Jednostkowe symbole i publiczne reakcje.

Raymond Firth w swoim dziele, rozdziela badaczy symboli na socjologów i antropologów oraz psychologów.

Antropolodzy i socjologowie- zajmują się symbolami charakterystycznymi dla grup i zbiorowości, natomiast psychologowie badają głownie formy symboliczne występujące u jednostek, natomiast, które często nie istnieją u innych ludzi (symbolika snów, omamów, proroczych objawień).Antropolog stara się wykryć czemu dany symbol odpowiada w zbiorowej świadomości a psycholog stara się zbadać jak specyficzne bodźce społeczne, czy fizjologiczne działają na specyficzne reakcję w jednostkowej osobowości.

Raymond Firth za Edmundem Leachem określa cele symboliki:

Symbolika publiczna komunikacja

Symbolika jednostkowa ekspresja

W odróżnieniu do symboliki, psychologiczna problematyka metodologiczna antropologii skupia się na trzech głównych obszarach

-stosowności

-dostępności

-typowości

Głównym przedmiotem dociekań (autora) zakładając ostrożność przy badaniu funkcjonowania umysłu- JEST WARTOŚC DLA ANTROPOLOGA TEGO, CO MOŻNA NA WSTĘPIE ODRZUCIC JAKO SYMBOLE JEDNOSTKOWE, natomiast Thouless twierdzi, że jeżeli jakiś obraz ma w przybliżeniu to samo znacznie dla różnych ludzi, można go nazwać symbolem. Uważa się, że symbole publiczne mają moc podporządkowania zachowań jednostkowych, wyrażania osobistych przekonań i podsuwania form, w których wyrażają się symbole jednostkowe.

Ostrożność przy klasyfikacji

Bardzo stosownym polem badań wzajemnych związków kształtowania symboliki jednostkowej i publicznej jest sztuka.

Pojęcia symboliczne mogą znaleźć konkretny obraz na flagach, czy posągach ale ich znaczenia są formułowane przez poszczególnych ludzi- „przechodzą przez indywidualne soczewki”

Symbolika jednostkowa, aby nabrać charakteru publicznego , musi być zdolna do komunikacji. Forma symboliczna mająca znaczenie całkowicie ukryte w osobistym świecie artysty nie jest przedmiotem artystycznym w społecznym sensie.

Istnieje pogląd, mający pewną popularność, że obłęd jest tworem społecznym. To społeczeństwo ustala kryteria według których określone rodzaje zachowania jednostkowego są uznane za obłęd i odpowiednio traktowane. Natomiast antropolodzy uważają, że zaburzenia w zachowaniu wynikają na ogół z inicjatywy osoby, która ich doznaje, a nie przez to, że są wymuszone przez społeczeństwo.

Pierwotne i nieprzemysłowe społeczeństwa są często bardziej tolerancyjne dla jednostkowej symboliki chorób umysłowych niż nasze społeczeństwa. Chętniej nawiązują dialog z pacjentem na zasadzie zbliżonych kategorii symbolicznych i łatwiej przychodzi im łagodzenie napięć psychicznych.

SYMBOLIKA CIAŁA

Człowiek, który staję się narzędziem symboliki może użyć swojego swojego ciała jak środka komunikacji ukazując przez działanie fizyczne lub aluzję jakąś bardziej abstrakcyjną ideę np. kiedy ktoś klęczy w czasie modlitwy, symbolizuje swoją pokorę wobec osoby, którą uważa za wyższą.

Ciało Chrystusa

-żywe Jezus przedstawiony, jako człowiek, żywy człowiek.

-eucharystyczne Jezus, jako jego ciało, symbolicznie przyjmowane w czasie Komunii Świętej

-mistyczne Jezus, jako ciało żyjący w Kościele.

R.Firtch, podzielił przedmioty na symbole jednostkowe i publiczne.

-symbole jednostkowe np. pukiel włosów, ząb ojca.

-symbole publicznenp. pukiel włosów Mahometa przechowywany w Pakistanie, czy ząb Buddy przechowywany na Cejlonie.

Muzułmańscy święci mogą czynić cuda za życia, święci Chrześcijańscy, przez biurokracyjny proces kanonizacji muszą czekać na cuda aż będą martwi.

-znaczenie relikwii w kościele wczesnośredniowiecznym przechowywanie części świętego ciała, miało zapewnić miejscowemu ołtarzowi ochronę.

-św. Januaryjego krew, pod postacią ciemnej substancji, zamknięta w hermetycznym pojemniku, upłynnia się 18 razy do roku.

-kult krwi Jana Chrzciciela czci się ją, wiedząc, że na pewno nie jest to autentyczna krew Jana Chrzciciela. Firth mówi tutaj o zapożyczeniu myślenia symbolicznego.

Ludzkie ciało lub jego części symbolizują władze nadnaturalnych mocy, które mogą przezwyciężyć prawa natury.

Symbolika Najświętszego Serca

Obietnice Serca Jezusowego zostały przekazane we Francji Św. Małgorzacie Marii Alacoque (1647-1690), której Chrystus ukazywał się kilkakrotnie z Sercem na piersiach przebitym i opasanym cierniową koroną z którego wytryskują płomienie miłości, a w ich centrum jest krzyż.

Serce jako przykład stosunku symboliki jednostkowej do publicznej. (Serce jako organ wewnętrzny i np. serce jako siedlisko ludzkich uczuć).

Jan Eudes Ustalił kult serca jezusowego. W kulcie tym, serce było symbolem miłości. Swięto kultu serca jezusowego obchodzone jest w piątek po drugiej niedzieli, po Zielonych Świątkach.

Intronizacja Serca wprowadzenie symbolu serca Jezusa na najgodniejsze miejsce w domu.

Kult

przedmiotem kultu jest zawsze coś materialnego

Serce Jezusa jest pod wieloma względami symbolem syntetycznym. Narysowane serce Jezusa, jest tylko symbolem-symbolu

Ogólne i publiczne znaczenie symbolu nie jest tożsame z komunikatem przypisywanym mu przez jego jednostkową autorkę

Problem uprawomocnienia.

Symbole można uważać za środek przez który jednostki po prostu wyrażają swoje przeżycia czy uczucia i próbują przekazać je innym za pośrednictwem zrozumiałych obrazów. Zatem prawomocność symboli zależy od uznanego stopnia dokładności odzwierciedlenia oznaczanych przeżyć i uczuć.