f) Badanie zr贸偶nicowania zmienno艣ci dw贸ch lub wi臋cej populacji. Jednoczynnikowa analiza wariancji - ONEWAY ANOVA.
Test F jest wykorzystywany w wielu parametrycznych analizach statystycznych. Nale偶y zaznaczy膰, 偶e statystyka tego testu mo偶e przyjmowa膰 r贸偶ne postacie.
Jedn膮 z metod, opartych na te艣cie F jest jednoczynnikowa analiza wariancji (ang.: oneway analysis of variance).
Analiza wariancji jest metod膮 badania wp艂ywu zmiennej niezale偶nej mierzonej na skali nominalnej na zmienn膮 zale偶n膮, mierzonej na skali interwa艂owej.
Ide膮 metody jest por贸wnywanie 艣rednich warto艣ci zmiennej zale偶nej mi臋dzy grupami, okre艣lonymi przez zmienn膮 niezale偶n膮, przy za艂o偶eniu homogeniczno艣ci wariancji. Oznacza to, 偶e wariancje w grupach musz膮 by膰 sobie r贸wne. Do testowania hipotezy zerowej o r贸wno艣ci 艣rednich w grupach wykorzystuje si臋 statystyk臋 o rozk艂adzie F - Snedecora (por. rozdzia艂 7 pkt.7.2.1).
Analiza wariancji
a) analiza jednoczynnikowa (podzia艂 wg 1 kryterium)
Por贸wnanie 艣rednich w dowolnej liczbie subpopulacji (pr贸b) o rozk艂adzie normalnym lub zbli偶onym do normalnego oraz o jednakowych wariancjach.
(6.1)
(6.2)
Do weryfikacji hipotezy (6.1) wykorzystuje si臋 test Fishera-Snedecora i statystyk臋 empiryczn膮 o postaci:
F = MSB/MSE, gdy MSB > MSE, (6.3)
lub
F = MSE/MSB, gdy MSB < MSE, (6.4)
gdzie: MSB - 艣redni kwadrat odchyle艅 od 艣redniej mi臋dzy grupami (pr贸bami),
MSE - 艣redni kwadrat odchyle艅 od 艣redniej wewn膮trz grup.
殴r贸d艂o zmienno艣ci |
Suma kwadrat贸w odchyle艅 |
Stopnie swobody df |
艢redni kwadrat odchyle艅 |
|
Czynnik (podpr贸bka, klasyfikacja) - zr贸偶nicowanie mi臋dzygrupowe |
SSB |
k - 1 k-liczba grup |
MSB (MS efekt, wariancja mi臋dzygrupow) |
|
膮d losowy - zr贸偶nicowanie wewn膮trzgrupowe |
SSE |
n - k n-liczba wszystkich jednostek |
MSE (MS b艂膮d, wariancja resztowa) |
|
3. Og贸艂em dla ca艂ej pr贸by |
SST |
k-1+n-k=n-1 |
MSB+MSE (wariancja ca艂kowita) |
MSB+MSE |
Og贸lna suma kwadrat贸w odchyle艅:
(6.5)
Wa偶ona suma kwadrat贸w odchyle艅 mi臋dzy 艣rednimi grupowymi a 艣redni膮 og贸ln膮:
(6.6)
Suma kwadrat贸w odchyle艅 mi臋dzy realizacjami zmiennej X a poszczeg贸lnymi 艣rednimi wewn膮trz grup (podpr贸bek):
SSE = SST - SSB (6.7)
Wariancja mi臋dzy grupami:
(6.8)
gdzie w nawiasie okr膮g艂ym w liczniku (6.8) mamy odchylenia mi臋dzy 艣rednimi grupowymi (lub przeci臋tnymi z poszczeg贸lnych podpr贸bek) a 艣redni膮 og贸ln膮 dla ca艂ej pr贸by.
Wariancja wewn膮trz grup (wewn膮trz podpr贸bek):
(6.9)
Przyk艂ad 6.1
Reprezentatywnym przyk艂adem zastosowania tej metody jest analiza efekt贸w pieni臋偶nej wielko艣ci cotygodniowej sprzeda偶y w sklepie z odzie偶膮 damsk膮, je偶eli w sklepie s艂ycha膰 jeden z czterech rodzaj贸w muzyki (styl klasyczny, p贸艂- klasyczny, styl country albo styl pop). Badacz mo偶e przeprowadzi膰 eksperyment, w kt贸rym sprawdza efekty sprzeda偶y przy wszystkich r贸偶nych rodzajach muzyki w tle, w r贸偶nych plac贸wkach. (por. Andreasen, 1988).
