WSPARCIE I POMOC RODZINIE- dr B. Kosek- Nita
Mc Iver, Page- rodzina jest grupą, która obejmuje uznany społecznie typ trwałego obcowania płciowego, a także o określoną instytucjonalnie formę małżeństwa zawiera pewien system nomenklatury, wyrażającej stosunki pokrewieństwa i dziedziczenia. Jest jednostką gospodarującą, zapewniającą swoim członkom opiekę i utrzymanie. Zaspokaja ich potrzeby materialne oraz przygotowuje ich do samodzielnego życia. Jest grupą mieszkającą wspólnie, która tworzy jedno gospodarstwo domowe, mogące obejmować dwa a nawet trzy pokolenia.
H. Cooley- uważa że rodzina jest grupą pierwotną charakteryzująca się współpracą i bezpośrednich kontaktach wchodzących w jej skład osób, rodzina jest określana mianem grupy pierwotnej ze względu na charakter więzi łączących jej członków, którzy pozostają ze sobą w częstych bezpośrednich, intymnych oraz bliskich kontaktach.
Franciszek Adamski- rodzina stanowi duchowe zjednoczenie szczupłego grona osób skupionych we wspólnym ognisku domowym aktami wzajemnej pomocy i opieki, oparte na wierze w prawdziwą lub domniemaną łączność biologiczną, tradycję rodzinną i społeczną.
Postawa- stosunek rodziców do dziecka
Wartości przekazywane w rodzinie
Funkcje rodziny:
-ekonomiczno- gospodarcza
-opiekuńczo- wychowawcza
-kulturowa
-prokreacyjna
-legalizacyjno- kontrolna (kontrolowanie niewłaściwych zachowań członków rodziny)
-zdrowotno- higieniczna
-emocjonalno- ekspresyjna (zaspokojenie najpotrzebniejszych emocjonalnych potrzeb członków rodziny jak również potrzeb wyrażania swojej osobowości i odrębności)
Rodzina funkcjonalna- składa się z członków którzy są funkcjonalni oraz między którymi zachodzą funkcjonalne relacje, każda z osób jest w stanie wykorzystać swoje możliwości które umożliwiają współpracę, indywidualizację, zaspokojenie potrzeb osobistych i wspólnych. Wychowanie w takiej rodzinie wpływa na osiągnięcie dojrzałości.
Cechy rodziny funkcjonalnej:
Rodzina jest jednostką zabezpieczająca przetrwanie i rozwój
Rodzina jest podstawą która zaspokaja potrzeby emocjonalne swoich członków. Potrzeby te obejmują znalezienie równowagi pomiędzy autonomią, a zależnością oraz naukę zachowań społecznych i seksualnych.
Zdrowa rodzina zapewnia rozwój i wzrastanie każdego członka włączając także rodziców
Rodzina jest miejscem gdzie rozwija się poczucie własnego „ja”
Rodzina jest podstawową jednostką socjalizacji i ma decydujące znaczenie dla przetrwania społeczeństwa.
System rodzinny
mamam
Style wychowania:
-autorytarny
-liberalny
-autokratyczny
-demokratyczny
Dobra rodzina dostarcza swoim członkom solidnej podstawy dzięki której członkowie rodziny mogą doświadczać i wyobraźni. Podstawa musi być dopasowana do poziomu rozwoju. Najważniejszy etap rozwoju dziecka to okres od 0 do 3 lat wtedy czerpie najwięcej od rodziców.
Wolność jest podstawą do rozwoju tych potencjałów, które umożliwiają zaspokajanie własnych potrzeb w sposób adekwatny do jego rozwoju.
Zdrowo funkcjonujący rodzice angażują w życie swoich dzieci.
Wirginia Satir wymienia pięć wartości aby rodzice funkcjonowali dobrze:
Wolność do postrzegania tego co jest obecne tu i teraz ( własne zdanie)
Wolność do myślenia tego co się myśli, a nie tego co wolno myśleć
Wolność do tego co się czuje, a nie tego co powinno się czuć
Wolność do pragnienia i wybierania tego czego się chce, a nie tego co powinno się chcieć
Wolność do wyobrażania sobie swojej własnej samorealizacji, a nie granie sztywnej roli czy ciągłego troszczenia się o bezpieczeństwo
Dobre funkcjonalne zasady w rodzinie
Problemy są zauważane i rozwiązywane
Promowanych jest pięć wolności, wszyscy członkowie rodziny mogą wyrażać swoje uczucia, pragnienia, myśli i fantazje
Wszystkie relacje są oparte na dialogu i równości, każdy członek rodziny jest tak samo cenny jako osoba
Komunikacja jest bezpośrednia, adekwatna i oparta na konkretnych obserwowalnych faktach.
Członkowie rodziny mogą zaspakajać swoje potrzeby
Członkowie rodziny mogą być indywidualnościami
Rodzice robią to co mówią ze zrobią, dbają o samodyscyplinę
Role w rodzinie są wybierane i zmieniające się
Rodzina jest radosna i pełna spontaniczności
Przyjęte zasady wymagają uzasadnienia
Naruszenie wartości drugiej osoby budzi poczucie winy
Błędy są wybaczane i postrzegane jako okazja do uczenia się
System rodzinny służy jednostkom
Rodzice są w kontakcie ze zdrowym poczuciem wstydu
Prawo do prywatności
System rodzinny tworzą
Całość jest czymś więcej niż suma elementów tego systemu. System jest dynamiczny stale szuka otwartości i możliwości rozwoju przystosowując się do nowej informacji i stresu. Zasady są jawne i negocjowane. Równowaga pomiędzy wspólnotą, a odrębnością oparta jest na wzajemnych stosunkach. Gdy poziom niepokoju związany ze zjawiskami interpersonalnymi i intrapsychicznymi jest niewielki to wtedy automatycznie zaczynają działać siły wyodrębniania się ( zaznacza swoje „ja”, współdziałają, nie są od siebie uzależniani). Rodzice są dostępni dla dzieci.
RODZINA DYSFUNKCYJNA- SZTYWNE GRANICE
Charakterystyczne cechy:
-wysoki poziom niepokoju
-sztywne role i reguły
-utrata wolności i spontaniczności
-brak wzajemności
-samotność i przesada racjonalności
Brak konsekwencji w postępowaniu z dziećmi oraz brak pozytywnej komunikacji rodziców.
W komunikacji z dzieckiem bardzo ważna jest umiejętność słuchania.
Dysfunkcja pogłębia się kiedy występują uzależnienia i przemoc.
DYSFUNKCJA SYSTEMU RODZINY
Wysoki poziom chronicznego niepokoju zacieranie się granic. Pogmatwane i ukryte reguły. System jest sztywny i statyczny. Splątane ze sobą niewyodrębnione „ja”. Zagubienie pięciu potencjałów np. wolność, niezależność. Pseudo wzajemność.
System opiera się na kontroli, która polega na tym, że wszystkie interakcje są kontrolowane (przede wszystkim uczucia i zachowania).
Kontrola jest kardynalną zasadą systemu dysfunkcjonalnego rodziny. Kontrola jest ważną strategią obronną przed wstydem. Brak spontaniczności (brak rozwoju, członkowie rodziny nie są prawdziwi tylko odgrywają role). Rodzice reprezentują autorytet siły- autorytet nietrwały.
Perfekcjonizm zawsze bądź w porządku we wszystkim co robisz (tyrania).
Tyrania może dotykać każdej normy przechowywanej w wielopokoleniowym systemie (perfekcjonizm źle przyjęty).