RACHUNKOWOŚĆ WE WŁOSZECH

Regulacje prawne rachunkowości

Rachunkowość włoska podlega przepisom kodeksu cywilnego, standardom rachunkowości i polityce podatkowej państwa.

Standardy krajowe stanowią uzupełnienie do kodeksu cywilnego. Ich stosowaniem i egzekwowaniem zajmuje się Krajowa Organizacja Ekspertów Księgowych i Krajowe Stowarzyszenie Ekspertów Ekonomiczno – Handlowych.

Do głównych cech włoskiej rachunkowości należą: bezpieczeństwo obrotu gospodarczego, duże znaczenie kredytodawców, wpływ prawa podatkowego i kodeksu handlowego na rachunkowość, oraz stosowanie zasady ostrożności.

Włoska rachunkowość opiera się na: formalizacji systemów rachunkowości (a nie elastyczności), dowolności i swobodzie w interpretacji przepisów, profesjonalizmie w wykonywaniu zawodu (a nie kontroli z zewnątrz), rzetelności ujawniania danych (a nie zbyt optymistycznej informacji o przedsiębiorstwie), oraz nieujawnianiu danych w zakresie szerszym niż minimum.

Plan kont

Włoski plan kont podporządkowany jest podstawowym elementom sprawozdania finansowego. Konta podzielone są na sześć grup, co umożliwia pozyskanie informacji potrzebnych do wykonania sprawozdania finansowego. Do grup tych należą konta, na których rejestrowany jest stan i zmiany: aktywów, pasywów, kosztów, przychodów, zobowiązań i ryzyka, zobowiązań pozabilansowych.

Sprawozdania finansowe

Spółki kapitałowe na koniec roku obrachunkowego muszą sporządzić sprawozdanie finansowe. Składa się ono z: zestawienia bilansowego, rachunku zysków i strat, informacji dodatkowej. Dodatkowo: sprawozdanie z działalności zarządu, rachunek przepływów pieniężnych, zestawienie zmian w kapitałach własnych.

Bilans majątkowo – finansowy

Bilans majątkowo – finansowy jest najbardziej pojemnym elementem rocznego

sprawozdania finansowego. Zgodnie z zasadą porównywalności do każdej pozycji bilansu sporządzonego w danym okresie sprawozdawczym należy przedstawić wartość z ubiegłego okresu.

Rachunek zysków i strat

Przedsiębiorstwa włoskie mogą wykonywać rachunek zysków i strat w wersji kalkulacyjnej lub porównawczej. Sprawozdanie składa się z trzech części. Pierwsza część dotyczy wyniku na działalności operacyjnej. Druga część zawiera wynik na działalności pozostałej. Ostatnia część prezentuje saldo zysków i strat nadzwyczajnych.

Informacja dodatkowa

Stanowi ona uzupełnienie danych zawartych w bilansie oraz rachunku zysków i strat. W tym elemencie sprawozdania finansowego opisane są szczegółowo stosowane zasady rachunkowości w przedsiębiorstwie przy sporządzaniu sprawozdania finansowego.