do osi膮gni臋cia cel贸w organizacji le偶y w okre艣leniu potrzeb i wymaga艅 rynk贸w docelowych oraz dostarczeniu po偶膮danego zadowolenia w spos贸b bardziej wydajny i skuteczny ni偶 konkurenci.. K. marketingowa opiera si臋 na 4 g艂贸wnych filarach: rynku docelowym, potrzebach klienta, marketingu skoordynowanym i rentowno艣ci. Opiera si臋 ponadto na perspektywie „z zewn膮trz do wewn膮trz”. Punktem wyj艣cia jest dobrze zdefiniowany rynek, dalej nast臋puje koncentracja na potrzebach klienta, koordynacja wszystkich dzia艂a艅 dotycz膮cych klienta i realizacja zysku poprzez osi膮gni臋cie zadowolenia klienta.
KONCEPCJA ZARZ膭DZANIA - w przedsi臋biorstwach kraj贸w wysoko rozwini臋tych stosuje si臋 logistyk臋 na coraz wi臋ksz膮 skal臋 i traktuje si臋 j膮 jako now膮 zintegrowan膮 funkcj臋 i orientacj臋 w zarz膮dzaniu przedsi臋biorstwem. Dlatego te偶 ma miejsce wzrost znaczenia logistyki, rozumianej jako nowoczesna koncepcja zarz膮dzania.
KONKURENCYJNO艢膯 - to proces, przy pomocy kt贸rego uczestnicy rynku, d膮偶膮c do realizacji swych interes贸w pr贸buj膮 przedstawi膰 korzystniejsze od innych podmiot贸w dzia艂ania oferty pod wzgl臋dem ceny, jako艣ci lub innych cech oferowanego produktu wp艂ywaj膮cego na decyzj臋 zawarcia transakcji.
KONSOLIDACJA - zestawienie w sk艂adzie nadchodz膮cych z r贸偶nych zak艂ad贸w wyrob贸w w przesy艂ki zgodnie z zam贸wieniami klient贸w.
KOOPERACJA - zachowanie samodzielno艣ci prawnej i ekonomicznej wsp贸艂pracuj膮cych przedsi臋biorstw.
KOSZTY LOGISTYCZNE - elementami struktury koszt贸w s膮 przede wszystkim takie koszty jak magazynowania, transportu, przygotowania i realizacji zam贸wie艅, pakowania, organizacji i zarz膮dzania przep艂yw贸w towar贸w i informacji oraz koszty zwi膮zane ze 艣wiadczeniem us艂ug na rzecz odbiorc贸w.
KOSZTY LOGISTYCZNE (poziom i struktura) - wzajemne powi膮zanie element贸w tworz膮cych okre艣lon膮 struktur臋 koszt贸w logistycznych. Wywo艂ane s膮 przez r贸偶norodne czynno艣ci i procesy logistyczne. W mo偶liwo艣ci i konieczno艣ci racjonalizacji, kszta艂towania struktury koszt贸w min. walory koncepcji logistycznej oraz znalezienie potencjalnej rezerwy i mo偶liwo艣ci racjonalizacji sfery dystrybucji magazynowania, transportu, przygotowania i realizacji zam贸wie艅, pakowania, organizacji i zarz膮dzania przep艂yw贸w towar贸w i informacji oraz koszty zwi膮zane ze 艣wiadczeniem us艂ug na rzecz odbiorc贸w.
KOSZTY LOGISTYKI (Sarjusz) - wyra偶one w pieni膮dzu zu偶ycie pracy 偶ywej, 艣rodk贸w i przedmiot贸w pracy, wydatki finansowe oraz inne ujemne skutki zdarze艅 nadzwyczajnych, wywo艂anych przep艂ywem d贸br materialnych w przedsi臋biorstwie i mi臋dzy przedsi臋biorstwami oraz utrzymaniem zapas贸w.
LEAN MANAGEMENT - koncepcja zintegrowanego zarz膮dzania, zorientowanego na optymalizacj臋 struktury i efekt贸w ekonomiczno-rynkowych w ca艂ym 艂a艅cuchu (systemie) tworzenia warto艣ci. Stanowi wyraz konceptualizacji japo艅skiej metody zarz膮dzania i organizacji przez ameryka艅skich specjalist贸w zarz膮dzania. Zosta艂 on rozpisany, w sensie teoretycznym, koncepcyjnym jako opcja zarz膮dzania, a nie tylko wytwarzania przez specjalist贸w ameryka艅skich. Og贸ln膮 zasad膮 koncepcji Lean Management jest zintegrowana ca艂o艣ciowa orientacja, kt贸ra rozci膮ga si臋 na ca艂y maj膮tek tworzenia warto艣ci. Istotnym celem i komponentem tej koncepcji jest redukcja kompleksowo艣ci, tzn. uproszczenie wszystkich proces贸w i przebieg贸w w celu unikni臋cia b艂臋d贸w i marnotrawstwa lub sytuacji niewykorzystanych mo偶liwo艣ci. Realizacja tego zadania ujawnia si臋 te偶 w konstrukcji produkt贸w, zmianie sposobu techniki wytwarzania, organizacji pracy, jak i r贸wnie偶 w ca艂ym uproszczeniu hierarchii struktur w przedsi臋biorstwie.
LIS (Logistics Information System) - podobnie jak procesy logistyczne zmierzaj膮 do kompleksowego zarz膮dzania procesami przep艂ywu w postaci zintegrowanego 艂a艅cucha dostaw, tak procesy informacyjne zmierzaj膮 do stworzenia logistycznego systemu informacji).R贸wnie istotne jest sprz臋偶enie systemu informacji logistycznej z systemem informacyjnym produkcji poprzez komputerowe systemy zintegrowanego wytwarzania. Istot膮 LIS jest pozyskiwanie, gromadzenie i przetwarzanie dla wykorzystania ich w procesach podejmowania decyzji i sterowania dzia艂aniami logistycznymi. LIS integruje ca艂y 艂a艅cuch dostaw na p艂aszczy藕nie przep艂yw贸w informacyjnych. Integracja obejmuje wszystkie ogniwa 艂a艅cucha od 藕r贸de艂 pozyskania surowc贸w poprzez ogniwa wytw贸rcze, dystrybucyjne a偶 po ko艅cowego klienta.
LOGISTYCZNA ORIENTACJA W ZARZ膭DZANIU OPERACYJNYM - Sterowanie potencja艂em tworzenia warto艣ci, przy uwzgl臋dnieniu zasad logistycznego my艣lenia i dzia艂ania. Zastosowanie i skoordynowanie podstawowych determinant zasob贸w systemu tworzenia warto艣ci, kt贸re umo偶liwiaj膮 osi膮gni臋cie po偶膮danych korzy艣ci ekonomicznych. Istotne jest osi膮gni臋cie wymiernej warto艣ci zrealizowanego obrotu w odniesieniu do skumulowanych ca艂kowitych koszt贸w tworzenia i transformacji wspomnianej warto艣ci, jak r贸wnie偶 realizacji odpowiedniego poziomu us艂ug logistycznych.
LOGISTYCZNIE ZORIENTOWANE ZARZ膭DZANIE STRATEGICZNE - Rozbudowa i wzbogacanie realnych przes艂anek i element贸w struktury istniej膮cego, jak r贸wnie偶 budowa nowego, logistycznego potencja艂u przysz艂ych efekt贸w, w rozumieniu logistycznie zorientowanych zdolno艣ci sprawnego dzia艂ania ca艂ego systemu przedsi臋biorstwa. Podstaw膮 strategicznej orientacji i efekt贸w s膮: d艂ugofalowe korzy艣ci logistyczne uzyskiwane przez nabywc贸w, efekty osi膮gane przez przedsi臋biorstwa oraz efektywna i sprawna realizacja procesu tworzenia oraz transformacji warto艣ci w przedsi臋biorstwie.
LOGISTYKA - charakteryzuje si臋 wieloszczeblow膮 hierarchi膮. Oznacza to, 偶e w ramach systemu logistycznego mo偶na wyodr臋bni膰 subsystemy r贸偶nego stopnia. Logistyka marketingowa mo偶e by膰 wi臋c traktowana, z jednej strony, jako subsystem logistyki przedsi臋biorstwa, z drugiej za艣 - jako subsystem marketingu. Wynika to z dw贸ch r贸偶nych wariant贸w usytuowania logistyki w hierarchicznej strukturze system贸w. W wariancie I system logistyczny przedsi臋biorstwa mo偶e by膰 rozpatrywany jako podsystem przedsi臋biorstwa czy nawet rynku i gospodarki narodowej. W wariancie II przedsi臋biorstwo mo偶e stanowi膰 element systemu metalogistycznego (艂a艅cucha logistycznego) czy nawet systemu makrologistycznego.
LOGISTYKA - wywodzi si臋 od greckich s艂贸w „logikos” i „logistikos”- kalkulacja, sztuka obliczania i oceny. 1) Zintegrowany system kierowania, organizowania i kontrolowania proces贸w fizycznego obiegu towar贸w i ich informacyjnych uwarunkowa艅 w aspekcie optymalizacji realizowanych cel贸w; 2) koncepcja zarz膮dzania procesami i potencja艂em dla skoordynowanej realizacji przep艂yw贸w towarowych oraz przyporz膮dkowanych im przep艂yw贸w informacyjnych w skali przedsi臋biorstwa i ca艂ego 艂a艅cucha logistycznego ( Kummer Weber); 3) Jako przekrojowa przenikaj膮ca i wi膮偶膮ca ca艂膮 struktur臋 funkcja przedsi臋biorstwa zabezpiecza poziome powi膮zania funkcjonalne, organizacyjne, uzupe艂niaj膮ce i wspomagaj膮ce zarazem zasady i rozwi膮zania w zakresie struktury i organizacji pionowej przedsi臋biorstwa; 4) Jest systemem kt贸rego zastosowanie i efektywne oddzia艂ywanie wymusza niejako od podstaw zmian臋 i reorganizacje istniej膮cych struktur przedsi臋biorstwa; 5) kompleksowy i zintegrowany system planowania, organizowania i kontroli proces贸w fizycznego obiegu towar贸w i ich informacji w aspekcie optymalizacji dzia艂a艅 i cel贸w ca艂ego przedsi臋biorstwa; 6) stanowi potencja艂 i instrument marketingu wspomagaj膮cy w spos贸b d艂ugofalowy przedsi臋wzi臋cia i komponenty strategii rynkowej przedsi臋biorstw, determinuj膮cej jej skuteczno艣膰.
LOGISTYKA (Blaik) - Zintegrowany system kierowania, organizowania i kontrolowania proces贸w fizycznego obiegu towar贸w (surowc贸w, materia艂贸w, produkt贸w) i ich informacyjnych uwarunkowa艅 w aspekcie optymalizacji realizowanych cel贸w.
LOGISTYKA (J. Weber) - To koncepcja zarz膮dzania procesami i potencja艂em dla skoordynowanej realizacji przep艂yw贸w towarowych oraz przyporz膮dkowanych im przep艂yw贸w informacyjnych w skali przedsi臋biorstwa i ca艂ego 艂a艅cucha logistycznego. Zorientowana na przep艂ywy d贸br koordynacja obejmuje w szczeg贸lno艣ci koordynacj臋 mi臋dzy dostawcami, sferami przedsi臋biorstw i nabywcami jak r贸wnie偶 koordynacj臋 w p艂aszczy藕nie podsystem贸w planowania, sterowania, realizacji i kontroli.
LOGISTYKA (uj臋cie funkcjonalno - strategiczne) - Koncepcja zarz膮dzania procesami i potencja艂em dla skoordynowanej realizacji przep艂yw贸w towarowych w skali przedsi臋biorstwa i ca艂ego uk艂adu logistycznego oraz przyporz膮dkowanych im przep艂ywom informacyjnym; (uj臋cie strukturalne organizacji przedsi臋biorstwa, zintegrowana funkcja logistyczna) - Funkcja „poprzeczna” przenikaj膮ca podstawowe funkcje dzia艂alno艣ci. Mo偶e rozci膮ga膰 si臋 poza granice przedsi臋biorstwa integruj膮c fizyczne i informacyjno-regulacyjne aspekty w ca艂ym systemie przep艂yw贸w towar贸w; (uj臋cie przedmiotowo-funkcjonalne) - Obejmuje zintegrowan膮 struktur臋 przep艂yw贸w towarowych oraz sprz臋偶onych z nimi przep艂yw贸w informacji; (uj臋cie funkcjonalne) - Wyodr臋bniony kompleks funkcji w sensie okre艣lonego subsytemu w skali przedsi臋biorstwa i ca艂ego procesu gospodarowania i rynkowej dzia艂alno艣ci; (uj臋cie instytucjonalne) - organizacja integracji logistycznych dzia艂a艅; (strategia funkcjonalna) - Strategia logistyczna rozci膮ga si臋 na jej, r贸偶ne funkcje i obszary funkcjonalne, czyli ujawnia si臋 w postaci cz膮stkowych strategii funkcjonalnych; (strategia systemowa) - Przyj臋cie systemowej orientacji na strategiczne kszta艂towanie 艂a艅cucha tworzenia warto艣ci w skali przedsi臋biorstwa; (strategia integruj膮ca) - Zasady logistycznego. my艣lenia i dzia艂ania stanowi膮 cz臋艣膰 sk艂adow膮 og贸lnej strategii przedsi臋biorstwa; (w sferze obrotu towarowego) - zintegrowany system kszta艂towania, regulowania i kontroli proces贸w fizycznego obiegu towar贸w oraz ich informacyjnych uwarunkowa艅, zmierzaj膮cy do osi膮gni臋cia mo偶liwie najkorzystniejszych relacji mi臋dzy poziomem 艣wiadczonych w tej skali us艂ug i obs艂ugi odbiorc贸w a poziomem i struktur膮 koszt贸w z tym zwi膮zanych; (orientacja efektywno艣ciowa) - Kompleksowa analiza i kszta艂towanie poziomu i struktury koszt贸w, w kt贸rej centraln膮 rol臋 odgrywa odpowiedni poziom i jako艣膰 艣wiadczonych us艂ug;
LOGISTYKA A MARKETING - Logistyka stanowi „potencja艂” i instrument strategiczny marketingu, kt贸ry wspomaga w spos贸b d艂ugofalowy przedsi臋wzi臋cia i komponenty strategii rynkowej przedsi臋biorstwa. Poziom skuteczno艣ci i oddzia艂ywania logistyki zale偶y od stopnia zintegrowania z marketingiem w przedsi臋biorstwie. Logistyka i marketing stykaj膮 si臋 na wielu poziomach. Sfer臋 tych styk贸w w przedsi臋biorstwie stanowi logistyka dystrybucji i logistyka zaopatrzenia, kt贸re tworz膮 wsp贸lnie logistyk臋 marketingow膮.
LOGISTYKA jako koncepcja zintegrowanych przep艂yw贸w towar贸w i informacji - W sensie przedmiotowo-funkcjonalnym obejmuje ona zintegrowan膮 struktur臋 przep艂yw贸w towar贸w oraz sprz臋偶onych z nimi przep艂yw贸w informacji. W ramach wspomnianej struktury i uk艂ad贸w przep艂yw贸w realizowane s膮 w spos贸b celowy r贸偶norodne funkcje i czynno艣ci o charakterze ekonomicznym, technicznym i administracyjnym. Do czynno艣ci zwi膮zanych z towarami nale偶膮: transport, magazynowanie, kompletowanie, pakowanie, sortowanie, czynno艣ci obs艂ugi nabywc贸w itp. Sfer臋 informacyjn膮 wype艂niaj膮 czynno艣ci przygotowania i przekazywania zam贸wie艅 oraz administracyjne opracowanie, przygotowanie i uruchomienie przep艂yw贸w towar贸w. Wspomniany uk艂ad i jego elementy wymagaj膮 sta艂ej koordynacji. Ta funkcja koordynacyjna i zintegrowane podej艣cie do wszystkich element贸w i proces贸w logistycznych stanowi膮 o istocie nowoczesnej koncepcji logistyki.
LOGISTYKA KONCEPCJ膭 ZARZ膭DZANIA - jej istoty nie stanowi膮 poszczeg贸lne czynno艣ci logistyczne, lecz zorientowane na zarz膮dzanie, zintegrowane kszta艂towanie wszystkich proces贸w logistycznych. Planowanie, sterowanie oraz organizacja i kontrola proces贸w logistycznych nabywaj膮 du偶ego znaczenia, gdy偶 bez tych funkcji nie jest mo偶liwe efektywne i sprawne wdro偶enie logistycznego my艣lenia i dzia艂ania w praktyce.
LOGISTYKA MARKETINGOWA - 1) zintegrowana funkcja marketingowa zorientowana na realizacj臋 jego cel贸w wyra偶aj膮ca si臋 w racjonalnym kszta艂towaniu, kierowaniu i kontrolowaniu fizycznych aspekt贸w przep艂ywu surowc贸w oraz towar贸w od producenta do sfery handlu a tak偶e przyporz膮dkowanie im przep艂yw贸w informacji. Obejmuje r贸偶norodne, wsp贸艂zale偶ne komponenty systemu logistycznego, kt贸re bezpo艣rednio wp艂ywaj膮 na kszta艂towanie i realizacj臋 cel贸w marketingowych. Trzy wymiary: metodyczno- instrumentalna: planowania, sterowania, kontroli proces贸w. strumieni towarowych i informacyjnych; funkcjonalna: komplet funkcji w skali przedsi臋biorstwa i ca艂ego procesy gospodarcze. i rynkowe; instytucjonalny: wi膮偶e si臋 z aspektem organizacyjnej integracji logistycznej dzia艂alno艣ci. 2) integruje kszta艂towane procesy planowania i sterowania oraz czynno艣ci operacyjne i rozwija si臋 jako instrument strategiczny. 3) stanowi swego rodzaju wyraz sprz臋偶enia i integracji dw贸ch koncepcji z jednej strony logistycznej jako przekrojowo zorientowanej koncepcji zarz膮dzania, a z drugiej marketingu jako rynkowo zorientowanej koncepcji zarz膮dzania w przedsi臋biorstwie; 4) istotny strategiczny instrument w procesie zdobywania przewagi konkurencyjnej na rynku.
