Wykład 9

Tabletki o przedłużonym działaniu

Wg FPVII - o zmodyfikowanym uwalnianiu (o przedłużonym uwalnianiu)

Cel

• zapewnienie stałego stężenia terapeutycznego substancji leczniczej w organizmie chorego przez dłuższy czas (8-12h, a nawet 24h)

• eliminacja kilkakrotnego przyjmowania leku w ciągu dnia (w pracy) lub w nocy

• zmniejszenie sumarycznej dawki leku w ciągu doby

• ograniczenie działania niepożądanego leku

tabletka lub kapsułka

o niemodyfikowanym uwalnianiu o modyfikowanym uwalnianiu

stężenie leku we krwi




stężenie terapeutyczne czas

• substancje o krótkim czasie półtrwania (1-6h) stosowane w chorobach przewlekłych”

• choroby serca

• choroby naczyń wieńcowych

• cukrzyca

• choroby przewodu pokarmowego

• choroby psychiczne

• o dłuższym okresie biologicznego półtrwania (np. diazepam, chlordiazepoksyd)

W cyklu dobowym w godzinach 6.00-12.00 występuje 46 % niedokrwień mięśnia sercowego

Ocena efektów działania

• skutki doraźne (zmniejszenie objawów subiektywnych i obiektywnych, ostrych epizodów)

• skutki odległe (zmniejszenie nawrotów, śmiertelności)

• skutki pośrednie (zmniejszenie uszkodzeń i powikłań ze strony innych narządów)

Dodatkowe korzyści kliniczne

• całodobowa ochrona mięśnia sercowego

• szczególna ochrona mięśnia sercowego w godzinach porannych

• lepsza współpraca z chorym

Postać leku o przedłużonym uwalnianiu - niewskazana dla substancji wykazujących małą rozpiętość pomiędzy dawką leczniczą a toksyczną.

Wyjątki:

• nitrogliceryna

• atropina

• skopolamina

• przedłużone działanie leku - spowolnienie uwalniania substancji leczniczej

• uwalnianie zachodzi na całej długości przewodu pokarmowego (w ciągu kilkunastu godzin)

• „o przedłużonym działaniu”

• „o przedłużonym uwalnianiu” poprawniejsza nazwa

zawarta jest odpowiednio większa dawka substancji leczniczej niż w formie szybko uwalniającej

przypadkowe natychmiastowe uwolnienie całej dawki (np. na skutek uszkodzenia otoczki) może zagrażać życiu chorego

Metody otrzymywania:

1. spowolnienie wchłaniania (największe znaczenie praktyczne)

2. zahamowanie wydalania

3. zahamowanie biotransformacji

Spowolnienie wchłaniania

• powlekanie

• inkorporowanie

• kompleksowanie

• wiązanie substancji leczniczej na jonitach

Metoda powlekania

• kryształy substancji leczniczej, granulaty, tabletki

• dzieli się na kilka części

• jednej z nich nie pokrywa się - substancja lecznicza rozpuszcza się natychmiast - dawka inicjująca

• na następne - otoczki różnej grubości z tej samej rozpuszczalnej substancji powlekającej (np. metyloceluloza, poliwidon, makrogole) - substancja lecznicza rozpuszcza się w różnym czasie - dawka podtrzymująca

• powlekanie substancjami rozpuszczającymi się, w zależności od pH, w różnych odcinkach przewodu pokarmowego

• polimery nierozpuszczalne w przewodzie pokarmowym - uwalnianie odbywa się na drodze dyfuzji

Tabletki powlekane zawierają w otoczce porofory

• związki, które ulegają rozpuszczeniu lub pęcznieją w różnych odcinkach przewodu pokarmowego

zwiększają przepuszczalność otoczki

nie maleje szybkość uwalniania (mimo ubytku substancji leczniczej)

• rozpuszczalne w soku żołądkowym: kryształy samej substancji leczniczej, Eudragit E; pęczniejące: skrobia

• rozpuszczalne w jelicie cienkim: octanoftalan celulozy, Eudragit L i S

• ulegające trawieniu w okrężnicy: celuloza mikrokrystaliczna, polimery z grupami azowymi

Metoda inkorporowania

• zwiększenie substancji leczniczej w nośniku opóźniającym uwalnianie

• hydrofilowym

• lipofilowym

• nierozpuszczalnym w przewodzie pokarmowym
  

• systemy matrycowe

• tabletki wielowarstwowe (2-, 3-warstwowe)

