REHABILITACJA KARDIOLOGICZNA CHORYCH W STARSZYM WIEKU
„Dodaje lat do życia i życia do lat”
PODZIAŁ STAROŚCI
wiek starszy (młodzi starzy) 65 - 75 lat
wiek podeszły (starsi starzy) 76 - 85 lat
wiek sędziwy (długowieczny) > 86 lat
„Nie istnieje żaden określony wiek człowieka, który można byłoby przyjąć za początek starzenia się organizmu. Nie istnieje też jednoznaczna definicja tego procesu, a jego mechanizm jest nadal daleki od poznania. W tej sytuacji dogodne jest założenie, że zmiany zachodzące w organizmie z upływem czasu i będące jego funkcją, są przejawem starzenia się”
[Wprowadzenie do fizjologii klinicznej - Stanisław Kozłowski i Krystyna Nazar]
Społeczeństwo stare - społeczeństwo, w którym odsetek ludzi powyżej 65 r.ż. przekroczył 7 % (wg ustaleń ONZ)
W Polsce w 1996 r. osoby powyżej 65 r.ż. stanowiły 11,4 % (2 % ludności stanowiły osoby powyżej 85 r.ż., ze znaczną przewagą kobiet)
Wg danych WHO co miesiąc na świecie przybywa około 800 000 ludzi powyżej 65 r.ż.
Wpływ procesu starzenia się na czynność układu krążenia:
Mięsień serca -
wydłużenie fazy skurczu mięśnia serca
zwolnienie fazy relaksacji m. serca (opóźnia się w ten sposób napełnianie komór, przy czym objętość późno rozkurczowa komór może się nieznacznie zwiększać)
osłabienie odpowiedzi na katecholaminy (czynność starego serca podczas wysiłku przypomina adaptację tego narządu do obciążenia u ludzi młodych po zablokowaniu u nich stymulacji betaadrenergicznej)
W efekcie u zdrowych starszych osób:
- ZMNIEJSZA SIĘ REZERWA POJEMNOŚCI MINUTOWEJ SERCA
WZRASTA KOSZT METABOLICZNY I ZAPOTRZEBOWANIE NA TLEN nawet przy tej samej objętości minutowej.
Spoczynkowa sprawność serca (objętość minutowa - CO, frakcja wyrzutowa - EF, zdolność wywoływania odpowiednich ciśnień jest prawidłowa, natomiast w warunkach obciążenia wysiłkowego sprawność ta obniża się liniowo.
WYSTĘPUJE STOPNIOWY SPADEK ZMIENNOŚCI RYTMU
(starcze usztywnienie rytmu)
Obciążenie następcze (opór przeciw wyrzutowi) rośnie wraz z wiekiem liniowo (narastająca z wiekiem sztywność głównych tętnic i narastająca przyspieszone odbicie fal tętna od obwodu w kierunku do aorty)
Krążenie wieńcowe - warunki hemodynamiczne dla krążenia u osób starszych pogarszają się (spowolnienie procesu relaksacji m. komór, przerost i usztywnienie m. serca pogarsza przepływ podwsierdziowy, podwyższone obciążenie skurczowe aortalne powoduje większe napięcie skurczowe m. lewej komory serca)
tętnice wieńcowe jeśli nie są zmienione miażdżycowo) mają pełną zdolność
rozkurczania się i zachowania przepływu
Zmiany charakterystyczne dla procesu starzenia się:
Istotą procesu starzenia się jest zmniejszenie zawartości cytoplazmy komórkowej (spadek ilości wody wewnątrzkomórkowej ze zwiększeniem się odkładania tłuszczu w komórkach.
W wyniku starzenia się dochodzi do:
spadku efektywności centralnych i obwodowych komórek nerwowych
spadku masy ciała (wzrasta w wieku średnim a potem stopniowo się zmniejsza)
zmniejszenia masy kostnej
zmniejszenia się masy tkanki mięśniowej w stosunku do masy ciała. Maleje zawartość wody i potasu w komórce, zmniejsza się tempo syntezy białek w mięśniach - siła mięśniowa poczynając od 25 - 35 r.ż. maleje
obniżenia podatności (rozciągliwości) tkanek
obniżenia się podstawowej przemiany materii i zużycia tlenu w przeliczeniu na jednostkę masy ciała
zmniejszenia pojemności życiowej płuc - VC (zmniejszenie liniowe od 20 r.ż.), zwiększenia objętości zalegającej - RV, nieznacznego wzrostu spoczynkowej wentylacji płuc i znacznego wzrostu czynnościowej przestrzeni martwej oraz zmniejszenia maksymalnej pojemności dysfuzyjnej płuc.