LOGISTYKA MARKETINGOWA - wyraz sprz臋偶enia i integracji dw贸ch koncepcji zarz膮dzania, tj. logistyki jako przekrojowo (w sensie „wi膮偶膮cym”) zorientowanej na przep艂ywy koncepcji zarz膮dzania, i marketingu jako rynkowo zorientowanej koncepcji zarz膮dzania przedsi臋biorstwem (zarz膮dzania marketingowego). Obie koncepcje spotykaj膮 si臋 na najbardziej wra偶liwym miejscu jakim jest rynek, determinuj膮c strategie konkurencji przedsi臋biorstwa na rynku zbytu i zaopatrzenia. Obejmuje: logistyk臋 zaopatrzenia, logistyk臋 produkcji, logistyk臋 dystrybucji.
LOGISTYKA MARKETINGOWA (J. Krulis-Randa) - zintegrowana funkcja marketingu, zorientowana na realizacj臋 jego cel贸w, wyra偶aj膮ca si臋 w racjonalnym kszta艂towaniu, kierowaniu kontrolowania fizycznych aspekt贸w przep艂ywu surowc贸w (faza zaopatrzenia) oraz towar贸w (faza zbytu) od producenta do sfery handlu, a tak偶e przyporz膮dkowanych im przep艂yw贸w informacyjnych.
LOGISTYKA MATERIA艁OWA - obejmuje logistyk臋 zaopatrzenia i produkcji.
LOGISTYKA MIX - proces dzia艂a艅 synchronizuj膮cych i harmonizuj膮cych ze sob膮 poszczeg贸lne czynno艣ci logistyczne. Zintegrowany system podstawowych funkcji i proces贸w logistycznych na poziomie operacyjnym: obs艂uga klienta (nabywc贸w), transport, magazynowanie, kszta艂towanie zapas贸w, pakowanie, sortowanie, asortymentacja, itp.
LOGISTYKA MIX - w ramach systemowego rozpatrywania oraz kszta艂towania proces贸w i cel贸w logistycznych, tendencje do kszta艂towania po偶膮danego zwi膮zku mi臋dzy stosowanymi nak艂adami a uzyskiwanymi efektami s膮 realizowane w ramach procesu dzia艂ania systemu, kt贸ry stanowi funkcjonaln膮 cz臋艣膰 struktury systemu logistycznego. Polega ona na wzajemnym dostosowaniu oraz tworzeniu po偶膮danych uwarunkowa艅 i zwi膮zk贸w mi臋dzy czynno艣ciami logistycznymi (nak艂adami) a realizowanymi celami (efektami). Proces ten obejmuje dzia艂ania synchronizuj膮ce i harmonizuj膮ce ze sob膮 poszczeg贸lne czynno艣ci logistyczne (logistyka-mix). Sk艂adaj膮 si臋 na ni膮: zapasy (decyzje dotycz膮ce poziomu serwisu, planowanie zapotrzebowania materia艂owego), informacja (wystawianie zam贸wie艅, prognozowanie zaopatrzenia), magazynowanie i za艂adunek (lokalizacja sk艂ad贸w i magazyn贸w, podzia艂 na jednostki sprzeda偶ne i pakowanie), transport (decyzje dotycz膮ce rodzaju transportu, harmonogramowanie).
LOGISTYKA ODWROTNA - mamy tu do czynienia z b艂臋dami w produkcji (jest to cz臋艣膰 logistyki utylizacji - wadliwe funkcjonowanie systemu logistycznego).
LOGISTYKA sensie metodyczno-instrumentalnym - metoda i instrument planowania, sterowania i kontroli proces贸w, strumieni towarowych i informacyjnych.
LOGISTYKA UTYLIZACJI - obejmuje procesy przep艂ywu odwrotne (pod pr膮d).
LOGISTYKA w dystrybucji - dziedzina wiedzy zajmuj膮ca si臋 ca艂okszta艂tem czynno艣ci potrzebnych do przemieszczania materia艂贸w i surowc贸w oraz towar贸w od procesu produkcji, poprzez ogniwa obrotu towarowego, a偶 do ostatecznego konsumenta, ujmuj膮ca je w zintegrowane systemy planowania, kierowania, organizacji i kontrolowania proces贸w fizycznych obiegu towar贸w i ich informacyjnych uwarunkowa艅, w aspekcie optymalizacji realizowanych dzia艂a艅 i cel贸w.
LOGISTYKA w produkcji - dziedzina wiedzy zajmuj膮ca si臋 kszta艂towaniem optymalnych strumieni materia艂贸w i informacji zabezpieczaj膮cych procesy w skali przedsi臋biorstwa oraz bran偶y, a nawet w skali kraju, koordynuj膮ca dzia艂alno艣膰 produkcyjn膮, obejmuj膮c膮 operacje przemieszczenia (transportu) i magazynowania w uj臋ciu system贸w kompleksowych.
LOGISTYKA w sensie funkcjonalnym - wyodr臋bniony kompleks funkcji w sensie okre艣lonego subsystemu w skali przedsi臋biorstwa i ca艂ego procesu gospodarowania i rynkowej (marketingowej) dzia艂alno艣ci.
LOGISTYKA w sensie instytucjonalnym - wi膮偶e si臋 z aspektem organizacyjnej integracji logistycznych dzia艂a艅 (czynno艣ci)
LOGISTYKA W SFERZE ZAOPATRZENIA - system zajmuj膮cy si臋 pierwsz膮 faz膮 przep艂ywu d贸br, przep艂yw surowc贸w i materia艂贸w do produkcji.
艁A艃CUCH DOSTAW - powstaje w wyniku aliansu niezale偶nych partner贸w, kt贸rych ide膮 jest wsp贸艂praca pomi臋dzy uczestnikami 艂a艅cucha w celu osi膮gni臋cia przewagi konkurencyjnej. Pomi臋dzy uczestnikami 艂a艅cucha nast臋puje przep艂yw produkt贸w, informacji i pieni臋dzy. Dobrze zarz膮dzany 艂a艅cuch dostaw pozwala skr贸ci膰 czas i zwi膮zane z nim koszty cyklu dostarczania produkt贸w. Rozwini臋ty na podstawie wynik贸w przeprowadzonych bada艅 przysz艂y model logistyki (dla lat po 2000 r.) mie艣ci w sobie m.in. wykraczaj膮cy poza przedsi臋biorstwo 艂a艅cuch dostaw jako podstawowy obiekt zainteresowa艅 w modelu oraz koncepcj臋 mi臋dzyinstytucjonalnego rozwi膮zywania problem贸w jako spos贸b analizy i dzia艂ania logistycznego. 艁a艅cuch dostaw obejmuje wszystkie fazy tworzenia i dostarczania warto艣ci logistycznych - od miejsca pozyskania surowc贸w, poprzez produkcj臋, do ostatniego nabywcy w celu zaoferowania odpowiednich towar贸w we w艂a艣ciwym miejscu i czasie, we w艂a艣ciwej ilo艣ci i jako艣ci, przy uzasadnionych kosztach, z wykorzystaniem nowoczesnej technologii informacji.
艁A艃CUCH LOGISTYCZNY - analiza i kszta艂towanie problem贸w logistyki w sensie „ci膮gnionym” w wi臋kszej ilo艣ci wsp贸艂dzia艂aj膮cych przedsi臋biorstw. Zintegrowany system rozci膮gaj膮cy si臋 na poszczeg贸lne ogniwa uk艂adu rynkowego: dostawcy, zaopatrzenie, produkcja, dystrybucja, nabywcy. Przedsi臋biorstwa obecnie w coraz wi臋kszym stopniu koncentruj膮 si臋, a raczej s膮 zmuszone do koncentrowania si臋 na zarz膮dzaniu procesami w skali ca艂ego przedsi臋biorstwa i na powi膮zaniach z innymi przedsi臋biorstwami, a nie zarz膮dzanie poszczeg贸lnymi czynno艣ciami, sferami dzia艂alno艣ci (np. zaopatrzenie, produkcja itp.), rodzajami koszt贸w i miejscami ich powstawania itp. Takim zintegrowanym procesem jest w艂a艣nie 艂a艅cuch logistyczny, sk艂adaj膮cy si臋 z proces贸w cz膮stkowych, np. proces realizacji zam贸wie艅, proces obs艂ugi klienta, proces magazynowania i gospodarowania zapasami, proces przygotowania realizacji produktu, proces uzgadniania cel贸w i kszta艂towania system贸w przep艂yw贸w itp.
艁A艃CUCH PODA呕Y - to sie膰 wzajemnie ze sob膮 powi膮zanych organizacji zaanga偶owanych w r贸偶ne procesy i dzia艂ania, kt贸rych celem jest dostarczenie ostatecznemu odbiorcy pe艂nej oferty produkt贸w i us艂ug.
艁A艃CUCH TRNSPORTOWY - nast臋pstwo powi膮zanych ze sob膮 technicznie i organizacyjnie proces贸w, w kt贸rych osoby lub towary s膮 przemieszczane z jednego 藕r贸d艂a do jednego celu.
艁A艃CUCH TRNSPORTOWY JEDNOCZ艁ONOWY - punkt dostawy i odbioru po艂膮czone s膮 ze sob膮 bezpo艣rednio, bez zmian 艣rodka transportu.
艁A艃CUCH TRNSPORTOWY WIELOCZ艁ONOWY - (transport 艂amany lub kombinowany) zachodzi zmiana 艣rodka transportowego.
艁A艃CUCH WARTO艢CI (Kotler s. 39, Blaik s.131) - jest narz臋dziem rozpoznawania sposob贸w tworzenia wi臋kszej warto艣ci dla klienta, obejmuje 9 strategicznie istotnych dzia艂a艅, kt贸re tworz膮 warto艣膰 i koszt w konkretnym rodzaju dzia艂alno艣ci gospodarczej. Zbi贸r ten sk艂ada si臋 z: 5 dzia艂a艅 pierwotnych (dostarczanie surowc贸w do firmy, przetwarzanie ich, przekazywanie ich na rynek w nowej formie, handlowanie nimi oraz 艣wiadczenie nowych us艂ug) i 4 wspieraj膮cych, kt贸re przejawiaj膮 si臋 w dzia艂aniach pierwotnych.
MARKETING-MIX - to zbi贸r narz臋dzi marketingowych, kt贸re przedsi臋biorstwo stosuje w celu realizacji zamierzonych cel贸w marketingowych na docelowym rynku dzia艂ania. Mo偶na wyr贸偶ni膰 bardzo wiele narz臋dzi marketingu-mix, np. 4P: Produkt, Cena, Dystrybucja, Promocja.
METODA - 艣wiadomie stosowany, uporz膮dkowany i sprawdzony co do swej skuteczno艣ci spos贸b dzia艂ania.
MISJA LOGISTYCZNA - koncepcja bazuj膮ca na identyfikacji grup nabywc贸w i cz臋艣ci rynku, kt贸re b臋d膮 obs艂ugiwane przez serwis logistyczny o jednolitym standardzie. Obejmuje ona wiele segment贸w rynku.
OBROTU TOWAROWEGO STRUKTURA FUNKCJI w uj臋ciu szczeg贸艂owym: 1) dostosowanie produkcji do istniej膮cej i potencjalnej pojemno艣ci rynku (potrzeb spo艂ecznych), 2) czynna, organizatorska rola w planowaniu i inicjowaniu produkcji, 3) kszta艂towanie potrzeb, preferencji i popytu konsument贸w i u偶ytkownik贸w, 4) kszta艂towanie systemu informacji rynkowej dla nabywc贸w i producent贸w, 5) aktywna rola w dziedzinie polityki cen, 6) skracanie czasu realizacji masy towarowej i przyspieszenie ca艂ego procesu reprodukcji, 7) zmniejszenie nak艂ad贸w zwi膮zanych z procesem realizacji towar贸w, 8) transformacja form warto艣ci, 9) przemieszczanie towar贸w, 10) magazynowanie i przechowywanie towar贸w, 11) organizacja procesu zakupu i sprzeda偶y towar贸w.
OBR脫T TOWAROWY (Blaik) - obr贸t towarowy jest poj臋ciem szerszym ni偶 handel, gdy偶 w przeciwie艅stwie do handlu wyst臋puje ju偶 wtedy, gdy jednostki gospodarcze wymieniaj膮 swoje produkty bezpo艣rednio mi臋dzy sob膮 (wymiana naturalna). Poj臋cie obrotu towarowego obejmuje nast臋puj膮ce formy wymiany towarowej: 1) wymiana naturalna produkt贸w pracy ludzkiej i us艂ug (prosta wymiana towarowa); 2) cyrkulacja towarowa, czyli wymiana za po艣rednictwem pieni膮dza: a) prosta cyrkulacja towarowa (obr贸t towarowy mi臋dzy producentami) - zbyt i zaopatrzenie materia艂owo-techniczne produkcji, b) rozwini臋ta cyrkulacja towarowo-pieni臋偶na, czyli handel w 艣cis艂ym tego s艂owa znaczeniu: hurt, detal, skup itp.
OBR脫T TOWAROWY (uj臋cie systemowe) (Blaik) - sfera wi臋zi ekonomicznych w systemie gospodarczym, akcentuj膮ca przede wszystkim wyst臋powanie funkcjonalnych zale偶no艣ci mi臋dzy podmiotami gospodarczymi - uczestnikami obrotu towarowego. Istniej膮 funkcje obrotu towarowego nie zwi膮zane bezpo艣rednio z procesem przemieszczania towar贸w (przebiegi informacyjne). W 艣wietle og贸lnej definicji obr贸t towarowy to zbi贸r celowo dobranych element贸w, realizuj膮cych okre艣lone funkcje, a wi臋c charakteryzuj膮cych si臋 celowym i zorientowanym dzia艂aniem.
OBS艁UGA DOSTAW (Pfol) - us艂ugi logistyczne to us艂ugi 艣wiadczone w zwi膮zku z zaopatrzeniem przedsi臋biorstwa w materia艂y: obs艂uga zaopatrzeniowa lub wysy艂kowa towar贸w do klienta, obs艂uga dostawcza - na kt贸r膮 sk艂adaj膮 si臋 czas, niezawodno艣膰 (pewno艣膰 terminow膮), jako艣膰, elastyczno艣膰 dostawy.
OBS艁UGA KLIENTA - zintegrowane zarz膮dzanie dzia艂aniami logistycznymi w celu osi膮gni臋cia niezb臋dnego poziomu zadowolenia klienta przy mo偶liwie najni偶szych kosztach globalnych. Jest to swoista suma netto wszystkich dzia艂a艅 netto. Logistyczna obs艂uga klienta mo偶e tak偶e oznacza膰 dost臋pno艣膰 towar贸w w sk艂adzie przedsi臋biorstwa, a tak偶e minimalizacj臋 szk贸d i strat w czasie dostawy lub reakcj臋 dostawcy na skargi klienta. Og贸lnie obs艂uga klienta oznacza zdolno艣膰 systemu logistycznego przedsi臋biorstwa do zaspokojenia potrzeb klient贸w pod wzgl臋dem czasu, niezawodno艣ci, komunikacji i wygody.
OBS艁UGA KLIENTA (Christofera) - element przed transakcj膮; to program lub strategia firmy obejmuj膮ca sfer臋 obs艂ugi klienta, pisemne deklaracje dotycz膮ce standard贸w odpowiedniej struktury firmy i elastyczno艣ci systemu.
OPTIMUM - osi膮gni臋cie najlepszego i najkorzystniejszego stanu przedmiotu, posiadania, relacji koszt贸w dzia艂ania do jego wynik贸w itp.; korzy艣膰 optymalna nie zawsze jest tym samym co korzy艣膰 maksymalna.
OPTYMALIZACJA - proces poszukiwania najlepszego (optymalnego) rozwi膮zania problemu, metody post臋powania itp. Optymalizacji mo偶na dokonywa膰 ze wzgl臋du na jedno wybrane kryterium oceny (o. jednokryterialna) lub okre艣lony zbi贸r kryteri贸w (o. wielokryterialna).
ORGANIZOWANIE: 1) proces porz膮dkowania czego艣, 艂膮czenia cz臋艣ci w harmonijn膮, funkcjonuj膮c膮 ca艂o艣膰; 2) funkcja kierownicza polegaj膮ca na koordynowaniu dzia艂a艅 zbiorowych lub zespo艂owych; 3) projektowanie i tworzenie struktur organizacyjnych.