Eksperyment mo偶e odbywa膰 si臋 przez d艂u偶szy czas, w kilku r贸wnorz臋dnych sklepach, a w ka偶dym z nich s艂ycha膰 jeden rodzaj muzyki. Rezultaty eksperymentu podano w tabeli 6.1.
Tabela 6.1. Przyk艂ad dla liczby grup k=4, w ka偶dej grupie ni=10. Technika oblicze艅 mi臋dzygrupowej sumy kwadrat贸w
聽 |
grupa |
t_muzyka w tle |
x_wielko艣膰 sprzeda偶y w tys, z艂 |
|
k=4 |
|
|
|
Wynik |
1 |
1 |
klasyczna |
122 |
|
|
|
|
|
|
2 |
1 |
klasyczna |
136 |
|
|
|
|
|
|
3 |
1 |
klasyczna |
153 |
|
|
|
|
|
|
4 |
1 |
klasyczna |
109 |
|
|
|
|
|
|
5 |
1 |
klasyczna |
120 |
|
|
|
|
|
|
6 |
1 |
klasyczna |
98 |
|
|
|
|
|
|
7 |
1 |
klasyczna |
106 |
|
|
|
|
|
|
8 |
1 |
klasyczna |
111 |
|
|
|
|
|
|
9 |
1 |
klasyczna |
103 |
|
|
|
|
|
|
10 |
1 |
klasyczna |
94 |
聽 |
|
115,2 |
聽 |
|
291,6 |
11 |
2 |
p贸艂-klasyczna |
136 |
|
|
|
|
|
|
12 |
2 |
p贸艂-klasyczna |
127 |
|
|
|
|
|
|
13 |
2 |
p贸艂-klasyczna |
104 |
|
|
|
|
|
|
14 |
2 |
p贸艂-klasyczna |
131 |
|
|
|
|
|
|
15 |
2 |
p贸艂-klasyczna |
136 |
|
|
|
|
|
|
16 |
2 |
p贸艂-klasyczna |
111 |
|
|
|
|
|
|
17 |
2 |
p贸艂-klasyczna |
119 |
|
|
|
|
|
|
18 |
2 |
p贸艂-klasyczna |
104 |
|
|
|
|
|
|
19 |
2 |
p贸艂-klasyczna |
121 |
|
|
|
|
|
|
20 |
2 |
p贸艂-klasyczna |
110 |
聽 |
|
119,9 |
|
|
1020,1 |
21 |
3 |
country |
97 |
|
|
|
|
|
|
22 |
3 |
country |
110 |
|
|
|
|
|
|
23 |
3 |
country |
95 |
|
|
|
|
|
|
24 |
3 |
country |
107 |
|
|
|
|
|
|
25 |
3 |
country |
122 |
|
|
|
|
|
|
26 |
3 |
country |
110 |
|
|
|
|
|
|
27 |
3 |
country |
120 |
|
|
|
|
|
|
28 |
3 |
country |
113 |
|
|
|
|
|
|
29 |
3 |
country |
131 |
|
|
|
|
|
|
30 |
3 |
country |
106 |
聽 |
|
111,1 |
聽 |
|
16,9 |
31 |
4 |
pop |
86 |
|
|
|
|
|
|
32 |
4 |
pop |
85 |
|
|
|
|
|
|
33 |
4 |
pop |
93 |
|
|
|
|
|
|
34 |
4 |
pop |
78 |
|
|
|
|
|
|
35 |
4 |
pop |
93 |
|
|
|
|
|
|
36 |
4 |
pop |
99 |
|
|
|
|
|
|
37 |
4 |
pop |
101 |
|
|
|
|
|
|
38 |
4 |
pop |
110 |
|
|
|
|
|
|
39 |
4 |
pop |
90 |
|
|
|
|
|
|
40 |
4 |
pop |
95 |
聽 |
|
93 |
聽 |
|
2822,4 |
|
|
|
|
艣r. og贸艂em |
|
109,8 |
|
Suma SSB |
4151 |
|
|
|
|
|
|
|
MSB=suma/(N-k) |
=MS efekt = |
1383,667 |
Tabela 6.2. Przyk艂ad dla liczby grup k=4, w ka偶dej grupie ni=10. Technika oblicze艅 wewn膮trzgrupowej sumy kwadrat贸w MSE
Id |
Grupa |
Rodzaj muzyki w tle |
Warto艣膰 sprzeda偶y Xi |
|
|
|
1 |
1 |
klasyczna |