• tabletki płaszczowe (dry coat)

• tabletka w tabletce

Nośniki hydrofilowe:

• metyloceluloza

• karmeloza sodu

• hypromeloza

• alginiany

• eter galaktozy z mannitolem

• polimery kwasu akrylowego

• śluz roślinny

• prasowanie mieszaniny substancji leczniczej z nośnikiem

• prasowanie inkorporowanego granulatu

Mechanizm uwalniania substancji leczniczej z tabletki utworzonej z polimeru hydrofilowego, pęczniejącego w środowisku przewodu pokarmowego

- nierozpuszczona substancja lecznicza
- rozpuszczona substancja lecznicza

uwalnianie substancji leczniczej

Na nośnikach hydrofilowych - matryce pęczniejące:

• Hypromeloza

• Nitroglicerinum prolongatum (triazotan glicerylu)

• Euphyllin CR retard (teofilina)

• Theospirex retard (teofilina)

• Eudragit R1/RS

• Theovent (teofilina)

• Blocalcin retard (diltiazem)

• Majamil prolognatum (diklofenak)

• Żelatyna

• Cornifar retard (nifedypina)

Tabletki dwuwarstwowe (duplex)

• jedna warstwa zawiera dawkę inicjującą

• 
  druga stanowi tabletkę o przedłużonym uwalnianiu
  
  

• 
  substancja zawieszona stanowi rdzeń

• dawka inicjująca znajduje się w otoczce
  
  

Rdzeń może być izolowany otoczką dojelitową

• Diclac 150 Duo; 25 mg soli sodowej diklofenaku szybko uwalnianianej i 125 mg soli sodowej diklofenaku wolno uwalnianej

Tabletki dwuwarstwowe:

• modyfikowane uwalnianie

• łatwość wytwarzania

• estetyka produktu

• możliwość rozdziału niezgodnych substancji

Tabletki trójwarstwowe:

• łączenie niezgodnych leków

• łączenie różnych profili uwalniania

• estetyka produktu

• poprawa trwałości substancji czynnych
  (duża siła nacisku - rozkład, np. ramiprilu)

Nośniki lipofilowe:

• substancja lecznicza uwalnia się stopniowo

• enzymatycznie trawione

• rozpuszczanie nośnika w zależności od pH

• wosk pszczeli - Diacorrdin retard (diltiazem)

• wosk Carnauba

• olbrot

• mono-, di- i triglicerydy kwasu stearynowego i palmitynowego

• kwas stearynowy
  (Matryce niepęczniejące, ulegające trawieniu)
  

• Substancję leczniczą miesza się ze stopionym nośnikiem, zestala lub przeciera przez sito

• Metoda suszenia rozpyłowego (substancje są rozpuszczone w rozpuszczalniku organicznym) - granulat w formie proszku - tabletkowanie

• Metoda rozpryskowego zestalania stopionego nośnika z zawieszoną substancją leczniczą - granulat w formie mikrokulek - umieszczane w kapsułkach żelatynowych

Tabletki szkieletowe (matryca nierozpuszczalna) nośniki nierozpuszczalne w przewodzie pokarmowym

1. Związki nieorganiczne:

• wysuszony siarczan wapnia

• bezwodny di- i trifosforan wapnia

• tlenek tytanu

• krzemionka koloidalna
  (matryce niepęczniejące, ulegające erozji)

2. Związki organiczne:

• polichlorek winylu

• polietylen

• octan celulozy

• etyloceluloza - Isodinit (diazotan izosorbidu)

• polistyren

• poliamidy

• żywice silikonowe

• Eudragit RL, RS
  (matryce niepęczniejące)
  

• Substancje obojętne rozpuszczalne w wodzie - laktoza, mannitol, NaCl, makrogole (pomocnicze)

• Tworzywo matryc granuluje się z substancjami leczniczymi i tłoczy się pod odpowiednim naciskiem tabletki.

• Bezpośrednie tabletkowanie (np. polichlorek winylu)

• Powlekanie kryształów substancji leczniczej roztworem tworzywa

• Rozpuszczanie tworzywa z substancją leczniczą i suszenie

• Metoda wtryskowa: mieszaninę substancji leczniczej i pomocniczych ogrzewa się z odpowiednim tworzywem (żywice poliwinylowe, poliakrylowe, poliamidy) i wtryskuje się do formy, nadającej jej postać tabletki.