PLANOWANIE - organizowanie rozwoju gospodarczego na podstawie sp贸jnej i mo偶liwie optymalnej struktury cel贸w i odpowiadaj膮cych im 艣rodk贸w dzia艂ania. Stosuj膮c techniki prognozowania (鈫prognoza gospodarcza) i programowanie w d膮偶eniu do osi膮gni臋cia po偶膮danych wynik贸w ekonomicznych, odnosi si臋 ono zar贸wno do dzia艂alno艣ci przedsi臋biorstwa, instytucji publicznej, jak i nawet pojedynczej jednostki. W praktyce termin ten u偶ywany jest przede wszystkim do okre艣lania zbioru czynno艣ci polegaj膮cych na 艣wiadomym organizowaniu rozwoju ekonomicznego w skali ca艂ego kraju.
PODATNO艢膯 TRANSPORTOWA 艁ADUNKU - stopie艅 odporno艣ci na warunki i skutki transportu, wynikaj膮ca z cech przewo偶onego produktu .Mamy podatno艣膰: naturaln膮 - wynika z fizycznych, chemicznych oraz biologicznych cech i w艂a艣ciwo艣ci przewo偶onych produkt贸w, techniczn膮 - odporno艣膰 na warunki i skutki przemieszczania wynikaj膮ce z wielko艣ci, kszta艂tu i przestrzenno艣ci przewo偶onych produkt贸w, ekonomiczn膮 - okre艣lana przez warto艣膰 wi臋ksza warto艣膰 ma wp艂yw na zmniejszenie podatno艣ci ekonom 艂adunk贸w gdy偶 wymagaj膮 one troskliwszej opieki.
POPYT (uj臋cie marketingowe) - rozmiary ustalonych, na podstawie badania rynku, potrzeb posiadaj膮cych pokrycie w zasobach pieni臋偶nych.
POTENCJA艁 KORZY艢CI (osi膮ganych w sferze konkurencji) - Tworzenie przes艂anek umo偶liwiaj膮cych zr贸偶nicowanie i zaoferowanie tworzonych system贸w warto艣ci w spos贸b korzystniejszy od konkurent贸w; (jako potencja艂 efektywno艣ci i sprawno艣ci procesu) - Tworzenie warto艣ci, kt贸re urealniaj膮 si臋 w zdolno艣ciach i mo偶liwo艣ciach redukcji koszt贸w oraz wzrostu wydajno艣ci; (oferowanych przez przedsi臋biorstwa) - Realizacja dodatkowych korzy艣ci dla odbiorcy w postaci odpowiedniego poziomu i jako艣ci obs艂ugi, elastyczno艣ci i szybko艣ci dostaw.
POTENCJA艁Y EFEKTYWNO艢CI - Kompleksowa struktura rzeczywistych i potencjalnych przes艂anek kreowania i realizacji efekt贸w. W ramach kryteri贸w i cel贸w zarz膮dzania istotne jest kreowanie i rozw贸j w kierunku zagwarantowania d艂ugofalowego wzrostu efektywno艣ci. Podstaw膮 tego zadania jest rozbudowa i wzbogacanie realnych przes艂anek oraz element贸w struktury istniej膮cego potencja艂u logistycznego.
POTENCJA艁Y EFEKTYWNO艢CI LOGISTYKI - wyodr臋bniamy trzy podstawowe potencja艂y efektywno艣ci: 1) logistyczny potencja艂 jako podstawa sprawnego procesu tworzenia i transformacji warto艣ci, 2) logistyczny potencja艂 tworzenia warto艣ci i korzy艣ci dla klient贸w, 3) logistyczny potencja艂 korzy艣ci osi膮ganych w sferze konkurencji.
POTENCJA艁Y SUKCESU - rozumie si臋 jako og贸ln膮 struktur臋 specyficznych w sensie produktowo - rynkowym przes艂anek, istotnych dla sukcesu przedsi臋biorstwa. Chodzi o 艣wiadome d膮偶enie do osi膮gni臋cia przez przedsi臋biorstwo warunk贸w zapewniaj膮cych przewag臋 nad konkurentem. Przedstawiaj膮 szczeg贸lne zdolno艣ci i gotowo艣膰 przedsi臋biorstwa do realizacji okre艣lonych cel贸w w spos贸b efektywniejszy od jego konkurent贸w.
POZIOM OBS艁UGI - determinuj膮 go nast臋puj膮ce czynniki: respektowanie termin贸w, wzrost konkurencyjno艣ci w zakresie warunk贸w dostaw, rozw贸j wymiany informatycznej zwi膮zanej z obs艂ug膮 oraz realizacja dostaw o czasie kr贸tszym ni偶 konkurencja.
PREFERENCJE KLIENT脫W (Kotler) - stopie艅 u偶yteczno艣ci przypisywany przez konsument贸w r贸偶nym poziomom atrybut贸w produktu. Preferencje mog膮 dotyczy膰 np. wzoru opakowania, marki, ceny, gwarancji itp.
PROCES - pasmo po艂膮czonych ze sob膮 dzia艂a艅 lub zdarze艅 zachodz膮cych w czasie. Po艂膮czone pasma dzia艂a艅 ludzi i maszyn, zmierzaj膮ce do wytworzenia jakiego艣 dobra nazywane s膮 procesami technologicznymi; przyczynowo-skutkowe pasma zdarze艅 gospodarczych to procesy ekonomiczne. Zobacz CZYNNO艢膯
PROCES (Blaik) - czynno艣ci s艂u偶膮ce realizacji zada艅; zintegrowane uk艂ady czynno艣ci s艂u偶膮ce realizacji zada艅.
PROCES DZIA艁ANIA SYSTEMOWEGO - Funkcjonalna cz臋艣膰 sk艂adowa struktury systemu logistycznego polegaj膮ca na wzajemnych dostosowaniach oraz tworzeniu po偶膮danych uwarunkowa艅 zwi膮zk贸w mi臋dzy czynno艣ciami logistycznymi (nak艂ady) i realizowanymi celami (efektami).
PROCES KSZTA艁TOWANIA EFEKTYWNO艢CI - istot膮 procesu jest synchronizacja dzia艂ania poszczeg贸lnych komponent贸w logistyki oraz tworzenie po偶膮danych uwarunkowa艅 i zwi膮zk贸w mi臋dzy czynno艣ciami logistycznymi i realizowanymi celami. Proces ten mo偶na traktowa膰 jako okre艣lon膮 orientacj臋 zarz膮dzania w skali przedsi臋biorstwa. Oznacza to potrzeb臋 dynamicznego ujmowania formu艂y efektywno艣ci w systemie logistycznym, w kt贸rej istotn膮 determinant膮 s膮 ci膮g艂e procesy zarz膮dcze i proces transformacji.
PROCES ZARZ膭DZANIA - zintegrowany zesp贸艂 czynno艣ci.
PRODUKT
PRODUKT - nale偶y traktowa膰 w najszerszym tego s艂owa znaczeniu, rozumuj膮c przeze艅 zar贸wno towar jak i us艂ug臋. Jako element marketingu jest agregatem pewnych w艂a艣ciwo艣ci. Podstawowym elementem tych w艂a艣ciwo艣ci s膮 funkcje podstawowe produktu. Funkcje te s膮 odzwierciedleniem relacji zachodz膮cych mi臋dzy produktem a celem, kt贸remu on s艂u偶y i kt贸ry uzasadnia jego istnienie. Relacje mi臋dzy produktem a celem, kt贸remu on s艂u偶y, decyduj膮 o funkcjonalno艣ci produktu. Elementem podstawowych funkcji produktu s膮 dwie jego cechy: funkcjonalno艣膰 i wydajno艣膰.
PRODUKT LOGISTYCZNY - jest to towar b臋d膮cy przedmiotem przep艂ywu w kanale logistycznym z fizycznego i ekonomicznego punktu widzenia.
PRODUKT OCZEKIWANY - jest to zbi贸r cech i warunk贸w jakich oczekuje nabywca decyduj膮cy si臋 kupi膰 dany produkt.
PRODUKT PODSTAWOWY PO呕YTEK - to podstawowa us艂uga lub korzy艣膰 kt贸r膮 nabywca w rzeczywisto艣ci kupuje.
PRODUKT POTENCJALNY - to wszelkie ulepszenia i przekszta艂cenia jakim ostatecznie mo偶e podlega膰 produkt w przysz艂o艣ci.
PRODUKT ULEPSZONY - to taki kt贸ry oferuje dodatkowe us艂ugi lub korzy艣ci, wyr贸偶niaj膮ce go od oferty konkurencyjnej.
PRODUKT W FORMIE PODSTAWOWEJ - typowa wersja produktu.
PRODUKTYWNO艢膯 (Blaik) - wydajno艣膰 zaanga偶owanych czynnik贸w produkcji.
PRZEBIEGI TOWAROWE (Blaik) - obr贸t towarowy 鈮 przebiegi towarowe. Uk艂ad przep艂yw贸w towarowych z produkcji do konsumpcji oraz przep艂yw贸w informacji, podporz膮dkowanych realizacji proces贸w przemieszczania towar贸w. Jest to zesp贸艂 dzia艂a艅 i funkcji zwi膮zanych z procesem przemieszczania masy towarowej z produkcji do sfery konsumpcji lub sfery zu偶ycia produkcyjnego (od pierwszego miejsca produkcji do ostatniego nabywcy) oraz rozwi膮za艅 instytucjonalnych umo偶liwiaj膮cych realizacj臋 tych funkcji. Obr贸t towarowy wyra偶a si臋 m.in. przebiegami towarowymi, te jednak nie stanowi膮 i nie wyczerpuj膮 jego istoty.
PRZEDSI臉BIORSTWO - System zachowa艅, w kt贸rym elementy s膮 powi膮zane prze procesy transformacji.
PRZEP艁YWY LOGISTYCZNE (Wojciechowski) - mog膮 by膰:1) liniowe (proste), jedno- lub wielostopniowe, ca艂kowicie niezale偶ne od przep艂ywu innych d贸br, gdy偶 bez wzgl臋du na liczb臋 ogniw, przep艂yw tego towaru nie jest zale偶ny od przep艂ywu innych towar贸w, 2) logistyczne przep艂ywy kombinowane (z艂o偶one), zale偶ne od jednoczesnych przep艂yw贸w innych d贸br i wymagaj膮cych ich wzajemnej synchronizacji.
PRZEP艁YWY REALNE - logistyka w sensie przedmiotowo-strukturalnym obejmuje zintegrowan膮 struktur臋 przep艂yw贸w towar贸w oraz sprz臋偶onych z nimi przep艂yw贸w informacji. Sfer臋 przep艂yw贸w towar贸w (przep艂ywy realne) wype艂niaj膮 czynno艣ci zwi膮zane z towarami, czyli transport, magazynowanie, kompletowanie, pakowanie, sterowanie, czynno艣ci obs艂ugi itd.
RACJONALIZACJA - wszelkie metody i techniki zmierzaj膮ce do osi膮gni臋cia mo偶liwie najkorzystniejszych wynik贸w, przy mo偶liwie najni偶szych kosztach (nak艂adach czasu, energii, surowc贸w, pracy ludzkiej itp.).
RACJONALIZACJA CA艁KOWITYCH KOSZT脫W LOGISTY - Analiza i kszta艂towanie obejmuj膮ce wszystkie koszty powstaj膮ce w procesie fizycznego obiegu towar贸w, traktowane jako ca艂o艣膰 charakteryzuj膮ca si臋 okre艣lon膮, elastyczn膮 struktur膮.
RACJONALIZACJA STRUKTURY KOSZT脫W - Jest w艂a艣ciw膮 struktur膮 mi臋dzy efektami a kosztami. Najbardziej optymalne dostosowanie efekt贸w do koszt贸w.
REENGINEERING - jest fundamentaln膮 zmian膮 sposobu my艣lenia i radykaln膮 zmian膮 ca艂ego systemu prowadzenia biznesu poprzez zmiany proces贸w biznesowych, zakres贸w obowi膮zk贸w, struktury organizacyjnej, system贸w zarz膮dzania i kontroli dla osi膮gni臋cia znacz膮cych efekt贸w kosztowych, jako艣ciowych i czasowych. Opiera si臋 na 4 etapach powstawania: 1) Wyb贸r i zrozumienie procesu do rekonstrukcji 2) wyznaczenie „gospodarza” procesu i utworzenie zespo艂u roboczego 3) rekonstrukcja procesu 4) wprowadzenie rekonstrukcji do praktyki.
RENTOWNO艢膯 - osi膮ganie nadwy偶ek przychod贸w nad poniesionymi kosztami prowadzenia danej dzia艂alno艣ci gosp. Mierzy si臋 j膮 wska藕nikami rentowno艣ci, kt贸re s膮 wielko艣ciami pokazuj膮cymi stosunek osi膮gni臋tego zysku do dochodu lub stosunek zysku do poniesionych koszt贸w.
RYNEK (uj臋cie podmiotowe) - jego elementami s膮: sprzedawcy, nabywcy, pa艅stwo (uczestnik lub arbiter gry).
RYNEK (uj臋cie przedmiotowe) - jego elementami s膮: popyt, poda偶, cena.
RYNEK DOCELOWY (Blaik) - jest to cz臋艣膰 kwalifikowanego rynku dost臋pnego, na kt贸rej przedsi臋biorstwo chce zaistnie膰. Okre艣lony kr膮g nabywc贸w ju偶 znanych, kt贸rych popyt planuje si臋 zaspokoi膰, kieruj膮c do nich okre艣lone produkty lub programy marketingowe.
RYNEK EFEKTYWNY - tworzenie liberalnej koncepcji tzn. swobodnego przep艂ywu kapita艂u. To rynek r贸wnej informacji dla wszystkich. Aby zapewni膰 wysok膮 efektywno艣膰 rynk贸w potrzebna jest: wysoka cz臋stotliwo艣膰 obrotu, znaczna liczba uczestnik贸w.
RYNEK PRZEDSI臉BIORSTW - sk艂ada si臋 ze wszystkich jednostek gospodarczych i organizacji, kt贸re nabywaj膮 dobra i us艂ugi by wykorzysta膰 je do produkcji innych produkt贸w lub us艂ug. Rynek ten obejmuje r贸偶ne dzia艂y gospodarki: le艣nictwo, budownictwo, bankowo艣膰 itd.
RYNEK PRZEDSI臉BIORSTWA - zbi贸r aktualnych lub potencjalnych kupuj膮cych dany produkt wraz z uwarunkowaniami.
SEGMENTACJA RYNKU - to podzia艂 rynku wg okre艣lonego kryterium na jednorodne grupy konsument贸w (segmenty rynku), kt贸re wyznaczaj膮 dla przedsi臋biorstwa obszar dzia艂ania i stanowi膮 punkt odniesienia przy formu艂owaniu programu tego dzia艂ania. Kryteria segmentacji rynku odnosz膮ce si臋 do konsumenta: 1) spo艂eczno-ekonomiczne - doch贸d, zaw贸d, wykszta艂cenie, miejsce zamieszkania; 2) demograficzne - wiek, p艂e膰, status rodzinny, narodowo艣膰; 3) psychograficzne - styl 偶ycia, aktywno艣膰, zainteresowania, opinie. Kryteria segmentacji rynku odnosz膮ce si臋 do produktu: 1) wzorce konsumpcji - cz臋stotliwo艣膰 u偶ycia, lojalno艣膰 wobec marki produktu; 2) warunki zakupu - rodzaj sklepu, czas zakupu, impuls, okazje, cz臋stotliwo艣膰 zakupu; 3) oferowane korzy艣ci - wiedza konsumenta o produkcie, postrzeganie korzy艣ci, predyspozycje konsument贸w.
SEGMENTACJA RYNKU (uj臋cie logistyczne) (Blaik s.169) - ma dla logistyki 2 r贸偶ne, lecz 艣ci艣le powi膮zane znaczenia. W pierwszym znaczeniu chodzi o logistyczn膮 segmentacj臋 rynku w znaczeniu identyfikacji grup klient贸w o podobnych upodobaniach i oczekiwaniach w zakresie 艣wiadcze艅 logistycznych. W drugim znaczeniu segmentacja odnosi si臋 do wewn臋trznych organizacyjno-strukturalnych aspekt贸w systemu logistyki, ujawniaj膮cych si臋 w postaci tworzenia w przedsi臋biorstwie sfer odpowiedzialno艣ci maj膮cych na celu integracj臋 wszystkich czynno艣ci zwi膮zanych z danym segmentem logistycznym.
SIM (System Informacji Marketingowych) - sformalizowany i powi膮zany wewn臋trznie zesp贸艂 os贸b, urz膮dze艅 i oraz procedur stworzony w celu zapewnienia uporz膮dkowanego dop艂ywu trafnych informacji ze 藕r贸de艂 zar贸wno wewn臋trznych, jak i zewn臋trznych na potrzeby podejmowania decyzji marketingowych. Jest cz臋sto elementem systemu informowania kierownictwa. Istnienie SIM dyscyplinuje przep艂ywy informacji miedzy dzia艂ami przedsi臋biorstwa i os艂abia powi膮zania nieformalne w tym zakresie. Sk艂ada si臋 z 4 element贸w: informacji operatywnej, bada艅 marketingowych, wywiad贸w i systemu analitycznego marketingu. Dzi臋ki SIM s膮 realizowane korzy艣ci skali w odniesieniu do zasob贸w informacyjnych przedsi臋biorstwa. Dane mog膮 by膰 przydatne w r贸偶nych uk艂adach analitycznych dla wielu kom贸rek organizacyjnych.
SK艁AD - s艂u偶y jako punkt docelowy du偶ych przesy艂ek oraz punkt powstania w ich miejsce mniejszych przesy艂ek.