122 |
122 - 115,2 |
46,24 |
|
2 |
1 |
klasyczna |
136 |
136 - 115,2 |
432,64 |
|
3 |
1 |
klasyczna |
153 |
153 - 115,2 |
1428,84 |
|
4 |
1 |
klasyczna |
109 |
109 - 115,2 |
38,44 |
|
5 |
1 |
klasyczna |
120 |
120 - 115,2 |
23,04 |
|
6 |
1 |
klasyczna |
98 |
98 - 115,2 |
295,84 |
|
7 |
1 |
klasyczna |
106 |
106 - 115,2 |
84,64 |
|
8 |
1 |
klasyczna |
111 |
111 - 115,2 |
17,64 |
|
9 |
1 |
klasyczna |
103 |
103 - 115,2 |
148,84 |
|
10 |
1 |
klasyczna |
94 |
94 - 115,2 |
449,44 |
|
11 |
2 |
p贸艂-klasyczna |
136 |
136 - 119,9 |
259,21 |
|
12 |
2 |
p贸艂-klasyczna |
127 |
127 - 119,9 |
50,41 |
|
13 |
2 |
p贸艂-klasyczna |
104 |
104 - 119,9 |
252,81 |
|
14 |
2 |
p贸艂-klasyczna |
131 |
131 - 119,9 |
123,21 |
|
15 |
2 |
p贸艂-klasyczna |
136 |
136 - 119,9 |
259,21 |
|
16 |
2 |
p贸艂-klasyczna |
111 |
111 - 119,9 |
79,21 |
|
17 |
2 |
p贸艂-klasyczna |
119 |
119 - 119,9 |
0,81 |
|
18 |
2 |
p贸艂-klasyczna |
104 |
104 - 119,9 |
252,81 |
|
19 |
2 |
p贸艂-klasyczna |
121 |
121 - 119,9 |
1,21 |
|
20 |
2 |
p贸艂-klasyczna |
110 |
110 - 119,9 |
98,01 |
|
21 |
3 |
country |
97 |
97 - 111,1 |
198,81 |
|
22 |
3 |
country |
110 |
110 - 111,1 |
1,21 |
|
23 |
3 |
country |
95 |
95 - 111,1 |
259,21 |
|
24 |
3 |
country |
107 |
107 - 111,1 |
16,81 |
|
25 |
3 |
country |
122 |
122 - 111,1 |
118,81 |
|
26 |
3 |
country |
110 |
110 - 111,1 |
1,21 |
|
27 |
3 |
country |
120 |
120 - 111,1 |
79,21 |
|
28 |
3 |
country |
113 |
113 - 111,1 |
3,61 |
|
29 |
3 |
country |
131 |
131 - 111,1 |
396,01 |
|
30 |
3 |
country |
106 |
106 - 111,1 |
26,01 |
|
31 |
4 |
pop |
86 |
86 - 93 |
49 |
|
32 |
4 |
pop |
85 |
85 - 93 |
64 |
|
33 |
4 |
pop |
93 |
93 - 93 |
0 |
|
34 |
4 |
pop |
78 |
78 - 93 |
225 |
|
35 |
4 |
pop |
93 |
93 - 93 |
0 |
|
36 |
4 |
pop |
99 |
99 - 93 |
36 |
|
37 |
4 |
pop |
101 |
101 - 93 |
64 |
|
38 |
4 |
pop |
110 |
110 - 93 |
289 |
|
39 |
4 |
pop |
90 |
90 - 93 |
9 |
|
40 |
4 |
pop |
95 |
95 - 93 |
4 |
|
|
|
|
|
聽suma= |
6183,4 |
|
|
|
|
|
聽SSE |
171,7611 |
|
Za艂贸偶my, 偶e badaj膮cy chce por贸wna膰 trzy lub wi臋cej 艣rednich. Przyk艂adem mo偶e by膰 sytuacja, gdy w艂a艣ciciel firmy, zajmuj膮cej si臋 wypo偶yczaniem samochod贸w, stawia sobie pytanie czy 艣rednia wielko艣膰 transakcji, dotycz膮cych wypo偶yczania samochod贸w, r贸偶ni si臋 istotnie w pi臋ciu miastach.