ZMIANY ANATOMICZNE W UKŁADZIE KRĄŻENIA W STAROŚCI
ZALEŻNE OD WIEKU - zmiany inwolucyjne (uwarunkowania genetyczne, prowadzące z biegiem lat do nieprawidłowości strukturalnych ułatwiających powstawanie zmian patologicznych np. zjawisko APOPTOZY czyli zaprogramowanej śmierci komórki [obumieranie komórek narządów w genetycznie zakodowanym czasie])
NIEZALEŻNE OD WIEKU - związane z rozwijającym się procesem patologicznym
KRĄŻENIE OBWODOWE:
Największe problemy są związane ze zmianami w tętnicach
występuje poszerzenie ich średnicy
pogrubienie ścian (błona wewnętrzna i środkowa)
usztywnienie ścian (niezależne od miażdżycy)
utrata podatności i elastyczności naczyń i zanik tzw. zjawiska „powietrzni
zanik w krążeniu włośniczkowym (ich upośledzona wytrzymałość i szczelność)
zanik w krążeniu żylnym (niesprawność zastawek żylnych, nadmierna wiotkość żył i zastój krwi w żylakowato zmienionych strukturach)
W aparacie zastawkowym:
Niespecyficzne zgrubienia włókniste na zastawkach mitralnej i aortalnej
nacieczenia amyloidowe
włóknienie i rozwój procesu stwardnieniowego (rozplem tkanki łącznej - szczególnie płatki zastawki aortalnej)
gromadzenie się złogów lipidowych - szczególnie lipidoza płatków zastawki mitralnej
zwapnienia - zmiana najczęstsza - już powyżej 55 r.ż. występują w 5 % zwapnienia zastawki aortalnej - przyrastają średnio o 1 % na 1 r.ż.
zwapnienia zastawki mitralnej występują aż u 10 %
ludzi powyżej 60r.ż.
(niedomykalność zastawki mitralnej, zwężenie ujścia mitralnego, zwężenie ujścia aortalnego tzw. stenoza aortalna typu starczego)
ZMIANY MORFOLOGICZNE W UKŁADZIE KRĄŻENIA ZALEŻNE OD WIEKU:
W mięśniu serca:
proces zanikowy (tzw. zanik brunatny - zanik starczy z odkładaniem się lipofuscyny w kardiomiocytach)
zmiany zwłóknieniowe
naciekanie złogami amyloidu - u 30 - 70 % zmarłych powyżej 60 r.ż. i u 100 % powyżej 80 r.ż. - może upośledzać czynność rozkurczową serca
gromadzenie się złogów lipidowych (ściana przedsionków)
(najbardziej widoczne w przegrodzie m. komorowej - zmieniają jej kształt, może dochodzić do izolowanego zwapnienia w górnej części przegrody - powstaje stały blok p - k.)
W układzie przewodzącym serca:
ubytek komórek układu
rozplem tkanki łącznej
powstawanie tzw. archipelagów
(choroba węzła zatokowego, niestabilność elektryczna, arytmie o charakterze nawrotnym)
ZMIANY W HEMOSTAZIE
wzmożona skłonność do wystąpienia skazy krwotocznej
tendencja do nadkrzepliwości (aktywacja płytek krwi i hemostazy osoczowej z tworzeniem się mikrozakrzepów i upośledzeniem czynności układu fibrynolitycznego, likwidującego ogniska zakrzepowe).
NADCIŚNIENIE TĘTNICZE U OSÓB STARSZYCH
odrębności patomechanizmu:
obniżona objętość minutowa serca przy wybitnie podwyższonym oporze obwodowym
niska objętość śródnaczyniowa
podwyższone stężenie amin katecholowych
obniżona aktywność reninowa osocza
obniżony przepływ i filtracja nerkowa
Jest głównym stymulatorem przyśpieszonego procesu starzenia się organizmu, prowadzącego do skrócenia przeciętnej długości życia i obniżenia jakości życia.
