1. Zestawienie objawów zużycia ciągłego

2. Charakterystyka właściwości materiałów narzędziowych zastosowanych w ćwiczeniu

1. Podstawowe parametry fizyczne oraz skład chemiczny

Nazwa materiału	WC	Co	TiC	TaC+NbC	średnia wielkość ziarna [μm]	gęstość [g/cm^3]	twardość HV30
S20S	58	10,5	16,5	15	2 - 4	10,6	1550
H10S	91	4,5	-	4,5	1 - 2	15	1650

Oznaczenie	Metoda pokrycia	Budowa warstwy	Grubość pokrycia [μm]
NTH2	CVD	TiC + TiN	8

1. Zastosowanie

S20S:

Gatunek przeznaczony do obróbki dokładnej i średniodokładnej staliwa i stali przy odpowiednio dużych prędkościach skrawania i małych posuwach.

H10S:

Przeznaczony do obróbki dokładnej i średniodokładnej wszystkich gatunków żeliw, stali stopowych, austenitycznych stopów metali kolorowych oraz materiałów niemetalicznych dających krótki wiór.

NTH2:

Gatunek podwójnie pokrywany przeznaczony do obróbki średniodokładnej i zgrubnej żeliwa ciągliwego, szarego oraz kruchych materiałów dających krótki wiór przy odpowiednio dużych prędkościach skrawania i posuwach w trudnych warunkach.

4. Wykresy VB=f(t_s) dla różnych materiałów ostrza.

5. Analiza wyników

-największe zużycie ostrza po czterech przejściach wystąpiło w przypadku ostrza wykonanego z materiału S20S.

-po pierwszym przejściu (po czasie t_s1) zmiana parametru VB_c jest największa porównując zmiany po następnych przejściach w wypadku każdego z ostrzy wykonanego z różnych materiałów. Jednak zmiana parametru VB_c po czasie t_s1 jest zerowa w wypadku ostrza wykonanego z materiału NTH2.

4. Wnioski

Podczas skrawania największy wpływ na trwałość ostrza ma prędkość skrawania, temperatura skrawania oraz siła skrawania.

Na zużycie się ostrza narzędzia skrawającego zdecydowany wpływ ma materiał z którego zostało ono wykonane. Materiał H10S zawiera najwięcej fazy węglika WC, wpływającą na wysoką twardość i gęstość.

Podczas skrawania w drugim przejściu płytką z materiału NTH2, powstały drgania i płytka nie nadawała się do dalszego procesu skrawania.