W romantyźmie, jako epoce serca i uwzniośleń nożna rozróżnić bohatera w trzech aspektach ( jako małe dziecko, potem młodzieniec a później jako dorosły człowiek).
Bohater romantyczny - dziecko był ukazany w balladzie Goethego Król Olszyn, w którym zły duch czyha na podróżnych; a w szczególności na małe dziecko Czuje ono obecność króla Olszyn, jest nim przerażone, błaga ojca o ratunek, lecz on to tłumaczy urojeniami i chorobą dziecka.
W przeżyciach dziecka poeta zawarł przejawy postawy romantycznej, u której źródeł leżą uczucia i intuicja.
Postawa ojca jest typowa dla ludzi z okresu romantyzmu, którzy nie chcieli przyjąć filozofii epoki. Taki bohater romantyczny, jako człowiek dorosły występuje również w innej balladzie - Romantyczność.
Ballada opowiada o przeżyciach dziewczyny z ludu - Karusi ( przedstawicielki młodego bohatera romantycznego), która czuje przy sobie obecność zmarłego przed dwoma laty kochanka. Tuli się do niego, skarży się na samotność. Jest dzień, lecz jej się wydaje, że wokół panuje noc, gdyż tylko nocą duchy zmarłych mogą odwiedzać żywych. Nagle Karusia traci kontakt ze swym ukochanym. Słyszy pianie kura i widzi zorzę, co oznacza konieczność powrotu duchów w zaświaty. Zdarzenie to obserwują prości ludzie z miasteczka, uczony starzec oraz narrator. Mędrzec odrzuca taki sposób myślenia i zachowania, gdyż jest człowiekiem dorosłym - - bohaterem romantycznym, który widzi wszystko przez pryzmat nauki. Zapewnia, że "nic nie widzi dookoła. Natomiast narrator opowiada się po stronie dziewczyny i ludu, a uczonemu zarzuca, iż "nie zna prawd żywych", kierując się tylko okiem i szkiełkiem.
Postawę bohatera romantycznego, jako nieszczęśliwego młodego człowieka można zaobserwować w dwóch utworach. W Cierpieniach młodego Wertera tragizm jego polega na nieszczęśliwej miłości, jego wybujałej uczuciowości i wrażliwości a także spoglądanie na otaczający świat poprzez pryzmat marzeń, poezji, sztuki. Żeby być szczęśliwie zakochany musiałby unieszczęśliwić inną osobę. Werter czuł się inny od wszystkich. Nie mógł pogodzić się z rzeczywistością. Był w niej zagubiony. Jego uczucia dominowały nad racjonalnym postępowaniem.
Innym utworem romantycznym, który ukazuję wielką tragedię ludzką jest Giaur. Życie bohatera jest tutaj otoczone tajemniczością, stopniowo wyłania się z treści jego postać, ale i tak losy bohatera do końca są niejasne. Przeżywa wielką, czystą i szczerą miłość, która kończy się tragicznie i staje się źródłem nieszczęść bohatera. Demonstruje on swoją krzywdę, buntuje się, nienawidzi świata i życia. Pod wpływem tego uczucia popełnia zbrodnię w chwili wielkiego wzburzenia, chcąc pomścić śmierć ukochanej. Dokonanie zemsty nie daje mu spokoju, wywołuje wyrzuty sumienia, bohater pozostaje w konflikcie z samym sobą i normami etycznymi. Jest to człowiek samotny i cierpiący z tego właśnie powodu. Sam wymierza sobie karę, skazuje na cierpienia, rozpatruje swoje postępowanie.