W takim wypadku mo偶na wykorzysta膰 test parametryczny, zwany jednoczynnikow膮 analiz膮 wariancji, kt贸ry jest rozszerzeniem opisanego testu t Studenta.
W bardziej og贸lnej i wszechstronnej analizie wariancji (ANOVA) technika oblicze艅 jest podobna. Dokonuje si臋 pomiaru wariancji wszystkich 艣rednich (na przyk艂ad w pi臋ciu miastach), a nast臋pnie por贸wnuje si臋 otrzymany wynik do wariancji z pr贸by losowej ( w omawianym przyk艂adzie jest wariancja ze wszystkich pi臋ciu miast). ANOVA dzieli wariancj臋 ze wszystkich miast przez wariancje obliczone dla ka偶dego miasta. Mo偶na wi臋c powiedzie膰, 偶e obserwowan膮 zmienno艣膰 dzieli si臋 na dwa sk艂adniki:
- na zmienno艣膰 wewn膮trzgrupow膮, kt贸rej miar膮 jest wewn膮trzgrupowa suma kwadrat贸w
(gdzie si2 jest wariancj膮, obliczon膮 w oparciu o 艣redni膮 z podgrupy o numerze i, a ni oznacza liczebno艣膰 tej popdpopulacji) oraz
- na zmienno艣膰 mi臋dzygrupow膮, kt贸rej miar膮 jest mi臋dzygrupowa suma kwadrat贸w
Statystyka testu, dla kt贸rej mo偶na obliczy膰 poziom istotno艣ci, przyjmuje nast臋puj膮c膮 posta膰:
Otrzymana statystyka znana jest pod nazw膮 testu proprocji F, kt贸rego odmian膮 jest w specyficznych przypadkach test Studenta - T. Je艣li spe艂nione s膮 za艂o偶enia homogeniczno艣ci wariancji oraz normalno艣ci rozk艂ad贸w zmiennej zale偶nej w podpopulacjach, obserwowany poziom istotno艣ci mo偶na uzyska膰 przez por贸wnanie obliczonej z pr贸by statystyki F z warto艣ci膮 statystyki, pochodz膮cej z rozk艂adu teoretycznego F - Snedecora, przy liczbach stopni swobody r贸wnych k-1 oraz N-k.
Obserwowany poziom istotno艣ci jest prawdopodobie艅stwem uzyskania warto艣ci statystyki F co najmniej tak du偶ej, jak warto艣膰 statystyki F, obliczona dla populacji, w kt贸rej wszystkie 艣rednie i wariancje s膮 r贸wne.
Niska warto艣膰 prawdopodobie艅stwa i du偶a warto艣膰 statystyki F oznacza, 偶e wariancja ze wszystkich miast jest wi臋ksza ni偶 w poszczeg贸lnych przypadkach. Oznacza to konieczno艣膰 odrzucenia hipotezy zerowej o r贸wno艣ci 艣rednich.
Celem analizy wariancji nie jest sprawdzenie, czy pod wzgl臋dem 艣redniej jedno miasto r贸偶ni si臋 istotnie od innego konkretnego miasta, lecz przetestowanie hipotezy, czy zmienno艣膰 we wszystkich miastach by艂a znacz膮co r贸偶na.
Mo偶na te偶 przetestowa膰 hipotez臋, czy specyficzne pary miast s膮 r贸偶ne. W takim przypadku statystyczne programy komputerowe licz膮 po prostu test t Studenta dla dw贸ch miast (lub test Duncana, gdy liczebno艣ci w podgrupach s膮 znacz膮co r贸偶ne; analizy wariancji dokonuje si臋 wtedy w oparciu o 艣rednie harmoniczne).