SK艁ADOWANIE - podwy偶sza u偶yteczno艣膰 towar贸w poprzez popraw臋 ich dost臋pno艣ci w czasie dla ewentualnych klient贸w.
SPRAWNO艢膯 (Blaik) - wi膮偶e si臋 z osi膮gni臋ciem jednostkowych cel贸w uczestnik贸w danego systemu organizacyjnego. Baruard proponuje u偶ywa膰 to poj臋cie, gdy og贸lnie za艂o偶ony cel nie zosta艂 zrealizowany, a zrealizowane zosta艂y preferencje jednostkowe nie b臋d膮ce bezpo艣rednim 藕r贸d艂em dzia艂ania. Sprawne dzia艂anie realizuje preferencje i motywy jednostkowe. Natomiast efektywne dzia艂ania prowadz膮 do osi膮gni臋cia celu z艂o偶onego systemu spo艂eczno-gospodarczego.
STEROWANIE - wszelkie celowe oddzia艂ywanie jednego systemu na inny w celu otrzymania takich zmian przebiegu procesu zachodz膮cego w przedmiocie sterowania lub stanu sterowanego systemu w danej chwili, kt贸re uwa偶a si臋 za po偶膮dane. Jest to wi臋c proces decyzyjny oparty na informacji pocz膮tkowej oraz na informacji roboczej uzyskiwanej w trakcie procesu sterowania.
STOSUNKI RYNKOWE - s膮 to elementarne negocjacje miedzy potencjalnymi a rzeczywistymi elementami stosunk贸w rynkowych (podmioty, przedmioty, sprz臋偶enia o charakterze informacyjnym). S膮 istot膮 rynku.
STOSUNKI WYMIENNE - ich wynikiem jest uzyskanie po偶膮danego produktu od innej osoby przez zaoferowanie co艣 w zamian.
STRATEGIA - pewien plan dzia艂ania organizacji zwi膮zany z jej obecn膮 i przysz艂膮 pozycj膮 w otoczeniu oraz trwa艂y i sp贸jny spos贸b dzia艂ania. Podstawowe elementy strategii to: cele strategiczne - okre艣laj膮 kierunek w kt贸rym firma zmierza, okre艣laj膮 ramy plan贸w strategicznych, domena dzia艂ania - wskazuje jaki produkt i na jakich rynkach firma zamierza dzia艂a膰, spos贸b zdobywania przewagi konkurencyjnej - to niska cena, dobra jako艣膰, wyj膮tkowe cechy produktu, lokalizacja, szybko艣膰 dostawy i marka, strategia funkcjonalna - to konkretyzacja strategii og贸lnej na polu produkcji, marketingu, logistyki i finans贸w.
STRATEGIA MARKETINGOWA - obejmuje dwa elementy: wybrany rynek na kt贸rym ma dzia艂a膰, oraz dostosowany do tego rynku marketing mix.
STRATEGIA MARKETINGOWA - to reakcja na zadania stoj膮ce przed przedsi臋biorstwem w sferze produkcji i sprzeda偶y jego wyrob贸w, a tak偶e (po艣rednio) na „k艂opoty” zwi膮zane z wygospodarowaniem zysku pozwalaj膮cego na dynamiczny rozw贸j lub utrzymanie pozycji rynkowej. Nie oznacza to, 偶e strategia marketingowa ma by膰 opracowywana tylko w sytuacjach zagro偶e艅. Jest ona potrzebna w ka偶dej sytuacji. Jest r贸wnie偶 bardzo wa偶ne, aby by艂a ona traktowana jako cz臋艣膰 og贸lnej strategii rozwojowej przedsi臋biorstwa. Strategia powstaje w wyniku odpowiedzi na stawiane sobie pytanie: jakie cele sobie stawiamy i co trzeba zrobi膰, aby je osi膮gn膮膰? Nale偶y r贸wnie偶 pami臋ta膰, 偶e w konkretnej sytuacji i konkretnym przedsi臋biorstwie mog膮 istnie膰 r贸偶ne cele po艣rednie, ale zawsze prowadz膮 one do celu g艂贸wnego (ko艅cowego) - maksymalizacja zysku. Najcz臋艣ciej przyjmuje si臋, 偶e w wyniku ukszta艂towania cel贸w i instrument贸w ich realizacji powstaj膮 strategie: 1) rozwoju - ukierunkowane na uzyskanie wzrostu produkcji, sprzeda偶y, inwestycji - a wi臋c i zysku oraz pozycji rynkowej (s. ekspansywna), 2) zachowania osi膮gni臋tej pozycji i jej utrzymania lub ograniczenia, 3) selektywnego rozwoju, a wi臋c rozwoju okre艣lonych produkt贸w lub kierunk贸w dzia艂ania przedsi臋biorstwa i wycofywania si臋 z innych. Te 3 rodzaje strategii - nazwane normatywnymi - stanowi膮 pewien wzorzec, kt贸ry w praktyce mo偶e by膰 modyfikowany i dostosowywany do specyfiki i sytuacji konkretnej firmy. Om贸wiona klasyfikacja strategii ma 3 zasadnicze zalety: jest prosta, uwzgl臋dnia wyra藕nie i zarysowuje granice miedzy poszczeg贸lnymi rodzajami strategii, jest dostosowana tak偶e do sytuacji wyst臋puj膮cych na rynku 艣rodk贸w produkcji.
STRATEGIA MARKETINGOWA (E.J.McCarthy) - plan marketingu niezb臋dny do racjonalnego dzia艂ania na rynku.
STRATEGIA MARKETINGOWA (P.Kotler) - wyb贸r cel贸w, rodzaj贸w zasad czy regu艂, kt贸re w okre艣lonym czasie nadaj膮 kierunek marketingowym dzia艂aniom przedsi臋biorstwa, wyznaczaj膮c rozmiary, kombinuje i alokuje 艣rodki w zale偶no艣ci od zmieniaj膮cej si臋 sytuacji rynkowej.
STRATEGIA MARKETINGOWA (T.Kramer)- stanowi zestaw dzia艂a艅, za pomoc膮 kt贸rych przedsi臋biorstwo osi膮ga swoje d艂ugofalowe cele rynkowe.
STRATEGIA MARKETINGOWA (呕urawik) - obejmuje wyb贸r docelowego rynku oraz interesant贸w marketingu mix (4P),kt贸rymi s膮 produkt, promocja, polityka cenowa i dystrybucja. W marketingu strategicznym przyjmuje si臋, 偶e zasadniczym otoczeniem jest rynek, na kt贸rym firma dzi臋ki podej艣ciu strategicznemu mo偶e skutecznie dzia艂a膰.
STRATEGIA MARKRTINGOWA (M.Strzy偶ewska) - koncepcja funkcjonowania organizacji w d艂ugim okresie, zawieraj膮ca zoperacjonalizowane g艂贸wne cele i sposoby dzia艂ania, przy respektowaniu przyj臋tych w firmie warto艣ci i zasad estetycznych.
STRATEGIA PRZEDSI臉BIORSTWA (K.von Clausewitz) - zbi贸r dzia艂a艅 prowadz膮cych do spe艂nienia planu wojennego zawieraj膮cego projekty poszczeg贸lnych kampanii a w ich ramach bitew.
STRATEGIA PRZEDSI臉BIORSTWA (McKinsey) - koncepcja funkcjonowania organizacji w d艂u偶szym okresie, zawieraj膮ca zoperacjonalizowane g艂贸wne cele, sposoby dzia艂ania i regu艂y zachowania.
STRATEGICZNA JEDNOSTKA BIZNESU - to kombinacja produktowo-rynkowa. Oznacza to, 偶e warto艣膰 jest niesiona przez produkt i zachodzi na rynku w znaczeniu podmiotowym i przedmiotowym. Cechy SJB to cecha zarz膮dcza, konkurencja, pojedynczy biznes lub zbi贸r blisko powi膮zanych biznes贸w. Procesy SJB to utworzenie SJB w ramach przedsi臋biorstwa, okre艣lenie misji biznes贸w, sformalizowanie czyli okre艣lenie strategii funkcji, bud偶etowanie. Celem stworzenia SJB jest: zdobycie wi臋kszego udzia艂u w rynku, rozszerzenie rynku lub wej艣cie na nowy, elastyczno艣膰 na potrzeby klient贸w, d膮偶enie do wi臋kszej efektywno艣ci w wyniku konkurowania SJB.
STRATEGICZNA ORIENTACJA LOGISTYKI - Mo偶e znale藕膰 wyraz w d艂ugofalowym kreowaniu i kszta艂towaniu struktur sieci logistycznych i realizowania w tej sieci proces贸w transformacji przep艂yw贸w towarowych i informacyjnych. W drugim wypadku orientacja strategiczna mo偶e ujawni膰 si臋 w podejmowaniu decyzji, kt贸re okre艣laj膮 i zabezpieczaj膮 istotna rol臋 logistyki w kontek艣cie zarz膮dzaj膮cych zmian na rynku traktuj膮c j膮 tym samym jako strategiczny komponent instrumentu w dzia艂alno艣ci konkurencji.
STRATEGICZNE DECYZJE - Obejmuj膮 kszta艂towanie zintegrowanych struktur logistycznych w przedsi臋biorstwach oraz okre艣lenie odpowiedniej strategii logistyczno - marketingowej.
STRATEGICZNE DECYZJE w sferze logistyczno - marketingowej - Mog膮 dotyczy膰 dw贸ch istotnych obszar贸w dzia艂ania tj. d艂ugofalowego kreowania i kszta艂towania zintegrowania struktur sieci logistyczno - marketingowych oraz ustalenia odpowiednich strategii logistyczno - marketingowych .W drugim wypadku orientacja strategiczna ujawnia si臋 w podejmowaniu decyzji, kt贸re okre艣laj膮 istotna rol臋 logistyki w kontek艣cie zachodz膮cych zmian na rynku, traktuj膮c j膮 tym samym jako strategiczny komponent dzia艂alno艣ci konkurencyjnej.
STRATEGICZNE JEDNOSTKI ORGANIZACYJNE - s膮 wyodr臋bnionymi cz臋艣ciami organizacji, maj膮 zidentyfikowanych konkurent贸w, dzia艂aj膮 na zewn臋trznych rynkach i maj膮 w艂asne strategiczne dzia艂ania. Cechy: 1. posiada w艂asne kierownictwo - cecha zarz膮dcza, 2. posiada swoich konkurent贸w - mo偶e to by膰 inna SBJ, 3. jest to pojedynczy biznes lub biznes贸w blisko powi膮zanych.
STRATEGICZNE ZARZ膭DZANIE LOGISTYCZNE - Proces podejmowania decyzji i kszta艂towania systemu logistycznego i ca艂ego przedsi臋biorstwa na przysz艂e dzia艂ania d艂ugofalowe i potencjalne efekty i korzy艣ci.
STRATEGIE LOGISTYCZNE - s膮 one osadzone i mieszcz膮 si臋 w obszarze dzia艂ania trzech podstawowych komponent贸w, tj. produkt - rynek - proces, w obr臋bie kt贸rych mo偶na wyr贸偶ni膰 wiele instrument贸w i koncepcji marketingowych, kt贸re nie tylko przenikaj膮 sfer臋 logistyki, ale tak偶e wspomagaj膮 podejmowanie podstawowych decyzji strategicznych.
STRUKTURA CEL脫W LOGISTYKI - 1) kreowanie poda偶y odpowiednich rozwi膮za艅 problemowych zwi膮zanych z potrzebami i preferencjami aktualnych i potencjalnych klient贸w w logistycznych segmentach rynku, 2) zaoferowanie klientom w艂a艣ciwych produkt贸w i informacji, 3) osi膮gni臋cie d艂ugofalowego zadowolenia klient贸w, 4) kszta艂towanie optymalnej struktury osi膮ganych warto艣ci, 5) sprawne i racjonalne przep艂ywy dostosowane do wymog贸w klient贸w, 6) odkrywanie i kreowanie nowych potencja艂贸w produktywno艣ci i efektywno艣ci, 7) kszta艂towanie odpowiedniego poziomu zysku w wymiarze strategicznym, 8) wzmacnianie pozycji i osi膮ganie przewagi konkurencyjnej przedsi臋biorstwa.
STRUKTURA LOGISTYCZNEGO POTENCJA艁U EFEKT脫W (potencja艂 pierwszego rodzaju) - Logistycznie zorientowane rzeczywiste zasoby wiedzy, kompetencji i innowacji w przedsi臋biorstwie, tworz膮ce bezpo艣redni膮 baz臋 dla operacyjnych proces贸w i podstaw tworzenia warto艣ci; (potencja艂 drugiego rodzaju) - zorientowanie na wspomaganie rozwoju i rozbudowy, jak r贸wnie偶 efektywne wykorzystanie potencja艂u pierwszego rodzaju.
SYNERGETYCZNY EFEKT KOSZT脫W - r贸偶nica pomi臋dzy poziomem koszt贸w ukszta艂towanych w wyniku suboptymalizacji, poziomem koszt贸w osi膮ganym drog膮 analizy i kszta艂towania w uj臋ciu systemowym.
SYSTEM - zbi贸r co najmniej dw贸ch element贸w (uk艂ad贸w) lub uporz膮dkowana wewn臋trznie, funkcjonalna ca艂o艣膰, kt贸rej elementy s膮 wzajemnie powi膮zane i wsp贸艂zale偶ne. Ka偶dy system istnieje w otoczeniu i jest z nim powi膮zany przez kana艂y wej艣膰 i wyj艣膰.
SYSTEM EFEKTYWNO艢CI - Mechanizm kreowania efektywno艣ci, wykorzystanie efekt贸w i nak艂ad贸w.
SYSTEM LOGISTYKI - zbi贸r element贸w logistycznych, kt贸rych powi膮zania konkretyzuj膮 si臋 poprzez procesy transformacji (w sensie czasowo-przestrzennym, ilo艣ciowym i jako艣ciowym w sferze przep艂yw贸w towar贸w i informacji). Mi臋dzy tymi elementami zachodz膮 艣cis艂e, skonkretyzowane w sensie organizacji powi膮zania. Oznacza to, 偶e w praktyce struktury systemowe konstytuuj膮 tylko te procesy logistyczne, kt贸re s膮 przyporz膮dkowane w spos贸b systematycznych rozwi膮za艅 organizacyjnych. Koncentruje si臋 na zarz膮dzaniu i kontroli zapas贸w , stanowi膮cych ogniwo wi膮偶膮ce dzia艂alno艣膰 produkcyjn膮 przedsi臋biorstwa z zapotrzebowaniem odbiorc贸w na towary.
SYSTEM TWORZENIA WARTO艢CI - Podstawowe zorientowane na osi膮gni臋cie warto艣ci i korzy艣ci ekonomiczno - rynkowych; materialne i logistyczne procesy transformacji.
SYSTEM ZARZ膭DZANIA - jest to kreowanie koncepcji dzia艂a艅 rynkowych. Wyrazem tej koncepcji jest strategia oraz zabezpieczenie wielu r贸偶nych (ale odpowiednio) dopasowanych instrument贸w realizacji tej koncepcji. W tym sformu艂owaniu zawiera si臋 nowoczesna koncepcja logistyki jako zorientowanego zarz膮dzania. Interesuje nas przede wszystkim integracyjny uk艂ad sprz臋偶e艅, kana艂 styk贸w, wsp贸艂zale偶no艣ci mi臋dzy logistyk膮 a marketingiem.
SYSTEMY ZARZ膭DZANIA (Kirsch, Maaßen) - 艣wiadomie zinstytucjonalizowane systemy, kt贸re s艂u偶膮 w spos贸b sformalizowany wspomaganiu (wspieraniu) zarz膮dzania na r贸偶nych poziomach i w r贸偶nych sferach zarz膮dzania w przedsi臋biorstwie. Systemy te mo偶na tak偶e traktowa膰 jako swoiste „metody” strukturyzowania i rozwi膮zywania problem贸w zarz膮dzania.
TOWAR - produkt pracy ludzkiej przeznaczony na sprzeda偶, maj膮cy warto艣膰 u偶ytkow膮 i wymienn膮.
TQC - stanowi rozszerzenie sterowania i kontroli proces贸w tworzenia jako艣ci na wszystkie czynno艣ci zwi膮zane z produktem. Oznacza to, 偶e jako艣膰 jest nie tylko rezultatem procesu produkcji lecz jest okre艣lana przez wszystkie procesy zintegrowane w przedsi臋biorstwie w ramach i na rzecz tworzenia i dostarczania gatunku. Koncepcja TQM w odr贸偶nieniu od TQC wykracza poza funkcje sterowania i kontroli jako艣ci uwzgl臋dniaj膮c tak偶e takie punkty jak np. polityka przedsi臋biorstwa, organizacja, kierowanie personelem oraz stworzenie warunk贸w do rozwoju zarz膮dzania i rozwoju przedsi臋biorstwa.
TQM - Logistyka a Zarz膮dzanie Jako艣ci膮 Totaln膮 albo Zarz膮dzanie Jako艣ci膮 Kompleksow膮 albo Zarz膮dzanie Kompleksowe Jako艣ci膮. Koncepcja konstruowania jako艣ci pod poj臋ciem TQM w ramach, kt贸rej jako艣膰 traktowana jest jako integralny element polityki przedsi臋biorstwa a jej kszta艂towanie znajduje si臋 w ramach zada艅 ka偶dego kierownika. Istotn膮 cech膮 koncepcji TQM jest kompleksowa orientacja jako艣ciowa na klient贸w.
