SCENARIUSZ ZAJĘĆ BIBLIOTERAPII
na podstawie bajki terapeutycznej pt. „Zuzi-Buzi” Marii Molickiej
Temat: w jaki sposób myszka Pupela pomogła zajączkowi Zuzi-Buzi? – rozwiązanie problemu samotności dziecka na podstawie bajki terapeutycznej Zuzi-Buzi M. Molickiej.
Cele zajęć:
ukazanie problemu samotności dziecka pozostającego bez opieki w domu,
kształcenie umiejętności nazywania swoich uczuć i przeżyć, wypowiadania się na określony temat,
budowanie wiary we własne siły i rozwijanie kreatywności w organizowaniu sobie czasu w samotności,
pokonywanie lęku przed samotnością,
rozwijanie zdolności manualnych i muzycznych.
Metody: metody aktywizujące, odgrywanie scenki, śpiewoterapia, praca plastyczna
Formy: zbiorowa, indywidualna
Materiały: tekst bajki Zuzi-Buzi M. Molickiej, jeżyk do zabaw w kręgu, karta z wykreślanką nazw zwierząt, magnetofon, kaseta z nagraniem piosenki o zajączkach (fragment zaczerpnięty z bajki muzycznej Kot w butach zrealizowanej przez P. P. Polskie Nagrania), materiały papiernicze do wykonania uszu zajęczych (długie paski papieru do wykonania opaski na głowę, wycięte uszy gotowe do przymocowania do opaski, klej), papierowa opaska z uszami mysimi dla prowadzącej, plakat ewaluacyjny, pieczątki z postacią zajączka, słodycze (galaretki lub ciasteczka) do poczęstunku
Przebieg zajęć:
Ćwiczenie integracyjne.
Uczestnicy spotkania, siedząc w kręgu i przekazując sobie po kolei gumowego „jeżyka”, przedstawiają się grupie, następnie wymieniają swoje ulubione zwierzęta, kończąc zdania: Mam na imię… Moim ulubionym zwierzątkiem jest…
Prowadząca rozmawia z uczestnikami na temat wymienionych przed chwilą zwierząt – uczestnicy dokonują ich podziału na odważne (np. lew, wilk, słoń, pies, byk) oraz tchórzliwe i płochliwe (np. mysz, zając, królik itd.). Następuje ustalenie, że to głównie wielkość stanowi o ich odwadze.
Ćwiczenie wprowadzające.
Prowadząca zapowiada spotkanie z jednym takim płochliwym zwierzątkiem i wykonuje gest wypuszczania z rąk małej, żywej myszki, która przekazywana jest kolejnym uczestnikom w kręgu. Każdy z nich musi zgodnie z własnymi odczuciami zareagować na obecność zwierzątka (np. pogłaskać je, podać następnej osobie, odsunąć się, otrząsnąć się ze strachu itp.).
Podsumowanie stwierdzeniem, że dzieci zakwalifikowały myszkę do zwierzątek płochliwych, a tymczasem niektóre z nich same się jej obawiały. Może więc nie jest ona tak tchórzliwa, jak można by sądzić.
Zapowiedź poznania nowej bajki, której bohaterami będą dwa zwierzątka. Ich nazwy (zajączek i myszka) uczniowie poznają po rozwiązaniu „wykreślanki”, z której należy wykreślić powtarzającą się sylabę (uczestnicy ustalają, że jest nią sylaba „po”).
| po | za | po | ją | po |
|---|---|---|---|---|
| czek | po | mysz | po | ka |
Odczytanie pierwszego fragmentu bajki Zuzi-Buzi (kończącego się w momencie przygotowań pani Zajączkowej do wyjścia z domu).
Rozmowa na temat samotnego pozostawania dzieci w domu pod nieobecność rodziców:
Czy dzieciom zdarzają się takie sytuacje? Jak często?
Z czego one wynikają?
Jakie są powody pozostawania dzieci w domu bez opieki?
Jak dzieci się wtedy czują?
Co sprawia im w tej sytuacji największą trudność?
Czy mówiły dorosłym o swoim problemie i przeżyciach?
Jaka była ich reakcja?
Podsumowanie rozmowy stwierdzeniem, że rodzice nie zostawiają dzieci samych w domu bez przyczyny. Zawsze mają jakieś ważne powody. Dlatego warto nauczyć się, jak sobie radzić w takich sytuacjach. Podpowiedzą nam to bohaterowie czytanej bajki.
Odczytanie drugiego fragmentu tekstu – omówienie treści ze zwróceniem uwagi na podstawowe zagadnienia:
Kto jest bohaterem bajki?
Jaki problem ma zajączek?
Kto przychodzi Zuzi-Buzi z pomocą i na czym ona polega?
W jaki sposób dziewczynka spędza czas, kiedy pozostaje sama w domu?
Czego nauczyła ją Pupela?
Wysłuchanie i nauka piosenki o zajączkach – przygotowanie uczestników do wykonania następnego zadania (podniesienie ich morale)
My jesteśmy zajączki dwa, nie boimy się nawet lwa.
Niestraszny nam myśliwski pies, bo zając odważny jest.
La la la odważny jest.
Nikt nie złapie zajączków dwóch, bo my mamy wyborny słuch,
Niestraszny nam myśliwski pies, bo zając odważny jest.
La la la odważny jest.
Burza mózgów” – wymyślanie ciekawych i bezpiecznych sposobów na „samotne” spędzanie czasu w domu.
Uczestnicy, przekazując sobie „jeżyka”, po kolei kończą zdanie: Kiedy jestem sam(a) w domu, mogę…(np. rysować, pobawić się zabawkami, lepić z plasteliny itp.)
Praca plastyczna. Uczestnicy wykonują uszy zajęcze z przygotowanych materiałów papierniczych.
Odgrywanie scenki – dzieci zakładają uszy zajęcze na głowę i wcielają się
w bajkowego zajączka Zuzi-Buzi – naśladują myszkę Pupelę i powtarzają po niej (jej rolę pełni prowadząca, zakładając na głowę opaskę z uszami mysimi): Jestem bardzo odważna. Niczego się nie boję. w każdej sytuacji dam sobie radę! Jednocześnie dzieci „rosną”, coraz bardziej wspinając się na palcach i unosząc wysoko ręce.
Scenkę (na życzenie uczestników) można powtórzyć 2-3–krotnie.
Ocena zajęć. Uczniowie, którym zajęcia podobały się, podchodzą do plakatu ewaluacyjnego i stawiają na nim pieczątkę z postacią zajączka.
Zakończenie zajęć – prowadząca, dziękując uczestnikom za aktywny udział w spotkaniu, częstuje ich galaretkami w kształcie myszek lub kruchymi ciasteczkami w kształcie zajączków.