Rodzaje Kontekstu :
Sytuacyjny
Językowy
Każde znaczenie znaku powstaje w kontekście. Identyfikacja znaczenie , budowanie sensu można określić jako proces stopniowego rozszerzania się kontekstu.
W odniesieniu do tekstów Folkloru kontekst to zespół jednostek językowych stanowiących najbliższe otoczenie językowe jednostki.
Do poprawnej interpretacji tekstu folkloru potrzebne jest:
Znajomość kodu języka naturalnego
Uwzględnienie specyficznych kodów gatunkowych nadającym nowe charakterystyczne dla określonego typu wypowiedzi znaczenia
Kontekst i kod uczestniczą w tworzeniu globalnego znaczenia tekstów folkloru.
Do zadań folklorystycznej genealogii naperzy rozpatrywanie reakcji pomiędzy poszczególnymi tekstami. Wskazanie ich powiązań, wyodrębnienie i analiza typowych serii tekstów związanych z sytuacjami ich wykonania i miejscem w kulturze.
Dokonanie wspólnej syntetycznej „analizy” wielu tekstów izomorficznych które opisanie mogą być jako jeden tekst. Łotman
Wesele dożynki darcie pierzy itp. Zinterpretować można jako specyficzne teksty kultury stanowiące kontekst dla poszczególnych przekazów. Umożliwia on identyfikację ich znaczenia oraz określenie funkcji w jej antropologicznym sensie.
Zespół tekstów scalonych wspólną sytuacją kontekstową
Czynnik konsolidujący- sytuacja stanowiąca zewnętrzną ramę . Wyznacza tekstowi miejsce w scenariuszu rytualnych zachowań.
Pojedyncze teksty niezależnie on ich podobieństwa identyfikowanie są jako część poligamicznej całości na którą składają się czynności praktyczne i rytualne.
Wartościową interpretacje gwarantuje znajomość i praktykowanie określonych obrzędów przez grupę folklorystyczną
Zbiór przekazów nie narracyjnych o charakterze nie obrzędowym.
O tworzeniu decyduje wewnętrzna wartość przekazu
Sytuacja zewnętrza dostarcza impulsu o charakterze i wątków tematycznych serii
Zawartość merytoryczna zależy od asocjacji walorów przekazu
W świecie ludowych opowieści kontekst to ogólne warunki życia tekstu, związki o charakterze między tekstowym.
Konsytuacja- reakcja miedzy tekstem a rzeczywistością pozajęzykową.
Podstawą porządkowania tekstów posłużyć się można wątkiem stereotypowym. Przy interpretacji konieczność uwzględnienia szerokich zespołów tekstowych tłumaczy się ogólnymi regułami budowy tekstów ludowych. Sposób wykorzystania informacji pozatekstowych jest przykładem przekazu wysokiego kontekstu kulturowego.
Większość informacji zawiera się w fizycznym kontekście bądź jest zinternalizowana w człowieku a tylko niewielka część mieści się w słowach.
Związki pomiędzy tekstami zbliżonymi do siebie pod kontem semantycznym lub morfologicznym polegają na wzajemnej motywacji czy współwyjąsnianiu. Każdy wariant popularnego wątku wnosi innowację w ujęciu tematu czy postaci.
Zadaniem folklorystyki jest analiza określonych ciągów narracyjnych w zywym folklorze i sposób łączenie ich w ramy.