TRANSFORMACJA LOGISTYCZNA JAKO ZINTEGROWANY SYSTEM - S膮 to podstawowe procesy transformacyjne determinuj膮ce okre艣lone cele i zadania logistyczne w sensie czasowo-przestrzennym, ilo艣ciowym i jako艣ciowym w sferze przep艂yw贸w towar贸w i informacji.
TR脫JWYMIAROWY EFEKT STRATEGICZNY - podstaw臋 strategicznej orientacji logistyki oraz strategicznych efekt贸w stanowi膮 d艂ugofalowe korzy艣ci uzyskane przez odbiorc贸w (partner贸w przedsi臋biorstwa w 艂a艅cuchu logistycznym), d艂ugofalowe efekty osi膮gane przez przedsi臋biorstwo w dzia艂alno艣ci konkurencyjnej na rynku (w postaci przewagi konkurencyjnej) oraz efektywna i sprawna realizacja procesu tworzenia i transformacji warto艣ci w przedsi臋biorstwie. Skupia on: 1) warto艣ci i korzy艣ci osi膮gane przez nabywc臋, 2) efektywny i sprawny proces tworzenia i transformacji warto艣ci, 3) korzy艣ci przedsi臋biorstwa z tytu艂u przewagi konkurencyjnej na rynku. Stanowi orientacj臋, przy pomocy kt贸rej mo偶na formu艂owa膰 i realizowa膰 skuteczn膮 strategi臋 przedsi臋biorstwa. TES pozwala w odniesieniu do logistyki zidentyfikowa膰 mo偶liwe potencja艂y efekt贸w.
US艁UGA LOGISTYCZNA (Go艂臋bska) - to transportowanie i magazynowanie produktu logistycznego o wielko艣ci, postaci, ilo艣ci i jako艣ci zgodnej z oczekiwaniami klienta. Warunkiem koniecznym 艣wiadczenia us艂ug logistycznych jest po艂膮czenie ogniw produkcji, transportu i magazynowania w jeden 艂a艅cuch, kt贸rego ogniwa zostan膮 mi臋dzy sob膮 po艂膮czone dla przep艂ywu fizycznego produkt贸w, obrotu finansowego do przep艂ywu informacyjnego.
WARIANTY KSZTA艁TOWANIA EFEKTYWNO艢CI - warianty obejmuj膮 pi臋膰 wyst臋puj膮cych tendencji i relacji w zakresie kszta艂towania si臋 podstawowych komponent贸w formu艂y efektywno艣ci: 1) okre艣lony wzrost efekt贸w przy ponad proporcjonalnym wzro艣cie koszt贸w, 2) wyra藕ny wzrost koszt贸w realizowanych przy nieznacznym wzro艣cie koszt贸w, 3) realizacja nie zmienionych efekt贸w przy zmniejszonych nak艂adach, 4) realizacja zwi臋kszonych efekt贸w przy nie zmienionym poziomie nak艂ad贸w, 5) zwi臋kszenie efekt贸w przy r贸wnoczesnym zmniejszeniu nak艂ad贸w.
WARTO艢膯 DLA KLIENTA (Rutkowski) - jest rozumiana jako suma u偶yteczno艣ci oferowana nabywcy. Warto艣膰 dostarczana klientowi jest r贸偶nic膮 pomi臋dzy ca艂kowit膮 warto艣ci膮 produktu dla klienta oraz kosztem jaki musi on ponie艣膰 w zwi膮zku z jego pozyskaniem (cena + np. stanie w kolejce, kt贸re obni偶a wymagany standard). Ca艂kowita warto艣膰 wyrobu dla klienta jest sum膮 korzy艣ci jakich oczekuje on od danego produktu czy us艂ugi.
WARTO艢膯 DODANA DLA KLIENTA - jest w okre艣lonym stopniu rezultatem tworzenia 艣wiadcze艅 w logistycznym 艂a艅cuchu i systemie transformacji warto艣ci. Traktowana jest zarazem jako miara realizacji celu efektywnego zastosowania i wykorzystania potencja艂贸w przedsi臋biorstwa.
WARTO艢膯 DOSTARCZANA KLIENTOWI - jest r贸偶nic膮 pomi臋dzy ca艂kowit膮 warto艣ci膮 produktu dla klienta oraz kosztem jaki musi on ponie艣膰 w zwi膮zku z jego pozyskaniem (cena + np. stanie w kolejce, kt贸re obni偶a wymagany standard). Ca艂kowita warto艣膰 wyrobu dla klienta jest sum膮 korzy艣ci jakich oczekuje on od danego produktu czy us艂ugi.
WARTO艢膯 U呕YTKOWA - to warto艣膰, jak膮 dany towar dostarcza konsumentowi.
WARTO艢膯 WYMIENNA - okre艣lona jest jako warto艣膰 rynkowa, sprzedana. Nie jest zwi膮zana z wycen膮 subiektywn膮.
W艁A艢CIWO艢CI (Blaik) - to cechy (atrybuty), kt贸re w wyniku analizy wyja艣niaj膮 istot臋 wsp贸艂czesnej koncepcji logistyki w sensie zobiektywizowanym.
WYDAJNO艢膯 (Efficiency) - produktywno艣膰 ludzi, maszyn, energii, surowc贸w i kapita艂u; efektywno艣膰 ich wykorzystania.
WYMIANA - jest aktem otrzymania po偶膮danego produktu od innej osoby przez zaoferowanie czego艣 w zamian. Aby mog艂a zaistnie膰 wymiana musi by膰 spe艂nionych pi臋膰 warunk贸w: 1) musz膮 by膰 przynajmniej 2 osoby; 2) ka偶da strona posiada co艣, co stanowi warto艣膰 dla drugiej strony; 3) ka偶da ze stron potrafi si臋 porozumie膰 i jest w stanie dostarczy膰 produkt; 4) ka偶da ze stron ma mo偶liwo艣膰 przyj臋cia b膮d藕 odrzucenia oferty; 5) ka偶da ze stron wierzy, 偶e jest rzecz膮 w艂a艣ciw膮 i wskazan膮 utrzymywanie kontakt贸w z drug膮 stron膮.
WYSOKI POZIOM OBS艁UGI KLIENTA (Beir, Rutkowski) - przyczynia si臋 do zwi臋kszenia udzia艂u przedsi臋biorstwa na rynku; poniewa偶 koszty przej艣cia do innego dostawcy s膮 relatywnie niskie i istniej膮 substytuty dla aktualnie kupowanych produkt贸w z por贸wnywalnymi w艂a艣ciwo艣ciami oraz cen膮. Wy偶szy poziom obs艂ugi obni偶a odp艂yw klient贸w. Wysoki poziom obs艂ugi klient贸w wi膮偶e si臋 z regu艂y z wysokimi kosztami jego zapewnienia.
ZADANIE - zlecenie jakiej艣 osobie lub zespo艂owi obowi膮zku jednorazowego wykonania lub sta艂ego realizowania okre艣lonego zbioru czynno艣ci i dzia艂a艅. Postawienie przed kim艣 celu, jaki powinien on swoim dzia艂aniem osi膮gn膮膰. Wynika z cel贸w a nast臋puje z regu艂, w wyniku kilku proces贸w. Zadania (funkcje) logistyki w sensie og贸lnym: 1) planowanie, 2) sterowanie i wydawanie dyspozycji, 3) realizacja. Zobacz CZYNNO艢膯.
ZAOPATRZENIE (Abt) - to kompleksowe gospodarowanie wszystkimi niezb臋dnymi czynnikami produkcji w przedsi臋biorstwie. Czynnikami produkcji lub inaczej przedmiotami zaopatrzenia s膮: materia艂y, dobra inwestycyjne, us艂ugi, si艂a robocza, 艣rodki finansowe, prawa.
ZAPASY MAGAZYNOWE - stanowi膮 bufor mi臋dzy przep艂ywami towar贸w na wej艣ciu i na wyj艣ciu, powstaj膮 gdy czasowa i ilo艣ciowa struktura przep艂yw贸w na wej艣ciu r贸偶ni si臋 od przep艂yw贸w na wyj艣ciu.
ZARZ膭DZANIE LOGISTYCZNE (Blaik) - logiczny ci膮g dzia艂a艅 sk艂adaj膮cych si臋 na proces kreowania ca艂o艣ciowej koncepcji przedsi臋wzi臋膰 logistycznych w przedsi臋biorstwie i w uk艂adzie jego partner贸w rynkowych oraz proces realizacji (w szerokim znaczeniu) tej koncepcji w odpowiednio ukszta艂towanych formach organizacyjnych przy wykorzystaniu w艂a艣ciwych instrument贸w kierowania i kontroli. Interpretacja koncepcji zintegrowanego zarz膮dzania przedsi臋biorstwem: jest to ca艂okszta艂t zagadnie艅 merytorycznych wi膮偶膮cych si臋 z wyznaczaniem cel贸w logistycznych przedsi臋biorstwa oraz sposobami ich realizacji, usystematyzowanych w spos贸b odpowiadaj膮cy og贸lnej logice przebiegu procesu zarz膮dzania.
ZARZ膭DZANIE LOGISTYCZNO-MARKETINGOWE (Blaik) - wyraz sprz臋偶enia i integracji dw贸ch koncepcji, tj. z jednej strony - logistyki jako koncepcji zarz膮dzania przekrojowo (w sensie „wi膮偶膮cym”) zorientowanej na przep艂ywy, a z drugiej strony - marketingu jako zorientowanej rynkowo koncepcji zarz膮dzania przedsi臋biorstwem (zarz膮dzania marketingowego).
ZARZ膭DZANIE 艁A艃CUCHEM DOSTAW (Blaik) - koncepcja planowania, sterowania i kontroli za pomoc膮 艂a艅cucha dostaw, obejmuj膮cego wszystkie fazy tworzenia i dostarczania warto艣ci logistycznych, od miejsca pozyskania surowc贸w, poprzez produkcj臋, do ostatecznego nabywcy w celu zaoferowania odpowiednich towar贸w we w艂a艣ciwym miejscu i czasie, we w艂a艣ciwej ilo艣ci i jako艣ci, przy uzasadnionych kosztach, przy wykorzystaniu nowoczesnej technologii informacji.
ZARZ膭DZANIE MARKETINGOWE - Jest to marketing jako rynkowo zorientowana koncepcja zarz膮dzania przedsi臋biorstwem. Ca艂o艣膰 zagadnie艅 merytorycznych wi膮偶膮cych si臋 z wyznaczaniem cel贸w rynkowych przedsi臋biorstwa oraz sposobami ich realizacji.
ZARZ膭DZANIE MARKETINGOWE (Kotler) - jest procesem planowania i realizacji pomys艂贸w, kszta艂towania cen, promocji, dystrybucji towar贸w, us艂ug i idei maj膮cych doprowadzi膰 do wymiany spe艂niaj膮cej oczekiwania docelowych grup klient贸w i organizacji. Jest to marketing jako rynkowo zorientowana koncepcja zarz膮dzania przedsi臋biorstwa. Ca艂o艣膰 zagadnie艅 merytorycznych wi膮偶膮cych si臋 z wyznaczaniem cel贸w rynkowych przedsi臋biorstwa oraz sposobami ich realizacji. Zarz膮dzanie marketingowe integruje procesy produkcji z przygotowaniem i organizacj膮 zbytu.
ZARZ膭DZANIE MARKETINGOWE (Kotler) - jest procesem planowania i realizacji pomys艂贸w, kszta艂towania cen, promocji, dystrybucji towar贸w, us艂ug i idei maj膮cych doprowadzi膰 do wymiany spe艂niaj膮cej oczekiwania docelowych grup klient贸w i organizacji.
ZARZ膭DZANIE NA SZCZEBLU NORMATYWNYM - Zabezpieczenie zdolno艣ci przetrwania i rozwoju przedsi臋biorstwa, w warunkach nasilaj膮cej si臋 konkurencji.
ZARZ膭DZANIE NA SZCZEBLU OPERACYJNYM - realizacja i kontrola podejmowanych dzia艂a艅 oraz czynno艣ci w przedsi臋biorstwie Podstawowymi kryteriami s膮: potencja艂 finansowy i efektywno艣膰 ekonomiczna podejmowanych dzia艂a艅. Zadaniem jest odpowiednie. zabezpieczenie bie偶膮cych zdolno艣ci ekonomicznych, wykorzystanie istniej膮cego potencja艂u tworzenia warto艣ci.
ZARZ膭DZANIE NA SZCZEBLU STRATEGICZNYM - Tworzenie i rozw贸j potencja艂u tworzenia warto艣ci, w celu zabezpieczenia mo偶liwo艣ci d艂ugofalowego wzrostu efekt贸w i korzy艣ci. Tworzenie potencja艂u przysz艂ych efekt贸w i korzy艣ci. Zadaniem jest rozpoznanie, tworzenie i zabezpieczenie odpowiednich realnych przes艂anek przedsi臋biorstwa umo偶liwiaj膮cych realizacj臋 cel贸w strategicznych.
ZARZ膭DZANIE STRATEGICZNE - Orientuje proces podejmowania decyzji i kszta艂towania systemu logistycznego i ca艂ego przedsi臋biorstwa na przysz艂e dzia艂ania d艂ugofalowe i potencjalne efekty i korzy艣ci.
ZARZ膭DZANIE ZINTEGROWANE - ca艂o艣ciowa koncepcja obejmuj膮ca sprz臋偶one procesy zarz膮dzania na wszystkich szczeblach jego struktury tj. na szczeblu zarz膮dzania operacyjnego, strategicznego i normatywnego. Zarz膮dzanie na poszczeg贸lnych szczeblach r贸偶ni si臋 z uwagi na struktur臋 funkcji (zada艅), stopie艅 kompleksowo艣ci, jak r贸wnie偶 kryteria zarz膮dzania.
ZASADY - normy i za艂o偶enia, kt贸re trzeba przestrzega膰, by rozwi膮zywa膰 procesy logistyczne.
ZBYT - faza obrotu towarowego, w kt贸rej towar przechodzi ze sfery produkcji do sfery obrotu. W warunkach gospodarki rynkowej zarz膮dzanie marketingowe integruje procesy produkcji z przygotowaniem i organizacj膮 zbytu.
ZINTEGROWANE STRUKTURY LOGISTYCZNE - Maj膮 one charakter dynamiczny. Zwi臋ksza to zdolno艣膰 dostosowania si臋 przedsi臋biorstwa do zmian na rynku oraz zmian w zakresie ekonomicznych, organizacyjnych, technicznych warunk贸w gospodarowania.
ZINTEGROWANE ZARZ膭DZANIE (Blaik) - ca艂o艣ciowa koncepcja, obejmuj膮ca sprz臋偶one procesy zarz膮dzania na wszystkich szczeblach jego struktury, tj. na szczeblu zarz膮dzania operacyjnego, strategicznego i normatywnego.
ZINTEGROWANE ZARZ膭DZANIE OPARTE NA ORIENTACJI LOGISTYCZNEJ - uwzgl臋dnienie tradycyjnych cel贸w i kryteri贸w, oraz kryteri贸w bazuj膮cych na zasadach i walorach logistycznie zorientowanego my艣lenia i dzia艂ania.
WYBRANE DEFINICJE MARKETINGU:
1. MARKETING (UNIA Ohio-lata 40) jest z艂o偶onym procesem wewn膮trz spo艂ecze艅stwa, w ramach kt贸rego przewiduje si臋 struktury popytu, zwi臋ksza si臋 popyt oraz zadowolenie nabywc贸w poprzez wyprodukowanie odpowiednich produkt贸w, popieranie sprzeda偶y, wymian臋 i fizyczny przep艂yw towar贸w. Wskazany cel - kszta艂towanie struktury popytu, zadowolenie klient贸w poprzez instrumenty (sposoby) i wyprodukowanie odpowiednich produkt贸w - wskazuje, 偶e marketing jest procesem z艂o偶onym obejmuj膮cym ca艂e spo艂ecze艅stwo - ca艂y rynek.
Marketing - popyt - rynek - wymiana. Popyt jako kategoria pierwotna. Marketing to kreowanie popytu, przewidywanie przysz艂ej struktury popytu. Relacja mi臋dzy marketingiem a popytem. Przegl膮d definicji umo偶liwia nast臋puj膮ce zestawienie. 1. Popyt. 2. Zadowolenie Nabywc贸w. 3. Produkt. 4. Sprzeda偶. 5. Wymiana. 6. Fizyczny przep艂yw towaru. 7. Promocja. 8.Dystrybucja/Zbyt. 9. Potrzeby nabywc贸w. 10. Rynek. 11. Rynek zbytu. 12.Potencjalny rynek zbytu.
2. MARKETING (Ameryka艅skie Stowarzyszenie Marketingowego-1985) jest procesem planowania i kreowania d贸br, kszta艂towania cen, promocji i dystrybucji d贸br i us艂ug (tak偶e idei) w celu stworzenia wymiany, kt贸ra zaspokoi potrzeby indywidualnych i zorganizowanych nabywc贸w. Jest on procesem planowania (po raz pierwszy pojawia si臋 poj臋cie planowania) i kreowania (kreowanie jako konsekwencja planowania). Planowanie: strategiczne i operacyjne. Elementami s膮 tu nie tylko dobra, ale i dodatkowe us艂ugi (zwi臋kszaj膮ce nasz膮 konkurencyjno艣膰), idea, wymiana zadowalaj膮ca r贸偶ne segmenty rynku, rynki zbytu (odbiorcy indywidualni i zorganizowani).
