TAROT - HISTORIA TAROT - DROGA GŁUPCA TAROT - SYMBOLIKA TAROT i ASTROLOGIA TAROT i REINKARNACJA TAROT Tarot? Sama nazwa brzmi czarodziejsko. Karty tarota poruszają strunę tajemnicy w sercu każdego człowieka. Jeden rzut oka na karty przypomina największym sceptykom, że w każdym z nas istnieje coś naprawdę magicznego. Karty umożliwiają sięgnięcie poza szczegóły dnia codziennego i dotarcie do najgłębszych pokładów intuicji. Dzięki intuicyjnej reakcji na wizualne bodźce możemy się nauczyć rozmawiać z naszą własną podświadomością. 78 kolorowych kartoników, które na przestrzeni wieków wzbudzało i nadal wzbudza wiele emocji. Za posiadanie lub używanie tych kart można było zawisnąć na szubienicy lub zdobyć bogactwa i zaszczyty. Tarociści jako słudzy diabła byli prześladowani i paleni na stosach lub traktowani jako oświeceni, przepełnieni boską mądrością. Nieobce są Tarotowi królewskie pałace i żebracze chałupy. Służył i służy wszystkim, a przekazywana przez niego wiedza nigdy nie była przeznaczona dla wybrańców losu tylko dla  każdego, kto chce ową wiedzą czerpać. Niewiele zmieniło się do dzisiejszych czasów.  Zarówno kilka wieków temu jak i obecnie, opinie były i są podzielone, Tarot wciąż nie pozostawia ludzi obojętnymi. Intryguje, inspiruje, wzbudzając zarówno strach i niechęć jak i podziw. Nierzadko słyszy się, że jest zapisem diabelskiej wiedzy i sprowadza na ludzi nieszczęście. W ciągu stuleci narosło wokół Tarota tyle mitów, że współcześnie wydaje się być bajkowym rekwizytem z innego świata, traktowanym trochę z dziecięcą ciekawością  a trochę z dziecięcą obawą. Na dziecięce obawy jest jeden sposób – pokonać strach, poznać to, co go wywołuje i przekonać się, że strach ma wielkie oczy. Zwykle mawia się, że nie wiadomo skąd pochodzi, kiedy się pojawił na arenie dziejów ani kto go stworzył. Ponoć przybył znikąd. Teorie romantyczne głoszą, że powstał w starożytnym Egipcie, a do Europy przywieźli go Cyganie. Jego graficzna strona ponoć wywodzi się od hieroglifów i jest zapisem wiedzy tajemnej egipskich kapłanów, przekazanej im przez samego boga Totha. Zwolennicy tej teorii twierdzą, że nazwa „Tarot” pochodzi od egipskich słów „tar” – „król” i „roq” – „droga”. Z niektórych źródeł można dowiedzieć się, że Tarot jest zapisem wczesnochrześcijańskiej wiedzy ezoterycznej, z innych, że Tarot nie ma twórcy ani źródła tylko stworzył sam siebie. Teoria bajkowa mówi, że powstał niewiadomo gdzie, niewiadomo jak, być może jest pamiątką pozostawioną przez cywilizację Atlantów. Teoria mroczna – dzieło szatana. Teoria optymistyczna – dar od Boga. Wiele jest teorii, jedna bardziej nieprawdopodobna od drugiej, jedna bardziej od drugiej tajemnicza. Badacze twierdzą, że początków Tarota nie należy jednak szukać w Egipcie tylko w Indiach, gdzie grywano kartami zwanymi naib lub naibi. Przyglądając się tym kartom nie zobaczysz w nich tajemniczego. Król, Dama, Walet, As, Dwójki, Piątki, Dziesiątki... to na pewno brzmi bardzo znajomo. Podobny podział na karty dworskie i blotki istnieje również w Tarocie. Podobno to właśnie naibi przywieźli do Europy Cyganie.   Mniej romantyczne (ale bardziej prawdopodobne) teorie mówią o tym, że Tarot powstał albo ewolucyjnie, albo rewolucyjnie. Ewolucyjnie – zmieniał się do obecnej postaci przez wiele stuleci, rewolucyjnie – pewnego pięknego dnia ktoś po prostu Tarot wymyślił. Historycy skłaniający się ku teorii ewolucyjnej wywodzą karciane alegorie ze średniowiecznych obrazów pokazujących włoskie święta ludyczne. W kształtowaniu się obrazów Wielkich Wtajemniczeń dużą rolę mogła odegrać ars memoriae średniowieczna sztuka zapamiętywania, oparta na takich samych mnemotechnikach jakie stosuje się dziś.   Skłaniając się ku teorii rewolucyjnej można napisać, że twórca Tarota: -                wziął talię naib -                dodał do dworów jedną kartę – Rycerza, co złoży się na Arkana Małe -                stworzył 22 alegoryczne wizerunki, co złoży się na Arkana Wielkie Dlaczego właśnie w ten sposób, dlaczego akurat tyle i dlaczego akurat takie alegorie? Nie wiadomo. Nieważne było skąd ów symbol został zaczerpnięty, czy z religii, mitologii czy życia codziennego. Ważne było, że ów symbol silnie działa na podświadomość i zmusza ją do „pracy”. Osoba (kobieta? mężczyzna? grupa osób?),która stworzyła karty Tarota była niezaprzeczalnym geniuszem lub... szaleńcem. Na pewno była wykształcona i oczytana ponad późnośredniowieczną przeciętność. Znała się doskonale na matematyce, znała właściwości zera, co wcale nie było tak powszechne jak się może obecnie wydawać. Musiała znać się na astrologii, alchemii, literaturze, sztuce, historii, filozofii. Czerpała z wielu kultur i religii. Wiedziała, że najbardziej skuteczne będą proste, łatwo rozpoznawalne symbole i obrazy.   W ten sposób, talia poszerzona już o Arkana Wielkie pojawia się w Europie pod koniec XIV wieku. Wówczas nazywano ją trionfi lub ronfa, dopiero później zaczęła występować pod bardziej swojską nazwą tarocco. Była niczym innym jak średniowieczną grą karcianą, w której oprócz klasycznych rozgrywek, gracze wyciągali pojedyncze karty i dla zabawy przepowiadali sobie na ich podstawie przyszłość. Gra tarocco służyła zatem zarówno do gry jak do celów wróżebnych. Z tego czasu pochodzi też pierwsza, w całości zachowana talia Tarota.   Dopiero jednak w połowie XVII wieku tarocco zaczyna być prawdziwym Tarotem. Na arenie dziejów pojawia się archetypowa, wzbogacona już o symbolikę astrologiczną i alchemiczną talia – Tarot Marsylski. Kolejne 250 lat, bo aż do początku XX trzeba było czekać na talię  „Rider – Waite”, która obok „marsylskiego” jest do dziś najbardziej popularną na świecie talią.   