Mechanizm uwalniania substancji leczniczej:

tabletki matrycowe nie rozpadają się w całym przewodzie pokarmowym

substancja lecznicza uwalnia się wskutek dyfuzji

Proces spowalnia konieczność wnikania cieczy do wnętrza kapilar tabletki. Następuje rozpuszczanie substancji leczniczej i dyfuzja roztworu na zewnątrz tabletki.

W miarę wypłukiwania z zewnętrznych warstw szybkość ta maleje, gdyż droga rozpuszczalnika i roztworu wydłuża się.

Metoda kompleksowania

• tworzenie trudno rozpuszczalnego kompleksu substancji leczniczej ze związkiem wielkocząsteczkowym

• digitoksyna z karboksymetylocelulozą lub dekstranem

• psychedryna z taniną

• chinidyna z kwasem poligalakturonowym

Produkt w kształcie granulek umieszcza się w kapsułkach lub tabletkuje.

Mechanizm uwalniania substancji leczniczej - jest ona uwalniana w marę rozkładu kompleksu w przewodzie pokarmowym.

Metoda wiązania substancji leczniczej na jonitach

• substancje o charakterze kwasowym lub zasadowym

• na zasadzie wymiany jonowej osadza się na kationitach leki o charakterze zasadowym (np. alkaloidy), a na anionitach - o charakterze kwasowym (np. barbiturany)

• wodny roztwór substancji leczniczej przepuszcza się przez kolumnę z jonitem i suszy na powietrzu

• jonity mają kształt granulek lub mikrokulek wielkości ok. 450 μm - można je umieszczać w kapsułkach lub tabletkować

• jonity są nietoksyczne

Mechanizm uwalniania substancji leczniczej

- na zasadzie wymiany jonowej w środowisku przewodu pokarmowego

Szybkość zależy od rodzaju jonitu. Przy zastosowaniu mocno kwasowych kationitów (-SO₃^-2) lub mocno zasadowych anionitów (-NH₃⁺) - zależy głównie od siły jonowej soli, w mniejszym stopniu od pH - uwalnianie odbywa się w całym odcinku przewodu pokarmowego.

W przypadku jonitów słabo zdysocjowanych (kationit grupa funkcyjna -COOH, anionit -NH₂ lub -NR₂) wymiana zależy od pH. Kationity te szybko uwalniają lek w żołądku, a anionity w jelitach.

UWAGI!

• Tabletek i kapsułek o przedłużonym uwalnianiu nie wolno dzielić, z wyjątkiem przystosowanych do dzielenia

• Nie wolno popijać leków gorącymi płynami (możliwośc stopienia hydrofobowego nośnika) lub płynami zawierającymi alkohol (możliwość rozpuszczenia otoczki)

• Zwrócenie uwagi na częstotliwość dawkowania

• w przypadku tabletek matrycowych poinformowanie, że są wydalane w stanie niezmienionym

Modyfikacja uwalniania poprzez krystalizację

(większy kryształ - mniejsza powierzchnia rozpuszczania)

Detralex (diosmina) - substancja zmikronizowana

Pelethrocin (diosmina) - niezmikronizowana

Modyfikacja chemiczna substancji leczniczej (estryfikacja, tworzenie soli)

Zalety leków o modyfikowanym uwalnianiu:

• lepsza 24-godzinna kontrola objawów

• większa skuteczność w godzinach maksymalnych objawów (często porannych)

• lepsza ochrona narządowa

• zmniejszenie dawki dobowej (lepsza tolerancja, mniej objawów niepożądanych)

• większa akceptacja terapii przez chorego

• mniejsze szkody przy opuszczeniu dawki

BADANIE JAKOŚCI TABLETEK

wg FPVI:

1. Jednolitość masy pojedynczych tabletek

2. Jednolitość zawartości substancji leczniczej

3. Zawartość substancji leczniczej

4. Określanie czasu rozpadu

5. Badanie uwalniania substancji leczniczej

6. Odporność mechaniczna tabletek na ścieranie

7. Czystość mikrobiologiczna

1. Badanie jednolitości masy pojedynczych tabletek

• dla tabletek niepowlekanych i tabletek powlekanych substancjami wielkocząsteczkowymi

Badanie: zważyć 20 losowo wybranych tabletek jednej serii i obliczyć średnią arytmetyczną masy tabletek

Tab. Dopuszczalne odchylenia

Masa tabletki	Odchylenia
80 mg	± 10%
od 81 do 249 mg	± 7,5%
od 250 mg	± 5%

Tylko 2 tabletki mogą przekroczyć granicę podanych odchyleń, jednak nie więcej niż dwukrotnie.