3. MARKETING (Meffert i Schenck-1986) oznacza odpowiednie planowanie, koordynacj臋 i kontrol臋 wszystkich dzia艂a艅 przedsi臋biorstwa ukierunkowanych na aktualne i potencjalne rynki zbytu. Rozszerzaj膮 oni elementy planowania i kreowania o koordynacj臋; konieczno艣膰 zorganizowania dzia艂a艅 rynkowych przedsi臋biorstwa (wszystkich). Marketing pe艂ni centraln膮 funkcj臋 zarz膮dzania - panujemy nad dzia艂aniami, potrafimy je ukierunkowa膰.
4. MARKETING (Meffert i Bloos-1991) jest 艣wiadomie zorientowanym na rynek zarz膮dzaniem ca艂ym przedsi臋biorstwem lub zorientowanym na rynek procesem podejmowania decyzji w przedsi臋biorstwie. Koncepcja marketingu jest konstrukcj膮 decyzyjn膮 (zintegrowany model). 1.Cele: wyb贸r w艂a艣ciwych cel贸w marketingowych, urealnianie tych cel贸w, hierarchia cel贸w marketingowych, 2.Strategie: wyb贸r optymalnych strategii, 3.Taktyka.
Ca艂a struktura przedsi臋biorstwa musi by膰 „ przenikni臋ta ” misj膮 marketingow膮; zarz膮dzanie przedsi臋biorstwem zorientowane na rynek; proces podejmowania decyzji jest istot膮 zarz膮dzania. Na nadrz臋dnym miejscu opcja zarz膮dzania marketingowego, oddzia艂ywuj膮ca na inne sfery dzia艂ania.
5. MARKETING (Tietz-1988) jest rynkowo zorientowan膮 polityk膮 przedsi臋biorstwa ze wszystkimi wynikaj膮cymi st膮d konsekwencjami. Weryfikacja przez pryzmat rynku.
6. MARKETING (Niedera-1977) jest koncepcj膮 my艣lenia i dzia艂ania zorientowan膮 na kszta艂towanie popytu i rynku, przenikaj膮c膮 ca艂膮 polityk臋 i system zarz膮dzania przedsi臋biorstwem. Jest to integruj膮ca funkcja marketingowa wykraczaj膮ca nawet poza poziom zarz膮dzania; gospodarowanie oraz kszta艂towanie popytu i rynku (m.in. poda偶, potencjalny nabywca, ceny, elementy struktury rynku). Patrzenie na produkt przez pryzmat rynku.
7. MARKETING (Weiss-1990) jest szczeg贸艂ow膮 koncepcj膮 planowania i dzia艂ania, w kt贸rej wszystkie czynno艣ci w przedsi臋biorstwie zorientowane s膮 konsekwentnie na aktualne i przysz艂e wymogi rynku (kreowanie i zaspakajanie potrzeb). Jest to koncepcja kreowania strategii marketingowej; struktura, system organizacji, gdzie kluczow膮 rol膮 s膮 opcje marketingowe - tworzenie koncepcji ze strategii marketingowej w centrum; dopasowane instrumenty, metody.
8. MARKETING (Dellmer-1991) jest kompleksow膮 i zintegrowan膮 koncepcj膮 podej艣cia i dzia艂ania zorientowanego na uzasadnione z punktu widzenia rynku i nabywcy cele przedsi臋biorstwa w uj臋ciu dynamicznym. Kompleksowa, systemowa, zintegrowana - wdro偶ona w dzia艂ania; cele w uj臋ciu dynamicznym; systemowe podej艣cie, zintegrowane, strategiczne.
9. MARKETING (Poth-1988) jest zintegrowan膮 koncepcj膮 my艣lenia i podejmowania decyzji w rynkowo zorientowanym przedsi臋biorstwie. Jest to zintegrowana koncepcja; zarz膮dzanie - my艣lenie, podejmowanie decyzji w rynkowo zorientowanym przedsi臋biorstwie.
10. MARKETING (Kotler i Amstrong-1988) jest zintegrowan膮 czynno艣ci膮 (funkcj膮 przedsi臋biorstwa) zorientowan膮 na zaspokojenie aktualnych i potencjalnych potrzeb i 偶ycze艅 nabywc贸w poprzez proces wymiany.
11. MARKETING (Rutkowski i Wrzosek-1992) jest zintegrowanym zbiorem instrument贸w i dzia艂a艅 zwi膮zanych z badaniem i kszta艂towaniem rynku, opartym na rynkowych regu艂ach post臋powania. Jest to jedyna polska definicja; aspekt strukturalny - atomizuje pewne aspekty koncepcji marketingu, po kolei je wymieniaj膮c.
12. MARKETING jest traktowany i opisywany przez lub marketing to:
a) zasad臋, koncepcj臋 i spos贸b my艣lenia (filozofi臋),
b) skoordynowan膮, zintegrowan膮 funkcj臋 przedsi臋biorstwa,
c) systematyczny, zintegrowany proces podejmowania decyzji,
d) dzia艂alno艣膰 rynkow膮 przedsi臋biorstwa, kszta艂towanie rynku oraz wymian臋 i transformacj臋 towar贸w - kreacj臋 nowych warto艣ci i u偶yteczno艣ci (czasu, przestrzeni, jako艣ci, posiadania, itd.),
e) koncepcj臋 realizacji cel贸w przedsi臋biorstwa,
f) koncepcj臋 organizacji i zarz膮dzania przedsi臋biorstwem (reorganizacj臋 przedsi臋biorstwa),
g) zesp贸艂 zintegrowanych instrument贸w (艣rodk贸w, metod dzia艂ania).
MARKETING to zarz膮dzanie procesami rynkowymi.
KRYTERIA OCENY :
1. Cel dzia艂alno艣ci marketingowej.
2. Orientacja (na produkt, sprzeda偶, nabywc臋).
3. Przedmiot dzia艂ania, zakres funkcjonalny marketingu.
4. Spos贸b realizacji celu (metody, 艣rodki).
10 podstawowych cech (w艂a艣ciwo艣ci) - aspekt贸w nowoczesnej koncepcji marketingu
1. aspekt filozoficzny - 艣wiadoma orientacja na rynek i na nabywc臋 wszelkich dzia艂a艅 przedsi臋biorstwa; u podstaw ca艂ej filozofii i wszystkich przedsi臋wzi臋膰 przedsi臋biorstwa znajduje si臋 nie produkt, lecz problemy, 偶yczenia i potrzeby aktualnych i potencjalnych nabywc贸w (poda偶 rozwi膮za艅 problemowych w tym zakresie dla konkretnego segmentu i przedsi臋wzi臋cia rynkowego).
2. aspekt poznawczy - interdyscyplinarna orientacja marketingu w celu okre艣lenia i obserwacji wa偶nych dla przedsi臋biorstwa obszar贸w otoczenia (nabywcy, wsp贸艂uczestnicy obrotu towarowego, konkurencja, pa艅stwa, itp.) w celu analizy wzorc贸w ich zachowa艅.
3. aspekt informacyjny - tw贸rcza ukszta艂towana funkcja systematycznych bada艅 rynku (analiza, diagnoza i prognoza rynku); gromadzenie, identyfikacja, tworzenie i analiza informacji rynkowych(marketingowy system informacji).
4. aspekt systemowy - marketing a systemy; w znaczeniu podej艣cia systemowego zar贸wno wewn膮trz sfery marketingowej, jak i w skali ca艂ego przedsi臋biorstwa i jego interakcji z wynikiem (marketing jako system, identyfikacja jego struktury oraz systemowe kszta艂towanie zachowa艅 i dzia艂a艅 marketingowych).
5. aspekt strategiczny - ustalanie zorientowanych rynkowo d艂ugofalowych cel贸w i strategii dzia艂ania przedsi臋biorstwa; d艂ugofalowa koncepcja (w sensie przysz艂o艣ciowym i dynamicznym) przystosowania si臋 przedsi臋biorstwa do zmian zachodz膮cych w otoczeniu rynkowym.
6. aspekt czynno艣ciowo-instrumentalny - planowe kszta艂towanie rynku przez zgodny z celami, zharmonizowany zestaw narz臋dzi marketingowych (marketing -mix).
7. aspekt segmentacyjny - uwzgl臋dnienie zasady zr贸偶nicowanego oddzia艂ywania na rynek odpowiednio do stopnia jego niejednorodno艣ci; podzia艂 analityczny rynku i selektywne dostosowanie i realizowanie poszczeg贸lnych przedsi臋wzi臋膰 (instrumentarium).
8. aspekt organizacyjny - koordynacja wszystkich ukierunkowanych na rynek dzia艂a艅 w ramach odpowiednio ukszta艂towanej struktury organizacyjnej przedsi臋biorstwa (zinstytucjonalizowanie systemu i przebiegu proces贸w decyzyjnych i koordynacyjnych).
9. aspekt strukturalny - integracja funkcji, czynno艣ci, instrument贸w i decyzji zwi膮zanych z nadaniem i ukszta艂towaniem rynku, realizacj膮 cel贸w ekonomicznych przedsi臋biorstwa, opartych na rynkowych zasadach post臋powania (marketing jako kategoria strukturalna).
10. aspekt spo艂eczny - podporz膮dkowanie decyzji marketingowych warunkom panuj膮cym w ramach danego spo艂ecze艅stwa.
Struktura procesu zarz膮dzania marketingowego:
Autor |
Faza zarz膮dzania |
MEFFERT (1991) |
- analiza, - prognozy, - marketing strategiczny, - operacyjne planowanie marketingowe, -realizacja i kontrola |
BRUHN (1990) |
- analiza sytuacji marketingowych, - planowanie marketingowe, - realizacja, - kontrola |
KOTLER (1991) |
- analiza szans marketingowych, - ustalenie i wyb贸r docelowych rynk贸w, - rozw贸j strategii marketingowych, - planowanie program贸w marketingowych, -organizacja, realizacja i kontrola dzia艂a艅 marketingowych |
POTH (1986) |
- analiza sytuacji rynkowych, - ustalenie cel贸w, - okre艣lenie i rozw贸j strategii, - taktyka, - kontrola i dostosowanie |
KOHLER (1991 |
- planowanie marketingowe: strategiczne i operacyjne, - organizacja marketingu, - controlling |
GEML (1992) |
- planowanie marketingu, - realizacja, - kontrola |
HILL, RIESER (1990) |
- analiza sytuacji, - ustalenie podstaw i program贸w strategii, - ustalenie instrumentarium marketingowego, - organizacja i kontrola |
Lexikon der Betriebswirtschaftslehre |
- planowanie marketingowe: stworzenie koncepcji marketingowej na podstawie analizy strategicznej, - okre艣lenie czynno艣ci instrumentalnych, - koordynacja przedsi臋wzi臋膰, - kontrola |
ZARZ膭DZANIE MARKETINGOWE - jest to ca艂o艣膰 zagadnie艅 merytorycznych, wi膮偶膮cych si臋 z wyznaczaniem cel贸w rynkowych przedsi臋biorstwa oraz sposobami ich realizacji. Eksponuje si臋 tu logiczny ci膮g zdarze艅 sk艂adaj膮cy si臋 na proces tworzenia ca艂o艣ciowej koncepcji dzia艂a艅 rynkowych przedsi臋biorstwa oraz proces jej realizacji w odpowiednio ukszta艂towanych formach organizacyjnych przy wykorzystaniu w艂a艣ciwych system贸w kierowania i kontroli.
RYNEK:
1.w uj臋ciu klasycznym - og贸艂 stosunk贸w wymiennych towarowo-pieni臋偶nych, mi臋dzy osobami i instytucjami sprzedaj膮cymi towar - reprezentuj膮cymi poda偶, a osobami i instytucjami - reprezentuj膮cymi popyt.
2.w uj臋ciu systemowym - uk艂ad element贸w powi膮zanych ze sob膮 za pomoc膮 odpowiedniej sieci sprz臋偶e艅 (stosunk贸w rynkowych). Interpretacja:
• elementy: podmioty, przedmioty.
• sprz臋偶enia: informacyjne, bod藕cowe, zasileniowe.
• struktura rynku: rozmieszczenie element贸w wraz ze wszystkimi wzajemnymi relacjami.
• istota stosunk贸w rynkowych: procedury negocjacji warunk贸w wymiany.
• mechanizm rynkowy: okre艣lane zwi膮zki przyczynowo-skutkowe.
EWOLUCJA I KIERUNKI ROZWOJU MARKETINGU
I. HILL, RIESER (1990 rok)
- orientacja produkcyjna (1910-30)
- orientacja sprzeda偶owa (1930-50)
- orientacja na produkt (1950-70)
- orientacja na nabywc臋 (1970-90)
- orientacja na zaopatrzenie (lata 90-te)
II. EVANS, BERMAN (1982 rok)
- era produkcyjna (II po艂owa XIX wieku - 1920)
- era sprzeda偶y (1920-50)
- era dzia艂u d/s marketingu (1950-60)
- era przedsi臋biorstwa marketingowego (1960 - do teraz)
III. LIEBL (1992 rok)
- orientacja produkcyjna (do ko艅ca lat 40-tych)
- orientacja sprzeda偶owa (1950-60)
- orientacja marketingowa - marketing operacyjny (1960-80)
- marketing strategiczny i controlling (1980-90)
IV. KOTLER (1980 rok)
- orientacja produkcyjna
- orientacja na produkt
- orientacja sprzeda偶owa
- orientacja marketingowa (na nabywc臋)
- orientacja spo艂eczna w marketingu
V. PEPELS (1993 rok)
- orientacja na produkt (na marki i „image” towaru) lata 50-te
- orientacja na instrumentarium marketingowe oraz na psychologiczne i socjologiczne aspekty zachowania konsument贸w na rynku (lata 60-te)
- orientacja makromarketingowa (lata 70-te)
- orientacja na marketing globalny (mi臋dzynarodowy) lata 80-te
- rozw贸j sieci marketingowej oraz zintegrowanych system贸w informacji marketingowych i system贸w zarz膮dzania oraz obs艂ugi marketingowej (lata 90-te).
ORIENTACJA NA KLIENTA
my艣lenie kategoriami rynku,
gruntowne zrozumienie zasad zachowania si臋 klienta na rynku oraz determinant jego post臋powania,
wszystkie dzia艂ania przedsi臋biorstwa wynikaj膮 i s膮 kszta艂towane pod wp艂ywem sytuacji rynku (sytuacji nabywc贸w),
podstaw膮 funkcjonowania przedsi臋biorstwa jest filozofia i 艣wiadomo艣膰, w my艣l kt贸rej wszelkie wysi艂ki przedsi臋biorstwa podejmowane s膮 po to, aby pom贸c klientom w podejmowaniu decyzji
ANALIZA PORTFOLIO
Metody portfelowe stanowi膮 zbi贸r narz臋dzi umo偶liwiaj膮cych dokonanie oceny r贸偶nych form dzia艂ania oraz okre艣lenie przysz艂ej pozycji przedsi臋biorstwa.
Wsp贸lne cechy metod portfelowych :
• kompleksowo艣膰 uj臋cia,
• „zewn臋trzne” spojrzenie na „wewn臋trzn膮” sytuacj臋 przedsi臋biorstwa,
• d膮偶enie do zr贸wnowa偶enia zasob贸w wp艂ywaj膮cych do przedsi臋biorstwa z zasobami wyp艂ywaj膮cymi.
Metody portfelowe przedstawiaj膮 zazwyczaj w spos贸b graficzny przewidywane rezultaty wzajemnego oddzia艂ywania na siebie czynnik贸w kontrolowanych i niekontrolowanych w przedsi臋biorstwie.
Trzy podstawowe metody portfelowe
• macierz wzrostu/udzia艂u w rynku
• portret przedsi臋wzi臋膰 gospodarczych
• macierz kierunk贸w polityki gospodarczej.
Strategie marketingowe :
I. Strategiczn膮 decyzj膮 b臋dzie tu wyb贸r - czy inwestowa膰 dalej w celu utrzymania i wzrostu udzia艂u w rynku, czy szuka膰 mo偶liwo艣ci rozszerzenia tego udzia艂u poprzez trafn膮 segmentacj臋 rynku, czy te偶 przej臋cie innych firm; konfrontacja atrakcyjno艣ci rynku z konieczno艣ci膮 ponoszenia znacznych wydatk贸w. Przy trudno艣ciach lub negatywnych wynikach konfrontacji celowym mo偶e si臋 okaza膰: redukcja dzia艂a艅 marketingowych lub zaprzestanie produkcji i wycofanie produktu (rezygnacja z przedsi臋wzi臋cia rynkowego).
II. Strategia wzrostu: inwestowanie w marketing oraz w zwi臋kszenie efektywno艣ci i rozmiar贸w produkcji; intensyfikacja dzia艂a艅 marketingowych w celu utrzymania lub wzrostu udzia艂u w rynku (reklama, dystrybucja, redukcja cen).
III. Intensywne inwestowanie w utrzymanie przewodnictwa na rynku (strategia zysku).
IV. Koncentracja na jednym segmencie rynku, ograniczenie asortymentu; redukcja nak艂ad贸w, dzia艂a艅 marketingowych lub rezygnacja z danego przedsi臋wzi臋cia (z produktu i rynku).
ZARZ膭DZANIE I PLANOWANIE MARKETINGOWE
1. problemy identyfikacji zarz膮dzania - I podsystem
2. marketing strategiczny - planowanie marketingowe - II podsystem.
