Podstawy recepturowania - Emulsja SPF

Redakcja _ | 2013-08-27

Tagi: receptury, ochrona przeciwsłoneczna, emulsja SPF, Sun Protect Factor

Główną funkcją kosmetyków zawierających w swojej nazwie skrót SPF jest ochrona przed promieniowaniem UVA i UVB. Najczęściej stosuje się emulsje woda/olej popularnie nazywane W/O oraz emulsje odwrotne, w których fazą zewnętrzną jest mieszanina związków lipofilowych. Przy opracowywaniu receptury zawierającej filtry UV najważniejsza jest stabilność produktu przy jednoczesnym zachowaniu odpowiedniej bariery ochronnej oraz przyjemnego odczucia podczas aplikacji. Nie bez znaczenia jest również zestawienie odpowiednich związków promieniochronnych przy obecności pozostałych składników kosmetyku.

Emulsja SPF – główne cechy.

•  ochrona przeciwsłoneczna (natychmiastowe działanie po aplikacji)

• składniki zapewniające długofalowe działanie ochronne na komórki naskórka i skóry właściwej

• w zależności od rodzaju cery i od wartości SPF  może powodować delikatną opaleniznę

• wodoodporność

• łatwość aplikacji, przyjemne odczucie na skórze nawet po dłuższym czasie

• stabilna receptura

• nie wywołująca podrażnień

 

Zakresy wagowe typowych składników wchodzących w skład receptury *

Emulgatory 3-10%

Emolienty  (lipofilowe) 10-20%

Filtry mineralne (TiO₂, ZnO, kaolin, bentonit) 1-5%

Filtry chemiczne 1-10%

Rozpuszczalniki dla filtrów 5-10%

Zagęstniki 0,5-2%

Woda demineralizowana q.s.

Antyoksydanty 0,1-0,5%

Konserwanty 0,1-1,0%

Humektanty 1-5%

Związki chelatujące 0-0,1%

Kompozycje zapachowe 0,1-1%

Składniki aktywne 0,1-1,5%

Barwniki q.s.

*Zakresy wagowe składników maja wyłącznie charakter przykładowy. Odpowiedni dobór filtrów w celu uzyskania określonej ochrony SPF może przekraczać podane wartości np. zawartość TiO₂ może wynosić do 25%.

Wskazówki:

Przy opracowywaniu typowej receptury należy zwrócić uwagę na dokładne rozpuszczenie filtrów chemicznych w odpowiednim rozpuszczalniku. Podczas stosowania np. dwutlenku tytanu ważne jest jego „rozproszenie” przed łączeniem faz. Następnie roztwór lub dyspersja są mieszane z emulgatorami,  emolientami oraz zagęstnikami (dodawanymi w celu uzyskania odpowiedniej konsystencji zapobiegającej osadzaniu się filtrów fizycznych).

Łączenie faz odbywa się w temperaturze 75-80°C (w zależności od doboru odpowiedniego emulgatora proces można przeprowadzać na zimno). W początkowej fazie chłodzenia niezbędne jest intensywne mieszanie, którego prędkość stopniowo należy zmniejszać w trakcie tworzenia emulsji. Składniki wrażliwe na wysoką temperaturę należy dodawać w zakresie temp. 30-40°C.

 

Przykładowa receptura.

Nazwa	Zawartość [%]
Faza A
Aqua	ad 100
Xanthan Gum	0,05
Disodium EDTA	0,1
Panthenol	1
Polyglyceryl-3 Laurate	0,5
Faza B
Octocrylene	5
Butyl Methoxydibenzoylmethane	2
Ethylhexyl Methoxycinnamate	7
Benzophenone-3	3
Isodecyl Neopentanoate	1,5
Dimethicone Peg-7 Isostearate	0,4
Faza C
Acrylates/C10-30 Alkyl Acrylate Crosspolymer	0,2
Faza D
Active Ingredients	q.s.
Triethanolamine 99%	0,2
Parfum	q.s.
Preservative	q.s.

 

 Wykonanie:

1. EDTA rozpuścić w wodzie. Następnie dodać pozostałe składniki
Fazy  A. Zamieszać do uzyskania jednorodnej mieszaniny.

2. Składniki Fazy B zmieszać i ogrzać do temp. 60°C. Po rozpuszczeniu ochłodzić do 50°C. Dodać Fazę C. Homogenizować.

3. Fazę B dodać do Fazy A energicznie mieszając. Homogenizować
do uzyskania jednorodnej emulsji.

4. Emulsję zobojętnić. Dodać konserwant, substancje aktywne
i kompozycje zapachową.