Częstość występowania nadciśnienia w zależności od wieku:
60 - 69 lat --------------- 45,8 %
70 - 79 lat --------------- 61,1 %
80 - 89 lat --------------- 64, 2 %
ZAWAŁ SERCA - ODRĘBNOŚCI WIEKU STARSZEGO
Skąpe i nie charakterystyczne objawy (ból jako objaw występuje rzadko, często występuje duszność - wraz z wiekiem wzrasta tendencja występowania utajonej lub jawnej niewydolności serca towarzyszącej zawałowi serca,
zaburzenia świadomości, zawroty głowy
pełne omdlenia
Liczne towarzyszące choroby mogą maskować objawy zawału serca, niekiedy brak tolerancji dotychczas dobrze znoszonego leczenia może być pierwszym i jedynym sygnałem zawału serca
mniejsza przydatność podstawowych badań pomocniczych (ekg, usg)
inne rokowanie
znacznie wyższa śmiertelność (starszy wiek jest niezależnym czynnikiem ryzyka, chorzy ci trafiają do szpitala zwykle ze znacznie większym opóźnieniem niż 6 godzin, rzadziej podejmuje się leczenie fibrynolityczne i interwencyjne inwazyjne u tych ludzi
Leczenie choroby niedokrwiennej serca
BŁĄD PRZESADY
BŁĄD ZANIEDBANIA
Leczenie powinno uwzględniać:
cele doraźne (zniesienie bólu wieńcowego, prewencja bólów stenokardialnych i zaburzeń rytmu, w zawale serca - utrzymanie chorego przy życiu i zniwelowanie ostrych objawów oraz zapobieganie pojawianiu się powikłań)
cele odległe (bardziej polepszenie jakości życia niż poprawa prognozy - maksymalne usprawnienie ruchowe chorego, podtrzymanie chęci do walki z chorobą i dalszego życia)
Należy zwalczać obserwowane w praktyce niekorzystne zjawiska:
ograniczanie intensywności terapii osób w starszym wieku
zaniechanie rehabilitacji ruchowej (kinezyterapia i szeroko pojęta rehabilitacja ruchowa)
„nagłego zgonu z powodu nadmiernej aktywności często się obawiamy, ale rzadko go spotykamy. Stopniowej śmierci z powodu niedostatecznej aktywności rzadko się obawiamy, ale często ją spotykamy” Isaacs
niekonsekwentne leczenie przewlekłe i zmniejszenie wysiłków terapeutycznych, zmierzających do przywrócenia sprawności i samodzielności chorego
REHABILITACJA KARDIOLOGICZNA CHORYCH W STARSZYM WIEKU
ŚWIATOWA ORGANIZACJA ZDROWIA:
„Rehabilitacja kardiologiczna to wszystkie niezbędne działania zapewniające optymalną kondycję fizyczną, umysłową i socjalną, pozwalającą chorym na samodzielne osiągnięcie jak najbardziej normalnej pozycji społecznej”
Rehabilitacja kardiologiczna rozumiana jest jako integralna część postępowania medycznego, a jej kompleksowe działanie to
leczenie ruchem (uzyskanie sprawności fizycznej)
oddziaływanie na stan psychiczny (lęk, objawy depresyjne, drażliwość, podwyższenie progu emocjonalnego)
leczenie farmakologiczne
realizowanie zasad prewencji wtórnej (zwalczanie czynników ryzyka)
WSKAZANIA DO PODEJMOWANIA LECZENIA RUCHEM:
stan po zawale serca, po operacyjnym leczeniu choroby wieńcowej lub plastyce tętnic wieńcowych
choroba wieńcowa z lub bez utrzymującego się niedokrwienia, niewydolności serca czy też zaburzeń rytmu serca
kardiomyopatia rozstrzeniowa
stan po wszczepieniu rozrusznika, kardiowertera, defibrylatora
stany po chirurgicznym leczeniu wad serca (plastyki, protezy zastawkowe)
stan po operacji tętniaka serca lub dużych naczyń tętniczych
stan po przeszczepie serca
podeszły wiek
schorzenia kardiologiczne ze współistniejącymi schorzeniami układu oddechowego
BEZWZGLĘDNE PRZECIWWSKAZANIA DO PODEJMOWANIA TERAPII RUCHEM:
niestabilna dusznica bolesna
podwyższone ciśnienie tętnicze krwi (skurczowe powyżej 200, rozkurczowe powyżej 110 mmHg)