2. Badanie jednolitości zawartości substancji leczniczej

• dla tabletek o deklarowanej zawartości substancji leczniczej 2 mg i poniżej lub o zawartości mniej niż 2 % całkowitej masy tabletki.

Badanie: Metodą opisaną w monografii szczegółowej w każdej z 10 losowo wybranych tabletek jednej serii.

Zawartość substancji leczniczej nie może być mniejsza niż 85% i wyższa niż 115% średniej wartości.

3. Badanie zawartości substancji leczniczej

Badanie: Metodą opisaną w monografii szczegółowej dla próbki ze sproszkowanych co najmniej 10 tabletek. Zawartość substancji leczniczej w tabletkach przeliczyć na średnią masę tabletki.

Tab. Dopuszczalne odchylenia

Deklarowana zawartość substancji leczniczej	Odchylenia
Poniżej 100mg	± 10%
100mg i powyżej	± 5%

4. Określanie czasu rozpadu tabletek

Czas rozpadu tabletki - czas, po którym tabletka zanurzona w odpowiedniej cieczy ulegnie rozpadowi lub rozpuszczeniu, a na siatce o średnicy oczek 2 mm nie pozostają cząstki tabletek; mogą pozostać elementy nierozpuszczalnej otoczki. Na siatce może pozostać miękka masa, bez twardego niezwilżonego rdzenia.

Nie bada się czasu rozpadu tabletek:

• o modyfikowanym uwalnianiu

• do implantacji

• do rozgryzania i żucia

Aparat do
badania czasu rozpadu tabletek:

- niepowlekanych

- podjęzykowych

- do ssania

- podpoliczkowych

- drażowanych lub powlekanych

- dojelitowych

- doodbytniczych

- do sporządzania roztworów

Czas rozpadu tabletek musujących i dopochwowych bada się w zlewkach o płaskim dnie.

• zlewki o poj. 1000 ml

• uchwyt utrzymujący 6 rurek z przezroczystego tworzywa

• 6 cylindrycznych krążków ze sztucznego tworzywa.

• uchwyt utrzymujący pionowo 6 rurek z przezroczystego tworzywa (dolne otwory rurek zamknięte są siatką z nierdzewnego drutu o oczkach 2mm)

Badanie:

• 6 tabletek umieszcza się w rurkach, w zależności od wymagań i obciąża się cylindrycznymi krążkami i zanurza w zlewce zawierającej odpowiedni płyn.

• uchwyt wraz z rurkami wprowadza się w ruch pionowy z częstotliwością 30±2 obrotów na minutę

• czas przeprowadzania badań zależy od rodzaju poszczególnych tabletek

tab. Interpretacja wyników

Tabletki	Czas rozpadu w wodzie (temp. 37ºC ± 0,5 ºC)
niepowlekane	Nie dłuższy niż 15 min.
podjęzykowe	(bez obciążania krążkami) zgodny z wymaganiami monografii szczegółowej
do ssania	(bez obciążenia krążkami) nie krótszy niż 15 min i nie dłuższy niż 60 min
podpoliczkowe	Określają monografie szczegółowe
Tabletki powlekane	Czas rozpadu w wodzie (temp. 37ºC ± 0,5 ºC)
drażowane	Nie dłuższy niż 60 min
powlekane z substancjami wielkocząsteczkowymi	Nie dłuższy niż 30 min

Tabletki do sporządzania roztworów i zawiesin

czas rozpadu 6 tabletek w wodzie o temperaturze pokojowej pod obciążeniem krążkami nie dłuższy niż 3 minuty.

Tabletki powlekane z otoczką dojelitową

• Etap 1

Cel: sprawdzenie odporności otoczki na oddziaływanie środowiska kwasowego.

Badanie: Tabletki zanurzyć (bez obciążenia krążkami) w kwasie solnym (0,1mol/l) o temp. 37ºC ± 0,5 ºC

Po 120 min tabletki nie powinny się rozpaść ani wykazywać pęknięć powłoczki umożliwiających wydostanie się zawartości na zewnątrz.

• Etap 2

Cel: określenie właściwego czasu rozpadu

Badanie: tabletki po przeprowadzeniu etapu 1 obciążyć krążkami i umieścić w buforze fosforanowym o pH = 6,8 i temp. 37ºC ± 0,5 ºC.
Wszystkie tabletki powinny się rozpaść przed upływem 60 min.