Kto chce niech wierzy. Kto chce może mówić, że Tarot przybył znikąd i do nikąd prowadzi...   Zarówno ci, którzy negują jak i ci, którzy ślepo wierzą w „cudowne” działanie tarota powinni przemyśleć swoją postawę, jest to bowiem nic   innego jak ślepe narzędzie, które samo w sobie nie ma żadnej mocy, ani dobrej ani złej. Dopiero człowiek i jego działania wykorzystują owo narzędzie czyniąc dobro lub zło. Szeroko pojęta „magia” nie jest ani dobra ani zła, nie ma ani czarnej magii ani białej. Sama w sobie    jest neutralną siła, dopiero wykorzystywana przez złych ludzi do złych celów staje się czarną. Nie ma wiec „diabelskiego” lub „boskiego” tarota, są tylko źli i dobrzy ludzie. Mając w ręku karty Tarota tylko od ciebie zależy jak je wykorzystasz. Pamiętaj - boisz się tego, czego nie rozumiesz, ale też możesz ślepo ufać czemuś, czego nie znasz. Talia Tarota składa się z 78 kart, które są podzielone na dwie części. Pierwsza z nich – karty od 0 do 21 to Arkana Wielkie (Wielkie Wtajemniczenia). Druga część to karty od 22 do 78 – to Arkana Małe (Małe Wtajemniczenia), które dzielą się na cztery dwory: Buławy, Kielichy, Miecze i Pentakle. W skład każdego z dworów wchodzą karty od Asa do Dziesiątki oraz Giermek, Rycerz, Królowa i Król. Każda karta ma swój numer i jest wyrażana innym obrazem. Nie muszę chyba mówić, że każda karta posiada swoje określone znaczenie. Arkana Wielkie są kartami o dużej mocy (tzw. karty przemiany), Arkana Małe mają mniejszą moc, są kartami dopowiadającymi, rozszerzającymi. Warto pamiętać, że Asy (niektórzy twierdzą, że Dziesiątki również) swoją mocą zbliżone są do kart z Arkan Wielkich. TAROT - SYMBOLIKA Tarot został stworzony w średniowieczu, kiedy sztuka pisania znana była tylko nielicznym. Twórca Tarota wybrał obraz jako źródło uniwersalnego przekazu zapewne domyślając się, że jeden obraz znaczy więcej niż tysiące słów. Dlaczego wybrał takie obrazy, dlaczego ułożył je właśnie w taki sposób, dlaczego akurat tyle? Nie wiadomo. Wiadomo jednak, że do dziś Tarot jest zagadką, a my próbujemy „rozgryźć” cóż ten przekaz oznacza. Kiedy przyglądasz się karcie, widzisz obrazy i symbole, które najbardziej rzucają się w oczy. Nie poprzestań na tym, wejdź głębiej, otwórz kolejne drzwi – zwróć uwagę na szczegóły, które pozornie nic nie znaczą, wszak to w nich tkwi diabeł…   O – GŁUPIEC, czyli połączenie mądrości i głupoty         Na wczesnych tarotowych wizerunkach Głupiec jest wygnańcem. Jego obranie jest podarte i niekompletne, pończochy osuwają się. We włosach ma pióra. W talii Visconti Sforza, co by nie mówić, wygląda po prostu jak zbój z pałką na ramieniu. W Cary Yale oglądamy bardziej „swojskiego” Głupca, który został tu wyposażony we wszystkie atrybuty – tobołek, przepaść i psa. W Tarocie Marsylskim Głupiec został przyodziany w strój błazna. Jego szaty nie są podarte, na głowie na błazeńską czapkę. W Tarocie Marsylskim widzimy młodego mężczyznę z brodą. Mężczyzna jest w ruchu, wędruje podpierając się laską, na ramieniu niesie tobołek ze swoim majątkiem. Tobołek jest niewielki, zatem i majątek też musi być niewielki. Jego wzrok skierowany jest w jedną stronę, kroki w drugą – nie kontroluje więc kierunku, ani zapewne celu. Postać jest w ruchu – to wędrowiec, który nie ma przed sobą konkretnego celu. Trudno powiedzieć, czy postać jest niefrasobliwa. Nie ma w jej pobliżu przepaści, droga jest płaska i wydaje się być bezpieczna. Jedynym zagrożeniem marsylskiego Głupca wydaje się być pies, który zdrapuje mu odzienie z mniej szlachetnej części pleców. Być może Wędrowiec przyłączył się wcześniej do karawany, ale niestety rankiem obudził się za późno i spostrzegł, że został sam. Jest samotny. Głupiec boleśnie przekonuje się, że „ostatnich gryzą psy”. Dlaczego strój błazna? W czasach, w których powstała talia błazen był tą osoba, której wolno było więcej niż zwykłym śmiertelnikom. Błazen nie żył zgodnie z obowiązującymi zasadami. Miał więcej możliwości, mógł bezkarnie pozwolić sobie na więcej Był bystrym obserwatorem i komentatorem codziennych zjawisk. On jeden mógł bezkarnie wyśmiewać się z króla, nie podlegał tym samym prawom, co inni śmiertelnicy. Ryzykował codziennie, bo przecież łaska pańska jeździ na pstrym koniu, jego odwaga jednoznacznie może być kojarzona z lekkomyślnością, bo przecież lwa się nie drażni.  W innej tali marsylskiej pies łapie Głupca za spodnie jakby chciał go zatrzymać na drodze do celu. Nie bez przyczyny Głupiec niesie dwa kije – dwie buławy. Trudno oprzeć się analogii do karty Dwie Buławy, która jest kartą indywidualności, odmienności, nieprzeciętności i niezmordowanej inicjatywy, czyli wszystkim tym, co reprezentuje Głupiec. W Raider Waite zgubił strój błazna i wrócił nad przepaść. Widzimy niefrasobliwego, ale niezaprzeczalnie przystojnego młodzieńca, który zapatrzony w niebo nie widzi zbliżającego się zagrożenia. Jeszcze jeden krok i runie w przepaść. Pies nie ciągnie go za ubranie, ani nie gryzie. Podskakuje i być może szczeka próbując ostrzec mężczyznę przed niebezpieczeństwem. Szaty Głupca mają postrzępione rękawy. Ich właściciel nie wygląda na biedaka, być może nie przykłada wagi do stroju. Romantyk, wizjoner czy o prostu zwykły… głupiec? Karta nie jest ani groźna, ani smutna. Oglądając ją ma się ochotę krzyknąć: hej chłopie, popatrz pod nogi! Głupiec oczywiście nie zwróci na to uwagi. Nie patrzy w oczy, odwraca twarz – może jest znudzony, może coś ukrywa, może zwyczajnie buja w obłokach.  