3. ILOŚĆ POWIETRZA WENTYLACYJNEGO

Ilość powietrza wentylacyjnego określa się według kryteriów:

• krotności wymiany powietrza,

• ilości powietrza przypadającego na jedną osobę,

• obciążenia cieplnego,

• zanieczyszczenia.

Według krotności wymiany określa się zapotrzebowanie na powietrze wentylacyjne w pomieszczeniach o stałej i niewielkiej ilości występujących czynników szkodliwych i uciążliwych dla zdrowia oraz stosowaniu prostych urządzeń wentylacyjnych. Krotność wymiany powietrza ustalana jest doświadczalnie przy uwzględnieniu:

• wysokości pomieszczenia,

• kubatury pomieszczenia,

• zanieczyszczenia powietrza.

Metoda ta stosowana jest głównie w pomieszczeniach higieniczno-sanitarnych i pomieszczeniach pracy w warunkach ustalonej emisji czynników szkodliwych. Przykładowe krotności wymiany powietrza wynoszą:

• łazienki i umywalnie 4 - 6,

• kuchnie 20 - 30,

• sale wykładowe 8 - 10,

• markety 4 - 6,

• laboratoria 8 - 15.

Ilość powietrza wentylacyjnego przypadającego na jedną osobę, wynikająca z warunków higienicznych, zależy od:

• warunków lokalnych, jakie istnieją w pomieszczeniu,

• przeznaczenia pomieszczenia,

• ustalonych norm higienicznych.

Uśrednione wartości ilości powietrza, jaka jest wymagana dla jednej osoby, podawane są w normach PN/B. Przykładowo, wartości strumienia powietrza doprowadzanego z zewnątrz na jedną osobę powinny wynosić co najmniej:

• dla wentylacji w budynkach mieszkania zbiorowego

• dla pokojów mieszkalnych i sypialnych - 20 m³/h, przy czym łączny strumień powietrza dla pokoju nie powinien być mniejszy od 1 wymiany na godzinę,

• dla pokojów zbiorowego przebywania ludzi, takich jak pokoje nauki, jadalnie itp. - 20 m³/h,

• dla łazienki - 50 m³/h.

• dla wentylacji w budynkach użyteczności publicznej

• w teatrach, salach koncertowych, kinach, halach targowych, muzeach i halach sportowych - 20 m³/h,

• w pojedynczych pomieszczeniach biurowych, salach konferencyjnych, lekcyjnych i wykładowych - 30 m³/h,

• w restauracjach - 40 m³/h,

• w dużych pomieszczeniach biurowych - 50 m³/h.

Według obciążenia cieplnego określa się ilość powietrza wentylacyjnego w pomieszczeniach pracy, w których występuje wydzielanie ciepła przez promieniowanie w ilości przekraczającej 695 kJ/m². Stosuje się wówczas wentylację nawiewną. Powietrze nawiewane powinno wówczas spełniać wymagania mikroklimatu gorącego z uwzględnieniem tworzenia się przeciągów i odpowiedniej wilgotności oraz dopuszczal­nych stężeń czynników szkodliwych dla zdrowia. Wymagany strumień powietrza można określić z zależności:

[m³/s]

3600 [m³/h]

gdzie Q - obciążenie cieplne, W,

c - ciepło właściwe powietrza, c = 1000 kJ/kg.K,

ρ - gęstość powietrza, kg/m3,

∆t - zakładane obniżenie temperatury w powietrzu, K.

W zależności od zanieczyszczenia określa się ilość powietrza wentylacyjnego w pomieszczeniach, w których znane są źródła emitujące określone ilości zanieczyszczeń.

Niezbędną wartość strumienia powietrza dla osiągnięcia wymaganego stężenia czynników szkodliwych w pomieszczeniu określa się z zależności.:

[m³/s], [m³/h]

gdzie: K - ilość czynnika szkodliwego wydzielająca się w jednostce czasu, m³/s lub

m³/h,

k_i - wartość stężenia, które ma być osiągnięte po rozrzedzeniu emitowanych

czynników szkodliwych (np. dopuszczalne stężenie czynników szkodli-

wych dla zdrowia NDS), m³ gazu/m³ powietrza,

k_u - stężenie zanieczyszczenia w powietrzu nawiewanym do pomieszczenia,

m³/m³.

15

---