Analiza wariancji (ANOVA - pocz臋stunek i muzyka) Zaznaczone efekty s膮 istotne z p < ,05000 |
||||||||
|
SS efekt |
Df=k-1 |
MS efekt=MSB |
SS b艂膮d |
Df=N-k |
MS b艂膮d=MSE |
F=MS efekt/MS b艂膮d |
p |
z_przych贸d |
4151,00 |
3 |
SS efekt/ df=4151,0/3=1383,67 |
6183,400 |
36 |
SS b艂膮d/df=171,76 |
8,06 |
0,00 |
SS efekt - suma kwadrat贸w mi臋dzygrupowych
SS b艂膮d - suma kwadrat贸w wewn膮trzgrupowych
MS efekt = MSB - wariancja mi臋dzygrupowa
MS b艂膮d=MSE - wariancja wewn膮trzgrupowa
(g). Test H Kruskala - Wallisa.
Test ten, zwany r贸wnie偶 nieparametryczn膮 analiz膮 wariancji, znajduje zastosowanie w warunkach badawczych podobnych do tych, w jakich znajduje zastosowanie test U Manna-Whitneya - z t膮 tylko r贸偶nic膮, 偶e przeznaczony on jest do testowania hipotezy zerowej, m贸wi膮cej o pochodzeniu p(p>2) pr贸b z tej samej populacji.
Po porangowaniu wynik贸w - wg tych samych zasad co w te艣cie Manna-Whitneya - oblicza si臋 warto艣膰 statystyki wg wzoru:
gdzie: Ri. - suma rang w i-tej grupie por贸wnawczej (i-tej kolumnie) N = n1 + n2 +... + np. Odrzucamy H0, je偶eli H > h(伪,p,n1,n2... np), gdzie p - liczba grup, a 伪 - za艂o偶ony poziom istotno艣ci.
Warto艣ci krytyczne H dla: n1 <= 5 i k=3 odczytuje si臋 ze specjalnych tablic, kt贸re podaj膮: Jaworowska i Michali膰ka (1978), Siegel (1956), Hollander i Wolfe (1973). Dla wi臋kszych ni statystyka H ma w przybli偶eniu rozk艂ad chi-kwadrat z liczb膮 stopni swobody r贸wn膮 df=p-1. Odrzuca si臋 H0, je偶eli H > 蠂2伪,df W przypadku wyst臋powania rang wi膮zanych stosuje si臋 test H z odpowiedni膮 poprawk膮. Oczywi艣cie w pakietach statystycznych warto艣ci statystyk i odpowiadaj膮ce im prawdopodobie艅stwa s膮 automatycznie drukowane przez komputer. (por. Blalock, 1975; Jaworowska, Michali膰ka, 1978; Brzezi艅ski, Maruszewski, 1981; Siegel, 1956; Hollander, Wolfe, 1973).
(h). Test niezale偶no艣ci chi-kwadrat (膸‡2). Analogicznie jak w (e), z t膮 r贸偶nic膮, 偶e tabela wynik贸w nie sk艂ada si臋 z dw贸ch kolumn, ale z C(C>2) kolumn o liczebno艣ciach brzegowych: F.1 = n1 ,F.2 = n2, ..., F.p = np (por. pkt (e) bie偶膮cego rozdzia艂u oraz rozdzia艂 7 pkt. 7.5).
6.7. Pytania o istotno艣膰 interakcji dw贸ch lub wi臋cej zmiennych niezale偶nych dla danej zmiennej zale偶nej lub grupy zmiennych zale偶nych.
Analiza wariancji (por. rozdzia艂 5 pkt.5.2.1.(f), rozdzia艂 7 pkt.7.2) jest jednym z najcz臋艣ciej u偶ywanych test贸w w badaniach sonda偶owych rynku po艂膮czonych z badaniami eksperymentalnymi. Jest bardzo wygodnym narz臋dziem nawet dla bardzo skomplikowanych zamierze艅 badawczych. W bie偶膮cym paragrafie przedstawia si臋 dwa kr贸tkie przyk艂ady zastosowa艅 analizy wariancji w badaniach sonda偶owych, po艂膮czonych z eksperymentem.