Przyjrzyjmy się Głupcowi uważniej. W prawym, górnym rogu widzimy Słońce. Symboliczne znaczenie Słońca jest niezwykle obszerne, przede wszystkim jest symbolem życia, energii, kreatywności i rozwoju. Interpretacja zależy od miejsca, które Słońce zajmuje na niebie, czy wschodzi, zachodzi, a może właśnie góruje. Na karcie Głupiec Słońce wzeszło jakiś czas temu i podąża w stronę najwyższego punktu na niebie, co symbolizuje nowy początek, inwencję i kreatywność. Cały majątek Głupca mieści się w małym tobołku, jednak on nie wydaje się z tego powodu smutny. Cóż tam jest, możemy się jedynie domyślać. Może jedzenie, zapasowe buty lub ziarno, które Głupiec zamierza wysiać i czekać na plon, który być może zbierze on sam, a być może ktoś inny. Przez plon rozumie się efekt wszystkich działań, które zostaną przez niego zapoczątkowane. Jak dobro zawiera okruch zła, a zło okruch dobra, tak niefrasobliwy Głupiec zawiera element odpowiedzialności, dbałości o siebie, który wyrażony jest właśnie w tym małym tobołku.  Biała róża to symbol czystości i piękna. Głupiec trzyma ją w lewej ręce, która z kolei symbolizuje praktyczny, świadomy umysł, zrozumienie i kontrolę. Biała róża w dłoni głupca symbolizuje oczyszczenie myśli z wszystkiego, co je zaśmieca, nie pozwala płynąć swobodnie, przeszkadza w koncentracji i zrozumieniu. Biała róża wzywa do czystości i porządku. Pies jest symbolem wierności, ochrony i lojalności. Pojawiający się na karcie pies mówi o tym, że idący w odpowiednim kierunku, posiadający głęboką wiarę i realizujący swoje cele Głupiec jest pod stałą ochroną i nic złego stać mu się nie może.    Góry są symbolem spotykanym na wielu kartach. Symbolizują stawiane sobie cele, ich realizację, nowe wyzwania, siłę, niezniszczalność i ponadczasowość. Jeżeli wspiąłeś się kiedyś na szczyt góry znasz wspaniałe uczucie osiągnięcia celu, które przyćmiewa zmęczenie. Stojąc na szczycie widzisz i rozumiesz więcej. Możesz podziwiać i ukorzyć się przed ogromem i majestatem świata i zastanawiać się nad swoim miejscem we wszechświecie. Pióra na głowie Głupca pojawiają się we wczesnych taliach, w taliach marsylskich zostają zastąpione błazeńską czapką. W Rider Waite Głupiec ma czapkę przystrojoną jednym piórem. Ptasie pióra symbolizują połączenie człowieka z niebem, istotami wyższymi. Oznaczają ducha odrywającego się od ziemi i kierującego się w stronę wyższych ideałów. Przypomnijmy, że Głupiec to karta nowego początku. Głupiec intuicyjnie czuje, że zaczyna się nowa przygoda, nowa droga. Jest podekscytowany, opowiadając o swoim nastroju mówi, że ma motyle w brzuchu.  Nic nie jest w stanie go zatrzymać, wszystkie dobre rady, nakłanianie do umiaru lub zastanowienia traktuje jak brzęczenie natrętnego komara. Czy Głupiec ma jakiś plan podróży? Oczywiście nie ma. Planowanie jest dla nudziarzy. W ten sposób można, a nawet trzeba przyjrzeć się wszystkim kartom Tarota. artykuł opracowano na podstawie książki Beaty Matuszewskiej "Tarot - symbolika". TAROT i ASTROLOGIA Jeżeli zajmujesz się Tarotem i astrologią lub zajmujesz się Tarotem a zamierzasz zająć się astrologią, prędzej czy później dostrzeżesz podobieństwa obu dziedzin. Spróbujesz też połączyć je, wzbogacając tarotowe przesłanie astrologiczną symboliką i odczytywać tarotowe symbole przez pryzmat astrologicznego poznania.Należy jednak zaznaczyć, że nie ma jednoznacznego przyporządkowania karty do znaku zodiaku lub planety, tu musimy posłużyć się tym, co podpowiada nam własna intuicja, wiedza i doświadczenie. Bywa, że interpretacja Maga jednego tarocisty może kierować go w stronę Urana a drugiego w stronę Księżyca, jedno i drugie będzie zgodne z prawdą. Tu zaznacza się podstawowa różnica dzieląca Tarota i astrologię – Tarot jest wizualny i intuicyjny, astrologia matematyczna i logiczna. Łącząc je zyskujemy dokładną „broń” i przestajemy astrologię i Tarot traktować jako odrębne media a zaczynamy traktować niemal jak nierozerwalną całość. Również odczytywanie czasu, choć na pierwszy rzut oka może wydawać się znaczącą różnicą. W Tarocie trudno precyzyjnie określić czas zdarzenia. Zamiast konkretnej odpowiedzi zwykle przedstawiany jest ciąg przyczynowo, skutkowy prowadzący do określonego celu. Jeżeli pytanie kwerenta brzmi: „kiedy się ożenię” Tarot nie poda odpowiedzi w stylu „15 czerwca 2008” tylko pokaże co należy zrobić aby osiągnąć zamierzony cel. Cel i czas jego osiągnięcia jest zależny od działań pytającego – ponieważ sami kierujemy swoim losem. Dokładne określenie czasu jest trudne ale na pewno nie jest niemożliwe. Astrologia bardzo precyzyjnie (dzień, godzina, minuta) pokazuje możliwość zdarzenia.Podkreślam słowo „możliwość”, ponieważ interpretacja kosmogramu jest prognozą, nie wyrocznią. Przykładowo - 19 sierpnia nastąpi koniunkcja Słońca z Marsem w szóstym domu co przy niekorzystnych aspektach może przynieść kwerentowi chorobę z wysoką gorączką. Wiedząc o tym zadbam o swój układ immunologiczny i być może nie zachoruję wcale lub przejdę chorobę lekko. Cykle astrologiczne (np. roczny obieg Ziemi wokół Słońca) są niezmienne a interpretacja kosmogramu polega na zrozumieniu i wyjaśnieniu wpływów, które ze sobą niosą oraz na zrozumieniu i wyjaśnieniu położenia planet w domach i znakach oraz ich wzajemnych oddziaływań. Oba media są znane i wykorzystywane od wieków, choć nie da się ukryć, że astrologia jest znacznie starsza od Tarota i użyczyła mu kilka elementów, np. odzwierciedleniem astrologicznych żywiołów (Ogień, Woda, Powietrze, Ziemia) są tarotowe dwory (Buławy, Kielichy, Miecze, Pentakle). Nowoczesna (nowocześniejsza) forma astrologii ukształtowała się w pierwszym wieku przed naszą erą, natomiast nowoczesna forma Tarota w XIX wieku. Aby rzetelnie obliczyć i zinterpretować kosmogram potrzebna jest czysto matematyczna i astronomiczna wiedza, dla osoby zajmującej się Tarotem czasami wystarczy spontaniczna, intuicyjna interpretacja. Należy jeszcze wspomnieć o oczywistej różnicy – astrologia ogólnie  opiera się na czytaniu mapy nieba widocznego w konkretnym czasie i z konkretnego miejsca a Tarot na odczytywaniu układów powstałych z 78 kart.  