30 czerwca egzamin z Kinezyterapii

„ Synergia, Synkineza, Reedukacja rysiu peja”

Synergia:

- współdziałanie, kooperacja wielu czynnikow skuteczniejsze od sumy ich oddzielnych działań

- w pracy zespołów mięśniowych w sposób bardzo złożony wykorzystuje współdziaładnie odległych terytorialnie grup dynamicznych wykorzystywane do celów leczniczych kinezyterapii

Synergia działanie:

- stabilizacja odpowiednich stawów

- ułatwianie wykonywanie ruchów podstawowych

- zmieniający się stosunek agonistów do antagonistów podczas ruchu

- wykonanie ruchu celowego dowolnego zabezpieczone jest czynnością licznych zespołów mięśniowych. Ruch jest wynikiem rozwijania siły przez zespół agonistów (mięśnie bezpośrednio odpowiedzialne za ruch) przy jednoczesnym odruchowym rozluźnieniu w grupie antagonistów. Czynności agonistów wspomagają odległe nieraz grupy mięśniowe zwane sybnergistami

- współdziałanie synergistów w warunkach prawidłowych – (najczęściej) stabilizacja odpowiednich stawów, co ułatwia wykonanie ruchu podstawowego; synergia polega na wzajemnie zmieniającym się stosunku agonistów i antagonistów podczas ruchu.

- synergia nie jest wartością stałą (poza bezwzględną) i zmienia się w zależności od wielu czynników, takich jak wiek, sprawność, choroba

- Synergizmy względne tworzą się na bazie łuków odruchowych. Istotą wszystkich oddziaływań synergistycznych jest możliwość wywołania napięcia mięsnia odległego topograficznie w wyniku skurczu innego zespołu dynamicznego.

Synergie bezwzględne:

- wrodzone, utrwalone w procesie filogenezy reakcje neuromięśniowe występujące w mniejszym lub większym nasileniu u każdego osobnika

- są wykorzystywane do aktywizacji zespołów mięśniowych w tych częściach ciała, które znbahjdują się w unieruchomieniu, Zapobiegają zanikom mięśniowym z powodu bezruchu i pośrednio ograniczeniom ruchu.

- nigdy nie znikają

- zgięcie grzpietowe stopy = napięcie czwórki

- wyprost nadgarstka w pronacji =napięcie tricka

- zgięcie nadgarstka w pozycji supinacyjnej = napięcie bicka

Synergizmy względne:

- osobniczo zmienne (występują niezależnie od synergizmów bezwzględnych) za pośrednictwem EMG można określić, które ruchy wykonane z oporem w odległym stawie wywołują stan największego napięcia w interesującym terapeutę zespole dynamicznym

- Badanie EMG musi być wykonane odpowiednio wcześnie aby uzyskane za jego pomocą wskazówki mogły być wykorzystane do ćwiczeń np. w okresie unieruchomienia kończyny

- Efekty terapeutyczne, wykorzystujące w działaniu synergizmy względne, w miarę upływu czasu ich stosowania mogą stopniowo zanikać, dlatego co 2 tygodnie należy zmieniać ruch stymulujący napięcie synergistyczne w ćwiczonym w ten sposób mięśniu

- wszelkie ruchy stopą z maksymalnym oporem pociąga za sobą globalne współnapięcia mięśni uda

- próba przywodzenia horyzontalnego ramienia wyzwala wzrost tonusu mięśni skośnych brzucha

- zgięcie kolana lub przywiedzenie kończyny górnej powoduje napięcie mięśni pośladkowych

Synergizmy patologiczne”

- Profesor nie kazał pisać

- środek aktywizacji mięśni tam gdzie z jakiegoś powodu praca mięśni jest zabużona

- polega na wykorzystywaniu współruchów

- w ćwiczeniach odruchowych – postawa bierna

- w ćwiczeniach synergistycznych – postawa czynna (pacjent musi wiedzieć i próbować świadomie napinać mięsień który aktywizujemy! Pobudzany korę mózgową)

Cele:

- wykorzystywane w porażeniach połowicznych, np. zginanie dłoniowe nadgarstka poprawia wyprost palców

- wykorzystuje się zjawisko promieniowania ruchowego

- wg. Weiss’a – wykorzystanie zjawisk współdziałania mięśni w stale zmieniających się układach synergistycznych pod wpływem odpowiednio dobranych ruchów z określonym oporem i dozowaną pozycją

!|GŁÓWNY CEL – uzyskanie na drodze skrzyżowanego odruchu fizjologicznego lub na drodze pobudzenia zespołów dynamicznych napięcia izometrycznego mięśni

WSKAZANIA – unieruchomione kończyny całkowite lub częściowe, opatrunek i zjebałem przełączyła ;<

Ćwiczenia synergistyczne kontralateralne:

- JAK NAJwiększa liczba grup mięśniowych

- opór maksymalny

- musza być wykony

ĆWICZENIA SYNKINETYCZNA

- podstawą ćwiczeń jest skurcz przeciwko oporowi jednego lub kilku odległych ‘ zdrowych ‘ MIĘŚNI, TYCH JEDNAK KTÓRE FUNKCJONALNIE PODPORZĄDKOWYWANE są MIĘŚNIOWI CHOREMU KTÓRY MA BYĆ REEDUKOWANY

- PROFILAKTYKA – W UNIERUCHOMIENIACH

- LECZNICZO – WZMACNIANIE SŁABYCH MIĘŚNI

Przykłady ruchów wyzwalających :

- zginanie ramienia – przez zginanie głowy; dodatkowo można wykorzystać zginanie tułowia (przechodzenie do siadu) w leżeniu tyłem

- prostowanie (przeprost) ramienia ułatwia wyprost głowy i tułowia lub prostowanie przedramienia – w leżeniu przodem

- odwodzenie ramienia wzmacnia skłon głowy w bok(w strone tego ramienia) lub wyprost głowy – w leżeniu tyłem lub przodem.

Analizator kinestetyczny

- pojęcie czynnościowe; dotyczy procesów fizjologicznych, jakie dokonują się w OUN w wyniku dopływu pobudzeń wyzwalanych w czasie ruchu

- Opiera swoje działanie na rozległej strefie pól prioprioceptywnych (głównie z układu mięśniowo – stawowego), dróg dośrodkowych (aferentnych) ośrodków pośrednich z móżdżkiem i korową projekcją

- Działalność analizatora opiera się na ścisłej jedności z jego częścią efektorową

- termin ‘ analizator kinestetyczny ‘ ma znaczenie praktyczne – oznacza istnienie płynności granic między poszczególnymi analizatorami i ich dynamiczną lokalizacje w korze mózgowej oraz wskazuje na wpływ bodźców na jego czynności

- uszkodzenie ośrodka recepcyjnego lub przerwanie jakiejkolwiek części szlaków przewodzących kinestetyczne impulsy do ośrodków korowych prowadzi do zaburzenia czynności ruchowych w narządzie wykonawczym