scinanie

Politechnika Krakowska

Wydział Inżynierii Środowiska

Specjalność: Inżynieria Sanitarna

Badanie edometryczne gruntów.

Badanie w aparacie bezpośredniego ścinania na podstawie PKN-CEN ISO/TS 17892-10.

Politechnika Krakowska

Wydział Inżynierii Środowiska.

Nazwisko i imię:

Makota Klaudia

Romanowski Piotr

Sufryd Mikołaj

Grupa:

5

Nr projektu:

3

Data wykonania: Data zaliczenia: Ocena: Uwagi:
  1. Badanie w aparacie bezpośredniego ścinania.

Przebieg ćwiczenia :

Badanie w aparacie AB polega na ścinaniu próbek gruntu w dwudzielnej skrzynce. Ćwiczenie rozpoczęto od zwarzenia skrzynki aparatu. Po umieszczeniu w niej badanej próbki gruntu całość ponownie zwarzono. Otrzymano wyniki:

Waga skrzynki aparatu AB [g] Waga skrzynki aparatu AB z próbką [g]
4377,8 4514,2

Następnie za pomocą suwmiarki zmierzono w trzech różnych miejscach wysokość próbki H.

Lp. Wysokość próbki H [cm]
1 2,9
2 3,1
3 3,0
Średnia wysokość: 3,0

Po dokonaniu powyższych pomiarów skrzynkę umieszczono w mechanizmie aparatu, przyłożono stałe naprężenie normalnego σn = 25 kPa i rozpoczęto ścinanie próbki przy stałej prędkości przemieszczania dolnej skrzynki względem górnej 1mm/min. Wskazania czujnika dynamometru notowano co 0,5 mm. Odczyty z badania przedstawia tabela:

Pomiar

σn

[kPa]

s

[mm]

a

[-]

Średnia wysokość gruntu [cm]
1 25 0 0 3,0
25 0,5 7
25 1,0 7
25 1,5 8
25 2,0 8
25 2,5 9
25 3,0 9
25 3,5 8

gdzie:

σn – naprężenie normalne w płaszczyźnie ścięcia [kPa]

s – przesunięcie poszczególnych części skrzynki względem siebie [mm]

a – wskazania dynamometru [-]

P – siła ścinająca pozioma [kN]

Pomiary przerywano w momencie gdy wartość siły ścinającej w 3 kolejnych odczytach pozostała stała lub zmniejszyła się. Do obliczeń przyjęto maksymalną wartość siły ścinającej odniesionej do powierzchni ścinania w momencie, w którym ta siła wystąpiła po raz pierwszy. Wskazania z czujnika dynamometru zamieniono zgodnie z przelicznikiem 1 działka = 0,0043 kN. Analogiczne badanie przeprowadzono jeszcze dwukrotnie. Wyniki pomiarów zamieszczono w tabelach:

Lp. Wysokość próbki H [cm]
1 2,7
2 2,7
3 2,4
Średnia wysokość: 2,6
Pomiar

σn

[kPa]

s

[mm]

a

[-]

Średnia wysokość gruntu [cm]
2 25 0 0 2,6
25 0,5 5
25 1,0 6
25 1,5 6
25 2,0 7
25 2,5 8
25 3,0 8
25 3,5 10
25 4,0 10
25 4,5 10
Lp. Wysokość próbki H [cm]
1 2,5
2 2,4
3 2,6
Średnia wysokość: 2,5
Pomiar

σn

[kPa]

s

[mm]

a

[-]

Średnia wysokość gruntu [cm]
1 25 0 0 3,0
0,5 7
1,0 7
1,5 8
2,0 8
2,5 9
3,0 9
3,5 10
4,0 9

Po wykonaniu wszystkich pomiarów badaną próbkę gruntu przesypano do ważącej 275,2 g parowniczki i całość zważono. Otrzymano wartość 404,6 g. Następnie wysuszono i ponownie zważono próbkę z parowniczką uzyskując wynik 395,7 g.

