Podstawowe technologie budowy mostów. Metody budowy komunikacyjnych budowli podziemnych.
Ad.4
Metody wykonywania mostów o małych przęsłach L < 30m.
Można tu wyodrębnić kilka wariantów rozwiązań różniących się między sobą sposobem podziału ustroju przęsła na elementy prefabrykowane, metodą montażu i zwarcia.
Podział ustroju przęseł na elementy belkowe i płytowe: belki prefabrykuje się w całości lub składa z segmentów i spręża, a następnie ustawia na podporach bezpośrednio obok siebie; po zespoleniu, stopki górne tworzą płytę pomost
Podział ustroju przęseł na elementy belkowe i płytowe: belki ustawia się na podporach w pewnych odstępach od siebie; prefabrykaty płytowe osadza się na górnych półkach belek; zespolenie uzyskuje się przez zabetonowanie przerw między prefabrykatami z wyprowadzonymi tam strzemionami belek i zbrojeniem płyty.
Podział ustroju przęseł na segmenty obejmujące całą szerokość przekroju poprzecznego: segmenty łączy się przez podłużne sprężenie.
Przy łączeniu elementów prefabrykowanych ze sobą znajdują zastosowanie różne rodzaje styków. Od sposobu rozwiązania zależy sprawność i szybkość montażu. Styki możemy podzielić na:
sprężone
- z betonu zbrojonego
ze sztywnych elementów
Styki sprężone przy poprawnym wykonaniu najbardziej zapewniają pełne zespolenie łączonych elementów. Styki z betonu zbrojonego najbardziej pełne połączenie zapewnia spawanie zbrojenia wystającego z prefabrykatów, i tak po zabetonowaniu może on przenosić momenty jak i siły podłużne i poprzeczne. Styki ze sztywnych elementów stalowych łączonych przez spawanie pozwalają na szybkie prowadzenie montażu bez czekania na zabetonowanie i stwardnienie betonu.
Wybór przekroju podłużnego mostu.
A) Mosty belkowe jednoprzęsłowe
W rozwiązaniach mostów jednoprzęsłowych znajdują ustroje belkowe bez wsporników lub ze wspornikami. Dźwigary te opiera się na podporach swobodnie lub łączy się przegubowo. Jednoprzęsłowe belki bez wsporników wymagają stosowania przyczółków na połączeniu z nasypem drogowym, natomiast dźwigary belkowe ze wspornikami o dużym wysięgu, wpuszczonymi w nasyp, znajdują zastosowanie w mostach drogowych. Wielkość wsporników belek ograniczona jest dopuszczalnymi ugięciami przęsła pod działaniem obc. ruchomych jak również wymagania dotyczące znaku i wielkości momentów zginających na środkowym odcinku przęsła. W porównaniu do belek wolno podpartych wysokość belek wspornikowych w środku przęsła może być mniejsza. W rozwiązaniach z betonu sprężonego, gdy ugięcie i warunki techniczne na to pozwalają, obiera się takie długie wsporniki, przy których w przęśle powstają zawsze momenty jednego znaku (ujemne).
B) Mosty belkowe wieloprzęsłowe
Mosty wieloprzęsłowe można projektować jako układy złożone z dźwigarów belkowych jednoprzęsłowych lub jako belki ciągłe i ciągłe przegubowe. Belki ciągłe z betonu zbrojonego znalazły zastosowanie przy rozpiętościach do 35÷40m, natomiast przy średnich rozpiętościach głównie stosujemy rozwiązania belkowe z betonu sprężonego do około 500m. Przy prefabrykacji odcinkami i sprężeniu, naprężenia skurczowe przy znacznej długości nie są groźne. Istnieją tez wystarczające środki zapewniające swobodę przesuwu ustroju na skutek zmian temperatury, skurczu i pełzania od obc. ruchomych. W mostach o dużej rozpiętości przeguby mogą być elementem pożądanym, gdyż odpowiednie ich rozmieszczenie pozwala na wprowadzenie korekty do obwiedni momentów zginających. Obecność przegubów przy betonowaniu rozgranicza sekcje betonowania i zmniejsza skurcz betonu. Z wyżej wymienionych względów belki ciągłe przegubowe znajdują często zastosowanie w mostach o dużej rozpiętości, zwykle połączeniu z nawisowym sposobem wykonania.