Pedagogika społeczna wykład 11.04.2013 rok
Temat: Aspekt animacji społecznej nacji kulturowej.
Animacja- ożywianie, nabywanie pewnych form kulturowych. Helena Radlińska -> siły społeczne- trzeba wydobyć z jednostki aktywność przez działania
Francja lata 60. Powstaje pojęcie animacji. Piere Besnard- animacja to kwestia adaptacji do rzeczywistości. Z perspektywą przyszłości/ odnalezienia się. Aspekt kreatywności. Etapy animacji
- proces odkrywania siebie
- Organizowanie stosunków i relacji społecznych
- proces twórczy
W Polsce lata 90. On miał swoją podstawę, po okresie transformacji- zmienia się gospodarka (rynkowa), budowanie społ. Demokratycznego. Rozwijanie i wpajanie odpowiedzialności za swoje życie, ale i za przestrzeń społeczną. Społ. Lokalne podejmowały inicjatywy, by osoby te identyfikowały się z daną rzeczywistością społeczną, przestrzenną itd. Te działania można podjąć z własnej inicjatywy własnymi siłami (społ.) nie czekając na kogoś z zewnątrz aż przyjdzie nam i cos uporządkuje. Osoby te mają czuć się odpowiedzialne za daną przestrzeń. Np. organizowanie jakiejś akcji, która będzie trwała kilka dni typu naprawianie czegoś na osiedlu. Badania pokazują na terenie Polski np. w Gdańsku- osoby, które same uczestniczą w takich projektach (robienie jakiejś świetlicy np.) Człowiek nabywa nowych umiejętności, walor kulturowy itp.
Forma animowania określana jako zachęcanie, stymulowanie rozwoju. W kontekście animacji środowiskowych: ktoś odczuwa niedostatek przestrzeni i chce zainteresować nimi większą społeczność.
Osoba animatora: osoba posiadając pewną praktykę i pojawiając się w jakiejś przestrzeni chce ją zaktywizować do pewnego działania.
Np. mamy osiedle z bezrobotnymi, uzależnionymi, zjawiska przemocy, demoralizacja, przestępczość, bezdomność- kiedy zjawiska kumulują się to proces animacji w takim środowisku nie ma prawa bytu- osoby te uznają za podstawowe zapewnienie godziwego bytu, a nie kwestii kulturowych. Tam lepiej rozwinąć edukację/ szkolnictwo/ poradnictwo niż animację.
Na ile te osoby będą chętne do animowania. Trzeba wpierw zdiagnozować przestrzeń.
Skutek animacji- AKTYWZACJA SPOŁ. LOKALNEJ, mającej na celu zmianę (pozytywną)
Forma animacji: jako cel, metoda (stymulacja do aktywnego działania), proces ( twórczy, który odkrywa, wydobywa siły wydobywające aktywność)
Trudności
- Komunikat, chęć działania jest nie zrozumiana
- niedostatek edukacji
- brak poczucia tożsamości z daną przestrzenią
Fazy animacji
Preanimacja – czynności wstępne, diagnoza przestrzeni, możliwości, potencjału
Czynności przygotowawcze- określenie celu, ustalenie planu działania (kilka osób układa) :podział ról, czas itd.)
Akceptacja programu- kwestia zrozumienia przyczyny działania
Działania, podzielone role konsekwentnie realizowane
Pomiar wydajności działań, (powinien pojawić się też w trakcie prowadzenia działań, korygowanie czegoś co mogłoby być lepiej nie brnąc w bylejakość)
Tworzenie poczucia bezpieczeństwa
- zabezpieczenie opieki dzieci
- działania w sferze sportowej, kulturalnej
- Integracja społeczna
- wspieranie edukacji
- zdobywanie wiedzy z różnych dziedzin
- poszerzenie sprawności i umiejętności – aspekt rozwojowy
- mogą się kształtować postawy – np. odpowiedzialność itd. Cechy potrzebne w byciu w społ.
- modelowanie hierarchii wartości
- wzory kulturowe
- chęć działania- musi się chcieć aby coś zmienić
REWITALIZACJA SPOŁECZNA- odrodzenie, proces zorientowany na wprowadzenie określonych zmian, odbudowę pożądanych wartości i struktur z przeszłości. Działania związane z czynieniem dobra korzystając z doświadczenia z przeszłości. Odnowa funkcjonowania kogoś lub czegoś. Poj. Odnosi się do architektury zewnętrznej, ale i do ludzi. Rewitalizacja czegoś, co jest w złym stanie.
Działania poprzedzone diagnozą. Wypracowanie programu, który stwarza warunki wznowienia aktywności danych osób (osoby w sytuacji trudnej będą świadome i będą chciały zmiany wprowadzać), ożywienie danej przestrzeni. Aktywna partycypacja ludności lokalnej- nie jesteśmy zainteresowani działalnością osób z zewnątrz, a sami jesteśmy aktywnie w to wmieszani.
- chęć pomocy innym osobą – nie koniecznie musi mieć sytuację trudną, ale wystarczy jej chęć i zaangażowanie osób z tą sytuacją trudną.
Kwestia wzmożonej migracji, nietolerancji wobec wszelkiej odmienności (chodzi o te sytuacje trudne oprócz bezdomności), brak zaufania, częściej okazujemy zaufanie osobą obcym niż swoim najbliższym, brak dialogu i porozumienia międzypokoleniowego i międzynarodowego, wymiana międzykontynentalna, są grupy nie godzące się na zmiany kulturowe w państwie.
Kategoria obcego nie tylko personalnie ale do sytuacji.
Jest dziedziną sztuki która łączy wszystkie inne teatr – literatura, muzyka, plastyka, taniec itd. – może być siłą pozwalającą na zmianę. Działania w Teatrze zawsze spełniają funkcje społeczne
Beuys Joseph – niemiecki plastyk, był artystą, ale siebie postrzegał jako pedagoga. Każda dziedzina sztuki, każde dzieło ma podstawowe zadanie: ma być komunikatem społecznym, ma służyć społeczeństwu. Koncepcja RZEŹBY SPOŁECZNEJ. Każde dzieło powinno być motywem do dyskusji społecznej. Organizowanie wystaw- intrygować do dyskusji, namysłu nad swoim życiem itd.
Brak sprawnego porozumiewania się może spowodować że kariera zawodowa lub życie osobiste będzie dalekie od ideału.
Piotr Sztompka- w każdym społeczeństwie istnieje granica odporności na traumę