ZARZ膭DZANIE STRATEGICZNE sprowadza si臋 do rewizji i ponownego sformu艂owania podstawowych strategii przedsi臋biorstwa oraz zapewnienia funkcjonalnych i organizacyjnych przes艂anek dla ich skutecznego (d艂ugofalowego) wdra偶ania.
PLANOWANIE STRATEGICZNE - element zarz膮dzania, podsystem zarz膮dzania polegaj膮cy na tworzeniu i utrzymywaniu optymalnych relacji mi臋dzy celami przedsi臋biorstwa, jego zasobami, a zmieniaj膮cymi si臋 mo偶liwo艣ciami powstaj膮cymi na rynku.
Celem tak rozumianego planowania strategicznego jest modelowanie przedsi臋biorstwa oraz obszar贸w rynkowych jego dzia艂alno艣ci (produkt贸w) tak, aby przynosi艂y zadowalaj膮cy zysk i szans臋 rozwoju.
ZADANIAMI ZARZ膭DZANIA STRATEGICZNEGO jest zabezpieczenie w okresie d艂ugofalowym zdolno艣ci konkurencyjnych oraz zwi膮zanej z tym mo偶liwo艣ci skutecznego dzia艂ania na zmiennych rynkach.
Pr贸ba odpowiedzi na pytania:
- jakie cele powinno osi膮ga膰 przedsi臋biorstwo w d艂ugim horyzoncie czasowym?
- czy mo偶liwe jest zrealizowanie cel贸w bez istotnych zmian strategii dotychczasowych?
- jak zapewni膰 oraz wzmocni膰 pozycj臋 konkurencyjn膮 przedsi臋biorstwa poprzez zmiany program贸w dzia艂ania na rynku?
- drog膮 jakich zmian dotycz膮cych strategii funkcjonalnych w przedsi臋biorstwie mo偶na zabezpieczy膰 dyspozycyjno艣膰 niezb臋dnych 艣rodk贸w?
- jakie nale偶y podj膮膰 organizacyjne zmiany dla skutecznej realizacji nowych strategii marketingowych?
ZARYS KONCEPCJI STRATEGICZNEGO PLANOWANIA MARKETINGOWEGO
Struktura ramowego planu strategicznego
1. Okre艣lenie produkt贸w, zakresu us艂ug i rynk贸w, na kt贸rych przedsi臋biorstwo zamierza funkcjonowa膰.
2. Ustalenie strategii post臋powania marketingowego:
- okre艣lenie podstawowych zasad post臋powania w odniesieniu do konsument贸w, konkurent贸w, handlu, itp.
- okre艣lenie podstaw kszta艂towania marketingu-mix.
- przydzia艂 艣rodk贸w odpowiednim jednostkom organizacyjnym, zgodnie z za艂o偶eniami planu strategicznego.
R贸偶nice pomi臋dzy planowaniem strategicznym, a operacyjnym.
- cel (cele strategiczne, a cele operacyjne)
- perspektywa
- stopie艅 realno艣ci (du偶e ryzyko, stopie艅 realno艣ci = ryzyku (0))
- szczebel decyzyjny (r贸偶ne szczeble zarz膮dzania)
INTERPRETACJA :
1. Nie istnieje wyra藕na granica pomi臋dzy planem operacyjnym, a strategicznym; mo偶na powiedzie膰, 偶e planowanie operacyjne wynika i stanowi uszczeg贸lnienie planowania strategicznego oraz stanowi podstaw臋 realizacji cel贸w strategicznych.
2. Planowanie strategiczne dotyczy dziedzin wa偶nych dla rozwoju przedsi臋biorstwa, a jego podstawowym zadaniem jest odkrywanie, tworzenie i rozbudowa potencja艂u, kt贸ry zapewnia maksymalizacj臋 powodzenia w okresach przysz艂ych.
3. Planowanie operacyjne polega na rozpisaniu cel贸w i koncepcji strategicznych na konkretne zadania rynkowe.
4. Strategiczne plany marketingowe powinny pozostawa膰 w 艣cis艂ym zwi膮zku z kszta艂towaniem og贸lnych strategii przedsi臋biorstwa, umo偶liwiaj膮c d艂ugofalowe osi膮ganie potencjalnych sukces贸w rynkowych.
5. Z punktu widzenia strategii konieczny jest opis rynk贸w, kt贸re odpowiadaj膮 mo偶liwo艣ciom przedsi臋biorstwa. Przysz艂a sytuacja konkurencji oraz bli偶sze rozwi膮zania w zakresie wyboru rynk贸w docelowych.
6. Plany operacyjne dotycz膮 najbli偶szego okresu oraz okre艣laj膮 艣rodki zapewniaj膮ce realizacj臋 zada艅 strategicznych.
7. Plan uzupe艂nia informacja o koniecznym bud偶ecie i oczekiwanych wynikach.
INTEGRACJA PLANOWANIA MARKETINGOWEGO W PLANOWANIU PRZEDSI臉BIORSTWEM
1. Plan marketingowy pozostaje w 艣cis艂ym zwi膮zku z pozosta艂ymi planami w przedsi臋biorstwie (system plan贸w wzajemnie oddzia艂uj膮cych).
2. Przekr贸j czasowy - plany dla odpowiednich okres贸w o specyficznych zadaniach i wymogach adekwatnej koordynacji.
3. Istnienie planowania o r贸偶nych horyzontach czas贸w - wymagaj膮 koordynacji, kt贸r膮 rozwi膮zuje planowanie ci膮g艂e, gdzie punktem wyj艣cia jest plan strategiczny (weryfikowanie, przed艂u偶anie plan贸w w ci膮gu ich realizacji).
4. Przedstawianie plan贸w i ich zale偶no艣ci w formie ko艂owej wskazuje, 偶e poszczeg贸lne formy nie pozostaj膮 w roli nadrz臋dnej, ani podrz臋dnej, ale wzajemnie na siebie oddzia艂ywuj膮.
5. Uwzgl臋dniaj膮c czynnik czasu w procesie planowania nale偶y mie膰 na uwadze stopie艅 realno艣ci, agregacji i dezagregacji cel贸w i umiejscowienia w strukturze i stopniach zarz膮dzania oraz z艂o偶ono艣膰 w zakresie okre艣lania i identyfikacji cel贸w, metod dzia艂ania i podejmowania decyzji.
6. Aby proces planowania marketingowego w przedsi臋biorstwie przebiega艂 prawid艂owo i spe艂nia艂 funkcj臋 koordynatora musi stanowi膰 zesp贸艂 czynno艣ci, w kt贸re zaanga偶owane jest ca艂e kierownictwo w przedsi臋biorstwie.
INTERPRETACJA STRATEGII MARKETINGOWEJ: (definicje)
STRATEGIA MARKETINGOWA to :
- (Altkorn) system podstawowych 艣rednio i d艂ugookresowych zasad i regu艂 dzia艂ania, wyznaczaj膮cych ramy aktywno艣ci rynkowej przedsi臋biorstwa.
- (Lyon-1926) zestaw skojarzonych cel贸w i instrument贸w.
- (Staudt, Bowersox, Taylor) d艂ugookresowe sformu艂owanie sposob贸w realizacji cel贸w przedsi臋biorstwa.
- (Buell) g艂贸wny plan realizacji (metoda) ustalonych cel贸w d艂ugookresowych.
- (Rutkowski i Wrzosek) spos贸b przygotowania i prowadzenia zintegrowanych dzia艂a艅 zmierzaj膮cych do realizacji ustalonego celu w danych warunkach - w procesie aktywnej obs艂ugi.
- (Meffert) wyznaczanie cel贸w d艂ugookresowych oraz ramowych wytycznych ograniczaj膮cych spos贸b ich realizacji.
- (Phataha?) d艂ugofalowa kombinacja 艣rodk贸w, kt贸ra zmierza do osi膮gni臋cia cel贸w.
PODSTAWOWE CECHY STRATEGII MARKETINGOWEJ
1. termin strategia zwi膮zany jest z procesem przygotowania i prowadzenia dzia艂alno艣ci czyli wyra偶a aspekt metodyczny tego procesu.
2. punktem wyj艣cia kszta艂towania strategii jest u艣wiadomienie sobie cel贸w d艂ugookresowych oraz warunk贸w organizacyjnych dzia艂a艅 na rzecz realizacji tych cel贸w.
3. dzia艂ania strategiczne maj膮 charakter d艂ugofalowy i polegaj膮 na dostosowywaniu si臋 do zmian w otoczeniu; ta zmiana wywo艂uje z kolei konieczno艣膰 zmian dzia艂alno艣ci przedsi臋biorstwa.
4. formu艂owanie strategii marketingowej musi przebiega膰 zgodnie z zasadami formu艂owania strategii globalnej przedsi臋biorstwa; cele przedsi臋biorstwa wyznaczaj膮 granice dla formu艂owania cel贸w marketingowych oraz alternatywnych sposob贸w osi膮gania tych cel贸w.
5. strategia wyznacza wzgl臋dnie trwa艂e ramy dla dzia艂a艅 operacyjnych w zakresie podstawowych funkcji marketingu w przedsi臋biorstwie; do tych ramowych wytycznych zaliczy膰 mo偶na :
- wyb贸r pola dzia艂ania
- wyb贸r charakteru instrumentarium marketingowego
- za艂o偶enia styku i konkurowania z innymi uczestnikami rynku.
6. ustalenie strategii marketingowej wymaga rozpatrzenia odpowiednich opcji strategicznych w odniesieniu do szeregu problem贸w wi膮偶膮cych si臋 z wyznaczaniem rodzaju strategii.
RODZAJE STRATEGII
1. ANSOFF: - strategia penetracji rynku: strategia ta wykorzystuje w pe艂ni mo偶liwo艣ci istniej膮cych rynk贸w oraz istniej膮cych produkt贸w. Nie opiera si臋 ona na wprowadzaniu nowych produkt贸w, lecz na intensyfikacji dzia艂a艅 marketingowych. Punktem wyj艣cia - w tej strategii - mo偶e by膰:
- wzrost konsumpcji przez dotychczasowych nabywc贸w
- przyci膮gni臋cie nowych nabywc贸w, albo odci膮gni臋cie ich od konkurencji, np. poprzez redukcj臋 cen
- pozyskanie nabywc贸w nie korzystaj膮cych do tej pory z istniej膮cych produkt贸w.
- strategia rozwoju produkt贸w: polega na oferowaniu na dotychczasowych rynkach nowych lub zmodernizowanych produkt贸w. Istniej膮ce w tym zakresie alternatywy polegaj膮 na:
- dokonaniu innowacji w sensie rynkowym i/lub poszerzeniu programu produkcji poprzez rozw贸j dodatkowych wersji produktu.
- strategia dywersyfikacji: polega na poszerzeniu dzia艂alno艣ci przedsi臋biorstwa o nowe produkty oferowane na nowych rynkach. Ze wzgl臋du na mo偶liwo艣ci przedsi臋biorstwa i zwi膮zane z t膮 strategi膮 ryzyko, dywersyfikacja ta mo偶e przebiega膰 w trzech kierunkach:
- horyzontalnym - wprowadzenie do programu produkcji nowych produkt贸w,
- wertykalnym (pionowym) - rozwini臋cie produkcji materia艂贸w niezb臋dnych do wytworzenia okre艣lonego produktu - oznacza to w艂膮czenie do produkcji wyrob贸w z poprzedzaj膮cych i nast臋pnych faz procesu produkcji,
- lateralnym - r贸wnoleg艂e podj臋cie produkcji ca艂kowicie odmiennych produkt贸w dla nowych rynk贸w - zakres wytwarzanych produkt贸w nie wykazuje tutaj 偶adnych zwi膮zk贸w technicznych i marketingowych z dotychczas oferowanymi.
- strategia rozwoju rynku: oznacza oferowanie tego samego produktu, ale o innym przeznaczeniu oraz w innych segmentach rynku. Punktem wyj艣cia dla tej strategii jest:
- wej艣cie na nowe rynki zbytu
- pozyskiwanie nowych segment贸w rynku
2. KOTLER (1988): Wyr贸偶nia on podzia艂 ze wzgl臋du na udzia艂 w rynku.
- strategia lidera rynkowego: przedsi臋biorstwo posiada najwi臋kszy udzia艂 w sprzeda偶y danego produktu i jest on konfrontowany z nast臋puj膮cymi zadaniami:
- intensyfikacj膮 popytu i zwi臋kszeniem rozmiar贸w rynku
- ochron膮 istniej膮cego udzia艂u w rynku
- zwi臋kszaniem udzia艂贸w w rynku.
- strategia rzucania wyzwania: podstawowym celem tej strategii jest zwi臋kszanie udzia艂贸w w rynku poprzez atak na lidera lub mniejsze przedsi臋biorstwa z bran偶y. 艢rodkami realizacji tej strategii s膮:
- niskie ceny przy okre艣lonej jako艣ci
- poprawa serwisu
- intensywna reklama.
- strategia na艣ladownictwa: polega na utrzymaniu r贸wnowagi bran偶owej - przedsi臋biorstwo przyjmuje regu艂y gry konkurencyjnej i na艣laduje najwi臋ksze przedsi臋biorstwa, a w szczeg贸lno艣ci lidera rynkowego. Strategie te charakteryzuj膮 si臋 艣wiatow膮 segmentacj膮 rynku oraz zorientowaniem na rentowno艣膰, a nie na udzia艂 w rynku.
- strategia nisz rynkowych: dotyczy przedsi臋biorstw o ma艂ym udziale w rynku. Jej celem jest uzyskanie kontroli na ma艂ym segmencie rynku wymagaj膮cym znacznej specjalizacji i b臋d膮cym ma艂o interesuj膮cym dla konkurencji.
3. PORTER (1983): Wyr贸偶nia on podzia艂 ze wzgl臋du na konkurencj臋.
- strategia przyw贸dztwa w zakresie koszt贸w: przedsi臋biorstwo stara si臋 ustawi膰 siebie na rynku jako producenta lub sprzedawc臋 o niskich kosztach. Strategia ta polega na kszta艂towaniu koszt贸w jednostkowych poni偶ej poziomu koszt贸w najwa偶niejszego konkurenta oraz na realizacji polityki wzgl臋dnie niskich cen. Aby to osi膮gn膮膰 konieczne jest:
- ograniczenie asortymentowe
- agresywne kszta艂towanie instrumentarium polityki zbytu
- posiadanie du偶ego udzia艂u w rynku pozwalaj膮cego na korzystanie z efektu skali oraz z efektu kumulacji do艣wiadcze艅
- korzystne mo偶liwo艣ci finansowe
- skuteczny controlling.
- strategia zr贸偶nicowania: opiera si臋 na elastyczno艣ci i mo偶liwo艣ciach dostosowawczych. R贸偶nicowanie mo偶e dotyczy膰 zar贸wno produktu jak i us艂ug. Celem tej strategii jest osi膮ganie korzy艣ci produktowych lub us艂ugowych, np. poprzez jako艣膰 produktu. Strategia ta pozostaje w 艣cis艂ym zwi膮zku ze zr贸偶nicowan膮 obs艂ug膮 rynk贸w zorientowan膮 na nabywc贸w. Do podstawowych przes艂anek urzeczywistnienia tej strategii mo偶na zaliczy膰:
- siln膮 orientacj臋 jako艣ciow膮 nabywc贸w
- wysok膮 efektywno艣膰 marketingu
- wysok膮 jako艣膰 produkt贸w
- orientacje innowacyjne
- sta艂膮 analiz臋 potencja艂u obserwacji rynku
- analiz臋 konkurencji.
- strategia koncentracji: przedsi臋biorstwo dokonuje tu wyboru segmentu rynku i dostosowuje swoj膮 dzia艂alno艣膰 do wymog贸w tych segment贸w. Przez takie dzia艂anie poszukuje si臋 przewagi konkurencyjnej w poszczeg贸lnych segmentach, nawet je艣li nie daje to przewagi globalnej. Strategia ta odpowiada cz臋sto koncentracji produktowo-rynkowej w ramach strategii zorientowanej na pokrycie rynku i mo偶e si臋 opiera膰 zar贸wno na osi膮ganiu korzy艣ci w zakresie 艣wiadczenia us艂ug, jak i oszcz臋dno艣ci w zakresie koszt贸w.
WPROWADZENIE DO LOGISTYKI
LOGISTYKA - proces zarz膮dzania ca艂ym 艂a艅cuchem dostaw (Back, wyg艂oszona na I Kongresie Mi臋dzynarodowym, Pozna艅 1991). W艂a艣ciwo艣ci i za艂o偶enia logistyki rozpatrujemy w dw贸ch p艂aszczyznach:
- logistyka zorientowana na przep艂ywy towarowe
- zorientowana rynkowo.
• logistyka jest koncepcj膮 planowania, sterowania, organizowania i kontrolowania fizycznego obiegu towar贸w, wymagaj膮c膮 systemowego uj臋cia
• przep艂ywy towarowe ( materia艂y, surowce, produkty finalne ) i informacyjne tworz膮 system, kt贸ry mo偶e rozci膮ga膰 si臋 na r贸偶ne ogniwa, fazy, podsystemy, itp.
