Wnęka wątroby.
Na powierzchni trzewnej wątroby odróżniamy trzy bruzdy ułożone w kształcie litery H. Dłuższe ramiona tej litery to bruzdy strzałkowe: prawa i lewa. Ramię poprzeczne to wnęka wątroby, zwana wrotami wątroby. Oddziela ona płat ogoniasty od płata czworobocznego, zawartego między dołem pęcherzyka żółciowego a szczeliną więzadła obłego.
Bruzda Szczakowa prawa składa się z dwóch dołów, nie pokrytych otrzewną. W części brzusznej leży dół pęcherzyka żółciowego, w którym on leży. W części grzbietowej przebiega żyła główna dolna. Bruzda Szczakowa lewa składa się z dwóch szczelin oddzielonych od siebie wrotami wątroby. W części przedniej leży szczelina więzadła obłego. Część tylną bruzdy zajmuje szczelina więzadła żylnego. Wrota stanowią jej wnękę, czyli miejsce, przez które przechodzą naczynia i przewody narządu. Pośrodkowo leży żyła wrotna, która prowadzi krew z terze nieparzystych jamy brzusznej. Po stronie prawej leży przewód wątrobowy wspólny, po lewej tętnica wątrobowa właściwa. Naczynia otacza tkanka łączna leżąca między blaszkami otrzewnej tworzącej więzadło wątrobowo dwunastnicze. Więzadło tworzy wolny brzeg kreski brzusznej żołądka, kreska kończy się na wysokości pępka.
Żyła wrotna.
Zbiera ona krew z narządów nieparzystych jamy brzusznej zaopatrywanych przez pień trzewny, tętnicą kreskową górną i dolną i odprowadzają ją do wątroby. Pień żyły ma około 5 cm, powstaje ku tyłowi od głowy trzustki z połączenia żyły kreskowej górnej z żyłą śledzionową. Biegnie w więzadle wątrobowo - dwunastniczym i wchodzi do wrót wątroby, gdzie dzieli się na dwie wielkie gałęzie prawą i lewą. Gałęzie te oddają gałęzie segmentowe. Prawa - przednią i tylną do segmentów przedniego i tylnego. Gałąź lewa dzieli się na gałęzie płata ogoniastego oraz gałęzie boczne i przyśrodkowe dochodzące do segmentów płata lewego. Gałęzie segmentowe rozkładają się na coraz mniejsze żyły i kończą się żyłami międzyrazikowymi.
Krew żylna z przewodu pokarmowego, śledziony o trzustki spływa do wątroby przez żyłę wrotną, a z wątroby do żyły głównej dolnej przez 2-3 żyły wątrobowe. Żyła wrotna powstaje z połączenia: żyły śledzionowej odprowadzającej krew ze śledziony, żyły krezkowej górnej zbierającej krew z jelita cienkiego prawej części okrężnicy. Do żyły śledzionowej wnika żyła krezkowa dolna odprowadzająca krew z lewej części okrężnicy i z odbytnicy. Tuż nad górnym brzegiem trzustki łączy się bezpośrednio z żyłą wrotną lewą żyła żołądkowa, zwana żyłą wieńcową. Żyła wrotna i gałęzie, które ją tworzą, nie mają zastawek. Żyła wrotna przebiega poza głową trzustki i wspólnym przewodem żółciowym. We wnęce wątroby dzieli się na gałęzie płatowe. Przypomnieć jedynie należy, że w końcowym etapie swej drogi krew wrotna wnika do zatok naczyniowych (sinusoidów) i po zmieszaniu z krwią tętnicy wątrobowej i wzięciu udziału w ważnych czynnościach metabolicznych opuszcza sinusoidy i przez żyły centralne zrazików i żyły wątrobowe odpływa do żyły głównej dolnej, a więc do krążenia układowego. Między układem żyły wrotnej a krążeniem układowym istnieją liczne połączenia. Połączenia wrotno - układowe w warunkach normalnych są wąskie i prawie nieczynne. Dopiero, gdy zaistnieją przeszkody w odpływie krwi wrotnej i powstanie nadciśnienia w układzie żyły wrotnej, połączenia te ulegają wydatnemu poszerzeniu, tworząc czynne krążenie boczne. Krążenie oboczne stwarza krwi wrotnej możliwość przedostania się do krążenia układowego z ominięciem zaistniałej przeszkody. Z punktu widzenia klinicznego największe znaczenie posiadają dwa połączenia wrotno - układowe: 1) splot żołądkowo - przełykowy, 2) splot odbytowo - odbytniczy. Ściany jamy brzusznej od wewnątrz są wysłane powięziami, tkanką łączną oraz wreszcie otrzewną.
Przestrzeń zaotrzewnowa.