Tyle o różnicach. Wspomniałam wyżej, że odzwierciedleniem astrologicznych żywiołów (Ogień, Woda, Powietrze, Ziemia) są tarotowe dwory (Buławy, Kielichy, Miecze, Pentakle) i ten fakt można określić jako pierwsze podobieństwo. Wspomniałam też wyżej, że bez znajomości matematyki nie na się obliczyć kosmogramu, ale oprócz znajomości matematyki potrzebna jest również maestria interpretacji, dokładnie tak jak w Tarocie. W obu mediach używane i interpretowane są wieloznaczne symbole, o których trzeba posiadać gruntowną wiedzę. O ile sam Tarot znany jest od średniowiecza, tak obrazy i symbole które wykorzystuje (tak samo jak symbole astrologiczne) były znane na długo przed Chrystusem. Żaden z symboli ani obrazów nie jest ani „dobry” ani „zły”. No i oczywiście zarówno Tarot jak i astrologia odpowiadają na wszystkie pytania – wzniosłe, przyziemne, dotyczące przyszłości, przeszłości i teraźniejszości, wyjaśniają, rozświetlają, pokazują słuszny kierunek działań, możliwości i ograniczenia.  Można powiedzieć, że są to dwa różne sposoby, na które można dążyć do poznania i zrozumienia świata, innych ludzi i siebie. Oba wyznaczają szczęśliwe kierunki i ostrzegają przed nieszczęśliwymi wydarzeniami. Oba dają wiedzę, pozwalają zrozumieć i zaakceptować to, co nieuchronne.  A ja i tak będę zawsze twierdzić, że Tarot i astrologia są jak stare, dobre małżeństwo...  jest to fragment książki Beaty Matuszewskiej "Tarot i astrologia w praktyce".   TAROT i REINKARNACJA Dlaczego chcemy poznać poprzednie wcielenia? Dlaczego dążymy do tego, aby przywołać wspomnienia z poprzednich wcieleń? Ludzie chcą poznać swoje poprzednie wcielenia przeważnie ze zwykłej ciekawości – bo przeczytali ciekawy artykuł na ten temat lub usłyszeli, że Shirley Mac Lane w poprzednim życiu była Kleopatrą. Zdarza się, że chęć poznania poprzednich wcieleń wynika z głębszych przyczyn niż zwykła ciekawość. Czasami „prześladują” kogoś jakieś obrazy. We śnie, czasami na jawie, widzi te same miejsca, tych samych ludzi. Widzi siebie w innej niż obecnie postaci, wykonującego inne zajęcie. Wtedy zaczyna zadawać pytania i zwykle idea reinkarnacji daje mu na nie odpowiedzi.   Czasami ktoś prowadzi szczęśliwe życie, ma żonę lub męża, dzieci, ciepły dom i stabilną pracę. Nic więcej mu do szczęścia nie trzeba. Nagle pojawia się ktoś, kto wywraca życie do góry nogami. Przestaje liczyć się małżeństwo, praca i inne obowiązki. Liczy się tylko to, aby być z ukochaną osobą. Czy jest to miłość od pierwszego wejrzenia? Zwykle jest to miłość, która zaczęła się w poprzednim wcieleniu i dopiero we wcieleniu obecnym może liczyć na spełnienie. Zadziwiające wydają się być umiejętności „cudownych dzieci”. Talent pytamy? Niejednemu człowiekowi zabrakłoby jednego życia na wykorzystanie talentu? Jeżeli jednak w grę wchodzi nie jedno, ale kilka żyć, niezwykle uzdolnione dzieci przestają zadziwiać. Nikt nie chce być biedny, stary i chory – lepiej być młodym pięknym i bogatym, nawet w poprzednim życiu, dlatego wielu ludzi twierdzi, że było kiedyś królowymi, królami, osobami z wielkimi majątkami, władzą i wpływami. Niewielu ludzi dopuszcza do siebie świadomość, że mogli być zwykłymi śmiertelnikami, równie niewielu, po poznaniu mapy swoich poprzednich wcieleń, przyznaje się do tego. Należy jednak pamiętać, że zamknięcie się na prawdę, podsycanie swoich iluzji fantazjami to całkowicie ślepa uliczka. „Jeżeli nie byłam nikim znaczącym, to nie chcę wiedzieć kim byłam” - to wielokrotnie słyszane zdanie. Tutaj można zadać pytania - czy świadomość poprzednich wcieleń, wiedza o poprzednich wcieleniach może nam się przydać? Możesz wiedzę zgromadzoną w poprzednich wcieleniach wykorzystać w praktyce – po prostu przypomnieć sobie, czego już się nauczyłeś i nie tracić czasu na ponowne przyswajanie tych samych informacji lub uczenia się tych samych czynności. Nie będziesz tracić życia na szukanie życiowego powołania. Jeżeli w poprzednim życiu lub życiach byłeś lekarzem, najprawdopodobniej w obecnym życiu twój zawód też będzie związany z medycyną. Zwykle przypomnienie sobie poprzednich wcieleń, skutkuje „odblokowaniem” naturalnych danej duszy umiejętnościom – parapsychicznych, uzdrowicielskich, empatycznych,  artystycznych, manualnych lub technicznych. Dusza obdarowana jest określoną ilością energii, co definiuje siłę i intensywność, z jaką człowiek działa, myśli i kocha. Jeżeli wiesz, kim byłeś i co robiłeś w przeszłości, wiesz również jakie popełniłeś błędy. W obecnym życiu masz szansę ich uniknąć. Jeżeli wiesz, co jest obciąża twoją karmę, łatwiej możesz ją od tego uwolnić. Czy potrzebujemy jakichś dowodów na istnienie reinkarnacji? Jedni powiedzą: wierzę w reinkarnację”, drudzy: „nie muszę wierzyć, ja wiem, że reinkarnacja to fakt”, trzeci: „to bujda, żyjemy tylko raz”, a jeszcze inni „nie interesuje mnie to, ale poczytać na ten temat mogę”. Należy jeszcze wspomnieć, o tych, którzy na dźwięk słowa „reinkarnacja” popukają się w czoło i popatrzą z politowaniem. Wspomnień związanych z poprzednimi wcieleniami doświadczali ludzie niezależnie od miejsca zamieszkania, wyznania czy kultury, obojętnie czy idea reinkarnacji była dla nich faktem lub mitem. Aby rzetelnie wyjaśnić pojęcia reinkarnacji i karmy należałoby zapisać kilkaset stron (drobnym maczkiem). Jest to temat niezwykle złożony, bo towarzyszy człowiekowi niemal od zawsze, w niemal każdej kulturze i niemal każdej religii. Ta książka nie ma oczywiście takich ambicji – tu zajmujemy się przede wszystkim kartami Tarota i odpowiedziami, jakie na pytania związane z reinkarnacją może Tarot udzielić i techniczną możliwością ich odczytania. Nie sposób jednak nie spróbować choć w niewielkim stopniu temat przybliżyć. Jeżeli zatem Czytelnik sięgnął po tę książkę, to znaczy, że zadaje sobie pytania:      co stanie się ze mną po śmierci?      