Tabletki musujące

Badanie: wrzucić tabletki do zlewki (poj. 250 ml) zawierającej 200 ml wody o temp 15-25ºC. Tabletki rozpuszczają się z wydzielaniem pęcherzyków gazu, rozpuszczają się lub tworzą zawiesinę.

Czas rozpadu - nie dłuższy niż 5 min.

Tabletki dopochwowe

Badanie: tabletki wrzucić do zlewki (o poj. 250 ml) zawierającej 100 ml kwasu mlekowego (1g/l) o temp. 37ºC ± 2 ºC. W odstępach 5 min. mieszać zawartość zlewki ruchem obrotowym. Należy wykonać 6 równoległych oznaczeń.

Czas rozpadu - nie dłuższy niż 15 min.

5. Badanie uwalniania substancji leczniczej.

Dostępność farmaceutyczna - mierzona w warunkach in vitro ilość substancji leczniczej uwalniającej się z postaci leku i rozpuszczającej się w otaczającym płynie oraz szybkość z jaką ten proces zachodzi.

Cel:

- kontrola powtarzalności procesu produkcyjnego danych serii

- przy opracowywaniu nowych technologii

- porównywanie np. tabletek różnych producentów zawierających tą samą substancję leczniczą

Aparaty do badania:

- aparat łopatkowy - tabletki

- aparat koszyczkowy - kapsułki, tabletki flotacyjne i formy wolno rozpadające się

- aparat przepływowy - formy zawierające substancje trudno rozpuszczalne, zawiesiny, mikrosfery

Aparat łopatkowy:

- przykrywana zlewka pojemności najczęściej 1000 ml i mieszadło łopatkowe wprawiane w ruch obrotowy

- szybkość obrotów jest regulowana (50-100 obr/min).

• Badanie uwalniania należy prowadzić równolegle dla 6 tabletek lub kapsułek, dlatego aparaty przeznaczone do tego badania składają się z 6 zlewek

• Zlewki są umieszczane w łaźni wodnej: zlewki i łaźnia wodna wykonane są z przezroczystego materiału.

• Postać leku jest umieszczana na dnie zlewki

• Kapsułki i tabletki flotacyjne umieszcza się w spirali obciążającej wykonanej z drutu ze stali nierdzewnej, o odpowiednio dobranej grubości i ilości zwojów, tak, aby zmniejszenie powierzchni uwalniającej nie wpłynęło na szybkość uwalniania

Aparat koszyczkowy:

- zamiast mieszadła obraca się cylindryczny koszyczek, który jest przymocowany do pręta wprawianego w ruch obrotowy

- koszyczek jest otwierany w celu wprowadzenia badanej formy leku

- szybkość obrotów jest regulowana (100obr./min)

- koszyczek wykonany jest z siatki z drutu nierdzewnego (wielkość oczek 0,381 mm²)

Aparat przepływowy:

- składa się z komory ok. 8 lub 18 ml, przez którą przepływa z ustaloną szybkością płyn akceptorowy

- tabletka umieszczana jest w uchwycie, natomiast właściwy, laminarny przepływ płynu zapewniają kuleczki szklane znajdujące się przy wlocie na dnie komory.

- szybkość przepływu 4-16 ml/min (FP VII 4 ml/min, 8 ml/min, 16ml/min)

FP VII - Aparat z cylindrycznym przepływem

• zestaw cylindrycznych płaskodennych szklanych zlewek (częściowo zanurzonych w łaźni wodnej

• Zestaw szklanych cylindrów poruszających się pionowym ruchem posuwisto-zwrotnym wewnątrz zlewek (cylindry mogą być też przemieszczane poziomo pomiędzy kolejnymi rzędami zlewek

Warunki badania:

- temperatura (niezależnie od typu aparatu) utrzymuje się na stałym poziomie 37ºC

- szybkość obrotów mieszadła jest zróżnicowana w granicach 50-150 obr/min

- objętość płynu ustala się najczęściej w granicach 250-1000 ml

Podstawowe płyny do uwalniania:

• Do oceny tabletek uwalniających substancję leczniczą w żołądku używa się kwasu solnego (0,1mol/l, pH 1-2), rzadziej wody. Ostatnio zaznacza się tendencja, aby badania przeprowadzać zamiast w 0,1mol/l - w 0,01 mol/l kwasie solnym, co wiąże się z ustaleniem, że pH soku żołądkowego mieści się zwykle w zakresie 1,4-2,1