6.7.1. Wieloczynnikowa analiza wariancji (N-WAY ANOVA).
Reprezentatywnym przyk艂adem zastosowania tej metody jest analiza efekt贸w pieni臋偶nej wielko艣ci cotygodniowej sprzeda偶y w sklepie z odzie偶膮 damsk膮, je偶eli
1) w sklepie cz臋stuje si臋 (lub nie) klientki kaw膮, za kt贸r膮 nie musz膮 p艂aci膰
2) w sklepie s艂ycha膰 jeden z czterech rodzaj贸w muzyki (styl klasyczny, p贸艂- klasyczny, styl country albo styl pop).
Badacz mo偶e przeprowadzi膰 eksperyment, w kt贸rym sprawdza efekty sprzeda偶y przy wszystkich mo偶liwych kombinacjach wymienionych wy偶ej czynnik贸w (por. Andreasen, 1988).
Eksperyment mo偶e odbywa膰 si臋 przez d艂u偶szy czas, w kilku r贸wnorz臋dnych sklepach, a w ka偶dym z nich s艂ycha膰 jeden rodzaj muzyki i r贸wnocze艣nie podaje si臋 klientom kaw臋 (lub nie).
Rezultaty eksperymentu podano w tabeli 6.7.1.
W analizie wieloczynnikowej obliczenia przeprowadza si臋 w podobny spos贸b , jak w jednoczynnikowej (por. rozdzia艂 5 pkt.5.2.1.(f)). Najpierw oblicza si臋 estymator wariancji
zrandomizowanej - w analizowanym przyk艂adzie jest to wsp贸lna ca艂kowita wariancja ze wszystkich mo偶liwych kombinacji.
TAB.6.7.1. REZULTATY SPRZEDA呕Y ODZIE呕Y DAMSKIEJ PO PRZEPROWADZENIU EKSPERYMENTU ( W $ USD)
Rodzaj muzyki |
Pocz臋stunek |
Brak pocz臋stunku |
Srednia obl.ze wzgl臋du na rodzaj muzyki |
Klasyczna |
122 136 153 109 120 ------------ X11 = 128.0 |
98 106 111 103 94 ----------- X12 = 102.4 |
X1. = 115.4 |
P贸艂 - klasyczna |
136 127 104 131 136 ----------- X21 = 126.8 |
111 119 104 121 110 ------------ X22 = 113.0 |
X2. = 119.9 |
Country |
97 110 95 107 122 ----------- X31 = 106.2 |
110 120 113 131 106 ----------- X32 = 116.0 |
X3. = 111.1 |
Wsp贸艂czesna muzyka pop |
86 85 93 78 93 ----------- X41 = 87.0 |
99 101 110 90 95 ----------- X42 = 99.0 |
X4. = 93.0 |
艣rednia obl. ze wzg臋du na pocz臋stunek |
X.1 = 112.0 |
X.2 =107.6 |
X..= 109.8 |
Procedury komputerowe wyliczaj膮 w wieloczynnikowej analizie wariancji trzy testy dla okre艣lenia istotnych rezultat贸w. Wydruki komputerowe pozwalaj膮 odpowiedzie膰 na nast臋puj膮ce pytania :
1) Czy jest efekt g艂贸wny (odpowiedzialny za wielko艣膰 sprzeda偶y) w zale偶no艣ci od tego, czy
cz臋stuje si臋 klientki kaw膮, czy nie - tzn. czy ca艂kowita wariancja okre艣lona na podstawie tylko dw贸ch kategorii (pocz臋stunek lub nie) jest istotnie wi臋ksza ni偶 wariancja zrandomizowana, obliczona dla wszystkich kombinacji ( gdy kontrolowane s膮 wp艂ywy muzyczne) ?
2) Czy jest efekt g艂贸wny w zale偶no艣ci od rodzaj贸w muzyki (gdy ignorujemy pocz臋stunek lub nie) ?
3) Czy jest efekt interakcji w zale偶no艣ci od r贸偶nych kombinacji s艂uchanej muzyki i pocz臋stunku (lub nie), tzn. czy wyniki w ka偶dym z o艣miu p贸l mog膮 by膰 przewidziane na podstawie zsumowania razem dw贸ch efekt贸w g艂贸wnych ?