czy coś działo się ze mną przed narodzinami? Być może także pyta:   skąd się bierze miłość lub sympatia od pierwszego wejrzenia?  skąd się bierze nienawiść lub niechęć od pierwszego wejrzenia? dlaczego jednym wiedzie się w życiu doskonale, a innym, mimo szczerych chęci niewiele się udaje?  dlaczego jedni są mądrzy, a inni po prostu... głupi? I w końcu:   jaki jest cel mojego życia?  Pytania takie zadaje sobie każdy z nas i każdy z nas poszukuje odpowiedzi gdzie indziej – opierając się na nauce, religii, ezoteryce, wierząc autorytetom lub szarlatanom. Odpowiedź na jedno pytanie znajdujemy w jednym, a na drugie w drugim źródle, intuicyjnie czując, że nie takiej odpowiedzi się spodziewaliśmy. Jeżeli potraktujemy nasze pytania jako puzzle, to tylko teoria reinkarnacji sprawi, że wszystkie części układanki trafią dokładnie na swoje miejsce. Na przestrzeni wieków wielu filozofów, myślicieli, pisarzy i poetów zajmowało się teorią reinkarnacji (metempsychozy, transmigracji), traktując ją nie jako „teorię” tylko jako fakt. Od Platona, poprzez Artura Schopenhauera, Goethego i Immanuela Kanta, do Carla Junga  - wszyscy opowiadali się za ideą ponownych narodzin traktując je jako kolejną szansę na naprawę błędów popełnionych podczas poprzedniego życia lub żyć. Zwolennicy reinkarnacji twierdzą, że skoro zostaliśmy stworzeni na boski obraz i podobieństwo, logicznym wydaje się fakt, że zostaliśmy również obdarzeni życiem wiecznym. Bóg poświęcił dla nas nieskończenie wiele, dlatego i my musimy poświęcić nieskończenie wiele czasu, aby to zrozumieć i docenić. Natomiast zwolennicy reinkarnacji bez boskiej ingerencji mówią, że nie jest to tylko rozwój ducha, ale prawo przyrody, której podlegają wszystkie żyjące istoty. Nie jest możliwe, aby podczas jednego życia zrozumieć jego złożoność, dlatego mamy nieskończenie wiele żyć, podczas których możemy doskonalić swój rozum i ducha, uczyć się i naprawiać zło. Stąd odpowiedź – dlaczego na naszym świecie stworzonym przez kochającego Boga jest tyle zła i dlaczego wszyscy ludzie na świecie są tacy różni. Według boskiego planu możemy popełniać nieskończenie wiele błędów, bo później mamy nieskończenie wiele czasu na ich naprawę. Jeżeli jednak uważamy, że mamy tylko jedno życie, może wydawać się, że Bóg jest wobec nas obojętny, czasami nawet okrutny. Wszystko i wszyscy już byli, tylko w różnych czasach i różnych miejscach, w różnym stopniu wykorzystując swoje możliwości. Bardzo popularne jest porównanie teorii reinkarnacji z uczniami i szkołą – w jednej klasie jest wielu uczniów i wszyscy różnią się od siebie możliwościami intelektualnymi, jednak wszyscy mają do opanowania ten sam materiał. Jedni opanują go szybciej, inni wolniej. Jedni skończą szkołę z wyróżnieniem, inni będą powtarzać kilkakrotnie tę samą klasę, ale w końcu wszyscy, prędzej czy później, skończą szkołę. Wszystko, co kiedyś się wydarzyło, od najmniej istotnych do bardzo istotnych zdarzeń, ma wpływ i związek z tym, co dzieje się teraz. To, co dobrze opanowaliśmy w poprzednich wcieleniach, pomaga nam żyć i rozwijać się. To, co popsuliśmy lub wykorzystaliśmy nieumiejętnie, stanowi utrudnienie. Pierwszym sposobem na poznanie poprzednich wcieleń jest SEN, a właściwie SEN ŚWIADOMY.  Któż z nas nie miał snu, w którym jesteśmy zupełnie inną osobą niż w rzeczywistości – mamy inną płeć, wykonujemy inne zajęcie, mieszkamy w miejscu, w którym nigdy nie byliśmy. Kiedy przebudzisz się myślisz: „ale miałem dziwny sen” i przechodzisz nad tym do porządku dziennego, nie zdając sobie sprawy, że może właśnie obejrzałeś scenę ze swojego poprzedniego lub jednego z poprzednich wcieleń. Oczywiście na co dzień nie mamy żadnego wpływu na to, co nam się śni, jednak sen świadomy tym się różni od snu „zwykłego”, że można go niejako „zaprogramować”, nie tylko konkretnie na odczytanie poprzedniego wcielenia, ale ogólnie, na rozwiązanie każdego, nurtującego problemu. W świadomym śnie, tak samo jak w śnie „zwykłym” traci się kontakt z doczesnym życiem, ale ma się pełną świadomość tego, że jest to sen, wizja i nic złego nie może się przytrafić. Nie spodziewaj się jednak, że wygląda to w następujący sposób: przed położeniem się spać stwierdzasz, że dziś śnisz o poprzednim wcieleniu, kładziesz się wygodnie, zamykasz oczy, zasypiasz i oglądasz film w jakości HD.  Niestety nie mamy wpływu na „techniczną” jakość snu, obrazy (jak to we śnie) są najczęściej zamazane, niejasne, trudne do zrozumienia. Powodem tego jest duża ilość informacji, z którą umysł jednorazowo nie może sobie poradzić, dlatego daj sobie czas na poukładanie i oczywiście zrozumienie informacji. Drugim sposobem na poznanie poprzednich wcieleń jest  REGRESJA HIPNOTYCZNA. Z technicznego punktu widzenia, hipnoza jest stanem pośrednim między jawą a snem, głębokim relaksem, transem z częściowym wyłączeniem świadomości, podczas którego występuje szczególna podatność na sugestię. Podczas seansu regresji hipnotycznej, osoba przeprowadzająca seans – hipnotyzer, każe osobie zahipnotyzowanej cofnąć się pamięcią do poprzednich wcieleń i odbierać wszystkie możliwe bodźce – wzrokowe, zapachowe, słuchowe, dotykowe (w wizjach regresyjnych niekoniecznie muszą pojawiać się wyłącznie obrazy). W wizji pojawi się bodziec, który najskuteczniej przywoła pamięć historyczną, tak samo jak zapach pomarańczy wielu Polakom skutecznie przywołuje wspomnienia, obrazy związane z Bożym Narodzeniem, ponieważ w pewnym czasie, pomarańcze można było kupić tylko przed świętami. Osoba zahipnotyzowana wie, że znajduje się w podróży, z której w każdej chwili, z woli własnej lub hipnotyzera, może wrócić do rzeczywistości, pamiętając wszystko, czego doświadczyła.  