• Do tabletek dojelitowych używa się buforu fosforanowego o pH 6,8-7,6

FP VII - zalecane płyny do uwalniania

pH 1,0 HCl

pH 1,2 NaCl, HCl

pH 1,5 NaCl, HCl

pH 4,5 Bufor fosforanowy lub octanowy

pH 5,5 i 5,8 Bufor fosforanowy lub octanowy

pH 6,8 Bufor fosforanowy

pH 7,2 i 7,5 Bufor fosforanowy

6. Badanie odporności mechanicznej tabletki na ścieranie - dla tabletek niepowlekanych

Friabilator

• aparat do badania ścieralności tabletek

• bęben wykonany z płyt polimetakrylowych, umocowany pionowo na osi połączony z silnikiem

• bęben ma wewnątrz półkoliście wygiętą przegrodę, zagarniającą w czasie obrotów umieszczone w nim tabletki

• szybkość obrotów bębna: 25 ±1 obr./min

Badanie:

• należy użyć 20 tabletek o masie do 0,65 g lub 10 tabletek o masie powyżej 0,65 g

• tabletki odpylić i zważyć

• tabletki umieścić w bębnie, zamknąć pokrywę, uruchomić silnik na 4 minuty (=100 obr.)

• tabletki wyjąć z bębna, odpylić i ponownie zważyć

• ubytek ich sumarycznej masy nie może być większy niż 1%

• tabletki w czasie badania nie powinny ulec pokruszeniu

• jeżeli wyniki badań nie spełniają wymagań, badanie można powtórzyć dwukrotnie

Inne metody badań tabletek:

• ocena wyglądu

• pomiar wielkości

• badanie twardości i wytrzymałości tabletki na złamanie

• określanie zawartości popiołu nierozpuszczalnego w kwasie solnym

• badanie dostępności biologicznej

Ocena wyglądu tabletki

• świadczy o jakości użytych stempli i matrycy, pozwala na wstępną ocenę wytrzymałości mechanicznej

• przyczyny wystąpienia plam na tabletkach:

• Zła jakość powierzchni stempli

• Zabrudzenie granulatu

• Niezgodność składników masy tabletkowej

• Nieodpowiednia jakość składników

• Rozkład substancji leczniczej

Pomiar wielkości

• mierzy się średnicę i grubość tabletki suwmiarką (z dokładnością 0,1 mm)

• normy przemysłowe - odchylenia:

• Dla tabletek średniej grubości 4 mm ± 7,5 %

• Dla tabletek średniej grubości powyżej 4 mm ± 5 %

• Dla drażetek ± 8%
  Zbyt duże odchylenia - źle przygotowany granulat lub zmiana nacisku podczas tabletkowania.

Badanie twardości tabletek

Cel: oznaczenie, przy jakim obciążeniu tabletka ulegnie zgnieceniu

Aparat: twardościomierz

• tabletkę umieszcza się pionowo lub poziomo ( w zależności od aparatu między: kleszczami, stemplami lub stemplem a łożyskiem)

• na tabletki działa siła nacisku (zwiększana liniowo)

• zarejestrowane wartości siły, przy której tabletka ulegnie pęknięciu

• pomiar w zakresie nacisku 3-300N

Twardość tabletki obrazuje:

P_max - siła, przy której nastąpi zgniecenie tabletki

Współczynnik twardości T:

T=P_max/2rh

T - współczynnik twardości ( N/m²)

P_max - siła potrzebna do zgniecenia tabletki

r - promień tabletki (m)

h - grubość tabletki (m)

Tabletki można uznać za dostatecznie odporne na zgniecenie jeżeli

Współczynnik twardości T > 98*10⁴ N/m²

Badanie wytrzymałości tabletki na złamanie:

• tabletkę umieszcza się na 2 podpórkach

• na tabletkę działa się osiowo siłą
  

• dla tabletek dzielonych przez pacjenta

Wg FP VIII

• czas rozpadu tabletek i kapsułek - wg FP VII (tom I, s. 335)

• uwalnianie substancji czynnej (FP VII supl. 2007, s. 1417)

• odporność tabletek niepowlekanych na ścieranie - wg FP VII (tom I, s.349)

• odporność tabletek na zgniatanie - wg FP VII (tom I, s. 350)

---