Procedury komputerowe obliczaj膮 statystyk臋 F oraz prawdopodobie艅stwo dla braku efekt贸w. Srednie dla p贸l oznaczaj膮cych r贸偶ne kombinacje pocz臋stunku (lub nie) oraz czterech rodzaj贸w muzyki wskazuj膮, 偶e :
1) pocz臋stunek sprzyja wi臋kszej sprzeda偶y ni偶 brak pocz臋stunku
2) przy muzyce klasycznej i p贸艂-klasycznej sprzedaje si臋 wi臋cej, a przy wsp贸艂czesnej muzyce pop - najmniej
3) pocz臋stunek wraz z muzyk膮 klasyczn膮 i p贸艂-klasyczn膮 zwi臋ksza sprzeda偶, podczas gdy pocz臋stunek wraz z muzyk膮 country lub wsp贸艂czesn膮 pop zmniejsza sprzeda偶.
Czy uzyskane rezultaty s膮 znacz膮ce ?
Rezultaty ANOVY podane s膮 w tabelce 6.7.2.
TAB.6.7.2. WYNIKI PROCEDURY ANOVA
Jednowymiarowe testy istotno艣ci dla z_przych贸d (ANOVA - pocz臋stunek i muzyka) Parametryzacja z sigma-ograniczeniami Dekompozycja efektywnych hipotez |
|||||
|
SS |
Stopnie swobody df |
MS - 艣rednia z sumy kwadrat贸w |
F |
p |
x_muz |
4151,0 |
3 |
1383,7 |
12,764 |
0,000012 |
y_kawa |
193,6 |
1 |
193,6 |
1,786 |
0,190842 |
x_muz*y_kawa |
2521,0 |
3 |
840,3 |
7,752 |
0,000498 |
B艂膮d |
3468,8 |
32 |
108,4 |
|
|
Analizuj膮c dane w tabeli, mo偶na stwierdzi膰, 偶e bardzo istotny wp艂yw na wielko艣膰 sprzeda偶y ma rodzaj muzyki, kt贸r膮 s艂ycha膰 w sklepie, natomiast sam pocz臋stunek kaw膮 (lub nie) nie jest istotny. Ostatecznie mo偶na powiedzie膰, 偶e daje si臋 zauwa偶y膰 efekt interakcji, kt贸ry wskazuje, 偶e kombinacja pocz臋stunku kaw膮 i muzyki klasycznej (lub p贸艂-klasycznej) mo偶e by膰 czynnikiem zwi臋kszaj膮cym obroty w sklepie.
6.7.2. Wielowymiarowa analiza wariancji (MANOVA).
W badaniach marketingowych badacze cz臋sto zadaj膮 sobie pytanie, czy s膮 r贸偶nice mi臋dzy grupami pod wzgl臋dem zbioru w艂a艣ciwo艣ci, mierzonych na skalach metrycznych. S艂u偶y temu technika MANOVA - bardzo zbli偶ona do ANOVY, lecz stosowana do bada艅 bardziej skomplikowanych. W analizie wieloczynnikowej (model ANOVA) rozwa偶ano efekty cotygodniowej sprzeda偶y w sklepie z odzie偶膮 damsk膮, przy dw贸ch czynnikach - pocz臋stunku (lub nie) kaw膮 oraz przy czterech rodzajach muzyki. MANOVA natomiast umo偶liwi艂aby bardziej skomplikowan膮 analiz臋, na przyk艂ad gdyby badacz chcia艂 zna膰 efekty rozwa偶anych dw贸ch czynnik贸w w nast臋puj膮cych aspektach :
1) przeci臋tna d艂ugo艣膰 pobytu w sklepie
2) ca艂kowita sprzeda偶 drogich sukien
3) ca艂kowita sprzeda偶 dodatk贸w galanteryjnych
4) stosunek wielko艣ci przychodu z artyku艂贸w sprzedanych po pe艂nej wysokiej cenie - do wielko艣ci przychodu z artyku艂贸w sprzedanych po najni偶szej cenie rynkowej.
MANOVA umo偶liwia analiz臋 przychod贸w zwi膮zanych z r贸偶nymi kombinacjami
wymienionych wy偶ej czynnik贸w i aspekt贸w oraz daje podobne statystyki, jak ANOVA.
(por. Andreasen, 1988; Brzezi艅ski, 1987; Brzezi艅ski, Stachowski, 1975; Oktaba, 1980; Oktaba, 1966; Winer, 1971; Kirk, 1968)