• koncepcja logistyki osadzona jest na wsp贸艂zale偶nych, 艣cis艂ych zwi膮zkach w obr臋bie funkcjonalnych i strukturalnych aspekt贸w procesu fizycznego obiegu towar贸w ( uk艂ady strukturalne, funkcjonalne i strategiczne )
• integracja komponent贸w realnych logistyki ( transport, magazynowanie, kszta艂towanie zapas贸w, pakowanie, czynno艣ci obs艂ugi nabywc贸w, itp. ) znajduje odbicie w tworzeniu zintegrowanych system贸w organizacyjnych i informacyjno - regulacyjnych, zabezpieczaj膮cych i stymuluj膮cych realizacj臋 po偶膮danych cel贸w
• logistyka stanowi orientacj臋 efektywno艣ciow膮 w szerszej skali ( w uj臋ciu systemowym ), opieraj膮cej si臋 na kompleksowej analizie i kszta艂towaniu poziomu i struktury koszt贸w, a w kt贸rej centraln膮 rol臋 odgrywa odpowiedni poziom i jako艣膰 艣wiadczonych us艂ug ( szybko艣膰 i terminowo艣膰 realizacji zam贸wie艅, jako艣膰 i niezawodno艣膰 dostaw, itp. );
Podstawowy problem przy kszta艂towaniu systemu logistycznego sprowadza si臋 do znalezienia pewnego optimum mi臋dzy :
- d膮偶eniem do racjonalnego poziomu koszt贸w w skali systemu logistycznego lub jego
podsystem贸w
- d膮偶eniem do odpowiedniego poziomu realizowanej w tej skali us艂ug i obs艂ugi klient贸w ( odbiorc贸w ).
Znajduje to wyraz w postaci integrowania r贸偶nych sfer dzia艂alno艣ci przedsi臋biorstwa lub r贸偶nych podmiot贸w gospodarczych dla prawid艂owego roz艂o偶enia zada艅 i zwi膮zanych z nimi nak艂ad贸w w ca艂ym lub cz臋艣ci uk艂adu logistycznego, a tym samym osi膮gni臋cia oszcz臋dno艣ci w og贸lnym poziomie koszt贸w przedsi臋biorstwa.
Nie poszczeg贸lne elementy sk艂adowe uk艂ad贸w logistycznych s膮 przedmiotem przedsi臋wzi臋膰 racjonalizacyjnych, lecz znalezienie ekonomicznie uzasadnionego optimum wszystkich funkcji logistycznych w aspekcie minimalizacji ca艂kowitych koszt贸w logistycznych.
• koncepcja logistyczna osadzona jest na realiach rynku, tzn. 偶e baz膮 i przes艂ank膮 wszystkich (peratywnych i strategicznych ) dzia艂a艅 oraz decyzji i rozwi膮za艅 w sferze logistyki powinno by膰 podej艣cie zorientowane na wymogi rynku oraz mo偶liwo艣ci jego kszta艂towania i rozwoju
• logistyka stanowi „ potencja艂 ” i instrument strategiczny marketingu, wspomagaj膮cy w spos贸b d艂ugofalowy przedsi臋wzi臋cia i komponenty strategii rynkowej przedsi臋biorstwa, determinuj膮c jej skuteczno艣膰
• zintegrowane struktury logistyczne maj膮 charakter dynamiczny, co zwi臋ksza zdolno艣膰 dostosowywania si臋 przedsi臋biorstw do zmian na rynku oraz zmian w zakresie ekonomicznych, organizacyjnych i technicznych warunk贸w gospodarowania, itp.
• aktywny i integracyjny aspekt logistyki przejawia si臋 w jej funkcji koordynacyjnej, przenikaj膮cej podstawowe klasyczne sfery funkcjonalne przedsi臋biorstwa i ca艂y proces gospodarowania ( m.in. koordynacja styk贸w funkcji i czynno艣ci logistycznych z innymi funkcjami przedsi臋biorstwa oraz koordynacja styk贸w i tendencji w obszarze cel贸w i komponent贸w logistyczno - marketingowych w ca艂ym uk艂adzie rynkowym )
• logistyka zorientowana jest na wykorzystanie zale偶no艣ci i efekt贸w synergetycznych
Podstawowe zasady nowoczesnej koncepcji logistycznej:
• niezb臋dna jest integracja mi臋dzy operacyjnymi, strategicznymi i normatywnymi decyzjami w sferze logistyki oraz z ca艂ym systemem zarz膮dzania przedsi臋biorstwem
• wszystkie aspekty proces贸w logistycznych powinny by膰 zwi膮zane w spos贸b bezpo艣redni z innymi sferami funkcjonalnymi w przedsi臋biorstwie
• wszystkie funkcje logistyczne powinny by膰 zorganizowane w jednostkach (dzia艂ach) organizacyjnych, zlokalizowanych w odpowiednich ( na wysokich b膮d藕 na najwy偶szych ) szczeblach w hierarchii struktury organizacji i zarz膮dzania w przedsi臋biorstwie
• logistyka powinna stanowi膰 podstawowe kryterium i orientacj臋 zintegrowanego zarz膮dzania przedsi臋biorstwem
• przedsi臋biorstwa powinny troszczy膰 si臋 o 艣cis艂e partnerstwo z innymi uczestnikami 艂a艅cucha dostaw (艂a艅cucha logistycznego ).
• dostosowana do wymog贸w logistyki polityka personalna powinna stanowi膰 istotn膮 przes艂ank臋 uzyskiwania w艂a艣ciwych efekt贸w logistycznych
• przedsi臋biorstwa powinny wprowadzi膰 ( stosowa膰 ) kompleksowe i przejrzyste wska藕niki jako miary efektywno艣ci logistyki
• koncepcja logistyki musi by膰 oparta na realiach rynku, tj. baz膮 i przes艂ank膮 podstawowych decyzji i rozwi膮za艅 ( dzia艂a艅 ) w sferze logistyki powinno by膰 podej艣cie zorientowane na wymogi rynku (preferencje odbiorc贸w i dostawc贸w )
• realizacja optymalnego poziomu us艂ug i obs艂ugi logistycznej warunkuje osi膮gni臋cie odpowiedniej rentowno艣ci i przewagi konkurencyjnej na rynku.
Zadania i potencjalne mo偶liwo艣ci logistyki:
• logistyka wspomaga orientacj臋 rynkow膮 przedsi臋biorstwa; zorientowana jest na oferowanie nabywcom optymalnego serwisu ( poziomu i jako艣ci us艂ugi ); sprzyja zwi臋kszeniu przejrzysto艣ci rynku oraz elastyczno艣ci i zdolno艣ci dostosowania si臋 przedsi臋biorstw do zmian na rynku
• logistyka zorientowana jest na stymulowanie sprzeda偶y i serwisu ( obs艂ugi ) przy r贸wnoczesnej racjonalizacji struktury ca艂kowitych koszt贸w logistycznych; zwi臋ksza 艣wiadomo艣膰 znaczenia relacji : koszty - korzy艣ci we wszystkich sferach przedsi臋biorstwa i fazach uk艂adu logistycznego ( rynku )
• logistyka zorientowana jest na wykorzystanie zale偶no艣ci i efekt贸w synergetycznych w ca艂ej strukturze systemu logistycznego
• logistyka umo偶liwia rozwi膮zywanie problem贸w powstaj膮cych w miejscach styk贸w (sprz臋偶e艅) przep艂yw贸w towar贸w i informacji, funkcji i czynno艣ci logistyczno - marketingowych
• logistyka umo偶liwia i stymuluje tendencje do integracji i hierarchizacji cel贸w w przedsi臋biorstwie i w powi膮zaniu z jego partnerami; wspomaga w spos贸b d艂ugofalowy przedsi臋wzi臋cia i komponenty zarz膮dzania i strategii marketingowej, determinuj膮c ich skuteczno艣膰
• logistyka zorientowana jest na racjonalizacj臋 systemu organizacyjnego przedsi臋biorstw i ca艂ego uk艂adu przep艂yw贸w towarowych
• logistyka stymuluje wzrost og贸lnej efektywno艣ci gospodarowania.
Mechanizm rynkowy s膮 to wszelkie zwi膮zki przyczynowo skutkowe zachodz膮ce mi臋dzy popytem, poda偶膮 oraz cen膮 (element wi膮偶膮cy podsystem popytu i poda偶y).
Misja to cel kierunkowy, kt贸ry wyznacza trend rozwojowy i wymusza podporz膮dkowanie wszystkich rozwi膮za艅 temu trendowi. Powstaje tu problem jak konieczno艣膰 identyfikacji ca艂ej struktury przedsi臋biorstwa z t膮 misj膮 (personifikacja) i sformu艂owanie generalnej zasady dzia艂ania.
W strukturze systemu zarz膮dzania mamy 4 podsystemy, mi臋dzy kt贸rymi zachodz膮 akcje i interakcje. Podsystemy s膮 wkomponowane w struktur臋 przedsi臋biorstwa:
1) podsystem (Blaik) - powinno to si臋 nazywa膰: systemem strategicznej analizy sytuacji. Jest to pewna realna struktura, kt贸ra zawiera w sobie pewne komponenty, elementy, kt贸rymi to komponentami s膮 pewne obszary dzia艂alno艣ci, na kt贸re przedsi臋biorstwo ma bezpo艣redni wp艂yw, oraz s膮 pewne obszary, na kt贸re przedsi臋biorstwo nie ma wp艂ywu (niekontrolowane efekty dzia艂ania). Komponenty s膮 to procesy dzia艂ania, polegaj膮ce na np.: 1) analizie w艂asnego potencja艂u (SWOT) w realizacji z sytuacji charakterystyczn膮 dla konkurencji, 2) analizie mo偶liwo艣ci i zagro偶e艅 (ryzyka i szans), tzn. odnosimy nasze cele dzia艂alno艣ci nie tylko do cel贸w przedsi臋biorstwa, ale r贸wnie偶 oceniamy je przez pryzmat zmian zachodz膮cych w otoczeniu. Opr贸cz patrzenia na system jako zbi贸r komponent贸w widzimy w nim r贸wnie偶 r贸偶ne metody, kryteria dzia艂ania i oceny. Narz臋dziami s膮 tu g艂贸wnie: a) metody portfolio, b) 艂a艅cuch warto艣ci - system dostarczania warto艣ci na rynku, c) cykl 偶ycia produktu, post臋pu, przedsi臋biorstwa, segmentu.
2) podsystem - nazywany przez Mefferta marketingiem strategicznym (Blaik - podobnie), kt贸rego istot膮 jest identyfikacja cel贸w i urealnianie ich, a przede wszystkim istot膮 jest wykreowanie sensownej koncepcji marketingowej (modelu programu dzia艂ania), kt贸ra mie艣ci w sobie :1) Cele marketingowe, 2) Alternatywne rozwi膮zania strategiczne, 3) Alternatywne kompozycje w zakresie instrumentarium marketingowego. Uciele艣nieniem, odzwierciedleniem post臋powania zmierzaj膮cego do stworzenia koncepcji marketingowej jest stworzenie planu strategicznego. Wa偶ny jest tu problem okre艣lenia misji przedsi臋biorstwa, czyli wizerunku z punktu widzenia uwarunkowa艅 zewn臋trznych. Na podstawie cel贸w kierunkowych, misji budowane s膮 cele przedsi臋biorstwa. (o charakterze: ekonomicznym, finansowym. rynkowym, spo艂ecznym i ich kombinacje). Cele s膮 umiejscowione w piramidzie, gdzie istotn膮 rol臋 odgrywaj膮 cele marketingowe. Przedsi臋biorstwo buduje pewne programy dzia艂ania - opcje strategiczne. Im wi臋cej takich opcji tym lepiej 艣wiadczy to o przedsi臋biorstwie.
3) podsystem - mo偶na wi臋c nazwa膰 marketingiem taktycznym. Za艂o偶enia s膮 podobne - trzeba skonstruowa膰 ramy cel贸w cz膮stkowych marketingu, okre艣li膰 interakcje i zale偶no艣ci mi臋dzy tymi celami oraz stworzy膰 konkretne programy dzia艂ania w ramach tzw. marketingu mix. Jest to faza operacyjna, kt贸ra jest uto偶samiana jako istota marketingu.
4) podsystem (Meffert) - organizowanie jako podsystem organizacji pewnych rozwi膮za艅 strukturalnych na bazie w艂a艣ciwych zasad organizacyjnych i kryteri贸w formu艂owania koncepcji w przedsi臋biorstwie. Brany jest tu r贸wnie偶 pod uwag臋 doch贸d, alokacja 艣rodk贸w, rozstrzygni臋cie w zakresie kompetencji (czynnik ludzki), problem zobowi膮za艅 w zakresie realizacji cel贸w.
Czynniki determinuj膮ce dzia艂alno艣膰 przedsi臋biorstwa: 1) Elementy kontrolowane - s膮 to wy艂膮cznie elementy wewn臋trzne (dzia艂ania zale偶ne od zarz膮du oraz od s艂u偶b marketingowych; 2) Czynniki niezale偶ne - od tych, na kt贸re nie mamy kompletnie wp艂ywu (prasa, pa艅stwo) ale w aspekcie d艂ugofalowym mo偶e oddzia艂ywa膰, wsp贸艂pracowa膰, zmienia膰 interesy konkurent贸w; 3) Poziom - jest to jakby proces realizacji cel贸w marketingowych, np. budowanie rynku przedsi臋biorstwa (rynek przedsi臋biorstwa - zbi贸r aktualnych lub potencjalnych kupuj膮cych dany produkt, rynek docelowy - okre艣lony kr膮g nabywc贸w, kt贸rych popyt planuje si臋 zaspokoi膰 kieruj膮c do nich okre艣lon膮 ofert臋 produktu); 4) Informacja - budowanie systemu informacyjnego o otoczeniu rynkowym, ale r贸wnie偶 informacji o wn臋trzu firmy. Informacje maj膮 by膰 czynnikami decyzyjnymi. Brak dobrej informacji przes膮dza o tym czy marketing w przedsi臋biorstwie wyst臋puje czy nie. Trzeba zbudowa膰 pewien aparat, kt贸ry sprawnie oceni dotychczasowe osi膮gni臋cia - podsystem sprawozdawczo艣ci; 5) Podsystem dzia艂a艅 procesu - aby przedsi臋biorstwo mog艂o szybko reagowa膰 na zmiany musi by膰 odpowiednim systemem powi膮za艅; 6) Adaptacja - szybka, efektywna, ca艂o艣ciowa, elastyczna. Adaptacja musi taka by膰 gdy偶 otoczenie nieustannie si臋 zmienia.
Zarz膮dzanie Strategiczne sprowadza si臋 do rewizji i ponownego sformu艂owania podstawowej strategii przedsi臋biorstwa oraz zapewnienia funkcjonalnych i organizacyjnych przes艂anek dla ich skutecznego (d艂ugofalowego) wdra偶ania.
Planowanie strategiczne (kluczowy fundament, element ZS) - Podsystem zarz膮dzania, polegaj膮cy na tworzeniu i utrzymaniu optymalnej reakcji mi臋dzy celami przedsi臋biorstwa, jego zasobami a zmieniaj膮cymi si臋 mo偶liwo艣ciami powstaj膮cymi na rynku. Celem planowania strategicznego jest modelowanie przedsi臋biorstwa oraz rynkowych obszar贸w jego dzia艂alno艣ci (produkcji) tak, aby przynosi艂y zadowalaj膮cy zysk i dawa艂y szanse rozwoju. Identyfikacja sytuacji rynku to punkt wyj艣cia dla ca艂ego post臋powania zmierzaj膮cego do wypracowania planu strategicznego. Nale偶y dokona膰: 1) podzia艂u rynku wg r贸偶nych kryteri贸w, 2) ilo艣ciow膮 i jako艣ciow膮 analiz臋 rynku w znaczeniu: analiza, diagnoza, prognoza i dokona膰 oceny zasob贸w przedsi臋biorstwa. oraz zasob贸w konkurencji, kt贸ra dzia艂a na tym rynku, przyjrze膰 si臋 jej strategii, mocnym i s艂abym stronom, mo偶liwo艣ciom i zagro偶eniom. Drugi podsystem to podstawowe strategie: 1) ustalenie cel贸w rynkowych oraz adekwatnych program贸w dzia艂ania, g艂贸wnym celem jest wyodr臋bnienie wynik贸w docelowych, 2) wyodr臋bnienie zakresu dzia艂ania w stosunku do konkurent贸w i pr贸ba ich pozycjonowania, oceny pozycji na rynku, 3) sformu艂owanie za艂o偶e艅 dotycz膮cych kszta艂towania sformu艂owanych za艂o偶e艅 (instrument贸w dzia艂ania) na przysz艂ych rynkach. Trzecim podsystemem jest podj臋cie odpowiednich decyzji dotycz膮cych kszta艂towania rynku: planu operacyjnego, konkretnego planu marketingowego o charakterze operacyjnym, taktycznym w zakresie produktu mix, ceny mix, promocji mix, dystrybucji mix. Czwarty podsystem zamykaj膮cy proces planowania strategicznego to budowanie albo modyfikacja albo udoskonalenie odpowiednich system贸w marketingowych i organizacyjnych dzia艂alno艣ci. Chodzi o dostosowanie system贸w informacyjnych i strategii organizacyjnych do wymog贸w nowoczesnej strategii. Realne strategie wymuszaj膮 konieczno艣膰 reorganizacji przedsi臋biorstw. Celem planowania strategicznego jest przemodelowywanie struktury poniewa偶 strategia wynika z za艂o偶e艅 determinowanych przez zmiany na rynku.
spektrum zada艅 marketingu