Trzecim sposobem na poznanie poprzednich wcieleń jest MEDYTACJA. Podobnie jak w hipnozie regresyjnej, tak samo podczas medytacji umysł znajduje się w stanie głębokiego relaksu. Podczas medytacji zostawiasz za sobą ziemskie problemy, pozwalasz umysłowi płynąć, kierując go w stronę poprzednich wcieleń. Pojedyncze bodźce, zapachy, obrazy, na które natkniesz się podczas swojej wędrówki, odblokowują pamięć historyczną  i sprawiają, że zaczynasz przypominać sobie szczegóły. Na początku większość ludzi jest rozczarowana spodziewając się barwnych i wyraźnych wizji, trzeba jednak zaufać drodze jaką prowadzi  nas podświadomość. Intuicja wybierze najlepsze miejsce i najlepszy sposób na to, aby nie tylko poznać, ale i zrozumieć poprzednie wcielenie. W końcu dochodzimy do TAROTA, który jest czwartym sposobem na odczytanie poprzednich wcieleń. Tarot, w kartach od 0 do XXI pokazuje drogę człowieka na różnych płaszczyznach – fizycznej, psychicznej, duchowej, z czego duchową można analizować pod kątem poprzednich żyć i wcieleń, z kolei poprzednie życia i wcielenia można analizować pod kątem fizycznym i psychicznym. W tym miejscu należy wspomnieć, że cokolwiek niesamowitego usłyszysz o Tarocie, zawsze będzie to jedynie zbiór 78 kolorowych wizerunków. Sam z siebie Tarot nic nie przekaże, nic nie wie. Wyczytasz z kart to, co będziesz chciał lub będziesz mógł wyczytać, nic więcej nic mniej.  Siła przekazu tych kart jest uzależniona od siły i umiejętności osoby, która z nich korzysta. Na pewnym etapie istnienia Tarota, karty były wykorzystywane do rozwiązywania wszystkich tajemnic życia. Z biegiem czasu ewoluowały zarówno same karty jak i ich rozumienie i ogólna interpretacja. Kiedyś stosowano zaledwie kilka rozkładów kart, dziś jest ich tysiące. Nie ma jednak znaczenia jak rozłożysz karty, tylko jak je zinterpretujesz i co z nich wyczytasz. Podstawowym zadaniem każdego rozkładu jest połączenie przeszłości, teraźniejszości i przyszłości, świadomość z podświadomością i „pchnięcie” człowieka do przodu na drodze intelektualnego i duchowego rozwoju i ogólnego zrozumienia. Dziś uważa się, że choć Tarot może pomóc w rozwikłaniu wszystkich tajemnic życia, to lepiej wykorzystać go do rozwikłania tajemnic indywidualnych - skroić interpretację do indywidualnych potrzeb. Jeżeli zatem twoją potrzebą jest poznanie poprzednich wcieleń, nie kierujesz się wyłącznie ciekawością, ale chcesz wykorzystać zdobytą wiedzę do poprawy jakości obecnego życia, zrozumienia, pogodzenia się z przeznaczeniem, mądrość Tarota na pewno będzie ci doskonale służyć. Mądrość odpowiedzi Tarota jest nierozerwalnie związana z mądrością zadanego pytania. Jeżeli pytasz: „jakiej byłem płci w poprzednim życiu” zapewne otrzymasz wymaganą odpowiedź. Jednak odpowiedź na pytanie, które było podyktowane zwykłą ciekawością, nie będzie niczym innym jak tylko zaspokojeniem ciekawości.    Symbol narysowany powyżej jest ci zapewne doskonale znany, to lemniskata czyli symbol nieskończoności, obecny również na kartach Tarota. Jeżeli znajdziesz wolną chwilę, oddziel Arkana Wielkie od Małych i ułóż karty kolejno od numeru 0 do XXI. Jeżeli nie martwisz się czyszczeniem stołu, narysuj na stole biała kredą symbol nieskończoności na tyle duży, abyś mógł na nim swobodnie ułożyć 22 karty.  Na samym środku symbolu nieskończoności połóż GŁUPCA. Następnie, kierując się w prawą, dolną stronę połóż MAGA, obok niego następne karty aż do KOŁA FORTUNY, która to karta powinna zamykać prawą pętlę symbolu nieskończoności. Pamiętaj, że dół kart powinien być skierowany na zewnątrz pętli. Pod GŁUPCEM, kierując się w lewą, dolną stronę symbolu nieskończoności, połóż MOC, a za Mocą następne karty aż do SĄDU OSTATECZNEGO, który powinien zamykać od dołu lewą pętlę. Dół kart na pętli lewej powinien być skierowany do środka. Kartę ŚWIAT połóż na GŁUPCU.  Co widzisz? Karty nie bez przyczyny są ułożone właśnie w symbol nieskończoności – pokazują nieskończony ciąg wcieleń, drogę duszy od stworzenia, do osiągnięcia oświecenia. Prześledźmy na przykładzie Głupca, jakie odpowiedzi możemy odczytać na zadane pytania związane z poprzednimi wcieleniami. O - GŁUPIEC     PLAN DUCHOWY obecnego wcielenia Pytanie – czy moja dusza jest stara czy młoda? Odpowiadając na to pytanie Głupiec mówi, że jest to jedno z pierwszych, jak nie pierwsze wcielenie – początek drogi. Czasami (pomogą to wyjaśnić inne karty) Głupiec może symbolizować duszę, która już dostąpiła oświecenia, ale z jakichś przyczyn zaczyna swoją drogę od początku. W skrajnych przypadkach Głupiec może mówić o tym, że poprzednie wcielenie lub wcielenia były tak negatywne, że konieczne jest rozpoczęcie całego rozwoju od początku. Dusza młoda, dopiero zaczynająca swoją drogę lub dusza stara, zaczynająca swoją drogę od początku, względnie dusza, która zawróciła ze złej drogi. Pytanie – na jakim poziomie rozwoju duchowego się znajduję? Nie można mówić o ilości zebranych doświadczeń, bowiem zawsze jest ona niewielka. Jest to wcielenie, w którym zaczyna się swoją drogę, albo rozpoczyna wiele wątków, które zostaną dokończone (lub nie) w następnych. Tu się rozpoczyna, a nie kończy. Dusza musi lub chce zacząć wszystko od początku. W każdym przypadku okazuje się, że poprzednio zebrane