znaczące samoistne obniżenie ciśnienia skurczowego (o ponad 20 mmHg w stosunku do „normy” dla danego chorego)
niekontrolowane przedsionkowe lub komorowe zaburzenia rytmu
blok przedsionkowo-komorowy III stopnia, bez rozrusznika
obniżenie niedokrwienne odcinka ST w elektrokardiogramie spoczynkowym o więcej niż 3 mm
wada aortalna (szczególnie zwężenie lewego ujścia średnie lub ciężkie)
zapalenie wsierdzia lub osierdzia
świeży zator tętniczy
zakrzepowe zapalenie żył
niekontrolowana cukrzyca
ostra choroba systemowa lub gorączkowa
schorzenia układu ruchu uniemożliwiające aktywność fizyczną
REHABILITACJA KARDIOLOGICZNA (MODEL POLSKI)
I ETAP |
SZPITALNA |
|
II ETAP |
POSZPITRALNA |
1. STACJONARNA (specjalne Ośrodki i Szpitale Uzdrowiskowe) 2. AMBULATORYJNA |
III ETAP |
AMBULATORYJNA |
|
Stosowane obciążenia treningowe:
Etap szpitalny - cel ćwiczeń: przeciwdziałanie niekorzystnym skutkom unieruchomienia, bez nadmiernego obciążania serca
Czas trwania ćwiczeń od 5 - 20 minut
ćwiczenia oddechowe
lekkie ćwiczenia, początkowo małych, a potem większych grup mięśniowych i stawów
Etap drugi (sanatoryjny) - uzyskanie takiego poziomu wydolności fizycznej, by pacjent mógł powrócić do pracy
trening zbiorowy na sali gimnastycznej (czas trwania 30 - 45 minut)
trening indywidualny na cykloergometrze rowerowym interwałowy lub ciągły
Etap trzeci (ambulatoryjny) - ewentualne zwiększenie wydolności uzyskanej w poprzednich etapach i utrzymanie jej na stałym poziomie
Czas trwania ćwiczeń 45 - 60 minut
treningi na cykloergometrze
ćwiczenia na sali gimnastycznej
gry zespołowe
Pod wpływem systematycznie stosowanych ćwiczeń fizycznych dochodzi do stopniowej zamiany wegetatywnej odpowiedzi organizmu z adrenergicznej na cholinergiczną.
ETAPY REHABILITACJI
Etap szpitalny
W zawale nie powikłanym:
okres unieruchomienia przynajmniej 12 - 24 godz.
(możliwość toalety przyłóżkowej)
od 2-giej doby możliwość samodzielnej toalety, kąpieli z asystą, chodzenie wokół łóżka
od 2-giej doby lekkie ćwiczenia w pozycji siedzącej pod kontrolą monitora lub telemetrii
unikanie warunków zbliżonych do próby Valsalvy
zapobieganie zaparciom z pomocą środków farmakologicznych
w wybranych wypadkach stosowanie leków uspokajających
od 1-szej doby wsparcie psychiczne, w kolejnych - edukacja o czynnikach ryzyka i objawach chorób serca
4 - 7 dzień od zawału wypis ze szpitala, badanie wysiłkowe
ekg przeg wypisem - kwalifikacja do dalszych etapów rehabilitacji lub dalszej diagnostyki i leczenia
II ETAP REHABILITACJ
Trening wytrzymałościowy
(jazda na cykloergometrze):
Faza wstępna:
(trening interwałowy - 15-30 minut - obciążenia zależne od wydolności
do 75 W, naprzemiennie 30 sek. wysiłku i 30 - 60 sek. wypoczynku
powyżej 75 W, naprzemiennie 2 - 3 minuty wysiłku i wypoczynku)
Kontynuacja:
(trening ciągły - 15-40 minut: 5 minut rozgrzewki, a następnie faza właściwa z obciążeniem na poziomie 60 - 65 % maksymalnej częstotliwości i rytmu serca osiągniętej podczas próby wysiłkowej
lub 30 - 40 % rezerwy tętna
5 minut wyciszenia
ćwiczenia ogólnousprawniające : rozluźniające, rozciągające, wzmacniające z elementami ćwiczeń równoważnych (poszczególne fazy ćwiczeń należy przeplatać ćwiczeniami oddechowymi)
ćwiczenia oporowe : 8 - 10 powtórzeń, 50 % obciążenia maksymalnego
UWAGA! Ćwiczeń górnej połowy ciała nie należy wykonywać do 3 miesięcy po zabiegach operacyjnych połączonych z przecięciem mostka.
Osteoporoza nie jest przeciwwskazaniem do tego rodzaju ćwiczeń.