Obliczenia:


$$\rho_{d} = \frac{m_{d}}{A \bullet H_{0}\ }$$

gdzie:

A – pole próbki [cm2] – 36 cm2

H0 – początkowa wysokość próbki [cm] – 3cm

md – masa szkieletu gruntowego [g] – 120,49g


$$\rho_{d1} = \frac{395,7\ g - 275,2\ g}{36\ \text{cm}^{2} \bullet 3\ cm\ } = 1,12\ g/\text{cm}^{3}$$


$$\rho_{d2} = \frac{395,7\ g - 275,2\ g}{36\ \text{cm}^{2} \bullet 2,6\ cm\ } = 1,29\ g/\text{cm}^{3}$$


$$\rho_{d3} = \frac{395,7\ g - 275,2\ g}{36\ \text{cm}^{2} \bullet 2,5\ cm\ } = 1,34\ g/\text{cm}^{3}$$


$$\rho = \frac{m_{0}}{A \bullet H_{0}\ }$$

gdzie:

m0 – początkowa masa próbki [g]


$$\rho_{1} = \frac{4514,2\ g - 4377,8\ g}{36\ \text{cm}^{2} \bullet 3\ cm\ } = 1,26\ g/\text{cm}^{3}$$


$$\rho_{2} = \frac{4514,2\ g - 4377,8\ g}{36\ \text{cm}^{2} \bullet 2,6\ cm\ } = 1,46g/\text{cm}^{3}$$


$$\rho_{3} = \frac{4514,2\ g - 4377,8\ g}{36\ \text{cm}^{2} \bullet 2,5\ cm\ } = 1,52\ g/\text{cm}^{3}$$


$$e_{0} = \frac{\rho_{s}}{\rho_{d}} - \ 1$$

gdzie:

ρs – gęstość właściwa gruntu wynosząca 2,64$\ \lbrack\frac{g}{\text{cm}^{3}}\rbrack$


$$e_{01} = \frac{2,64\ g/\text{cm}^{3}}{1,12\ g/\text{cm}^{3}} - \ 1 = 1,36$$


$$e_{02} = \frac{2,64\ g/\text{cm}^{3}}{1,29\ g/\text{cm}^{3}} - \ 1 = 1,05$$


$$e_{03} = \frac{2,64\ g/\text{cm}^{3}}{1,34\ g/\text{cm}^{3}} - \ 1 = 0,97$$


$$\tau = \frac{P}{A}$$

gdzie:

P – siła ścinająca pozioma [kN]

A – pole próbki [m2]


$$\tau_{1} = \frac{38,7\ N}{36\ m^{2}} = 1,075\ Pa$$


$$\tau_{2} = \frac{43\ N}{36\ m^{2}} = 1,19\ Pa$$


$$\tau_{3} = \frac{43\ N}{36\ m^{2}} = 1,19\ Pa$$

Z otrzymanych wartości obliczeń wykonano wykres zależności wytrzymałości na ścinanie τ względem początkowego wskaźnika porowatości e0 oraz wyznaczono kąt tarcia wewnętrznego

Φ w funkcji wskaźnika porowatości e.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
W11 Scinanie czyste i techniczne
4 ścinanie skręcanie 2009
Próba statyczna ścinania technologicznego
02 scinanieid 3779 Nieznany
Analiza porównawcza stanów granicznych na ścinanie masywnych konstrukcji z betonu
04 Scinanie techniczneid 5186 Nieznany
4 scinanie (sc ogolna)
Ścinanie rozkład naprężeń stycznych
Ścinanie według PN EN 1992 1 12008 (EC2)
12 Zdefiniować pojęcie szybkości ścinaniaid676
Ścinanie, Prywatne, Wytrzymałość materiałow
Wytrzymałość na ścinanie LAB
Wytrzymałość gruntu na ścinanieGP
BADANIE GRUNTU APARATEM?ZPOŚREDNIEGO ŚCINANIA
srodek scinania lab
ścinanie, AGH, wytrzymałość materiałow niedbalski, Wytrzymalosc-laborki-krolik, Wytrzymałość-laborki
Wytrzymałośc na ścinanie
12 Zdefiniować pojęcie szybkości ścinania

więcej podobnych podstron