doświadczenia są albo niewiele przydatne, albo (już) niepotrzebne. Pytanie - czego się już nauczyłem? Nie umiesz jeszcze kierunkować swojej energii, ale wiesz już, że przy swojej sile, darze przekonywania i zaraźliwym entuzjazmie, możesz przenosić góry. Jesteś otwarty na świat i ludzi, ufny, chłoniesz wiedzę i informacje umiejąc wybrać z nich to, co jest najbardziej przydatne. Umiesz rozwiązywać problemy, choć często nie używasz do tego ani wiedzy, ani doświadczenia, tylko intuicji, instynktu. Choć brakuje ci jeszcze cierpliwości, aby doprowadzić zamierzenia do końca, umiesz sprecyzować cel i rozpocząć działania. Pytanie - co zaniedbałem, czego jeszcze powinienem się nauczyć? Potrzebujesz kogoś lub czegoś, co ukierunkuje twoją energię i działania, inaczej rozproszysz się, rozmienisz na drobne. Nie możesz porzucać projektów w trakcje realizacji tylko dlatego, że się znudzisz lub zainteresujesz czymś innym.  Musisz uodpornić się na niepowodzenia, nie traktując drobnych potknięć jako powodu do rozpaczy. Pamiętaj, że twoje działania (w tym błędy) dotyczą nie tylko ciebie, ale również twoich najbliższych. Wyrzuć siebie z centrum wszechświata. Rodzina i przyjaciele muszą wiedzieć, że można na tobie polegać. Myśl co mówisz i bądź cierpliwy. PLAN FIZYCZNY obecnego wcielenia Pytanie – jakie zajęcie powinienem wykonywać? Głupiec to prekursor, nowator. Obojętnie w jakiej branży, jego postępowanie zawsze jest niekonwencjonalne i nowatorskie. Otwarty umysł i dziecięca ciekawość świata nie ogranicza cię do konkretnej branży, jednak beztroska i skupienie głównie na sobie sprawiają, że nie powinieneś wykonywać zawodów, od których zależne jest zdrowie lub życie innych osób. Głupiec chętnie stoi w świetle jupiterów, ale też doskonale sprawdza się w pracach badawczych i odkrywczych. Świetnie porozumiewa się z dziećmi i młodzieżą. Głupiec to również urodzony „psuj”. Jeżeli ktoś zbuduje domek z kart, Głupiec zburzy go nie ze złośliwości, ale z ciekawości – będzie chciał zobaczyć jak domek się rozpada. Oczywiście nie będzie martwił się faktem, że swoim postępowaniem sprawił przykrość budowniczemu... Pytanie – jakie cechy mojego usposobienia są niezmienne? Usposobienie masz pogodne, radosne. Możliwe też, że popadasz w skrajności – w jednej chwili masz świetny nastrój, w następnej posępną minę. Twój smutek nigdy nie trwa długo, łatwo go rozproszyć.  Jesteś optymistą wbrew wszelkim przeciwnościom. Głupiec może zamykać się w swoim świecie tracąc kontakt z rzeczywistością. Pytanie – jakie okoliczności życia dominują w obecnym wcieleniu? Otoczenie przyjazne, wesołe. Mnóstwo znajomych, ale niewielu przyjaciół. Dużo zabawy, mało pracy, raczej unikanie pracy lub praca poprzez zabawę. Traktowanie miłości i przyjaźni dość płytko, dlatego często brak związków, które przetrwałyby próbę czasu lub trudne chwile. O ile nie zacieśnisz związków, w późniejszym okresie życia może czekać cię samotność. Pytanie – czy w obecnym życiu będę miał dużo pieniędzy? W myśl powiedzenia „łatwo przyszło, łatwo poszło” – nie powinno brakować środków materialnych, ale też ze względu na zdumiewającą łatwość w ich wydawaniu, brakuje ich zapewne często. Głupiec zawsze znajdzie jeden sposób na zarobienie lub zdobycie pieniędzy i zawsze znajdzie sto sposobów na ich wydanie. Jeżeli nie zaczniesz oszczędzać, w późniejszym okresie życia może czekać cię ubóstwo. Pytanie – czy mam szansę na Wielką Miłość? Szansa na dużo flirtów, miłostek, „zakochiwań”, które mogą być mylone z miłością.  Jeżeli zrozumiesz, że ”miłość nie jest patrzeniem sobie w oczy tylko patrzeniem w jednym kierunku” będziesz kochał długo i szczęśliwie. Pytanie - co muszę „przerobić” w obecnym wcieleniu (z czym się pogodzić z czym walczyć). Trzeba zrozumieć, dlaczego „człowiek, to brzmi dumnie”, zdjąć siebie z centrum wszechświata. Zajmować i troszczyć się nie tylko o siebie. Pogłębiać związki uczuciowe. Walczyć z trudnościami, nie uciekać przed nimi. Zejść z obłoków na ziemię.   PLAN DUCHOWYwcieleń lub wcielenia poprzedniego Pytanie - co  w poprzednim wcieleniu miałem do przerobienia? Można by krótko napisać, że do przerobienia było „wszystko”, wszak Głupiec symbolizuje początek drogi. Dostałeś nową szansę na naprawienie błędów, znalezienie nowej ścieżki. Pytanie – jak poradziłem sobie z  tym, nad czym musiałem pracować? Głupiec świadczy o tym, że miałeś szczere chęci poradzić sobie z problemem, ale... nie do końca wiedziałeś nad czym pracować i nie do końca wiedziałeś jak. Wiedziałeś, że trzeba coś zacząć robić, ale odkładałeś to na później, ostatecznie nigdy nie zabierając się do dzieła. W rezultacie powróciłeś na początek drogi, do punktu wyjścia. Działania były chaotyczne, a ich niezadowalające wyniki powodowały zniechęcenie. Pytanie - co jeszcze zostało do zrobienia (z czym się pogodzić z czym walczyć, co zrozumieć, komu przebaczyć). Ogólnie trzeba dojrzeć, okrzepnąć, zatrzymać się. Skoncentrować. Pogodzić się, że nie jesteś w centrum wszechświata. Walczyć z beztroską i chaosem działań i myśli – wytyczać bliskie cele i do nich dążyć. Nie uciekać przed odpowiedzialnością. Wybaczyć innym beztroskę i brak odpowiedzialności w stosunku do ciebie.   