REHABILITACJA AMBULATORYJNA - ETAPY
ETAP |
CZAS TRWANIA |
CHARAKTERYSTYKA |
WCZESNY |
Do 2 tygodni od momentu wypisania ze szpitala - 12 tygodni |
Obowiązują szczególne środki ostrożności (m.in. monitorowanie ekg); intensywna modyfikacja czynników ryzyka związanych ze stylem życia |
POŚREDNI |
4 - 6 miesięcy |
Monitorowanie ekg czasowe (w zależności od potrzeby), zwiększanie tolerancji wysiłku, zmian konfiguracji czynników ryzyka |
PODTRZYMUJĄCY |
Powyżej 6 miesiąca, bez ograniczenia czasowego |
Stały poziom tolerancji wysiłku, zakończona modyfikacja czynników ryzyka |
Model własny ambulatoryjnej rehabilitacji kardiologicznej
I |
REHABILITACJA INDYWIDUALNA (kinezyterapia na sali) |
Około 10 treningów (2 lub 3x w tyg.) o czasie trwania ok. 30 min kontrola RR i tętna - treningi indywidualizowane |
wizyty lekarskie:
|
II |
TRENING CYKLOERGO-METRYCZNY |
16 treningów dozowanych (3 lub 2x w tygodniu) o czasie trwania 45 minut, pomiar RR 3x, kontrola tętna i monitorowanie EKG, zapis tętna co 2 minuty |
|
II |
REHABILITACJA GRUPOWA (kinezyterapia na sali |
48 treningów - 3 lub 2x w tygodniu
|
|
Na każdym etapie rehabilitacji: - konsultacje psychologiczne,
psychoterapia indywidualna lub zbiorowa
edukacja prozdrowotna
Rodzaje rehabilitacji w okresie rekonwalescencji (ETAP II)
forma stacjonarna
oddział rehabilitacji kardiologicznej w szpitalu rehabilitacyjnym lub uzdrowisku
(czas trwania od 5 dni do 4 tygodni)
forma ambulatoryjna
ośrodek ambulatoryjnej rehabilitacji kardiologicznej
(czas trwania 3 - 12 tygodni)
rehabilitacja domowa
dom
(rehabilitacja ciągła)
Cele II etapu rehabilitacji
diagnostyka kardiologiczna
ćwiczenia fizyczne
dieta
zaprzestanie palenia papierosów
leczenie farmakologiczne
zmniejszenie napięcia psychicznego
edukacja pacjentów i ich rodzin
wsparcie socjalne
III ETAP REHABILITACJI
(wtórna prewencja)
stały kontakt ośrodka rehabilitacyjnego z pacjentami i ich rodzinami
podtrzymywanie efektów rehabilitacji fizycznej
okresowe badania kontrolne
weryfikacja leczenia farmakologicznego
OCENA RYZYKA W CZASIE REHABILITACJI
|
NISKIE |
ŚREDNIE |
WYSOKIE |
USG (lewa komora) |
brak zaburzeń kurczliwości EF < 50% |
niewielkie upośledzenie kurczliwości EF: 31% - 49% |
poważne upośledzenie kurczliwości EF > 30 % |
EKG |
brak niedokrwienia w EKG spocz. i w EKG wysiłk. wydolność wysiłkowa >: 6 MET |
obecne niedokrwienie w EKG wysiłk. (obniżenia ST 1-2 mm) wydolność wysiłkowa 5 - 6 MET |
znacznego stopnia niedokrwienie (obniżenie ST>2mm) |
EKG met. Holtera |
brak złożonych arytmiii spocz. i wysiłkowych |
|
złożone komorowe zaburz. rytmu w spoczynku i po wysiłku |
Elektrokardiograficzna próba wysiłkowa pozwala na określenie:
wielkości, czasu trwania i rodzaju maksymalnego obciążenia osiągalnego dla danego chorego
stosunku między wielkością obciążenia a odpowiedzią organizmu na takie obciążenie
szybkości cofania się objawów będących odpowiedzią układu płucno - sercowego na zastosowane obciążenie
stopnia zmęczenia przy wykonywanej pracy
EFEKTY REHABILITACJI KARDIOLOGICZNEJ W ZAKRESIE KOREKTY CZYNNIKÓW RYZYKA
ZAPREZSTANIE PALENIA
KOREKTA ZABURZEŃ LIPIDOWYCH
OBNIŻENIE CIŚNIENIA TĘTNICZEGO
KOREKTA ZABURZEŃ GOSPODARKI CUKROWEJ (obniżenie poziomu cukru i insulinoodporności)
SPADEK MASY CIAŁA
KORZYŚCI WYNIKAJĄCE Z REHABILITACJI PACJENTÓW PO OSTRYM EPIZODZIE WIEŃCOWYM
poprawa wydolności fizycznej
redukcja umieralności sercowej
zmniejszenie objawów niedokrwienia
regresja zmian miażdżycowych w tętnicach wieńcowych
zmniejszenie ryzyka nawrotu choroby
motywacja do współpracy w dziedzinie akceptacji metod leczenia np. farmakologicznego i diety
poprawa jakości życia