Powięź pokrywająca mięśnie od wewnątrz nosi ogólną nazwę powięzi wewnątrzbrzusznej. Poszczególne części tej powięzi noszą nazwy od mięśni, które pokrywają. Powięź wyściełająca przednią i boczną ścianę jamy brzusznej nosi nazwę powięzi poprzecznej. Na ścianie tylnej ściana ta układa się na mięśniu czworobocznym lędźwi i nosi nazwę powięzi lędźwiowej, mięsień ten od tyłu pokrywa blaszka głęboka powięzi piersiowo lędźwiowej. Odcinek powięzi wewnątrzbrzusznej pokrywający mięsień biodrowo - lędźwiowy nosi nazwę powięzi biodrowej. Od strony jamy otrzewnowej na powięzi wewnątrzbrzusznej leży warstwa tkanki łącznej, która wypełnia przestrzeń między tą powięzią podotrzewnową pokrywającą całą jamę brzuszną. Część tej powięzi pokrywająca ścianę tylną nosi nazwę powięzi zaotrzewnowej, przestrzeń leżąca między powięzią wewnątrzbrzuszną a zaotrzewnową nosi nazwę przestrzeni zaotrzewnowej. W przestrzeni zaotrzewnowej leżą: nerki i drogi odprowadzające mocz, nadnercza, aorta brzuszna, żyła główna dolna, zbiorniki mleczu, naczynia chłonne, nerwy splotu lędźwiowego oraz splot układu autonomicznego.
Nadnercza - mają powierzchnie przednie, tylne oraz nerkowe. Brzeg górny i przyśrodkowy. Leżą na tylnej ścianie jamy brzusznej na wysokości Th XI - XII, przylegają do nerek.
Nerki - leżą na tylnej ścianie jamy brzusznej, mają położenie nie całkiem symetryczne, nerka lewa leży nieco wyżej od prawej o ½-1 trzonu kręgu, końce górne są bardziej do siebie zbliżone niż dolne. Powierzchnie przednie są zwrócone na zewnątrz pod kątem 45 stopni. W pozycji poziomej ciała wnęki nerek leżą na wysokości L II. W pozycji stojącej obniżają się o wysokość połowy do całości trzonu kręgu. Koniec górny nerek wchodzi do klatki piersiowej sięgając do wysokości górnego brzegu trzonu Th XII, koniec dolny sięga trzonu L III. Żebro XII zasłania od góry koniec górny nerki. Nerki utrzymują się w swym położeniu dzięki włókną torebki włóknistej. Miedniczki nerkowe leżą na wysokości L I/L II.
Moczowód - leży zaotrzewnowo na mięśniu lędźwiowym, schodzi ku dołowi do linii granicznej miednicy, krzyżując naczynia biodrowe wspólne to odcinek brzuszny. Nad stawem krzyżowo - biodrowym zagina się ku bokowi i tyłowi w kierunku ścian miednicy mniejszej dochodzi do jej dna jest to odcinek miedniczy. Następnie obydwa moczowody kierują się ku przyśrodkowi i uchodzą do pęcherza moczowego. Początek moczowodu leży do tyłu od części zstępującej dwunastnicy. Część brzuszna biegnie ku dołowi po prawej stronie żyły głównej dolnej. Część miednicza u mężczyzn po przejściu do miednicy mniejszej biegnie po brzegu przednim otworu kulszowego większego, do przodu od tętnicy biodrowej wewnętrznej, przyśrodkowo od otworu zasłonowego. Na poziomie dolnej części otworu kulszowego większego moczowód zawraca w kierunku płaszczyzny dośrodkowej i po skrzyżowaniu z nasieniowodem wchodzi do pęcherza moczowego. U kobiet moczowód biegnie po bocznej ścianie miednicy mniejszej leży do przodu od tętnicy biodrowej wewnętrznej, w tym miejscu tworzy tylne ograniczenie dołka jajnikowego, po czym kieruje się ku dołowi i do środka i wchodzi między blaszki więzadła szerokiego macicy. Biegnąc u jego podstawy krzyżuje tętnicę maciczną. W pobliżu szyjki macicy leży 2 cm od niej.
Aorta brzuszna - ciągnie się od rozworu przełykowego do czwartego kręgu lędźwiowego, gdzie dzieli się na dwie tętnice biodrowe wspólne. Leży w przestrzeni zaotrzewnowej, tuż przed kręgosłupem, przesunięta nieco na lewo w linii pośrodkowej. Otacza ją tkanka łączna, liczne sploty i zwoje współczulne oraz naczynia i węzły chłonne.
Żyła główna dolna - jest pniem zbiorczym dla wszystkich żył leżących poniżej przepony. Rozpoczyna się ze zlania ze sobą dwóch żył biodrowych wspólnych na wysokości L IV-V. Biegnie w przestrzeni zaotrzewnowej ku górze wzdłuż prawego brzegu kręgosłupa i po prawej stronie aorty. Na poziomie L I zbacza nieco na prawo, po czym wcinając się w miąższ wątroby dochodzi do swego otworu w przeponie.
Naczynia chłonne - podpowięziowe i nad powięziowe towarzyszą powierzchownym naczyniom krwionośnym. Naczynia chłonne przestrzeni zaotrzewnowej zbierają się w dwa duże pnie chłonne - pnie lędźwiowe zbierają one chłonkę z kończyn dolnych. Zlewają się one ze sobą tworząc zbiornik mleczu. Zmienny, co do wielkości i położenia ( od Th XII do L II-III).
Węzły chłonne - do węzłów chłonnych zaotrzewnowych zaliczamy: 1) w.ch trzewne, 2) w.ch. lędźwiowe, 3) w.ch biodrowe wspólne, 4) w. ch. Biodrowe wewnętrzne, 5) w.ch biodrowe zewnętrzne i 6) w.ch. krzyżowe.