PLAN FIZYCZNY wcieleń lub wcielenia poprzedniego Pytanie o narodziny – możliwe narodziny przedwczesne, nieoczekiwane. Matka aż do narodzin dziecka mogła nie zdawać sobie sprawy, że jest w ciąży. Poród w miejscu dziwnym, niepasującym do okoliczności, w asyście dzieci lub młodzieży. Pytanie – jak długo żyłem w poprzednim wcieleniu? Energia Głupca nie sprzeciwia się długiemu życiu, jednak bardzo często śmierć nadchodzi w młodzieńczym wieku i jest spowodowana młodzieńczą beztroską, żeby nie powiedzieć – głupotą. Możliwe dolegliwości ze strony układu nerwowego. Niekorzystny rozkład kart może świadczyć o upośledzeniu umysłowym. Pytanie – jaką umarłem śmiercią w poprzednim wcieleniu? Bardzo często do śmierci dochodzi przez zaniedbanie dolegliwości. Inną częstą przyczyną jest beztroska lub fanfaronada, branie udziału w niebezpiecznych wyprawach lub eksperymentach. Częste kontuzje, stłuczenia, złamania. Głupiec nie zna strachu, a wiedziony ciekawością wejdzie do paszczy lwa. Możliwa śmierć z powodu postrzału lub uderzenia pioruna. Pytanie – jakiej byłem płci w poprzednim wcieleniu? Głupiec nie wskazuje jednoznacznie ani na kobietę, ani na mężczyznę. Musisz wspomóc się Arkanami Małymi. Pytanie – jakie zajęcie wykonywałem w poprzednim wcieleniu? Bardzo często Głupiec wskazuje na kogoś, kto zawodowo zajmował się dostarczaniem rozrywki. Współcześnie taka osoba pracowałaby w branży rozrywkowej. Głupiec świadczy o tym, że raczej nie mogłeś poszczycić się stałym zajęciem, jedynie pracą dorywczą. Często zmieniałeś miejsce pobytu, a więc i miejsce pracy. Wykonywałeś raczej zajęcia proste, nie wymagające koncentracji, ale nie monotonne. Mógłbyś być naukowcem lub nauczycielem, ale zapewne brakowało ci wytrwałości i cierpliwości do zdobycia wiedzy i jej sumiennego przekazywania. Byłeś zawsze otoczony dziećmi. Pytanie – jaki byłem w poprzednim wcieleniu? Usposobienie pogodne, wesołe, czasami wesołkowate. Ogólnie osoba lubiana w towarzystwie, ale nie traktowana za taką, na której można polegać.  Lubiany przez dzieci, przez dorosłych traktowany jako uroczy sowizdrzał. Żyłeś dniem dzisiejszym i nie interesowałeś się zbytnio przyszłością. Pytanie – jaka była moja rodzina w poprzednim wcieleniu? Jeżeli Głupiec ma określać rodziców, mówi o rodzicach beztroskich, często nie dbających o swoje dzieci tak troskliwie, jak powinni. Możliwe porzucenie, w skrajnych przypadkach możliwość śmierci dziecka przez zaniedbanie. Często śmierć rodziców w młodym wieku. Jeżeli Głupiec ma określać ciebie jako rodzica, również mówi o beztroskim rodzicu, nie traktującym swoich obowiązków wobec rodziny zbyt poważnie. W obecnym wcieleniu możesz być blisko osób, które zaniedbywałeś, mając szansę im to wynagrodzić. Pytanie – jakie były okoliczności mojego życia? Elokwentny, pogodny - miałeś wielu przyjaciół i znajomych, zwykle zainteresowane osoby otaczały cię wianuszkiem. Rozkwitałeś, kiedy wokół ciebie było dużo przychylnych osób. Niestety, choć uroczy, nie wzbudzałeś zaufania. Byłeś kochany, ale skacząc z kwiatka na kwiatek nie mogłeś zdecydować się z kim związać się na zawsze, w rezultacie mogłeś zostać sam. Stały związek nigdy nie był dla ciebie celem, ale mogłeś się ożenić lub wyjść za mąż z rozsądku za bogatego partnera. Pytanie – jaka była jakość mojego życia? Właściwie nigdy nie wiedziałeś do końca co zrobić z pieniędzmi. Jeżeli miałeś pieniądze – wydawałeś je na zabawę, jeżeli ich nie miałeś – pracowałeś i zarabiałeś, aby znów móc się bawić. Inwestycje? Oszczędzanie? Nigdy w życiu. Mogłeś „wżenić się” w bogatą rodzinę i z wdziękiem wydawać pieniądze współmałżonka. Mogłeś zostać wydziedziczony. Głupiec mógł urodzić się w dziewiętnastym wieku. Jego ojciec był naukowcem, archeologiem, który badał odległe kraje, matka - młodziutką dziewczyną, którą macierzyństwo przerastało. Głupiec rósł wychowywany przez kochającą go absolutnie nianię i nauczyciela, który od tak uroczego dziecka nie miał sił zbyt wiele wymagać. Jego matka umarła w młodym wieku na gruźlicę. Po jej śmierci ojciec przestał interesować się dzieckiem lub dziećmi. Młody Głupiec prowadził zabawowy tryb życia, uwodząc kobiety i trwoniąc majątek ojca. Po pewnym czasie jedna z jego kochanek zaszła w ciążę. Jako, że nie chciał się ożenić – uciekł do innego kraju, do ojca, nie mówiąc mu nic o swoich szaleństwach. Po jakimś czasie prawda wyszła na jaw i ojciec wydziedziczył go. Pozbawiony pieniędzy, ukrywając prawdę o sobie, rozkochał w sobie młodą, posażną pannę i ożenił się z nią. Głupiec oczywiście nie zmienił swojego trybu życia, nawet gdy na świat przyszły kolejne dzieci. Pomimo tego, że jego wkład w wychowanie potomstwa był niewielki, dzieci go uwielbiały. Zawsze miał dla nich prezenty i umiał zorganizować im zabawę. Kiedy żona skarżyła się, że ich majątek stopniał, zawsze powtarzał jej: „nie martw się, jakoś to będzie”. Zainwestował wszystkie oszczędności w interes, który polecił mu kompan od zabawy i wszystko stracił. Żona z dziećmi opuściła go i wróciła do rodziców. Stary nauczyciel, poprosił swojego syna, pastora, aby znalazł Głupcowi jakieś zajęcie. Pastor zgadza się i proponuje pracę ogrodnika. Głupiec bardzo polubił pracę w ogrodzie. W piękny wiosenny wieczór próbował wytropić, na którym drzewie siedzi pięknie śpiewający ptak. Patrząc w górę, nieuważnie stawiał stopy, potknął się i wpadł do stromego wąwozu. Zginął na miejscu. Powyższa interpretacja jest tylko małą prezentacją możliwości odczytywania poprzednich wcieleń za pomocą kart Tarota. Różne układy kart (wszystkich nie sposób opisać), mówią o miejscu i czasach, w jakich przyszło Pytającemu żyć w danym wcieleniu. Jaskinie ludzi pierwotnych, starożytne budowle, miasta, wsie, farmy, apartamenty, wielkie bogactwo, albo śmierć z głodu. Bycie kimś ważnym, albo bycie nikim. Rodzina, przyjaciele, albo samotność. Spokój, albo ciągła walka - to wszystko mogło nam się kiedyś przytrafić. Dla Tarota nie ma tajemnic. Fragment pochodzi z książki Beaty Matuszewskiej "Tarot kluczem do poprzednich wcieleń" wydanej przez Studio Astropsychologi. Interpretacje pozostałych kart pod kątem poprzednich wcieleń znajdziesz również w tej książce.